Isabelle Choeiire – Wikiipédia

Choreograf i tancerz Isabelle Choinière Komunia (1994-1999)

Choreograf i transdyscyplinarna tancerz Demencja aniołów (1999-2005)

Isabelle psy , jest międzynarodowym specjalistą od tworzenia badań ^{[[[ Pierwszy ]} Oraz nowe hybrydowe współczesne sceny integrujące technologię, a także transdyscyplinarny artysta. Jest także profesorem-badaczką i jest regularnie zapraszana do uczestnictwa w projektach badawczych na temat wpływu mediów na ciało w Europie, Kanadzie i Ameryce Łacińskiej za jej wiedzę artystką i badaczką.

Uznane przez prasę lokalną i międzynarodową (Le Monde/Paris ^{[[[ 2 ]} , Digimag ^{[[[ 3 ]} /Italie, Dresdner najnowsze wiadomości/Allemagne ^{[[[ 4 ]} , Brazylijski dziennik na temat studiów obecności/Brazylii ^{[[[ 5 ]} , Inter -Art prąd/Quebec ^{[[[ 6 ]} , Life of the Arts ^{[[[ 7 ]} i Archée/Montreal ^{[[[ 8 ]} , itp.) Jako projektant-performator-visnrener i pionier „cyber-nowoczesności” ^{[[[ 9 ]} , a także, według francuskiego badacza Bernarda Andrieu, za jego podstawową pracę zarówno praktyczną, jak i teoretyczną w sprawie „emersjologii i kwestii postrzegania wewnętrznych wrażeń”, oferuje Isabelle Choinière, od 1994 roku, silne i oryginalne dzieła, w których taniec, wydajność , Sztuki somatyczne i medialne. Od 2005 r., A bardziej intensywnie od 2015 r., Została uznana za swoje badania teoretyczne (książki i testy) i tworzenie badań (Intelektion Books/R.-U .. ^{[[[ dziesięć ]} , Puck/QC ^{[[[ 11 ]} . The IATC Journal/Revue de I’aict, STAGES CITRIBICZNE/E.-U. Przegląd stron, Europa ^{[[[ dwunasty ]} , Repertoire Magazine/Brésil ^{[[[ 13 ]} , Inter -Art prąd/Quebec ^{[[[ 14 ]} Oraz Balet Tanz Aktuell International/Niemcy), który „przekonująco świadczy o sile kolektywu – lub jeśli wolisz – o stypendium i rozproszonych badaniach, których nadal brakuje w akademii”. Jego tworzenie badań jest badane przez uniwersyteckie grupy badawcze w studiach przypadków (studia przypadków) na całym świecie od 1994 roku.

Jest główną autorką i inicjatorem książki „Prism of the Senses: Mediacja i nowe rzeczywistości ciała w sztuce performatywnej – technologie, poznanie i pojawiające się metodologie tworzenia badań” ^{[[[ 15 ]} , narzędzie edukacyjne opublikowane w języku francuskim na University of Quebec Presses (2019). Ta książka jest również publikowana w języku angielskim przez Intelek Książki ^{[[[ 16 ]} ET University of Chicago Press Books (2020) sous le titre de przez pryzmat zmysłów: mediacja i nowe realia ciała we współczesnych występach. Technologia, poznanie i pojawiające się metodologie tworzenia badań ^{[[[ 17 ]} .

Isabelle Choinière bada Artistic, Research and General Director of the Dance Company i Digital Arts Le Corps (1994-2008). Media Digital, podkreślając, w jaki sposób nowe technologie wpływają na to zmieniające się ciało i ujawniają nowy współczesny status ciała w kontekście technologicznym. Jego praca nad relacją mediacji i organizmu performatywnego kwestionują konwencje – i powiązania – cielesności, cielesności, wcielenia, poznania i postrzegania widzów i tłumaczy. Jego praca obejmuje refleksję na temat ontologii i ontogenezy, czasu i przestrzeni ^{[[[ 18 ]} Z którego wyłania się rozszerzona i bezprecedensowa koncepcja ciała.

Z siedzibą w Montrealu została po raz pierwszy zidentyfikowana jako choreograf, wykonawca i tancerz. Według Andrei Davidson ^{[[[ 19 ]} , teoretyk i były profesor tańca i nowych mediów ^{[[[ 20 ]} Na University of Chichester w Wielkiej Brytanii również były tancerz i współzałożyciel jednej z pierwszych francuskich grup na temat relacji między tańcem a technologiami (Anomos ^{[[[ 21 ]} Oraz MediaDanse Laboratory powiązane z Uniwersytetem Paris-VIII), Isabelle Choinière jest jednym z niewielu choreografów, którzy dołączyli, od początku swojej praktyki, technologii w centrum jej podejścia.

Urodzona w Montrealu (w Quebecu) po raz pierwszy przeszła przez rygorystyczną szkołę tańca klasycznego. Następnie została zainicjowana w koncepcji „Nowego tańca” przez Deborah Hay. Po studiach naukowych (Pure and Health) w Maisonneuve College, w 1989 r. Otrzymała baszba w Beaux Arts (program interdyscyplinarny i wielokulturowy, z nieletnim głównie w antropologii) na Uniwersytecie Concordia w Montrealu ^{[[[ 22 ]} .

W 2015 r. Otrzymała doktorat pod kierunkiem Roya Ascotta, dyrektora założyciela Planetary Collegium ^{[[[ 23 ]} , w ramach transdyscyplinarnych badań przestrzennych / Centrum Zaawansowanego Zapytań w sztuce integracyjnej (CAIIA, Advanced Research Center in Integrative Arts) powiązane z University of Plymouth, a także pod współrejestrowaniem Enrico Pitozzi ^{[[[ 24 ]} , badacz-profesjonal na University of Bolonia we Włoszech. Presson of Prestinious Research Funds Quebec – Société et Culture (FRQSC) 2017-2019, ukończyła staż w badaniu postoktoranckim na Wydzia ^{[[[ 25 ]} , Dean of the Faculty of Arts (2019-). Ten staż odbywa się we współpracy z Figurą Centrum Badań ^{[[[ 26 ]} (Oś 3: Współczesna wyobraźnia) Powiązana z laboratorium OIC i NT2 ^{[[[ 27 ]} .

Napisała i zarządzała narzędziem edukacyjnym poświęconym nauczaniu i badaniom sztuki, zbiorowym dziele „Prism of the Senses: Mediacja i nowe realia ciała w sztuce performatywnej -technologie, poznanie i metodologie pojawiające się nauki”, opublikowane W języku francuskim na University of Quebec Press, Aesthetic Collection (październik 2019) prowadzony przez Louise Poissant, obecny dyrektor naukowy FRQSC ^{[[[ 28 ]} . Ta książka została napisana z Enrico Pitozzi i Andreą Davidson ^{[[[ 29 ]} i Derrick De Kerckhove napisał posłowie. Wersja francuska jest wzbogacona wkładem następujących międzynarodowych badaczy: Erin Manning ^{[[[ 30 ]} , David Howes ^{[[[ trzydziesty pierwszy ]} , Joanne Lalonde ^{[[[ 25 ]} , Louis-Claude Paquin ^{[[[ 32 ]} , Luc Vaner ^{[[[ 33 ]} , Elizabeth Johnson ^{[[[ 34 ]} , Anne-Laure Fortin-Tournès ^{[[[ 35 ]} i Anaïs Guilet ^{[[[ 36 ]} .
Jest również publikowany w wersji angielskiej przez Intelight Books i University of Chicago Press Books (styczeń 2020) pod tytułem „Przez pryzmat zmysłów: mediacja i nowe realia ciała we współczesnych wynikach. Technologia, poznanie i pojawiające się badania badawcze -Metodologie tworzenia ”.

Ta książka analizuje zmiany, które miały miejsce w ciągu ostatniej dekady, te, w których nowe technologie wpłynęły na podstawowe zerwanie epistemologiczne, które zmieniło koncepcje performatywności i reprezentacji w sztuce. Mediacja zakwestionowała konwencje cielesności, wcielenia, poznania i postrzegania widzów i tłumaczy. Koncentruje się na synestetycznych i multimodalnych współczesnych dziełach „przez pryzmat zmysłów” analizuje nowe teorie i praktyki sztuki ciała i współczesnego występu. Trzy główne rozdziały przedstawiają odrębne elementy badań metodologicznych, z których każde tkają transdyscyplinarne powiązanie z innymi rozdziałami, tworząc w ten sposób dzieło, które rezonuje z badaniami artystycznymi i filozoficznymi. Książka są rozważane przez naukowców David Howes, Geoffrey Edwards, Jocelyne Kiss ^{[[[ 37 ]} , Louis Jacob ^{[[[ 38 ]} , Henry Daniel ^{[[[ 39 ]} , Bernard Andrieu i Roy Ascott jako istotny wkład w dyskusje na temat tworzenia badań i ciała w odniesieniu do mediów cyfrowych, podkreślając sposoby, w jakie technologie – jako dowód – dotykają ciała sensorycznego i somatycznego i ujawniają nowy współczesny status Ciało.

W 2018 r. Przedstawiła i współorganizowała z Joanne Lalonde, Anaïs Guïlet i Anne-Laure Fortin-Turnès The Dulinial International Conference Cybercorporate: Nomadiczne subiektywności w kontekście cyfrowym ^{[[[ 40 ]} który odbył się na University of Quebec w Montrealu w dniach 27–29 września 2018 r.

W 2015 roku, zaproszona przez Roya Ascotta, była główną redaktorem naczelnym sztuki technicznej, intelektu ^{[[[ 41 ]} który bada konsekwencje i wpływ „Mist Media” ^{[[[ 42 ]} w pojawieniu się nowych praktyk artystycznych.

I 2014, Invitée par derrick de kerckhove et cristina Miranda de Almeida ^{[[[ 43 ]} , jest autorką rozdziału na pytanie dotyczące interwału w kontekście sztuki performatywnej w tym momencie bycia. W tym rozdziale zawiera tytuł „Interwał jako nowe podejście do interfejsów: w kierunku paradygmatu poznawczego i estetycznego komunikacji w sztuce performance”.
Jego badania są powszechnie publikowane i przetłumaczone na francuski, angielski i portugalski. In English, Intelight Press, Wielka Brytania (2006, 2013, 2015, 2019), „The IATC Journal-Critical Staży #16”, Stany Zjednoczone/Europy (2017), ISEA2017 Manizales, Kolumbia (2017), Cambridge Scholars Publishing, United, United Scholsing, United Scholars, United, United Scholars, United, Kingdom (2009, 2014), „The Journal of Transdisciplinary Knowledge Design”, Korea (2009); W języku francuskim, „Chiasmi International #22”, France (2021), „CRNS éditions/Links Series 5 i 6”, France (2021), Criv.online/eunoïa, Kanada (2020), Reperturio, Brazil (2017), „Revue Art & Fact 36”, France (2017), Archée, Kanada (2016, 2017); A także w języku portugalskim w „Readta Vis #17: 1” (2018) i „Cena #17”, Brazylia (2015).

W latach 2020-2021 została popełniona jako transdyscyplinarna i deweloper międzynarodowego projektu wydawniczego przez profesora w zakresie etyki i zarządzania Marie-France Lebouc ^{[[[ 44 ]} z Laval University. Była profesorem nadzwyczajnym (2016-2019) na Wydziale Komunikacji, Media School, UQAM. Była gościnnym profesorem na University of Chile (Chile) w 2017 r. W celu zaprojektowania programu i seminariów transdyscyplinarnych. W szczególności uczyła się na UQAM (Kanada) na Laval University (Kanada) na University of Toronto (Kanada) na Universidade de Caldas (Kolumbia), na Federalnym Uniwersytecie Rio de Janeiro (Brazylia) i Cégep du Vieux Montréal (Kanada).

Od 2021 r. Jest zintegrowanym profesorem z zespołem transdyscyplinarnego i intersektorowego spółdzielni w Fesp-Facablty Haughered i Phostoktorals of Laval University w Quebecu ^{[[[ 45 ]} . Został również zintegrowany jako członek akademicki przez tego samego wykładowców (FEPS) w dostosowanym programie magisterskim w dziedzinie sztuki i technologii. Misją tego komitetu programowego jest zaprojektowanie odpowiedniego programu nauczania i nadzorowanie studentów 2 i 3. cyklu w tej dziedzinie. Produkuje również studentów programu doktoranckiego w dziedzinie sztuki i praktyk sztuki na Wydziale Sztuki Uqàm.

Jest głównym mówcą w Quebecu i za granicą: w 2020 r. Na Laval University (Quebec/Canada); W 2017 r. Na University of Chile (Chile) za „doświadczenia innowacji w nauczaniu i uczeniu się dyscyplin artystycznych i edukacji tanecznej kolokwium: wrażliwość i kreatywność w procesie edukacji”; W 2013 r. Na „Metabody UE Research Project” w Cynetart (Niemcy) oraz w 2012 r. Na „UK Somatics and Technology Symposium 2012” na University of Chichester (Wielka Brytania), gdzie jest głównym gościem wraz z postmodernistycznym pionierskim Amerykaninem, Nancy Stark Smith (kontakt improwizacji). W 2017 r., Wraz z rektorem Universidad de Caldas, Manizales (Kolumbia) Felipe Cesar Londoño, wygłosiła konferencję na 23. Sympozjum ISEA2017 Międzynarodowe Sympozjum na temat sztuki elektronicznej: kreację biologiczną i pokój. W 2006 r., Wraz z Suly Rolnikem, doktorem psychologii społecznej i założycielką Przewodniczącego Badań współczesnej podmiotowości w Pontificia Universidade Católica de São Paulo i bliskim współpracownikiem Félix Guattari, wygłosił konferencję forum „Pergutas Sober Arte, secistiência e tecnologia , Sesc. / Premio Sergio Motta z Arte e Tecnologia ”w São Paulo. Podczas tej ostatniej konferencji jego praca nad przedziałem, destabilizacja sensorio-percepcyjna oraz związek między fenomenologią emisji a fenomenologią odbioru w sztuce performatywnej w sytuacji kontaktu z technologią, zaczynają kształtować.

Jego refleksja i badania nad integracją elektronicznych sztuk tańca zostały powszechnie rozpoznawane i przyniosły mu wiele zaproszeń w kilku międzynarodowych wydarzeniach zarówno w Europie w Ameryce Łacińskiej, jak i w Quebecu, aby przedstawić swoje dzieła, ale także jako wykładowca wyjaśniający substancję i substancję i Naucz jej podejścia.

Jego transdyscyplinarne podejście do tworzenia badań bada i ponownie ocenia związek ciała w ruchu i technologii. Mówiąc dokładniej, przygląda się najnowszym perspektywom sztuk performatywnych, które ujawniają przejawy i dynamikę interpolinacji między somatyką – rodzaj edukacji cielesnej – i technologii, które zakotwiczają w innych koncepcjach ciała niż wynikające z myśli zachodniej: inspirowane głównie przez Starożytny wkład filozoficzny Azji, Dalekiego Wschodu, Afryki, Brazylii i Haiti.

Zakotwiczony w procesie fuzji sztuki i dyscyplin, jego praca opiera się na strategii odnowy – przez destabilizację – doświadczenia sensorycznego i percepcji; Technologia Xxi ^{To jest} wiek otwierający drogę do pojawiających się form dzieł ^{[[[ czterdzieści sześć ]} . Proces składu wymaga synestetyczny wygląd i sposób słuchania, aktywny i współczesny związek z zmysłami ^{[[[ 3 ]} co prowadzi widza do radykalnego przeglądu własnej organizacji sensorycznej ^{[[[ 5 ]} , to podanie – według Pitozzi – przez rodzaj „kanibalizmu gestu” obsługiwanego przez widza ^{[[[ 47 ]} .

Jego badania opierają się zatem na hipotezie, że technologia, stosowana w tych eksperymentach jako fizyczność, staje się aktywatorem procesu rekonfiguracji sensorycznej i percepcyjnej. Powoduje to ewolucję cielesności (ciało antrofomiczne) ^{[[[ 48 ]} które wygenerują pojawienie się nowych form cielesności ^{[[[ 49 ]} oraz wykonanie wynikające z fizycznej i fenomenologicznej modyfikacji wpływu technologii na ruch w ruchu w ruchu. Pojawienie się te stają się możliwe dzięki ontologicznemu przemieszczeniu ciała, gdy jest ono działane i aktywowane przez technologię. Ta propozycja odzwierciedla eksperymentalne podejście do technologii, które implikuje ciało doświadczone w wymiarach cielesności, transformacji i ewolucji.
Jego refleksja i badania nad integracją sztuk medialnych z tańcem performance zostały powszechnie rozpoznane i przyniosły mu wiele prestiżowych zaproszeń.

Jego główne jak dotąd tworzenie badań obejmuje komunicję (1994–1999); The Dementia of the Angels (1999–2005); MEAS Paradox (2005–2010); Fale mięsa ^{[[[ 50 ]} (2010–2013) i faza nr 5 (2016-), produkcje, które nakręciły międzynarodowe festiwale (zwłaszcza na oficjalnym otwarciu Cynetart04_areale /Niemcy, międzynarodowe spotkania tańca i sztuki cyfrowej, Center des Arts d’Enghien-Les-Bains /France , Crash/Dania, Future Moves/Rotterdam, E-Phos/Athens), Biennals (2do Festival Internacional de wideo y Artes Electronicas of Buenos Aires (IVF)/Teatro San Martin/Buenos Aires, Tercera Bienal de wideo Y Artes Electronicas // Museo de arte contporáneo/santiago) i instytucje artystyczne (w tym 40 ^{To jest} Rocznica delegacji Quebec w Paryżu, Muzeum Arte Moderna da Bahia/Teatro Castro Alves/Salvador/Brazylia, Unam/Meksyk) w Europie, Ameryce Łacińskiej i Quebecu.

Pierwotne prace [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• Komunia (1994-1999), wersja finał Udostępnianie skóry ^{[[[ 51 ]} , rozwija ideę rytualizowanego fragmentu z prawdziwego ciała do ciała syntetycznego. Ten fragment został wykonany w procesie rytualizacji prawdziwej skóry do skóry elektronicznej (skryfikacja elektroniczna). Zatem komunia przedstawia się jako rodzaj modlitwy, mantry, inwokacji. Jest to powiedzenie o fuzji prawdziwego i elektronicznego ciała. Jest to zatem transdyscyplinarny występ, w którym spotykają się obecny taniec, wideo, infograficzne, elektroakustyczne i mieszane, a także systemy interaktywne.

• Demencja aniołów (1999-2005) ^{[[[ 52 ]} , jest zainteresowany zmianami, mutacją ciała, gdy jest rzutowany w sieciach komputerowych. To tworzenie badań to telematyczny duet, który obejmuje dwie przestrzenie, które można zlokalizować tysiące kilometrów od siebie. Pojęcie świętego w tej pracy rozwija koncepcję telematyki, która dołącza do pomysłów otwarcia granic ciała i otwarcia czasoprzestrzeni Isabelle Choinière. Telematyka wnosi także ideę Demiurge, a także ideę wszechobecności i wszechobecności.

• Paradoks mięsny (Faza nr 1-2-3, 2005-2010), Fale mięsa ^{[[[ 53 ]} (2010-2013), Faza nr 4 ^{[[[ 54 ]} (2010-2013) i Faza nr 5 ^{[[[ 55 ]} (2016-2017), to trzy fazy wydajności rozszerzonej rzeczywistości badającej pojawiające się relacje interakcji z udziałem ciała w ruchu i technologii przestrzenności solidnej w czasie rzeczywistym. Pod słabym blaskiem pojawia się trójwymiarowa ludzka rzeźba: pięć kobiet, splecionych, tworzy „ciało zbiorowe”. Działając jako szósty wykonawca, dźwięk otacza również widzów, integrując ich w żywej formie – „zbiorowe ciało dźwiękowe”.

Prace zbiorowe [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• 2002-2009 Exuvie – Digitized Cody Sculptures ^{[[[ 56 ]} / Seria poruszających się obrazów 3D przy użyciu technologii 3D Inszpeck. Owoc współpracy artystów Isabelle Choinière i Stéphan Ballard, ten projekt zainstalowania rzeźb cyfrowego ciała zaprasza społeczeństwo do kontemplacji, medytacji … na spotkanie z innym prawdziwym; Objawienie innych warstw percepcji. Prawdziwa refleksja na temat nowoczesnych procesów mumifikacji, ta instalacja jest zaproszeniem do poetyckiej podróży z czasem. Pchając granice rozdzielczości aparatu, chcemy wejść do materii ciała, umożliwiając w ten sposób optymalne zbadanie ujawniającego potencjału obwiedni ciała, aby odkryć motyw syntezy, do którego pierwotny intencja wyrażania całkowitego ciała ciała .

• 2007-2010, owoc spotkania zainicjowanego przez komisarza Frédérica Loury z Galerii SAS dla projektu Focaled Ruch II , Isabelle Choinière, choreograf/artysta w sztuce medialnej i Jean-François Gratton, fotograf, rozpoczęła pracę oparta na „wspólnych obsesjach, objawieniu rzeczywistości”. Inwestując w hybrydowe i zmutowane podejście artystyczne, pracowali nad tańcem przez fotografię jako masę ciała, „ciało zbiorowe”; Prawdziwy hiper, który ujawnia eksperymentalną cielesność i wirtualne poprzez wysoką definicję, między innymi, przez kamerę architektoniczną.

• Ukryte korpus – instalacja fotograficzna jest odbiciem na ukrytym obrazie, zaproszeniem do wyobraźni, do ciekawości. Prosta, ta seria zdjęć dwóch zagnieżdżonych ciał jednej w drugiej ofercie widzom ich własną wizję lub interpretację zdjęcia. Ramy i polecenie współistniejące. Ten zestaw kadrowania umożliwia widok bardzo małej części obrazu, oferując w ten sposób znacznie bardziej aktywny wygląd. Ta seria zdjęć została stworzona na małą wystawę w wspólnym kontekście badawczym między Isabelle Choinière, choreografem i artystą w sztuce medialnej a fotografem Jean-François Gratton.

Recenzje prasowe [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Pierwsza strona IATC Journal / Revue de I’aict, stadia krytyczne, nr 16 / E.-U., Europa

Pierwsza strona Repertuar w 28 / University of Bahia (Brézil) – styczeń 2017

• 1995 Recenzja prasy – Annick Bureau, „ISEA – Leonardo Digital Reviews”
• 1994-1999 Wyciągi prasowe do komunii (udział skór)
• 1999-2005 Wyciągi prasowe dla demencji aniołów
• 2005-2017 Naciśnij wyciągi dla faz 1-2-3-4-5
• 2003 Elizabeth Plourde, „Anioł z cyberprzestrzeni. Demencja Aniołów, Game Theatre Notebooks, nr. 108 (wrzesień), Montreal, Kanada, P. 132-135 .
• 2003 Catherine Gosselin, „Cyberdans”, Voir, tydzień od 9 do 15 października, Montreal, Kanada P. 18 .
• 2004 Bistra Klunker, „rozsądnie manipulowana rzeczywistością”, najnowsze wiadomości Dresdnera, 19 listopada, Drezno, Niemcy.
• 2005 Mylène Blanchet, „Isabelle Choinière, Louise Bédard; Dwóch choreografów, kurs, vol. 11, nie. 1 (maj), Montreal, Kanada, P. 28 .
• 2006 Andréa Davidson, „ 3 ^{To jest} Creation, Faza 1, Isabelle Choinière / Body Index ’, Digital Baths # 1, Dance and New Technologies, Enghien-Les-Bains, Francja: Center des Arts d’Arts d’Enghien-let-Bains, P. 47-53 .
• 2007 Aline Apostolska, „Isabelle Choinière: A odmowę, ALine Apostolska”, Cyberpresse.ca, 10 maja, Montreal, Kanada
• 2008 Louise Boisclair, „Isabelle Choinière de Corps Indeks; Wokół młodych kobiet z Awinionów, Inter, obecna sztuka, „przestrzenie dźwiękowe”, nie. 98 (zima), Quebec, Kanada: Edycje interwencyjne, P. 52-56 .
• 2009 Enrico Pitozzi, „stereoskopowa przestrzeń dla ciała dźwiękowego. Rozmowa z Isabelle Choinière, Electronic Archée-Periodical Edition, grudzień 2009 r./ Projekty, sekcja wywiadu, Montreal, Kanada
• 2010 Enrico Pitozzi, „Collective Sound Body. W kierunku taktylelitu słuchowego / zbiorowego ciała. Dążenie do dotykowej dotykowej ”, digimag, no. 51, Fereny, Mediolan, Włochy: wydanie mobilne.
• 2014 Enrico Pitozzi „Percepcja to pryzmat: ciało, obecność i technologie”, Brazilian Journal o obecności, t. 4, nr. 2, maj/sierpnia. 2014, Porto Alegre, Brazylia, P. 174-204 , www.seer.ufrgs.br/presenca
• 2015 Andréa Davidson, „Isabelle Choinière: Mediatized Body”, kurs Irones Arts (grudzień), nr. 86, Montreal, Kanada.
• 2016 T.S. Flock, „Każdy koniec to nowy początek”, Seattle Weekly, 19-25 października, Seattle (Waszyngton), états-unis, P. 25 , www.seattleWeekly.com
• 2016 Specjalny numer archée – listopad 2016
• 2017 Numer specjalny Archée – luty 2017
• 2017 „The Collective Sonic Body”, IATC Critical Etapes nr 16, DéceMbre 2017