Gabriel Orozco – Wikipedia
Artykuł w Wikipedii, Free L’Encyclopéi.
Gabriel Griel Orozco , urodzony W Xalapa jest współczesnym artystą meksykańską [[[ Pierwszy ] W [[[ 2 ] .
Orozco urodził się w 1962 r. W Veracruz w Meksyku, ze Związku Cristiny Félix Romandía i Mario Orozco Rivera, malarza malowidła ściennego i nauczyciela sztuki na University of Veracruz.
Kiedy Orozco miał sześć lat, jego rodzina przeprowadziła się do dzielnicy San Ángel w Meksyku, aby jego ojciec mógł współpracować z artystą Davidem Alfaro Siquieros przy różnych poleceniach malowideł ściennych. Jego ojciec zabrał go na wystawy w muzeach i do pracy z nim. W tym okresie Orozco usłyszał wiele rozmów na temat sztuki i polityki.
Orozco studiował na Escuela Nacional of Plásticas Arts w latach 1981–1984, ale ocenił program zbyt konserwatywny. W 1986 roku przeprowadził się do Madrytu i zarejestrował się w Circulo de Bellas Artes. Tam jego instruktorzy przedstawili mu szeroką gamę powojennych artystów pracujących w nietradycyjnych formatach, z których później zainspirował go ucieczkę lub przyjęcie podobnej metody pracy.
Mówi się, że Orozco jest „artystą świata” bez ustalonych warsztatów [[[ 3 ] . Rzeczywiście, większość jego dzieł jest inspirowana jego podróżami, a zatem temat wysiedlenia jest fundamentalna.
Pomysł ten został opracowany w pracy Szalony turysta Od 1991 r. Instalacja oparta na wrażeniach kolekcji na rynku. Po tym, jak handlowcy wyszedł, miał pomarańczą na każdym stoisku, zainspirowanym miejscem, przestrzenią handlu, wymiany i komunikacji.
Orozco jest inspirowane życiem codziennym i tym, co go otacza, dlatego rozwija dzieła sztuki wokół relacji między krajobrazem miejskim a ludzkim ciałem, poezją przypadków, nieskończenie małym i nieskończenie dużym oraz miejscem człowieka w dzisiejszym społeczeństwie. „” Jednym z ważnych tematów mojego podejścia jest uwzględnienie ludzkiej skali w odniesieniu do środowiska naturalnego, a także społeczeństwa oraz wynikającej z niego interakcja. » [[[ 4 ]
W 1993 roku stworzył Ds , samochód zmniejszył się w środku jednej trzeciej pierwotnych wymiarów. Zawsze grając w idei wysiedlenia, jego środków … stworzył w 1994 roku Cztery rowery (zawsze jest jeden kierunek) , cztery zmontowane motocykle, usuwając w ten sposób całą użyteczność. W 1995 roku fotografuje swoje Scwalbe żółty (motorowany) obok innego równoważnego Dopóki nie znajdziesz kolejnego żółtego schwalbe . W tym samym roku zdał sobie sprawę Mamy wieczór , Kamienny skuter z włoskiej marki Vespy i sformułowania łacińskiego, który ogłasza wybór nowego papieża. Dlatego zarządza religią humoru i społeczeństwem konsumenckim.
W latach 2000-2005 wyprodukował swój Tabele robocze na których gromadzone są obiekty, których linki oparte są na materiałach, chromatyczne gramy … jest to forma konkretnej reprezentacji rozdrobnionej myśli artysty [[[ 5 ] .
Szybko używa zdjęcia, które kojarzy z innymi materiałami, modyfikuje, wycinając, montaż, jak na jego Tabele robocze Zwłaszcza z pracą Atomist: Asprilla, Atomists Series , 1996. Używa go również jako narzędzia roboczego, aby uwzględnić niektóre ze swoich artystycznych dzieł i doświadczeń Moje ręce są moim sercem , 1991. W szczególności powiedział: ” Użyłem fotografii w czasie, gdy badałem materiały i obiekty wokół mnie, bez zastanowienia się nad fotografią jako konkretnym rozwiązaniem koncepcyjnym. Po prostu próbowałem zbadać te obiekty. […] Ważne jest dla mnie, aby moja praca jest „produktem ubocznym”, kupą określonych sytuacji. Prawdopodobnie dlatego nie mogę odłączyć fotografii z mojej praktyki rzeźbiarskiej . » [[[ 6 ]
- Moje ręce są moim sercem (1991)
- Szalony turysta (1991)
- Oddech na fortepianie (1993)
- Konie biegnące bez końca, (1995)
- Owalny tabela bilardu (1998)
- 6 Tabele robocze (Tables de Travail), 1990-2000, MAM, Paryż.
- DS (1993)
- Tabele robocze (2000 – 2005), MoMA.
- Mobile Matrix (2006)
- Widoczna siła robocza (2015), instalacja, Wenecja.
- Atomist: Asprilla, Atomists Series , 1996.
- Hans Ulrich Obrist (red.), Pamięć , Academy of France w Rzymie, Villas Medici, 1999.
- Yve-Alain Bois, Benjamin H. D. Buchloh i Briony Fer. Gabriel Griel Orozco . Meksyk, Meksyk: Muzeum Pałacu Sztuk Pięknych, 2006.
- Wolf, Laurent. „Sztuka współczesna w czasie globalizacji”, Studia , tom. Weź 406, nie. 5, 2007, s. 649-658.
- Wyciąg z wywiadu z Gabrielem Orozco nakręconym przez Tokyo Contemporary Art Museum z okazji wystawy artysty „Beyond the Water Lilies”, 2015, 2015
- Macel, Christine, (1969- …). W Fer, Briony. W Allain, Jean-François, (1948- …). I Impress. Deckers-Snoeck) ( Trad. z angielskiego), Gabriel Orozco: [Wystawa] Center Pompidou, Galerie Sud, 15 września 2010 r.- 3 stycznia 2011 , Paris/New York, Center Pompidou, Imp. 2010, gliniarz. 2010, 272 P. (ISBN 978-2-84426-447-3 I 2844264476 , OCLC 758331007 W Czytaj online )
- O Gabriela Orozco, wywiadu z Benjaminem H. D. Buchloh, Gabriel Orozco: Clinton jest niewinny , Katalog wystawy, Museum of Modern Art of the City of Paris, 27 maja-3 września 1998 r., Paris, Paris-Musées, 1998, s. 1. 32
Recent Comments