Alex Carpani – Wikipedia

Alex Enrico Carpani (Montreux, 7 stycznia 1970 r.) To włoski kompozytor, frontman Alex Carpani Band (ACB).

Alex Carpani urodził się od włoskiego ojca i francuskiej matki w Szwajcarii, gdzie rodzice zarządzali uczelnią. W wieku 6 lat zaczął grać na organach elektronicznych i brać pierwsze lekcje Solfeggio i teorii muzycznej, a następnie przeszedł na studia fortepianu i kompozycji.
W wieku 7 lat poznał angielskiego muzyka Keitha Emersona, który zapisał syna do rodziców College of Alex Carpani. Od tego momentu progresywna muzyka i klawiatury zaczęły być częścią jego muzycznego życia, wpływając na ich gusta, styl i późniejsze doświadczenia.

W wieku dorosłym Alex Carpani przeprowadził się do Bolonii, gdzie mieszka i gdzie prowadzi, oprócz działalności jako muzyk, dzieło operatora kultury.

Uzyskał dyplom z matek na Uniwersytecie Bolonii dzięki pracy na temat muzyki Nino Rota w kinie Federico Felliniego.
Dzięki tej pracy zdobył pierwszą nagrodę Fundacji Fellini w 1997 roku. ^[2] Otrzymał także specjalizację dla C.E.T., Mogol School, w Kompozycja i aranżacja muzyki filmowej ^[2] oraz specjalizacja w Arte Scenic Foundation of Bolon Inżynieria dźwiękowa ^[2] .

Gemini (1990-1992) [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

W 1990 r., W wieku 20 lat, Alex Carpani założył instrumentalny duet Gemini wraz z kompozytorem klawiszowym Paolo Bonori. Z tego duetu narodziły się dwa albumy koncepcyjne: Polichromia ^[3] To jest Stany umysłu z surrealistycznego istnienia Charakteryzuje się New Age i Renaissance Symphonies, które łączą się z muzyką progresywną. Duet odbył także kilka koncertów, w których muzyce towarzyszyły filmy, tańce i scenariusz. Piosenka „Gentle Ballad”, wzięta z drugiego albumu, została wstawiona do LP ^[4] i dystrybuowane na poziomie krajowym.
Ze względu na nakładanie się zainteresowań i projektów solistów, duet stopił się w 1992 roku na krótko przed nagraniem trzeciego albumu, pozostało niedokończone.

Okres solisty (1993-2005) [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Pierwsza praca solo widziała światło w 1993 roku Hipoteza który obejmuje niektóre piosenki odzyskane z trzeciego niedokończonego albumu duetu Gemini.
W 1994 r., Zainspirowany spotkaniem z Mogolem i pobudzonym przez kurs muzyki filmowej organizowanej przez Stelvio Cipriani, Alex Carpani zaczął próbować swoich sił w nowych gatunkach muzycznych i pisząc muzykę symfoniczną i orkiestrową, specjalizując się w kompozycji muzycznej w połączeniu z audiovisuals.
Od 2000 r. Pod pseudonimem Al.en.ca. (Z akronimu pełnej nazwy) wyprodukował inny elektroniczny materiał muzyczny, dla teatru, muzyki i poezji i rocka progresywnego.

Waterline (2003-2009) [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Zmuszony do unieruchomienia spowodowany jedną nogą w gipsu, w 2003 roku, w trzech tygodniach Alex Carpani wymyślił w swoim sklepie Wodnica . Album został całkowicie skomponowany i zaaranżowany przez tego samego autora i zaprezentowany w wersji demonstracyjnej w Aldo Tagliapietra (The Footy), który skontaktował Alexa Carpani z kalifornijską wytwórnią płytową Cypherarts. Kilka miesięcy później Alex Carpani uzyskał umowę na realizację i publikację dysku. Po długim procesie pracy produkt końcowy zobaczył światło w 2007 roku.
Gatunek zaproponowany w Wodnica To progresywny rock, w którym Alex Carpani jest klawiaturą we wszystkich utworach, otoczonym przez wielu gościnnych muzyków ^[5] . Wśród najbardziej znanych są: Neil Bettencourt (perkusja i perkusja), Dan Shapiro i Ken Jaquess (Bass), Tony Spada, John Thomas, Robert Wolfe i Marc Pattison (gitary), Cory Wright (Sassofoni i Flute), David Scott E Michel SAIRARY (gitary elektryczne i akustyczne).
Początkowo dysk musiał być całkowicie instrumentalny, ale później zmienił się w Sung Disc, z częściami wokalnymi powierzonymi Aldo Tagliapietrze i Beatrice Casagrande. Zamiast tego ilustracji albumu powierzono Paulowi Whiteheadowi, który poprzez interpretację tytułu zainspirował Alexa Carpani do pisania tekstów i tytułów piosenek.

W latach 2007–2009 artysta był zaręczony z Alex Carpani Band (ACB), założony w celu wykonania albumu na żywo, w Waterline Tour , seria 30 koncertów w 8 krajach ^[6] : Włochy, USA, Norwegia, Meksyk, Litwa, Szwecja, Anglia i Dania. Zespół wystąpił również w kontekstach takich jak Baja Prog Festival, The Verona Prog Festival, The Gong Festival, The S.I.R. z Los Angeles, skała Kopenhagi, Lido di Venice Beach, stacja Birra w Rzymie, M.E.I. Faenza.

Sanktuarium (2010-2012) [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

30 października 2010 r. Został opublikowany Sanktuarium , drugi album studyjny artysty. Album poświęcony jest wyimaginowanemu sanktuarium, które oddziela bohatera od otaczającego go świata zewnętrznego. Jeśli chodzi o Wodnica Ilustracje ponownie autor: Paul Whitehead, który po raz kolejny zainspirował Alexa Carpani w tytułach i tekstach piosenek albumu. Projekt dotyczył dwóch innych członków Alex Carpani Band (ACB); Ettore Salati na gitarach i Fabiano Spiga na basie, a perkusistą jest Gigi Cavalli Cocchi. Album po raz pierwszy został opublikowany przez Ma.ra.cash Records i z Cypherarts .
Wycieczka albumu odbyła się w latach 2010-2011 i została podzielona na 25 koncertów w 7 krajach ^[6] (Włochy, Francja, Niemcy, Serbia, Japonia, Dania i Szwecja) z występami na prestiżowych festiwalach, takich jak Festiwal Prog’sud, Nisville Festival, Slottsskogen Festival, Garden Prog Festival, Veruno Prog Festival.

4 przeznaczenie (2013-2014) [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

W 2013 roku Alex Carpani był zaręczony ze swoim zespołem i Davidem Jacksonem w nowej europejskiej trasie w Szwecji, Francji, Holandii, Belgii i Niemczech.
W tym samym okresie autor rozpoczął pracę nad opracowaniem swojego trzeciego albumu studyjnego 4 przeznaczenie .

Album został wydany 31 marca 2014 r. I jest zainspirowany zdjęciem wykonanym przez Alexa Carpani w 2009 roku w pracy „L’trusco” ^[7] , wykonane w 1976 roku przez Michelangelo Pistoletto. Prace znajduje się w Muzeum Sztuki Nowoczesnej Fort Worth, w Teksasie i proponuje gipsę rzeźby etruskiej, Arringatore , ten pistoletto umieszcza przed lustrem.
Tematem rozwiązanym w albumie jest ścieżka, na której każdy człowiek wyruszył w swoim życiu: w każdej podróży potrzeba dokonywania wyborów, podjęcia wskazówek, które kończą się na uwarunkowaniu przyszłości. Tak narodziły się odrębne ścieżki, które nawiązują do czterech różnych przeznaczenia, z których tytuł, reprezentowany przez tyle piosenek o tym samym czasie trwania, około 14 minut, w których temat jest traktowany, z dwujęzycznym, angielskim i włoskim śpiewem ^[8] . Grafika albumu była kuratorska Paolo Botta.

Tak blisko. Dotychczas. (2016) [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Czwarty tytuł ^[9] artysty, wciąż opublikowanego przez Ma.ra.cash Records, ukazał się 4 marca 2016 r. Temat poruszany przez album oparty jest na obserwacji: w erze Internetu i wirtualnych miejsc, rzeczy, przede wszystkim ludzi, przede wszystkim ludzi Wydaje się, że są blisko, gdy w rzeczywistości często są daleko. Odległości między ludźmi rosną z powodu trudności komunikacji. W tym wszystkim technologia może wyrządzić poważne szkody. Nadzieję na rozwiązanie jest powierzona możliwość dalszego życia emocji, podążania za sercem, życia. Na albumie można również słuchać wkładu głosu Joe Sal Sal i instrumentów Ettore Salati i Giambattista Giorgi.

Album w studio [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

• 2007 – Wodnica
• 2010 – Sanktuarium
• 2014 – 4 przeznaczenie
• 2016 – Tak blisko. Dotychczas.

Bliźnięta [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

• 1990 – Polichromia
• 1990 – Stany umysłu z surrealistycznego istnienia

Demo/solista [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

• 1993 – Hipoteza
• 1994 – Refleksje
• 1994 – utopia
• 1995 – Tematy
• 1995 – Zegar, serce i maszyna
• 1996 – Dźwięczne widoki + Classica w skale
• 1996 – Phonicsphere
• 1997 – Badanie
• 1998 – Folgore i ekstaza – grzmot i wykresy

Kolekcje [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

• 1999 – Ogród wrażeń
• 2004 – Sol Luna

Al.en.ca [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

• 2000 – Syczeć
• 2001 – Nie odwracaj się
• 2001 – Obcy z myślą o
• 2001 – Tyłek
• 2002 – Brakujące perspektywy – brakujące perspektywy
• 2002 – Przepływy Caldiac – przepływy caldiaci
• 2002 – La Cruna Dell’ago – oko igły
• 2002 – Czym jesteśmy
• 2002 – Elektrosuiki
• 2003 – Le Stanze – pokoje
• 2003 – The Night Express
• 2003 – Electro-Soup o 22:00
• 2003 – Pies u stóp – do psów ulegających stóp
• 2004 – Gdzie jest pamięć – gdzie jest pamięć
• 2004 – Powrót – Piazza Maggiore Rok zero – zwrot

Projektowanie [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

• 1996 – Kardynał Lambertini
• 2003 – Doświadczenie Aqua
• 2004 – Kroki
• 2004 – Canzoni per iskra – Song for Iskra
• 2005 – Borg Symphony
• 2007 – CARITAS Piacenza Spot – miejsce „Caritas”