Dyrektor techniczny (prawo) – Wikipedia

. dyrektor techniczny (po angielsku: Dyrektor Techniczny O Dyrektor techniczny , w skrócie CTO ) jest członkiem Rady Dyrektorów, odpowiedzialny za koordynację technologii i materiałów, które mogą być wykorzystane do usług świadczonych przez Spółkę.

Wiele firm na stałe obejmuje dyrektor techniczny w zarządzie Rady Dyrektorów wraz z CEO (CEO), dyrektorem operacyjnym (COO), dyrektorem finansowym (CFO) i dyrektorem IT (CI): 60% amerykańskich firm, 67% europejskich i 91% japońskich. ^[Pierwszy]

Obowiązki dyrektora technicznego zwykle obejmują:

• Monitorowanie nowych technologii i ocena ich potencjału zastosowanego do produktów lub usług;
• nadzór nad projektami badawczymi, aby zapewnić im wartość dodaną dla firmy;
• Ocena techniczna potencjału wszelkich współpracy, przejęć lub fuzji społeczeństwa.
• Promuj i porównuj poziom technologiczny swojej firmy, uczestnicząc w konferencjach i targach oraz biorąc udział w stowarzyszeniach, konfederacjach lub grupach zawodowych itp.

Rola dyrektora technicznego nie jest rozszerzeniem roli menedżera ds. Badań i rozwoju. Nie ma bezpośredniego zadania opracowania nowych projektów lub nowych pomysłów. Ma to zadanie zobaczyć i przekształcić możliwości oferowane przez technologię w strategicznych decyzjach dla firmy.
Często kierownik ds. Badań i rozwoju oraz laboratorium naukowe reagują na dyrektora technicznego.

W latach 50. i 60. wiele dużych firm stworzyło warsztaty badawcze w miejscach daleko od głównych biur i zakładów produkcyjnych. Celem było zaangażowanie genialnych naukowców i umożliwienie im działania w środowisku, które nie jest zanieczyszczone codzienną rutyną firmy. Menedżerowie tych laboratoriów nie uczestniczyli w decyzjach dotyczących strategii korporacyjnej. Ich rola polegała głównie na odkrywaniu i tworzeniu nowych pomysłów, rekrutowanie najlepszych techników i naukowców oraz publikowanie szacowanych dokumentów badawczych ^[2] .

Pod koniec lat 80. firmy zaczęły zmieniać nazwę menedżerów ds. Badań i rozwoju na stanowisko dyrektora ds. Technologii. Technologia stała się tak ważnym elementem produktów, aby porady wykonawcze rozpoznały potrzebę posiadania menedżera, który mógł zrozumieć technologie i zasugerować odpowiednie aplikacje. Jednak agencje i biura selekcji personelu nadal sugerowały te same osoby zaproponowane jako badania i rozwój stanowiska dyrektora technicznego ^[3] . Po kilku doświadczeniach z tymi kandydatami było jasne, że cechy dyrektora technicznego różniły się od cech kierownika ds. Badań i rozwoju. W konsekwencji duże firmy, takie jak General Electric, Signald Signal, Alcoa itp. Stworzyli postać dyrektora technicznego o obecnych cechach.

W latach 90. dyrektor techniczny odegrał bardzo ważną rolę w firmach działających w sektorach związanych z komputerami i Internetem, tak bardzo, że dyrektor techniczny jest często błędnie uważany za menedżera obecnego tylko w firmach IT lub zatrudniony przez dyrektora IT .

Podczas podróży do samolotu i Zander, CEO Motoroli i Padmasree Warrior, wówczas dyrektor techniczny Motorola, pracowali razem, aby zidentyfikować główny cel techniczny firmy: wynik był Bezproblemowa mobilność . Warrior podkreślił, że szerokie zespoły z dużym zespołem rozprzestrzeniłyby się szybko i że telefon komórkowy byłby idealnym narzędziem do skorzystania z tego. W rzeczywistości za pośrednictwem telefonu komórkowego klient może uzyskać dostęp do danych, muzyki, usług głosowych wszędzie i w dowolnym momencie: stąd nazwa „płynna mobilność”. Zender przedstawił ten temat firmie, co stało się „podstawowym biznesem” Motorola.