Joel Soler – Wikipedia

Joel Soler jest reżyserem francuskich filmów dokumentalnych.

Jego poddane filmów związane z terroryzmem i dyktaturami przyniosły mu zatrzymanie w Al-Kaidzie (Jemen południowy) i uwięzienie 50 dni w Maltepe w Turcji. Mieszkając w Stanach Zjednoczonych przez 14 lat, skorzystał z czasu na ochronie FBI. Zainicjował zwycięzców Nagrody Nagrody Nobla, Jody Williams i Wangari Maathai, a także z Queen Noor z Jordan, wydarzenia kinematograficzne Kino prawdy . Przewoduje Fundację Magos, która działa na rzecz dialogu kultur i religii.

Joel Soler urodził się w Alès w ogrodu, syna matki, która chciała być religijnym i starożytnym ojcem seminarianckim. Jego rodzina wyemigrowała do Oran, we francuskiej Algierii, z Andaluzji do Xix ^{To jest} wiek. Joel Soler jest wnukiem kapitana Manuela Gibaja d’Almerii. Rodzina Gibaja była gubernatorami Almerii przez ponad dwa wieki, a także Lordowie Taha de Marchena. Gibaja d’Almeria zjednoczy się przez kolejne małżeństwa z kilkoma potomkami króla Yusuf V Granady.

Rozpocznij przewoźnika [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Rozpoczął karierę w Audiovisual jako felietonista Paryż najpierw , potem dziennikarz programu Magper na piątego. Zainstalowany w Stanach Zjednoczonych wyprodukował kilka przedmiotów w Los Angeles na francuskie programy. W 1997 roku zorganizował ONZ w Nowym Jorku 40 ^{To jest} Rocznica Deklaracji Praw Kobiet przy wsparciu Nane Koffi Annan i aktywistki Bianca Jagger. Podczas wojny w Jugosławii zorganizował i towarzyszył konwoju humanitarnego w bośniackich obozach dla uchodźców. W 2000 roku był producentem wykonawczym Opery/Musical Karuzela Finansowane przez Pierre Cardin w Ivar Theatre w Los Angeles. W tym samym roku stworzył swój pierwszy dokument w Iraku.

Premierowy film Wujek Saddam [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W 2000 roku Joel Soler kręcił w Iraku film o Saddamie Hussein. Niecałe dwa miesiące po pobycie w Bagdadzie został przeniesiony do szpitala w Bagdadzie na serię próbki krwi. Dzięki interwencji dyplomatycznej zostaje zwolniona i natychmiastowa na granicy. Departament Stanu USA składa oficjalną oświadczenie przed wyjściem Wujek Saddam . ‘ Odważni producenci filmów dokumentalnych, takich jak Joel Soler, opowiedzieć każdą historię innej niż ta, którą reżim Saddama Husseina chce, abyś powiedział » . Prezentacja Wujek Saddam jest również organizowany w parlamencie brytyjskim.

Film został wydany w 2001 roku w Los Angeles (Laemmle Theatre) do kwalifikacji Oscara. Część filmu jest po raz pierwszy transmitowana w programie Godziny największej oglądalności Na ABC. Film uzyskuje największy wskaźnik publiczności dla amerykańskiego kanału HBO/Cinemax dla non-fiction w 2002 roku ^{[Ref. niezbędny]} i jest transmitowany w ponad 80 krajach. Po wydaniu filmu Joel Soler otrzymuje kilka zagrożeń śmierci opublikowanych w Internecie i bezpośrednio otrzymywany w jego domu w Los Angeles, gdzie umieszczono bombę naftową. Następnie skorzystał z ochrony FBI.

Bin Laden, dynastia terroru [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W 2002 roku poszedł na spotkanie z krewnymi Bin Ladena, wkrótce po 11 września 2001 . Podczas wizyty w wiosce ojczyma Osamy Bin Ladena, nie mając upoważnienia rządowego, został aresztowany i zatrzymany w wiosce Al Kaida na południu Jemenu, aby kilka dni później został wydalony przez wojsko. Wciąż w ramach filmowania upadł kilka miesięcy później w zasadzce na obrzeżach Bejrutu. Libański minister informacji aresztował winowajców.

Siedzibę w Stanach Zjednoczonych podczas tworzenia swoich pierwszych filmów i pracy nad tak zwanymi „wrażliwymi” tematami, w których treść mogłaby bezpośrednio wzywać do zniszczenia amerykańskich interesów, wejścia na terytorium amerykańskie, w tym wywiady z członkami członków rodziny z rodziny Osama Bin Laden wzywający do dżihadu musiał być przedmiotem konkretnych badań dla CIA.

Wujek Hitler [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Joel Soler stworzył dokument na temat obecnej rodziny Adolfa Hitlera i ich roszczeń. Zorganizował się z dziadkiem Hitlera, jego prawdziwym nazwiskiem Alex-Adolf Hitler (który żyje pod inną nazwą w Stanach Zjednoczonych) testy DNA w celu zweryfikowania autorstwa domniemanego nielegalnego syna Hitlera. Testy były negatywne. Joel Soler zostaje przyjęty przez kuzynów Hitlera w Spital (Austria) w rodzinnej wiosce matki Hitlera, a także przez byłego Butlera Führera, a następnie dyrektora trzeciej Rieli Riefenstahla, a także przez Rochus Misch, ostatni ocalały ze świt Hitlera w bunkrze. W Berghof nakręcił jedynego ocalałego rodziny Evy Braun, który wrócił do rezydencji, w której mieszkała z Führerem.

Despot Housewives , seria 8 odcinków [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Seria dokumentów Despot Housewives Przedstawia różne rodziny kobiet dyktatorów i rodzaje diety, które ucieleśniają. Ma Arafat, wdowa z Yasser Arafat, jest powtarzającą się postacią, która interweniuje w większości odcinków, jako wielki świadek. W obliczu sukcesu pierwszego sezonu z 5 odcinkami wyprodukowanymi przez Canal + Group i France Television, we wrześniu 2017 roku zaplanowano drugi sezon 3 odcinków.

Joel Soler jest odbierany przez Imelda Marcos, kwalifikowaną przez Magazyn Newsweek najbardziej skąpej kobiety w historii. Potem spotyka brata Pol Pitu i idzie do starych regionów Khmer Rouge, wciąż spustoszonych przez kopalnie przeciwbsonów. Były doradca lidera Khmera Rouge, nowego męża wdowy Pol Pol, oferuje mu ochronę i zgadza się wziąć udział w serii.

Spotyka także wdową Amin Dady w Ugandzie, żonach Bongo, pierwszych dam Gabon, Marie-Reine Hassen, byłej Madame Bokassy, ​​kandydatowi do następnych wyborów prezydenckich w Republice Środkowej Afryki, senator Jewel Taylor z Liberia, byłego -PREST LADY OF THE REGIZE OF Children żołnierzy i diamenty krwi, była pierwsza dama Albanii Nexhmije Hoxha, nazywana czarnym pająkiem, ex-prime z Rwandy, Agathe Habyarimana, pseudonim Lady Benocide, Khaleda Zia, Ex- Première Dame du Bangladesz, który został premierem przez 10 lat, a następnie skazany na więzienie za korupcję. Joel Soler spotkał się w Chile, Lucia Pinochet, wdowie generała Pinocheta, ówczesnego zięcia Pinocheta, Roberto Thiemesa, byłego Leadera Partii Faszystowskiej „Patria Y Libertad”, a także rodziny Margot Honeckera z Niemcy „Wschód. W Madrycie został przyjęty w prywatnej rezydencji rodziny Franco. Isabel Perón, była dama Argentyny, która stała się pierwszą kobietą prezydentem historii współczesnej (na podstawie międzynarodowego nakazu aresztowania) zgodziła się złożyć oświadczenie po raz pierwszy od lat 80. Borislav Milosevic, brat Slobodana Miloševicia uczestniczy w odcinku, podobnie jak rodzina Simone Gbagbo. Kilka tygodni po zakończeniu wojny secesyjnej, która uderzyła w Wybrzeże Kości Słoniowej, Joel Soler był w stanie przekazać tamy różnych bojówek, aby udać się do nadzorowanej rezydencji Simone Gbagbo.

Joel Soler wyjechał do Turcji we wrześniu 2020 r. W ramach harcerstwa kinematograficznego w historii trzech królów. Podczas swojej podróży kupił rzeźbiony kamień na rynku za sumę 50 €. Po przybyciu na lotnisko zaprezentował kamień w służbie celnej, która po weryfikacji Muzeum Archeologii Stambułu stanowi zgodę na opuszczenie terytorium z tym przedmiotem. W momencie startu Joel Soler został wykupiony z samolotu przez turecką policję, aby zostać zapytanym nie tylko o jego filmy skupione na dyktaturach, ale także na powodach jego pobytu w Turcji. Cały jego sprzęt medialny został zajęty i powielony: jego komputer zawierał tekst napisany w ramach serii „Despot Housewives” podsumowujący podróż żony prezydenta Erdogana, zatytułowanej ” Sultane Pinochette ». Z naruszenia konwencji międzynarodowych dyrektor przechodzi natychmiastowe 50 -dniowe więzienie w więzieniu Malttepe pod smutną reputacją, pod fałszywym pretekstem ” Nielegalny eksport, aby dobrze chronić W odniesieniu do kamienia, dla którego uzyskał jednak zezwolenie na opuszczenie terytorium. Następnie został umieszczony przez kilka miesięcy w warunkowym zwolnieniu, w towarzystwie grzywny i zakaz opuszczenia terytorium tureckiego oczekującego na jego proces.

Podczas tego przymusowego pobytu, w trakcie kryzysu dyplomatycznego w sprawie nowej publikacji karykatury proroka przez Charliego Hebdo, Joel Soler jest pasjonatem świętego Sophie, którego może codziennie odwiedzać i skorzystać z okazji, aby spotkać Syryków tak wykorzystywanych przez obecny reżim. Uświadamia sobie zakres tego, co należy mianować ludobójstwem kulturowym popełnionym w kierunku chrześcijańskiego dziedzictwa kraju.

Podczas procesu Joel Soler po raz kolejny wezwał sędziów o treści jego następnego filmu. Jego prawnik potępił naruszenia praw człowieka, których był ofiarą i był w stanie udowodnić, że dany kamień był pochodzenia armeńskiego, antynomicznego z własnością chronioną przez państwo tureckie. Podczas jego uwolnienia jego grzywna została zwrócona, de facto uznanie prywatnego oskarżenia o dowolnej podstawie. Jego okres aresztowania w tureckich więzieniach, a następnie jego warunkowa wolność w Turcji, niewątpliwie odgrywała rolę katalizatora w tworzeniu Magos Foundation, aby pracować dla szacunku dla kultur i dialogu religii.

Fundacja Magos została stworzona do dzielenia się i przekazywania prac ze swojej kolekcji dla obecnych i przyszłych pokoleń. Jest depozytariuszem największej kolekcji na świecie poświęconym najbardziej znanym Wschodzie w historii ludzkości: Magi Kings. Ta kolekcja posłuży jako wsparcie dla podróżującej międzynarodowej wystawy „Treasures of the Magi Kings”, którego celem jest noszenie symbolicznego przesłania przekazywanego przez tych mędrców. Ich przesłanie, od świtu, nadal oświetla teraźniejszość i stanowi kompas na przyszłość: odżywiony i owocny dialog między kulturami i religią, gwarancję szczerego zbliżenia między Wschodem a Zachodem. Zainicjowano również kolekcję załącznika w celu przygotowania programów kulturalnych i edukacyjnych na innych królów wschodnich, takich jak Nazari z Granady i ich poparcie dla „Convivéncia”. Równolegle rozpoczęto kampanię pozyskiwania funduszy w celu wspierania przedsiębiorców dialogu kultur i religii poprzez nagrody Mago.

• 2000: Wujek Saddam
• 2004: Bin Laden, dynastia terroru
• 2009: Wujek Hitler
• 2015, 2017: Despot Housewives , 2 sezony, 8 odcinków.

Joel Soler otrzymał kilka nagród za najlepszy film dokumentalny: Northampton Film Festival, Festiwal Filmowy w Nowym Orleanie, Festiwal Filmowy w Meksyku, Rai Uno Television.