Wicehrabia Turenne – Wikipedia

. Wicehrabia Turenne jest byłą wicehrainą Francji, która zlokalizowała działy Corrèze i obecną działkę; Jego stolicą było małe miasteczko Turenne.

A Vicaria torinensis jest zgłaszany VII ^{To jest} wiek.

. zamek De Turenne pojawia się po raz pierwszy w tekstach w 767, kiedy został przekazany przez Pépin Le Bref Immonowi, pierwszej liczbie Quercy.

Jest IX ^{To jest} wiek (823), że pojawiają się pierwsi Lordowie Turenne ^{[[[ Pierwszy ]} .

Lokalizacja pierwszego zamku Turenne zostało omówione, ponieważ w akcie kartlującym opactwo Uzerche dotycząca darowizny dokonanej przez wicehrabia Turenne Boson I ^Jest , W 1074 roku wspominamy o miejscu o nazwie Old Turenne ( Góra nazywa się Vetula Torena ), który wynosi 1,5 km na północny wschód od Turenne, nad wioską Gondres ^{[[[ 2 ]} . Historiografia umieszcza teraz Zamek Karolinga w tym miejscu. Byłby to archambaud „zgniły noga”, który przeniosłby zamek do jego obecnej lokalizacji na końcu X ^{To jest} wiek lub jego wnuk Guillaume I ^Jest , w pierwszej połowie Xi ^{To jest} wiek.

Stając się prawdziwym stanem feudalnym po krucjatach, wykorzystując konfrontację między Capetaians i Plantagenêts, stał się jednym z największych lennych we Francji, AT Xiv ^{To jest} wiek. Viscounty Turenne lubi średniowiecze XVIII ^{To jest} Wiek całkowitej autonomii. Do 1738 r ^{[[[ 3 ]} , Viscounts, utrzymywały prosty hołd honoru wobec króla i zwolnione z podatków wobec niego, działają w prawdziwych suwerenach: łączą państwa ogólne, podnoszą podatki, biją pieniądze, ennobate. Wicehrabia stanowi stan w państwie. Zatem, gdy król zabrania kultury tytoniu w królestwie, wprowadzonym w Akwarice w 1560 r ^{[[[ 4 ]} .

Turenne widział, jak cztery rodziny wicehrabia zastąpiły się nawzajem.

• IX ^{To jest} – XIII ^{To jest} Suliki: Comborn z Vézère Valley, która aktywnie uczestniczą w krucjatach i w wojnach francusko-angielskich, uzyskuje przywileje królów Francji.
• 1305 (av.)-1350: Na początku Xiv ^{To jest} Wiek, według małżeństwa spadkobierczyni Viscount, Marguerite de Turenne, z hrabiem Bernard VIII, wicehrabia przeszła do hrabstwa Izba Comminges na prawie pół wieku. Trzy wicehraje z rodziny Comminges podążają za sobą: Bernard VIII, Jean, a następnie Cécile, Comtesse d’Urgell, który sprzedał wicehrabia w 1350 r. Papieżem Clémentowi, aby założyć swojego siostrzeńca Guillaume III Roger de Beaufort.
• 1350-1444: Rodzina Roger de Beaufort, z której pochodziła dwie papieże Avignon, Clément VI i Grégoire XI, daje dwie wiceńs – Guillaume III Roger de Beaufort i Raymond de Turrenne, ósme imienia – i dwie wizatyki Antoinette de Turenne i Eleanore de Beaujeu.
• 1444-1738: W 1444 r. Viscounty stała się posiadaniem rodziny La Tour d’Auvergne. U szczytu Henri de la Tour d’auvergne, ko -religijne i towarzysz w broni króla Henri IV, zostaje księciem Bouillon i księcia sedana; Jej syn Henri, marszałek Francji, otrzymuje przydomek „Grand Turenne”.

Pod wieżą Auvergne wicehrabia przechodzi do reformacji, kalwinizmu, propagowanej przez Dordogne Boatmen, rozprasza się w regionie. W 1575 r., Po Saint-Barthéleme, Henri de La Tour weszła obok Henri de Navarre; Turenne staje się haut-lieu wojny religii, a potem zakłócenia fronda.

• . 8 maja 1738 , Turenne jest sprzedawany Louisowi XV, aby zwrócić długi w grze Charlesa-Godefroya, ostatniego z wicehrabii rodziny La Tour d’Auvergne. W ten sposób kończy się prawie niezależność ostatniego francuskiego lesa. Viscomtines, które stały się przedmiotem Ludwika XV, są następnie zmuszani do opodatkowania, a król nakazał demontaż fortecy. Podczas rewolucji Turenne jest tylko siedzibą Królewskiego Provosta.

Władca Turenne zajmuje terytorium ograniczone trzema prowincjami i trzema biskupkami. Dostosowując czarny périgord, od samego początku obsługuje limuzynę i Quercy. W szczególności kontroluje transhumanty bydła między limuzyną a transmitą Quercy. W jego największym przedłużeniu, o XV ^{To jest} Century, rozciągał się od otoczenia Meymac lub Lapleau (Corrèze), na północny wschód, do Terrasson (Dordogne), na zachód i Gramat (Lot), na południu. W tym czasie głównymi ufortyfikowanymi miastami wicehrabit były Argentat, Servières, Beaulieu, Gagnac, Martel, Saint-Céré i Turenne; Władki otaczają także bastides Bretenoux i Puybrun ^{[[[ 5 ]} , Miasta Carennac, Curemonte, Meyssac i Collonges. Istnieje wówczas około 100 000 mieszkańców, podzielonych na 18 500 pożarów, 111 parafii i 1200 wiosek.

Domaine Direct [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Châtellelenies [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• [Buisson 1685] Nicolas du Buisson, Życie wicehrabia Turenne, marszałek generalny obozów i armii króla , Kolonia, w Jean de Clou, 1685 , 392 P. , NA books.google.fr ( Czytaj online ) .
• [Corneille 1942] H. Corneille ” Tytoń i wicehrabia Turenne », Biuletyn Towarzystwa Historycznego i Archeologicznego Périgord W T. 69, 1942 W P. 318-323 ( Czytaj online [PDF] NA Docs.shap.fr , skonsultowałem się Luty 2022 ) . .
• [494] René Fage, Viscount Turenne Stany W T. 1, Paryż, wyd. Alphonse picard et fils, 1894 , 324 P. , NA Francuski ( Czytaj online ) .
• [Marca 1879] Blaise-Adolphe spacery, Wicehrabia Turenne i jej głównych miast: Beaulieu, Argentat, Saint-Céré, Martel , Tiul, imph. Crauffon, 1879 , 515 P. , NA Francuski ( Czytaj online ) .

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]