Przylegający obszar Sturda di Lanzo

L ‘ przylegający obszar Sturda di Lanzo ^[Pierwszy] Jest to chroniony obszar naturalny, a ściślej przylegający obszar, położony u wylotu dolin Lanzo w Metropolitan City of Turyn w Piemont.

Dotyczy to gmin Balangero, Cafasse, Lanzo Torinese, Mathi, Nole, Villanova Canavese i zostały założone na terytorium byłej strefy ochrony Sturda di Lanzo.

Jego zarządzanie jest kuratorami zarządzania chronionymi obszarami prawdziwych parków i jest objęty na miejscu zainteresowania społeczności i w specjalnym obszarze ochrony Sturda di Lanzo (dorsz. It1110014). ^[2]

Jego instytucja była motywowana trzema głównymi celami, w ten sposób wymienione w ustawie o ustalaniu ^[3] :

• gwarantuj połączenie terytorialne między parkiem regionalnym La Mandria a wyposażonym obszarem Diabelskiego Bridge poprzez określone narzędzia planowania w celu ochrony terytorium ;
• Przewiduj odpowiednie zabezpieczenie wód wodnych, aby poprawić ich warunki hydrobiologiczne i chronić je przed czynnikami zanieczyszczającymi ;
• Pozwól na regularne wykonywanie działalności rolniczej .

Obszar zabezpieczeń chroni również Las kopalny , Główny wypadek geologiczny tego obszaru. ^[4]

Na brzegach Spiry znajdują się niektóre z niewielu resztkowych części lasu planowego, które wzrosły wzdłuż strumienia przed zmianami środowiska związanymi z antropalizacją obszaru, bardzo ograniczały rozszerzenie.
Różne mokradła, które rozsiane są w okolicy, gospodarze podmokłych ekosystemów, które również stały się dość rzadkie w otoczeniu; Wśród charakterystycznych gatunków roślin można zapamiętać osoby należące do gatunków Cyperus W Carex W Potamogethon To jest Typha .
Interesująca jest również obecność bardzo rzadkiej paproci w Piemoncie, Matteuccia strithiopteris . ^[4]

Strumień mieści różne gatunki zwierząt, w tym teraz bardzo rzadkie krewetki słodkowodnej.
W tym obszarze zgłoszono również ponad sto różnych gatunków ptaków, w tym ptaki drapieżne, takie jak pakiet i jastrząb rybaka i ptaki wodne, takie jak dzika gęś i płaszcz. ^[4]

Podczas swojej podróży Spira buduje i modyfikuje koryta rzek, erodując peryferyjne krystalicznie czyste skały masywu Gran Paradiso, zielone skały obszaru Piemonty i Hiolity ultra -tetrabazowego masywu Lanzo (zapomniane, serpentinites, Gabbri).
Oprócz wybuchu, podczas porywczych wyścigów w kierunku PO, strumień okropnie mierniki i metry gruboziarnistych powodzi: skały i kamyki o bardzo różnorodnych wymiarach i typach, żwirach, piaskach i klapach podstawowych limitów. Materiały te mogą osiągnąć grubość 40/50 metrów.
Z biegiem lat częste i gwałtowne powodzie, na które Sturda Lanzo jest poddana, w danym odcinku, intensywna erozja czwartorzędowych depozytów potokowych, przynosząc odkryte duże wychodki gliny bogate w „kopalne” pozostałości roślinne, pozostałości roślinne. Pochodzi z pliocenu (około 5 – 2 miliony lat temu).
Złoża ambulatoryjne są głównie cytryny -SABY i mają brązowy – żółtawy – czerwonawy kolor, gdy są utleniane („zardzewiałe”), podczas gdy wydają się szare -greenise, gdzie tlen nie nadszedł, aby je zmienić. W pierwszym przypadku są one interpretowane jako napełnienie starożytnych kanałów odpływu ciekawego w pobliżu ujścia w Zatoce Padano, w drugim jako resztki paleosuolu, na których las rosł.

Bogaty i luksusowy zielony zespół zielony Pedemontana biegał z południa na północ, rozszerzając się w kierunku równiny i pośród tego odcinka arborei, wyróżniały się gigantyczne drzewa Glyptostrobus, teraz zniknęły z włoskiego lasu.
Stura wciąż nie istniała jako strumień z własnym kastem rzek, ale na jej miejscu istniały niezliczone cieśniny, małe i średnie, które płynęły między drzewami i krzewami lasów, tworzące stawy i stawy i osadzające się piaski, gdy RII były mniej ciche; Argille i Limi, gdzie prądy były bardziej spokojne jak w dorzeczach jeziora.

Tymczasem, po przypadkowych zdarzeniach lub normalnej sukcesji ważnych cykli, śmierć wielkich drzew i krzewów tych lasów była naprzemienna, która wcześniej czy później upadła, częściowo na ziemi, a częściowo wewnątrz luster wody, gdzie, w a W krótkim czasie osady lądowe zakopałyby je, zachowując je przed rozkładem. Procesy ochrony tych materiałów warzywnych są praktycznie podobne do tych, które występują w torfowiskach.
Gliny, będąc wodoodpornymi osadami w powietrzu, szybko obejmowały rośliny (i wszelkie organizmy martwych zwierząt), tworząc środowisko beztlenowego pochówku, trudne dla bakterii i mikroorganizmów, ze skutkiem przerywania i zapobiegania naturalnym procesom rozkładu.

Dlatego zakopane drewno nie doznało normalnego rozkładu biologicznego; Oznacza to, że nie było, ponieważ zdarza się to częściej, przekształcone w humus, ale pozostało doskonale zachowane bardzo długie czasy w rodzaju naturalnej mumifikacji.
Podczas pogrzebu obfity drewniany materiał zawsze pozostawał w wilgotnym środowisku, w którym, z powodu przemian chemicznych, pnie, korzenie i szczepy ujawniły brązowy czarny, węglowy kolor, podczas gdy lżejsze, takie jak liście, często często, często liście, często Poszedłem na spotkanie z całkowitym utlenianiem i dlatego wziął brązowo-szczelnie odcień.

Widoczne rozmiary, dzięki erozyjnemu działaniu różnych powodzi, podczas których Stura wykopała rodzaj kanionu o głębokości około 7/8 metrów, są teraz szczególnie widoczne. Obecnie najbardziej znaczące szczątki skamielin znajdują się w gminie Nole, na granicy z Cirié, obserwowalne zarówno po prawej, jak i lewym banku.
Kiedyś był gruby poziom czarnego drewna kopalnego powyżej, a pośród warstw gliny i licznych szczepów, głównie z Glyptostrobus , do 2/3 metrów o średnicy, które wynikają ze złoża węgla brunatnego lub z glinianych glinianych osadów, w których wciąż tonie stare korzenie. Obecnie (2012) pozostałości są tylko częściowo widoczne.
Wyraźne, niebieskie wody strumienia, płynące w tym prehistorycznym środowisku, czasami powodują Cascatelle. Wszystko to jest efemeryczne i potrwa tylko do następnej powodzi Sturtu, kiedy obecnie widoczne zdarzenia będą zdenerwowane lub w każdym razie zmodyfikowane.
Wgenety są doskonale zachowane we wszystkich ich cechach. Zawierają duży odsetek wody, co jest podstawowym faktem dla ich integralnej ochrony; W rzeczywistości, jeśli są suszone i nie chronią się z odpowiednimi substancjami, nieubłaganie.
Po cięciu grubsze materiały nadają klasyczny zapach pieczonego drewna, aw ogniu perfumy są typowe plus lekki odcień węglowy. Warstwy osadowe, w których drewno znajduje się w większych ilościach, to szare-zielone gliniane.
Być może tłumaczy się to fakt, że te drobne osady były częścią stawów i jezior, w których agenci depozytów, to znaczy wód, były bardzo ciche i gdzie rośliny gromadziły się w większych ilościach, które stały się przybywające. Z drugiej strony muł piaszczysty i piasku wskazuje na szybsze cieśniny, zdolne do łatwiejszego rozproszenia materiałów.

Fossil Forest of the Spira di Lanzo Stream, The Notebooks of La Mandria 1, 2005.