Kiedy Angèle była sam – Wikipedia

Kiedy Angèle była sama jest nową policjantką z upadkiem napisanym przez Pascal Mérigeau i opublikowaną w 1983 roku.

Oczywiście wszystko nie zawsze działało tak, jak mogłaby się podobać przez te wszystkie lata; Ale mimo to był zabawny, gdy znalazł się sam, siedząc przy dużym drewnianym stole. Często mówiono mu, że był to najbardziej bolesny moment, powrót cmentarza. Wszystko poszło dobrze, wszystko zawsze idzie dobrze. Kościół był pełny. Na cmentarzu musiał zostać pocałowany przez całą wioskę. Aż do starego Thibault, który tam był, nie widziała co najmniej roku. Od czasu pochówku Emilie Martin w rzeczywistości. I czy to tylko podczas pochówku Émilie Martin?

Niemożliwe do zapamiętania. Z drugiej strony Angèle mógł niewątpliwie cytować imię wszystkich tych, którzy tam byli dzisiaj. Na przykład André, który zmusił go do odwrócenia głowy na piłkę, czterdzieści lat temu. To było przed przybyciem Baptiste. Baptiste i jego niebieskie oczy, baptysta i jego kwiatowe koszule, baptysta i jego stary bufarde, o którym powiedział, że ma swojego ojca, który sam … w rzeczywistości to, co go dzisiaj nie podjął, miały twarzą w twarz z Germaine Richard, przy wyjściu cmentarza. Ten, w wieku sześćdziesięciu lat, zawsze wyglądała jak kot. Że było gdzie indziej.

Angèle wstał. To było już wszystko. Śmierć musiała opuścić dom. Świece przede wszystkim. A potem krzesła, ciasne w cebuli rzędu wzdłuż łóżka. Potem miotła. Spojrzenie w ogrodzie podczas mijania. Nie, zdecydowanie nie było go już tam, opierając się na siewach, próbując po raz trzeci dzień, aby sprawdzić, czy rzodkiewki przyszły dobrze. Nie było go też pod wierzbami. Lub nawet pod jabłoni, wypełniając kosz. Naprawdę, wszystko wydarzyło się bardzo szybko, od dnia, w którym się obudził, powiedział jej, że jego wrzód zaczął go znów drażnić. Jednak od czasu był do tego przyzwyczajony. Mimo to wkrótce zostanie przywiezione do lekarza. Ale to znał go zbyt dobrze, żeby naprawdę się martwić. Poza tym Baptiste już trochę lepiej … Trzy tygodnie później przysięgał w Angèle, że nie pozwoli im zabrać jej do szpitala. Lekarz wrócił. Nie rozumiał. Nie ma nic do roboty, baptiste, skręcony bólem na łóżku, argumentował, że był lepszy, że jutro, bez wątpienia, wszystko, o czym już zostanie zapomniane. Ale kiedy był z nią sam, powiedział jej, że nie chce umrzeć w szpitalu. Wiedział, że to koniec, miał swój dzień. Dowód, inni, młodsi, zostawili przed nim … chciałby tylko trzymać się Saint-Jean. Ale że tego nie powiedział. Angèle o tym wiedział i wystarczyło mu. Saint-Jean nie widział tego w tym roku. Kapłan parafialny przybył wieczorem, Baptiste zmarł wczesnym dniem. Zło, które widziało go jego ciało na dwójce, triumfowało. To było normalne.

Angèle nie słyszała, jak przyjeżdża. Cécile, po zmianie, przyszła sprawdzić, czy niczego nie potrzebuje. Co mogła widzieć? Angèle zmusiła ją do usiąść. Oni mówili. Wreszcie Cécile przemówił. Pogrzebu oczywiście łzy kilku smutku. Angèle ledwo to słyszała.

Baptiste i ona nigdy nie opuściła Sainte-Croix i trochę tego żałowała. Przede wszystkim chciałaby iść do Lourdes. Musiała być zadowolona z procesji telewizyjnych. Od samego początku kochała swojego baptystę lub prawie. W pierwszych latach małżeństwa towarzyszyła mu na pola, aby dać jej ręce. Ale przez długi czas nie miała więcej siły. Więc czekała na nią, upewniając się, że kawa jest zawsze gorąca, nigdy nie gotując.

Nauczyła się monitorować go z rogu oka, ledwo podnosząc nos jej pracy. A potem nie ma potrzeby zegarka. Wiedziała, kiedy musiała nakarmić drobi, przygotować się na obiad. Wiedziała, kiedy Baptiste wrócił. Często Cécile przybywała, aby utrzymać jej towarzystwo. Przyniosła szycie, a jednocześnie najnowsze wiadomości w wiosce. Tak mu powiedziała, oczywiście, że widział, jak Baptiste rozmawiał z Germaine Richard, w pobliżu winnicy. Kilka razy w następnych miesiącach Cécile wykonał inne „dyskretne” aluzje. Potem już o tym rozmawiała. Ale potem Angèle wiedział. Nic nie powiedziała. Stopniowo przyzwyczaiła się do tego. Nawet nie musiał o tym myśleć, postanowiła nigdy nie rozmawiać z Baptiste ani nikogo. To była jego godność. Trwało to, dopóki Baptiste nie zachoruje, by nigdy więcej nie wstać. Trwało to prawie dwadzieścia lat. Jej tylko żałuje, czasami powiedziała, że ​​nie miała dzieci. Nie kłamała. Nawiasem mówiąc, kolejny powód, by nienawidzić Germaine Richard, ponieważ miała syna, urodzoną wkrótce po śmierci ojca; Edmond Richard, kolos o czarnych oczach i włosach, został zmieciony w ciągu kilku tygodni przez okropne zło, którego nikt nigdy nie wiedział. Syn Richard, nie znaliśmy go w Sainte-Croix. Został wychowany przez ciotkę w cenie. Pewnego dnia jednak tuż przed zachorowaniem Baptiste zachorował, przyszedł zobaczyć się z matką. Oczywiście Cécile był tam, ponieważ Cécile zawsze jest tam, gdzie coś się dzieje. Znalazła go głupio z wielkimi zmęczonymi niebieskimi oczami. Angèle wydawał się do niego zwrócony.

Cécile odszedł teraz. Noc spadła. Angèle zrobił małe naczynia. Umyła kilka filiżanek, a potem stary biały ekspres do kawy, teraz bezużyteczny, ponieważ Angèle nigdy nie pili kawy. Odłożyła go na szczycie Bahuta. Pod zlewem wzięła stare puste słoiki z dżemem. Cóż to jest robić dżemy, miała pełny bufet. Wzięła także kilka ręczników herbacianych, paczkę Od martwych po puste trzy czwarte i poszedł położyć to wszystko do śmieci. Od dwudziestu lat nie widzieliśmy szczura w domu.

Pascal Mérigeau

Kiedy Angèle była sama …, 1983.