Mini (Marchio) – Wikipedia

Mini (zrobiono graficznie, jak Mini ^[3] ) Jest to angielski producent samochodów, oddział niemieckiej grupy BMW od 1994 r., Specjalizowany w Superiutilitari. ^[4]

Nazwa Mini urodziła się początkowo dla konkretnego samochodu lub samochodu znanego jako Morris Mini Minor i Austin Seven, uruchomiony przez BMC w 1959 r. Następnie nazwa opracowana jako marka sama w sobie i rozszerzyła się na pełną gamę pojazdów . ^[5] Pierwsza generacja 1959 r. Pozostała w produkcji do 2000 r.; Nowa generacja BMW, której rozwój rozpoczął się w 1995 roku, odnotowała światło w 2001 roku.

Mini był pierwotnie samochodem BMC, który w 1966 roku stał się częścią British Motor Holdings. Połączenie BMH i Leyland Motors doprowadziło do British Leyland w 1968 r. W 1968 roku: ^[5] W 1969 r. Mini stał się zatem marką samą w sobie. ^{[6] [7]} W latach 80. Brytyjska Leyland zmienia swoją nazwę najpierw w Austin Rover Group, a następnie w Group Rover, ale silny kryzys ma w 1988 r. Do sprzedaży grupy (a zatem także mini) na brytyjską lotnicę, ^[5] co z kolei daje go BMW w 1994 roku. W 2000 r. Grupa Rover jest zdemontowana, a BMW utrzymuje jedyną własność mini marki. ^[8]

1959-1994 [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Oryginalny mini to mały dwuproorowy samochód zbudowany przez British Motor Corporation i kolejnych producentów samochodów w latach 1959–2000. Jest uważany za ikonę lat sześćdziesiątych, ^{[5] [9] [dziesięć]} A jego optymalna ekonomia przestrzeni i wartości mieszkalnej (która między innymi pozwoliła na wykorzystanie 80% platformy dla pasażerów i bagażu) wpłynęła na całą generację producentów samochodów. ^[11] Samochód jest w jakiś sposób uważany za brytyjski odpowiednik współczesnego Niemiec, Volkswagen Beetle, który miał podobną popularność w Ameryce Północnej. W 1999 r. Mini został uznany za drugi najbardziej wpływowy samochód XX wieku, za jedynym modelem Forda T. ^{[dwunasty] [13]}

Samochód został zaprojektowany dla BMC przez Sir Alec Issigonis. ^{[14] [15]} Wyprodukowany w roślinach Longbridge i Cowley, Mini został również zbudowany na licencji w różnych innych krajach, w tym w Australii, Hiszpanii (Auti Mini), Belgii, Chile, Włoch (Innocent Mini), Portugalii, Południowej Afryce, Urugwaju, Wenezueli i Jugoslavii . Oryginalny mini, znany jako Mark i , miał dwie ważne ewolucje, Mark II i Mark III : W ramach tych serii powstały niektóre warianty samochodu, w tym wersje rodzinne (Mini Countrman i Mini Clubman Summer), Pick-Up, Van and Beach (Mini Moke). Mini Cooper i Cooper S byli najbardziej sportowymi wersjami, które odniosły uczciwy sukces jako samochód rajdowy, triumfując kilka razy na rajdzie Monte Carlo. ^[16] Początkowo sprzedawane z markami Austin i Morris (Austin Seven i Morris Mini Minor), w 1969 r. Mini stały się marką samą w sobie. ^{[6] [7]} Następnie mini zostanie ponownie wymienione jako Austin w latach osiemdziesiątych.

1994-2000 [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Na początku 1994 r. BMW nabył grupę Rover od brytyjskiej lotniczej, właściciela między innymi marki mini. Już od wczesnych lat dziewięćdziesiątych niemiecka firma starała się rozszerzyć swój zakres samochodów o dodanie superiutory, a tym samym rozpoczęła projekty nowej mini marki. ^[3]

W ostatnich latach ten sam Rover pracował nad mini marką proponującą różne ćwiczenia stylowe, w tym także ACV30 i duchowe i duchowe. Prezentacja tych ostatnich dzieł zbiegła się z BMW, od „Mini Project”; ^[3] W 1998 r. Dom Bawarski zaczął zatem precyzyjnie wskazywać na stworzenie nowego mini, który widział światło w 2001 roku, zaprojektowane przez Franka Stephensona. ^[3]

W międzyczasie w październiku 2000 r. Zbudowano ostatni okaz pierwszej mini generacji. ^{[17] [18]}

Od 2000 do dziś [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Drugie pokolenie mini, po raz pierwszy utworzone w ramach pełnej Aegis BMW, zadebiutowała w lipcu 2001 r. ^[19] Wersja Cabriolet, zwana wersją kabrioletową, została połączona z klasyczną wersją Hatchtop i Hardtop, podczas gdy rozwój wersji sportowych rozpoczął się w 2006 roku, o nazwie John Cooper Works, Made we Włoszech przez Bertone. ^{[20] [21]}

W 2007 roku zadebiutowało trzecie pokolenie mini. Z tego pokolenia mini powraca do szeregu modeli, ^[22] Biorąc pod uwagę, że w kolejnych latach wykluć/hardops i kabriolet, wersja Family Clubman (2008), dodano sportowy krajobelrzby (2010), ^{[23] [24]} LA Coupé (2011) ^[25] It’s Road (2012), ^{[26] [27]} Oprócz powiązanych wersji John Cooper Works, teraz wykonanych bezpośrednio przez BMW Motorsport Sports Division. ^[28]

Dzisiejszy mini Range jest produkowany w fabrykach Oxford, w Wielkiej Brytanii, ^[29] Z wyjątkiem Mini Countristan i Pacemana, zgromadzonego przez Magnę Steyr w Austrii. ^[30]