Altâf Hussain State – Wikipedia

Posted on by
before-content-x4

Z Wikipedii, Liberade Libera.

Altâf Hussain State
after-content-x4

Altâf Hussain State , (urdu: Altaf Hussain Hali ), pseudonim Khwaaja Altaf Husain , nazywany imieniem Khwaja (Panipat, 1837–1914), był poetą i krytykiem języka indyjskiego.

Uważa się, że w literaturze indyjsko-pakistańskiej jeden z najlepszych wykładników współczesnej poezji urdu, wraz z Mirza Ghalib. [Pierwszy] [2]

Urodził się w niezrównanej rodzinie i po wczesnej śmierci ojca, a ze względu na niezdolne warunki zdrowotne matki powierzono mu opiekę i edukację starszych braci w Panipat, gdzie otrzymał ortodoksyjną edukację muzułmańską . W 1854 r. Porzucił swoje rodzinne miasto, przeprowadzając się do Delhi, aby kontynuować studia.

Większość jego kariery literackiej rozwinęła się podczas pobytu w Lahore, który stał się ważnym centrum kulturalnym, w dziedzinie renesansu literackiego i duchowej odnowienia, sprowadzenia Sayyda Ahmada. [Pierwszy] Dotarł do tego miejsca w 1871 r., Po spędzeniu niezadowolonego okresu, w którym miał problemy z pracą. [3]

W Lahore po raz pierwszy znalazł zatrudnienie w rządowym Depot jako tłumacz tekstów z angielskiego na urdu, a następnie w służbie Chayanne Mehdi. [3]

W Lahore zaczął komponować swój epicki wiersz, Musaddas e-madd o-jazr e-islam („Elegijna poezja na temat przepadku i trendów islamu”), napisana na prośbę Syeda Ahmada Khana, pod pseudonimem Hâli (współczesnego). w Amb Hâli skrytykował zarówno moralną degradację swoich współczesnych, jak i nietolerancję religijną nie w harmonii z naukami Proroka. [4]

Napisał także jedno z pierwszych dzieł krytyki literackiej w Urdu, Muqaddamah-i shay’r-o-sha’iri . [3]

after-content-x4

Hâli zreformował poezję urdu, nie tylko w formie, uwalniając ją od wielu tradycyjnych elementów, kontynuując ścieżkę wskazaną przez ghalib, ale także w treści, ozdobioną naturalnością i innowacyjnymi znaczkami emocjonalnymi, które można połączyć z zachodnią duchowością. [Pierwszy]

Dzięki tym powodom poezja Hâli obudziła sumienia i zamieniła się w „kamień narożny” indyjskiego i pakistańskiego reforction islamskiego. [Pierwszy]

Jeśli w wierszu Barkhârut („Sezon deszczów”), Hâli skupił się na genialnych przedstawieniach natury, w Matter-u-giazr-i- islam („Górna i niska fala islamu”) i w Hubb-in vatan („Miłość ojczyzny”), chciał poświęcić się delikatnym, ale w ciąży tematyce islamskiego przebudzenia, sugerowanego opisem i kontemplacji osobowości przeszłości przewidywanych na uniwersalnym obszarze. [Pierwszy]

Zobowiązanie Hâli odczuwane również w non -fiction, konkretyzowane w dużej przedmowie do jego poetyckiej kolekcji z 1893 roku, zatytułowanej Muqaddamah-i shay’r-o-sha’iri , w którym przeanalizował pisarzy przeszłości w sposób podręcznika w stylu urdu. [3]

Obecnie wielu pakistańskich studentów uważa Amb Ważny tekst dotyczący przyszłych wytycznych politycznych i religijnych świata islamskiego. [5]

Hâli napisał także biografie na temat Ghalib, Saadi Shirazi i Syed Ahmed Khan, [6] odpowiednio zatytułowany, Yaadgar-e-Ghalib W Hayat-e-Saadi To jest Hayat-e-Jawad .

  1. ^ A B C D To jest Muzeum , V, Novara, de Agostini, 1964, s. 1. 464.
  2. ^ K. M. George, Współczesna literatura indyjska, antologia , Sahita Academi, 1992, s. 1 424, ISBN 9788172
  3. ^ A B C D ( W ) Altâf Hussain State . Czy Maria- Online.com . URL skonsultował się 16 sierpnia 2018 r. .
  4. ^ Musaddas Hali na stronie internetowej Columbia.edu . Czy Columbia.edu . URL skonsultowano 28 października 2015 r. .
  5. ^ Masood Ashraf Raja, Konstruowanie Pakistanu: podstawowe teksty i powstanie muzułmańskiej tożsamości narodowej, 1857–1947 , Oxford 2010, ISBN 978-0-19547811-2
  6. ^ Khwaaja Altaf Husain Hali (1837–1914) . URL skonsultowano 27 maja 2013 r. (Zarchiwizowane przez Oryginał URL 7 marca 2012 r.) .

after-content-x4