Cediglia – Wikipedia

. Cedille (W Franani Cedille ) jest znakiem w kształcie haka (¸), który jest dodawany do niektórych spółgłosek jako znak diakrytyczny, aby zmienić jego wymowę. Znak powstał jako dolna połowa kursywnego „Z”. Słowo Cedille pochodzi z Hiszpana Cedilla , starożytne zdrobnienie nazwy tego listu, dawać , jak pierwotnie był używany w tym języku. Przestarzała wymowa Cedilla I mecz ^{[Pierwszy] [2] [3]} .

Co	Co
D	D
Ȩ	ȩ
G	G
H	H
Il	il
L	L
Dziewięć	dziewięć
R	R
S	S
Þ	Þ

Postać z najczęściej używaną cediglią jest „ç” („C” z cediglią). Został użyty po raz pierwszy na dźwięk Urocza Uroby Hive /ʦ/ W starożytnym hiszpańskim i pochodzi z formy wizji (ʒ) litery „Z”.

Wśród języków używanych we włoskim obszarze jest on oficjalnie używany w języku friulijskim od czasów starożytnych i gdzie obecnie reprezentuje głuchych afryk południowych. W zależności od tego obszaru istnieje kilka orzeczeń, od najbardziej podniebiennych archaicznych po stopniowo bardziej dentystyczne.

Był również obecny w Veneto w przeszłości i z tego powodu niektórzy weneckie autor nadal go używa.

Dźwiękem, który najczęściej reprezentuje w różnych językach, jest „słodki” /S/ (jak dzieje się w języku portugalskim lub genueńskim, gdzie jest używany przed „i” lub „i”), podczas gdy „c” zwykle reprezentuje dźwięk „twardy” /k/ (Przed „A”, „lub”, „u”, na końcu słowa); Dzieje się to w Basque, Catalan, English, French, Occitan, Portugales, a także w niektórych lokalnych wypowiedziach Friulian.

Reprezentuje głuchy pokoleniowy afryk /tʃ/ ( C Z ” C Iao “) w Albanese, Azero, Friuli (standard), kurdyjski, tataro, turecki i turkmeno.

U Sycylijskiego jest często stosowany do reprezentowania głuchego podniebienia podniebienia.

W międzynarodowym alfabecie fonetycznym /C/ Reprezentuje głuchy podniecony.

.

Grapheme „ş” reprezentuje głuchych pojemnikowy fricative /Schv/ (Wejdź ” sc Ena „Oppure” sc Iare “) w języku Alcune:

Per Edempio è usata nei noi o parole turche come eski dan, şimarik, hakan şükür, Hasan şAş, Rüştü Re Reçber ECC.

Jest również stosowany w niektórych transliteracjach arabskich, perskich, paszto i żydowskich tiberiensens, aby reprezentować gardło „s”; także list ” Jestem „Jest często używany w tym celu. Patrz TSADE .

Perspektywy użycia Cedille z listem T [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

W 1868 r. Ambroise Firm-Didot zasugerował w swojej książce Obserwacje pisowni lub ortografii, francuski (Obserwacje francuskiej pisowni), że fanetyka francuska można lepiej uregulować, dodając cedille pod literą „T” niektórych słów. Na przykład wiadomo, że w przyrostku -tion Ta litera zwykle nie jest wymawiana jako (lub podobnie) /T/ i to zarówno po francusku, jak i po angielsku. W rzeczywistości w niektórych słowach jak w języku francuskim dyplomacja i w języku angielskim działanie , musisz to wymówić /S/ To jest /Schv/ odpowiednio. Firmin-Didot poświęcił, że w tym celu można dodać nową postać do francuskiej pisowni. Podobny list istnieje
Rumuński (patrz poniżej).

W języku łotewskim, cedyglia ( Cedilla ) Jest używany w literach „ģ”, „ķ”, „ļ”, „ņ”, a historycznie również w „ŗ”, aby wskazać palatalatyzację. W przypadku małej litery „g”, która ma zstępujący odcinek, cedyglia jest obracana o 180 ° i umieszcza nad literą. Odpowiedni kapitał „ģ” ma normalną cedilę. Z typograficznego punktu widzenia te diachrytyczne znaki są cytatami.

Znak rumuński ” I ” które reprezentuje /Schv/ (Wejdź ” sc Ena “), nawet jeśli przypomina turecki„ s ”-cediglia, jest faktycznie budowany przez„ s ”plus przecinek. W praktyce, nawet jeśli oficjalnie poprawne glify muszą być napisane z przecinkiem, często„ ş ”i„ ţ ţ “(który reprezentuje /Ts/ ) są używane na swoim miejscu do pisania po rumuńsku, ponieważ są one szersze obsługiwane przez zestaw postaci (w rzeczywistości „ș” i „ț” „może nie być wyświetlane przez przeglądarkę). Przykładowe słowo: Timiōoara, Constanța.

Polskie litery „ą” i „ę” oraz te Litwy „ą”, „ę”, „į”, „ų” są zbudowane z diachrytycznym znakiem Cottota, a nie z cedille. Te dwa znaki nie mają bezpośredniego związku: powierzchownie Cottota przypomina obróconą cedilę (jest otwarta w prawo zamiast po lewej), ale precyzyjna konstrukcja jest nieco inna.
W polsku Cottota wskazuje nosowe: „ą” i „ę” są wymawiane /On/ wyd / ; Między innymi polski jest jedynym językiem słowiańskim, który utrzymywał samogłoski nosowe.

Cottota rozróżnia również literę „ǫ”, używaną wyłącznie w starożytnym nordyce i nazywana o Ognistym w języku latynoskim.

ISO-8859-1 i rozszerzone kodowanie znaków ASCII obejmują litery ç, ģ, ķ, ņ, ņ, ş, ţ i odpowiedni kapitał. Wiele innych liter ze znakiem cediglii jest dostępnych w kodowaniu Unicode.

Na komputerach z systemem Windows litery z cediglią można uzyskać, przytrzymując klucz ALT i wkładając względny kod trzech cyfr z klawiatury numerycznej po lewej stronie klawiatury przed zwolnieniem klucza alt; W przypadku ç kod wynosi 135, dla ç è 128. W systemie operacyjnym Mac, z klawiaturą amerykańską, „ç” można wyświetlić za pomocą opcji Shift + C i „ç” można wyświetlić za pomocą opcji + c. Dzięki włoskiej klawiaturze „ç” można wyświetlić za pomocą odpowiedniego przycisku, po prawej stronie litery Elle, podczas gdy wpisz „ç”, musisz użyć opcji Shift + „ç”.

• W języku HTML można użyć „podmiotów” SO: S (S), S (S), Co (Ç) Co (C).

Mapowanie postaci [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

• ( W ) Projekt diacritics : Wszystko, co musisz wiedzieć, aby utworzyć czcionkę z prawidłowymi akcentami
• ( W ) Pomoc klawiatury : Dowiedz się, jak tworzyć różne kropki i znaki na komputerze