Saint-Léonce de Fréjus Cathedr-Wikipedia

. Katedra Saint-Léonce de Fréjus jest katedrą rzymskokatolicką położoną w historycznym centrum Fréjus, w dziale VAR. Od 1862 r. Został sklasyfikowany jako zabytek ^{[[[ Pierwszy ] W [[[ 2 ]} .
Jest to budynek pierwotnie średniowieczny, ale wynikający z kilku epok:

• Paleokrześcijański chrzcyster W ^{To jest} Century (sztuka meroviniańska), otoczona ośmiokątnym pokojem z ciętymi bokami z absidiole; Osiem narożnych kolumn to styl Koryntowy (ponowne zatrudnienie budynku rzymskiego); Otwarcie na ośmiokątnej podłodze.
• Rzeźbione liście orzechów włoskich z 1530 r. Zdobyte przez skrzyżowane okna.
• Etapy krużgankowe z drewnianą ramą Xiv ^{To jest} Stulecie zliczające wiele małych paneli pomalowanych przez wędrowców.
• dzwonnica XIII ^{To jest} wiek powyżej nartex

Katedra była częścią episkopalnego miasta Fréjus.

Wnętrze [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Naves [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Katedra ma dwie mary przywiązane po kolejnych modyfikacjach przez stulecia:

• Nawa Notre-Dame-jest częściowo stary romański kościół paleochretianin———————————-kościoła paleochretianowego——————–kościoła paleochretiańskiego——————kościoła paleochretiańskiego—————–choćby do krzyżówek głowiców.
• Nawa Saint-Etienne Xi ^{To jest} wiek i XII ^{To jest} Century z sześcioma sklepieniami z kołyski. Był pierwotnie zarezerwowany dla biskupa.

Apsa [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Jest sklepiona częściowo i w stylu znanym jako „Cul-de-Four”. Zawiera groby biskupów Guillaume de Roffiac (1361-1364) i Louis de Bouillac (1385-1405).

Wejście [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Lintel ratuje się z Pierwszy ^Jest 1530 kwietnia , U pochodzenia Jacquesa Durandi, został przywrócony podczas XVI ^{To jest} wiek. Zewnętrzne drzwi XVI ^{To jest} Century są zwieńczone przez krzyżowców, z niezwykłym renesansowym rzeźbionym drewnianym liśćmi.

Meble [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• Drewniany krucyfiks XVI ^{To jest} wiek ;
• Ołtarz poświęcony Sainte-Marguerite de Jacques Durandi w kaplicy nawy Saint-Etienne;
• posągi XVII ^{To jest} wiek w lewym zabezpieczeniu reprezentującym biskupów Barthélemy Camelin (1599-1637) i Pierre (1637-1654);
• Horoskop XVI ^{To jest} wiek w nawie,
• W chórze piękne stoiska XV ^{To jest} Zmieniony wiek XVIII ^{To jest} wiek (promieniujący styl Xiv ^{To jest} wiek) w drewnie rzeźbionym różami, dzwonami i szczytami.

Poza [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Bell Tower [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Na XII ^{To jest} stulecie, pierwsza dzwonnicza wieżła była przy wejściu do pierwszego rozpiętości nawy notre-dame ^{[[[ 3 ]} .

Obecna wieża dzwonka pochodzi z XIII ^{To jest} wiek. Wieża dzwonowa jest podzielona na trzy części:

• Dach stożkowy jest ozdobiony żółto i zielono, aby nadać iluzję złota;
• Opiera się na ośmiokątnej budowie XVI ^{To jest} wiek ;
• I wreszcie całość spoczywa na starszej kwadratowej bazie nad Nartexem z boku ambulatoryjnego południowego.

Schowuje cztery dzwonki ^{[[[ 4 ]} :

• Jeden z nich został podany przez przyszłego papieża Jana XXII, w 1303 r., I ochrzcił Saint Léonce, który po remoncie w 1770 r. Dotarł do nas,
• Dwa dzwonki sklasyfikowane jako obiekty ruchome 7 października 1981 :
  • Bell z 1445 r. (Zawiesiony w małym Campanile wiszącym na dzwonku) z tekstem uhonorującym Maryję Dziewicą ” Zdrowaś Maryja, pełna łaski, Pan jest z tobą „I ozdobiono dwoma dziewicami dziecku i świętym Leonce ^{[[[ 5 ]}
  • i dzwonek z 1766 roku ^{[[[ 6 ]} .

Wejście [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Drzwi wejściowe, w orzechu, mają bardzo piękne liście z każdym ośmioma rzeźbionymi paneli.

Górne panele ilustrują sceny z życia Maryi Dziewicy (małżeństwo, Zwiastowanie, Narodzenie, Założenie) nadzorowane przez reprezentacje Świętego Piotra i Świętego Pawła;

Dolne panele mają cztery popiersie z całym wystrojem wazonów, kandelabra, pilastrów, friezów warzyw, trofea broni i innych charakterystycznych wzorów ozdobnego języka renesansu. Istnieją również portrety ludzi, którzy chcą pojawić się na tym portalu, zapłacili tam, aby się tam pojawić. Ich nazwiska są nadal nieznane.

Na prawo od bramy ^{[[[ 7 ]} , tarcza słoneczna z 1781 r., Zastąpiona w 2012 r., Nosi rejestrację: ” THETIDIS TOUTQUE LOBORY I PATRIOS Assembly Assembly Sement and Company zakończy. (Cień i światło regulują biura duchowieństwa, dzieło Thémis (Sprawiedliwość) i Marsa (broń), a także zgromadzeń starożytnych).

Katedra na południowy zachód od Saint-Léonce de Fréjus to baptysteria paleochrétien ^{[[[ 8 ]} , najstarszy we Francji po najnowszych poitierach, ponieważ pochodzi z W ^{To jest} wiek i jest to jeden z najlepiej zachowanych:

• Ponowne wykorzystanie ośmiu starożytnych kolumn kątowych kątowych z rzymskiego budynku.
• Pokój jest ośmiokątny, a także czołg lub basen do chrztu według zanurzenia, jak praktykowano w tym czasie.
• Boki są wycinane o Aspidiles zawierające sarkofagi i leżące posągi.
• Kopuła jest na filarach

• 
• 

  Kolejny pogląd na baptysterię.

• 
• 

Widok z wnętrza krużrowców.

Dwudory nowator XII ^{To jest} wiek ^{[[[ 9 ]} . Od 1875 r. Został sklasyfikowany jako zabytki.

Dostęp do kanonicznego krużganrza znajduje się miejsce po stronie katedry, od wejścia położonego na rue Fleury, krużganek jest na północny wschód. Wcześniej religijna mogła uzyskać do niego łatwiejszy dostęp, opuszczając nawę i po schodach po prawej stronie. Pokój po prawej stronie wejścia jest zarezerwowany dla miejskiego Muzeum Archeologicznego.

Stara studnia w centrum została przywrócona w latach 1922–1931, a także podwójne schody na górze.

Galeries sufitu ^{[[[ dziesięć ]} Oferuj kolekcję pomalowanych drewnianych paneli Xiv ^{To jest} I XV ^{To jest} wieki ^{[[[ 11 ]} , z ładnymi arkadami spadającymi na podwójne kolumny.

Są malowane i ozdobione postaciami, zwierzętami i fantastycznym bestialem przez ponad trzysta paneli sosnowych ^{[[[ dwunasty ]} . W 1969 r. Niektóre z tych paneli zostały przywrócone pod przewodnictwem Pierre’a Aujarda, architekta budynków Francji, między innymi, Cyril de la Patellière i Jean-André Bastiani.

Podłoga z widokiem na krużganek, z którego znajduje się galeria, jest dostępna podwójnym schodami. Małe kolumny koryncowe pochodzą od XIII ^{To jest} wiek. Drzwi sklepionego pokoju są zamknięte z siatką XV ^{To jest} wiek.

W dzisiejszych czasach wystawy tymczasowe odbywają się w pokojach przywróconych w 1967 roku i położonych na północnym wschodzie. To są pokoje starego Fréjusa.

Klaszer jest teraz zarządzany przez National Monuments Center .

Provost House [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Obok krużgraka znajduje się dom Provost ^{[[[ 13 ]} Pochodzi z 1206 roku.

Praca przeprowadzona Xix ^{To jest} I Xx ^{To jest} wieki [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Zgodnie z projektem zaprojektowanym przez Jean-Camille Formigé, już w 1909 r. Zasada wyczyszczenia krużrowca, najechana przez domy prywatne, od rewolucji i ogólne przywrócenie grupy episkopalnej. Ale praca tak naprawdę nie będzie, po powrocie wysokości paleochrétienne przez baptystersy i na budynkach kanonialnych, zaangażowanych tylko w latach 1920–1930, pod kierunkiem jego syna Julesa Formigé.

Z lądowaniem sił aliantów, 15 sierpnia 1944 ^{[[[ 14 ]} , bombardowania wpłynęły na sklepienie Nartexa, zachodnią fasadę krużrowców, dachy, witraże Xix ^{To jest} stulecia zostały zniszczone zniknięte, w szczególności Apsa Notre-Dame. Domy zostały również zniszczone na północ od krużganku. Konieczne były uzupełnienie, zarówno w celu usunięcia szkód, jak i ulepszenia północnego pokoju krużrowca, który mogliśmy zobaczyć piękne zwykłe urządzenie.

Prace przeprowadzone z 1952 roku [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Główny architekt historycznych zabytków Paul Colas ^{[[[ 15 ]} , który zastąpił Julesa utworzony po 1945 r., Będą wykonywane różne prace, takie jak te związane z ochroną wieży dzwonowej dotkniętej pioruną Styczeń 1952 r .

W 1961 i 1962 r. Paul Colas dokona rozbierania ścian i sklepień marynarki Notre-Dame i Saint-étienne oraz do rozbiórki Tribune des Orges, aby przywrócić swój oryginalny tom wejście do budynku i do wejścia do budynku i do wejścia do budynku i do wejścia do budynku i do wejścia do budynku i do wejścia do budynku i do wejścia do budynku i do do wejścia do budynku i do wejścia do budynku i do wejścia do budynku Stojaki, które flankowały ostatni rozpiętość Notre-Dame.

Cztery dzwonki, które otaczały ośmiokątną część dzwonka ^{[[[ 16 ]} zostały przywrócone w ramach zarządzania projektem Jean-Claude Yarmola ^{[[[ 17 ]} Z okazji przeglądu tej części pomnika w 1986 roku.

Następnie, aby zaspokoić zarówno potrzeby liturgii, jak i liczbę wiernych miasta w pełnym rozwoju, wydawało się konieczne ponownie przenieść ołtarz, oferowany przez M ^gr Emmanuel-François de Bausset-Roquefort w 1778 r. I przywrócił w 1895 r., A aby wygrać miejsca, obniżając poziom trzeciego rozpiętości. Decyzja została podjęta w 1987 r., A latem podjęto wykopaliska pod koniec nawy Saint-Etienne, w której miał zostać umieszczony ołtarz.

Pod koniec 1987 r., Aby kontynuować życzenie gminy, przebudowę Freclourta i miejsca znajdującego się przed ratuszem i katedrą były zaangażowane pod zarządzaniem projektem architekta budynków Francji Louis Martial Fahrner.

Projekt zrekonstruowania nowego instrumentu ^{[[[ 18 ]} , w dużej mierze odnosząc się do włoskiego stylu i przeznaczony do muzyki XVII ^{To jest} wiek i XVIII ^{To jest} wiek, jest zatwierdzony w Maj 1986 . Wezwanie do przetargów w konkursach projektu ^{[[[ 19 ]} Dozwolone czynniki oferowania rozwiązań opartych na wiedzy specjalistycznej i pracach badawczych, w ramach zarządzania projektem Jean-Pierre Decevèle, zatwierdzonego technika ^{[[[ 20 ]} , zlecony jako ekspert-organizator Dyrekcji Muzycznej. Praca przeprowadzona przez czynnik organowy Pascal ^{[[[ 21 ]} , we współpracy z listonoszem Jean-Louis Luriaut ^{[[[ 22 ]} będzie wymagało ponad dwóch lat pracy, a przyjęcie odbędzie się Listopad 1991 .

Historia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• 1600: pierwszy znany organ
• 1778: Narząd naprawiony w 1806 roku
• 1810: Borme-Gazel Orgue
• 1855: Zamówienie organu chóru z bufetem w Cavaillé-Coll House.
• 1856: organ chórowy staje się dużym organem.
• 1857: Przyjęcie organu Cavaillé-Coll.
• 1926: Przywrócenie.
• 1944: Katedra przechodzi bombardowanie. Narząd jest narażony na wiatr i kurz.
• 1952: Przywrócenie katedry. Narząd jest poruszany i porzucony w kącie. Części są rozpieszczane lub znikają z powodu braku konserwacji przez lata.
• 1962: Rekonstrukcja nowego organu.
• 1967: Inauguracja organu Gonzales.
• 1986: Organ jest w złym stanie, projekt rekonstrukcji jest zatwierdzony przez Komisję narządów niezabezpieczonych pod zabytkami ^{[[[ 23 ]} . Tymczasem kupowany jest mały narząd zastępczy. Jest teraz w kaplicy Saint-François de Paule.
• 1991: Inauguracja pod koniec listopada organu Whatin ^{[[[ 24 ] W [[[ 25 ] W [[[ 26 ]} , Współczynnik narządu, który również interweniuje w przywróceniu wielkiego organu Notre-Dame de Paris ^{[[[ 27 ]} oszczędzony przez pożar 15 kwietnia 2019 r.

Skład narządów [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

3 klawiatury z 56 nut, 1 pedały 30 nut. Mechaniczna transmisja ^{[[[ 28 ] W [[[ 29 ]} .

Organistów [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Estivals of the Organ:

• The Estivals of the Organ: 1st Edition: 5 lipca 2015 ^{[[[ 33 ]} ; 2. edycja 7 sierpnia 2016 ^{[[[ 34 ]} ; Wydanie 3.: 22 lipca 2018 ^{[[[ 35 ]} ; Wydanie 4 12 lipca 2020 r. .
• Barokowe lata: wydanie 1. 25 czerwca 2017 ^{[[[ 36 ]} ; 2. edycja 19 maja 2019 ^{[[[ 37 ]} ; Wydanie trzecie 18 lipca 2021 .

Programowanie muzyczne i rozrywka w 2022 r. W krużganku katedralnym [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• . 7 lipca 2022 : Duo Intermezzo, Libertad. Wycieczka do serca sztuki Astora Piazzolli , Marielle Guy na fortepianie i Sébastien Authermayou w Bandoneon ^{[[[ 38 ]} W
• z 10 czerwca Na 2 października Światła czasu , w galeriach Cloister. Zdjęcie w kolorze czarno -białym dzisiaj,
• . 17 I 18 września Europejskie dni dziedzictwa,
• 22 października Pomnik gry dziecięcej, Czas budowania . Warsztaty i rekonstrukcje dotyczące historii budowy Cloître. Animacja Stowarzyszenia Medieval de les arcs-sur-argens ^{[[[ 39 ]} W
• Pod koniec 2022 r ^{[[[ 40 ]} .

Źródła i bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Historia:

• Fréjus, miasto sztuki i historii , Editions du Patrimoine, Center des Monuments Nationaux, 145 P.
  Wokół grupy episkopalnej. Od miejsca Jean-Camille utworzone po miejskie Muzeum Archeologiczne, s. 40 do 57

• French Heritage Treasures: Fréjus The Saint-Léonce Katedral
• Świadkowie przeszłości – katedra Świętego Léonce’a w Fréjus , autor: Jean-Marie Borghino, 27 lutego 2018
• Guy désrat, Kaplice Fréjusa , Obcisły, 5 kwietnia 2002 , 71 P. (ISBN 978-2-86410-217-5 )
• Robert Aujard, Medieval Cloister zapewnia jego sekret: apokalipsa Fréjusa , Przyjemność Francji, Październik 1970 ( Czytaj online )

  P.28-35, 57

Badania i praca:

Całość episkopalna:

Biskupi:

Katedra:

Baptysteria:

Klaszer:

• Były biskupstwo Fréjusa i obrazy jego krużganku , autor: élie Lambert, Biuletyn National Society of Antiques of France Year 1959 1957 s. 100-104
• Cloister Sufit , na patimages.culture.gouv.fr/monumenthistoric/
• Fréjus, krużganek katedry Świętego Léonce
• Wyobraźnia Fréjusa – sufity krużganku katedry
• Colette Dumas, Odkryj i kolor. Klaszer katedry Fréjusa , Éditions de la Ninthe, 2000, Coll. ” Dziedzictwo “, (ISBN 2913483119 ) W (ISBN 978-2913483118 )
• Fréjus (var) – Saint -léonce Cathedral – Cloître

Meble :

Organy:

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Dyskografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]