Cathodoluminescence – Wikipédia

Diament widziany przez katodoluminescencję.

. Katodoluminescencja jest zjawiskiem optycznym i elektrycznym, które obserwuje się, gdy wiązka elektronu wytwarzana przez armatę elektronową (na przykład rurkę z promieniami katodowymi) bombarduje próbkę fosforu (na przykład), prowadząc do emisji światła (w polu UV, widzialnym lub podczerwieni ).

Najbardziej rozpowszechnioną aplikacją jest ekran telewizyjny (gdy jest to rurka Ray Cathode).

W geologii mikroskop katodoluminescencyjny służy do badania wewnętrznych struktur próbek geologicznych w celu ustalenia, na przykład historii tworzenia skał.

Ta technika jest również wykorzystywana w archeologii do badania starożytnych procedur technicznych w zakresie budowania i dekoracji budynków ^{[[[ Pierwszy ]} .

Zjawisko katodoluminescencji występuje przez interakcję między materiałem elektrycznym a materiałem półprzewodnikowym. Incydent elektron rezygnuje z części energii kinetycznej na korzyść elektronu w półprzewodnikowym paśmie walencyjnym. Ta ostatnia jest promowana w pasku przewodnictwa, pozostawiając dziurę w paśmie walencyjnym. Istnieje pewne prawdopodobieństwo, że próżne i otwory rekombinują, emitując foton. Długość fali emitowanego fotonu jest charakterystyczna dla materiału i może ujawnić obecność wad lub zanieczyszczeń wprowadzających poziomy energii do zabronionego paska. Zjawisko to nie ogranicza się do półprzewodników, w ścisłym znaczeniu tego terminu, ponieważ może wystąpić w większości materiałów niemetalicznych, a mianowicie konwencjonalnych półprzewodników i izolacji, zgodnie z definicją teorii pasma. Należy zauważyć, że zjawisko to, które jest częścią interakcji promieniowania, jest zbliżone do fluorescencji X badanej przez analizę energii dyspersyjnej, z tym wyjątkiem, że w drugim przypadku promowany elektron jest silniej powiązany z atomem, ponieważ należący do warstwy serca.

W materiałach z materiałów i technologii półprzewodników katodoluminescencja jest wytwarzana albo w prostym elektronicznym mikroskopie skanującym, albo w elektronicznym mikroskopie przełącznika z transmisją. W tym drugim przypadku pakiet skoncentrowanych elektronów podnieca próbkę w taki sposób, że emitowane światło pochodzi z lokalnego obszaru. Światło to musi być zebrane przez układ optyczny jako lustro eliptyczne. Następnie światłowód przenosi światło na zewnątrz, w którym monochromator filtruje pożądaną długość fali, a następnie obsługuje pomiar ilościowy fotonów z fotomultiplystycznych zsynchronizmu ze skanowaniem wiązki elektronów elektronów. W ten sposób otrzymujemy kartę aktywności optycznej próbki.

Mikroskop elektronowy z detektorem katodoluminescencji jest bardziej skomplikowany, droższy, ale bardziej elastyczny do stosowania i ma wyższy wzrost niż prosty mikroskop katodoluminescencji.

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]