Frédéric Nihous – Wikipedia

Frédéric Nihous , urodzony 15 sierpnia 1967 W Valenciennes (północ) jest francuskim politykiem. Prezydent polowania, wędkarstwa, przyrody i tradycji (CPNT) w latach 2008–2016 był kandydatem tej partii w wyborach prezydenckich w 2007 r. I regionalnym doradcy Hauts-de-France w latach 2016–2021.

Studia i młodzież [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Jego ojciec jest dentystą Houillères w północnym dorzeczu i Pas-de-Calais, jego farmaceucie ojca w Raismes i Gaullist oraz jego mniejszego dziadka polskiego i komunistycznego pochodzenia ^{[[[ 2 ]} . Frédéric Nihous dorastał w Bruay-sur-l’escaut, a potem w Douai ^{[[[ 3 ]} .

Jest sekretarzem generalnym, a następnie wiceprezesem Departamentu Federacji Hunterów Północnych. Jest także pochodzeniem stworzenia lub kierownika kilku stowarzyszeń departamentów lub krajowych w zakresie obrony polowania.

Prawnik, posiada tytuł magistra prawa publicznego, a następnie DEA w zakresie prawa gospodarczego międzynarodowego i społecznego oraz DEA w zakresie obrony narodowej i bezpieczeństwa europejskiego na Uniwersytecie Lille-II.

Profesjonalna kariera [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Jest odpowiedzialny za polecenie prawa administracyjnego na Uniwersytecie Lille-II (UFR de Law, oddział Cambrai), a następnie został mianowany kierownikiem projektu w organizacjach państwowych (agencja wodna), w kilku lokalnych władz z północy (Douai, Arleux) Następnie Pyrénées-Atlantiques. Na początku 2000 roku był także urzędnikiem państwowym w parlamencie europejskim.

Podróż polityczna [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Debiut [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Początkowo był członkiem RPR, którego był dyrektorem Federacji Północnej w latach 1992-1995 ^{[[[ 4 ] W [[[ 5 ]} i popiera Jacquesa Chirac w wyborach prezydenckich w 1995 r. ^{[[[ 5 ]} . Wraz z kilkoma członkami Federacji Północnej sprzeciwił się woli krajowej Dyrekcji RPR kandydatom spadochronowym do wyborów regionalnych w 1998 r. W Nord-Pas-de-Calais ^{[[[ 5 ]} .

W 1999 r. Został sekretarzem generalnym grupy polowań, połowów, przyrody i tradycji (CPNT) w parlamencie europejskim.

Kierował kampanią prezydencką kandydata CPNT w 2002 roku, Jean Saint-Josse, który zebrał 4,23% głosów. Następnie przeprowadził się do Pau, aby zostać asystentem parlamentarnym Jean Saint-Josse, wybrany do parlamentu europejskiego ^{[[[ 3 ]} .

Wybory prezydenckie w 2007 r [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

. 2 września 2006 , podczas wewnętrznego podstawowego, został mianowany kandydatem na CPNT w wyborach prezydenckich w 2007 r. O 82,9% delegatów. W towarzystwie Jean Saint-Josse, który jest jego dyrektorem kampanii, ogłasza, 16 Mars 2007 , zdeponowali 655 podpisów burmistrzów Radzie Konstytucyjnej. Trzy dni później Rada Konstytucyjna potwierdziła jego kandydaturę i zachowała ją na liście 12 oficjalnych kandydatów do wyborów prezydenckich.

Jego program wyborczy opiera się na obronie wiedzy ^{[[[ 6 ]} . Broni polowania, proponuje wycofanie dyrektywy siedlisk i sprzeciwia się ekologicznej paktowi Nicolasowi Hulotowi, a bardziej ogólnie do „ekologii karnej” zalecanej przez niego przez Zielonych ^{[[[ 7 ]} .

Zapytany o swoje ambicje, postanowił być głównym celem pokonania kandydata na Partię Zieloni, Dominique Voynet. . 22 kwietnia 2007 , uzyskał 420 645 głosów, czyli 1,15% głosów, 150 000 głosów za Dominique Voynet ^{[[[ 8 ]} . Frédéric Nihous osiąga swój najlepszy wynik w Saint-Jean-de-minervois (Hérault), gdzie uzyskał 26,4% obsady głosów ^{[[[ 9 ]} .

W listopadzie 2007 r. Frédéric Nihous został oskarżony przez nowego prezydenta Nicolasa Sarkozy’ego, z misją na temat wiedzy i rolnictwa z Ministrem Rolnictwa, Michela Barniera. Opowiada o „dywersyfikacji i ulepszeniu działań rolniczych poprzez usługi uczestniczące w rozwoju obszarów wiejskich” w lipcu 2008 r. ^{[[[ dziesięć ]} .

Prezydent CPNT [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Po rezygnacji Jeana Sainta-Josse z prezydentury CPNT, został wybrany na czele partii, 14 stycznia 2008 .

Podczas swojego mandatu próbował włączyć CPNT do krajobrazu politycznego, uzyskując wybranych urzędników w każdym wyborach. W tym celu kończy sojusze z MPF (podczas wyborów europejskich), a następnie z UMP (podczas wyborów regionalnych), wyraźnie zakotwiczając swoją partię po prawej stronie spektrum politycznego.

Pierwsze wybory, w których Frédéric Nihous stoi przed prezydentem partii, są wybory miejskie w 2008 roku. Niektórzy kandydaci CPNT zwyciężyli w małych wiejskich miastach ^{[[[ 11 ]} . Frédéric Nihous zostaje wybrany radnym miejskim w gminie Baudreix, w Pyrénées-Atlantiques ^{[[[ dwunasty ]} następnie został mianowany asystentem przez burmistrza.

CPNT przedstawia wspólne listy z MPF w wyborach europejskich w 2009 r., Pod sztandarem ruchu pan-europejskiego Libertas. Frédéric Nihous kieruje listą w dzielnicy północno -zachodniej i zebrał 4,3% obsady głosów. Eddie Puyjalon, który zostanie prezesem CPNT w 2016 roku, jest szefem listy w dystrykcie południowo -zachodnim. Na poziomie krajowym listy przypominają łącznie 826 357 głosów, czyli 4,8% głosów. Tylko Philippe de Villiers jest wybrany na zastępcę europejskiego, który już sprawował.

W Sierpień 2009 , Frédéric Nihous ogłasza otwarcie dyskusji z UMP w wyborach regionalnych w 2010 roku i dołączył do komitetu łącznikowego większości prezydenckiej w następnych tygodniach ^{[[[ 13 ]} . Po niniejszej Umowie CPNT przedstawia 19 kandydatów we Francji. Frédéric Nihous jest kandydatem na liście większości prezydenckiej w regionie Aquitaine, pojawiającym się na trzecim stanowisku na liście departamentów Pyrénées-Atlantiques ^{[[[ 14 ]} ; W ten sposób wszedł do Rady Regionalnej Aquitaine, siedząc w grupie UMP-CPNT-DVD.

Rada Narodowa CPNT to określa, 17 czerwca 2011 , być jego kandydatem do wyborów prezydenckich w 2012 r. ^{[[[ 15 ]} . . 22 lutego 2012 , wyrzeka się swoją kandydaturę, twierdząc, że napotyka trudności z połączeniem 500 niezbędnych sponsoringów. Popiera ustępującego prezydenta, Nicolasa Sarkozy ^{[[[ 16 ]} .

. 27 kwietnia 2013 , Frédéric Nihous jest odnawiany do prezydentury CPNT ^{[[[ 17 ]} . Podczas gdy Rada Krajowa jest odpowiedzialna między innymi w celu wzmocnienia partnerstwa CPNT z UMP, ogłasza chęć otwarcia sukcesji. Jak się zgodziło, w marcu 2016 r. Eddie Puyjalon zastąpił go na czele partii ^{[[[ 18 ]} .

Radny regionalny Hauts-de-France [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Z okazji wyborów regionalnych w 2015 r. Opuścił Pyrénées-Atlantiques, gdzie żył od 13 lat, aby powrócić do swojej ojczystej ziemi. ^{[[[ 19 ]} . Kandydat na liście Xaviera Bertranda w 20 ^{To jest} Stanowisko w Departamencie Północnym został wybrany radnym regionalnym i objął urząd w dniu 4 stycznia 2016 r. Jest członkiem Komisji Planowania Regionalnego i Przejścia energii (renowacja miejska, mieszkania, trzecia rewolucja przemysłowa, personel kontraktu planu, Europa, Fundusze strukturalne) i członek dyrektora regionalnego z delegacją do „renowacji energii mieszkaniowej”.

Po dołączeniu do republikanów (LR), z których CPNT jest partią stowarzyszoną, został mianowany 17 marca 2018 r. Zastępca sekretarza departamentu Federacji Północnej LR. Przedstawia się pod etykietą LR w wyborach legislacyjnych w 2017 r. W siedemnastym dzielnicy północy ^{[[[ 20 ]} ; Nie kwalifikuje się do drugiej rundy, przybywając na piątej pozycji z 10,40% obsady głosów ^{[[[ 21 ]} .

Ogłasza w Październik 2019 Jego kandydatura do ratusza w Arleux podczas wyborów miejskich 2020 ^{[[[ 22 ]} . Jednak nie zarejestrował się na listach wyborczych miasta, a jego kandydatura jest anulowana pięć dni od pierwszej rundy wyborów ^{[[[ 23 ]} . Jego lista pozostaje obecna, a kończy się na trzeciej i ostatniej pozycji, z 24,3% oddanych głosów ^{[[[ 24 ]} .

Kandydat do jego ponownego wyboru w wyborach regionalnych 2021 45 ^{To jest} Pozycja na północy na liście kierowanej przez Xaviera Bertranda, nie jest on ponownie wybrany radnym ^{[[[ 25 ]} .