Miasto kochane – Wikipedia

Lulette Derves (Paryż, Pierwszy ^Jest Kwiecień 1906 – Versailles, 15 kwietnia 1993 ^{[[[ Pierwszy ] W [[[ 2 ]} ), urodzony Hélène Lucette Descaves ^{[[[ 2 ]} , jest francuskim pianistą i pedagogiem.

Tworzenie [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Lucette Descaves jest córką komisarza policji Eugène Descaves (którego bratem jest pisarz Lucien Descaves), chrześniczka Camille Saint-Saëns i matka chrzestna Jacquesa Fabiusa. Suzanne Valadon jest wówczas przyjacielem rodziny. Ojciec Lucette wykazuje wyraźny smak malowania. Spotyka młodych malarzy z Paryżu, takich jak Vlaminck, Picasso lub Modigliani, które jest jednym z pierwszych, którzy odkryli, i stanowi kolekcję w czasie, gdy ocena tych artystów jest niska. Derain maluje swój portret, a Picasso poświęca Arlequina Lucette, podobnie jak Utrillo, wiersz, kilka lat później.

Zachęcona przez matkę studiuje pianino w wieku siedmiu lat ^{[[[ 3 ]} . W wieku dziesięciu lat, w 1916 r ^{[[[ 4 ]} , która uważała ją za jej duchową spadkobierczynię, a potem w Yves Nat ^{[[[ 3 ]} .

Kariera [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Po uzyskaniu pierwszej nagrody w 1923 roku ^{[[[ 3 ]} , jest odpowiedzialna za klasę przygotowawczą. W latach wojennych ma w szczególności uczeń młodego Michela Legranda, który symbolicznie poprosi ją o pojawienie się w 1988 roku na scenie jury fortepianowej swojego autobiograficznego filmu pięć dni w czerwcu ^{[[[ 5 ]} . Następnie została także asystentką Yves Nat, a następnie wznowił klasę jako nauczyciel fortepianu w 1947 roku ^{[[[ 3 ]} . Do 1976 r. Kilka pokoleń pierwszych nagród zostanie zwolnionych z jego klasy. Wśród jego studentów pojawiają się Michel Legrand, Pierre Vozlinsky, Bruno Fabius, Monique Barabino, Myriam Birger, Olivier Greif, Brigitte Engerer ^{[[[ 6 ]} , Bruno Rigutto, Katia et Marielle Labèque, Jean-Yves Thibaudet ^{[[[ 7 ] W [[[ 8 ]} , Pascal Rogé, Nathalie Béra-Tagrine, Géry Moutier, Caroline Assier, Jean-Claude Pennetier, Jacques Boisgallais, Catherine Joly, Georges Pludermacher, Patrick Zygmanowski, Minou Drouet ^{[[[ 9 ] W [[[ dziesięć ]} , Alain Jacquon i Marie-Bénédicte Lavoine.

Na emeryturę z CNSM będzie kontynuować działalność nauczyciela w Conservatoire de Rueil-Malmaison, prowadzona przez jednego z jej byłych uczniów, Jacquesa Taddei.

Oprócz swojej działalności edukacyjnej poprowadziła karierę koncertową pod kierunkiem dyrygentów, takich jak Philippe Gaubert, Charles Munch, Pierre Dervaux i André Cluytens. Poświęca dużą część swojego repertuaru kompozytorom swoich czasów: grała i stworzyła w sprawie dzieła Pierné, Vierne, Arrieu, Tomasi ( Cyrnos ), Martinů (koncert, Trzech badaczy Z Monique Haas)… pracuje na fortepianie Alberta Roussela i Arthura Honeggera z kompozytorami, zanim zapisała je na MicroSillon. Powtarza trzeci koncert Prokofiewa z muzykiem i gra go w jego obecności na koncertach z kurczaka, 25 października 1931 ^{[[[ 3 ]} . Spotyka także Strawińskiego. Ale pozostaje przede wszystkim projektant Pięć rytualnych tańców ( 15 czerwca 1942 ) ^{[[[ 3 ]} i koncert fortepianowy na pierwszym gorączkowym rozprawie ^{[[[ 3 ]} ( Czerwiec 1951 ), André Jolivet. Ona odtworzy tę pracę ponad sto razy ^{[[[ 3 ]} , szczególnie w postaci baletu. Jest także projektantką koncertu fortepianowego Jeana Riviera (1954) ^{[[[ 3 ]} .

Ożenił się najpierw w 1932 roku ^{[[[ 2 ]} Do dyrygenta i pianistki Georges Truc (zmarł w 1941 r.), Dyrektor artystyczny Pathé-Marconi, wyszła za mąż za drugiego małżeństwa w 1967 roku ^{[[[ 2 ]} Dyrygent Louis Fourestier ^{[[[ 3 ]} .

• Nowa dokumentacja sztuki fortepianowej: prezentacja i pedagogika pianistyczna , Paryż, Fayard, 1966 , 343 P. (OCLC 5260470 ) Wyd. Zmieniony: Billaudot, 1978 i 1990 (BNF 63481398 ) .

Jako redaktor

• Technikę zakresów ARPEGGIOS i akordów fortepianu (Billaudot) (OCLC 717182923 )
• Nowa metoda Kuppeya (1950, Billaudot) (OCLC 496920178 )
• Seria kolekcji zatytułowanych: Współcześni : łatwe dzieła fortepianu (1950 w Billaudot) z dziełami Jacquesa Chailleya, Alain Roizenblat, Maurice Thiriet, Henri Sauguet, Marcel Bitsch, Daniel Lesur, Pierre Revel, Noël Galon, Henri Dutilleux, Henri Tomasi, Olivier Alain, Tony Aubin. ..
• Seria kolekcji zatytułowanych: Nowi muzycy : części progresywnych trudności dla fortepianu (lat 60. w Choudens)
• Podejście do współczesnego pisania fortepianu (Billaudot) (OCLC 943366098 )

• Debussy, Fajerwerki (ekstr. Preludia Książka II) ( 24 lipca 1941 , 78t Głos jego mistrza DB5192) ^{[[[ 11 ]}
• Franck, skrzypce i sonata fortepianowa – William Cantrelle, skrzypce ( 6 listopada 1928 , 78t Głos jego mistrza) ^{[[[ 11 ]}
• Honegger, The Full Piano (1957, LP Versailles Medx-12004)
• Jolivet, koncert fortepianowy – Strasburg Radio Symphony Orchestra, reż. Ernest Bour (Concert 1966, Archives de l’I ia/Solstice) (OCLC 659165116 I 811645483 )
• Jolivet, koncert fortepianowy – Orchestra of the Champs -élysées Theatre, reż. Ernest Bour (1958, LP Westminster / Ducretet Thomson 255 C 0 57) ^{[[[ dwunasty ]} (OCLC 9425442 )
• Ravel, trio w fortepianie, skrzypce i wiolonczela – Jean Pasquier, skrzypce; Étienne Pasquier, wiolonczela (1954, Erato 5050466-6981-2) (OCLC 658715059 )
• Ravel, gry wodne ( 5 października 1940 , 78t Głos jego mistrza DB5192) ^{[[[ 11 ]}
• Roussel, The Piano Integral (LP Versailles Medx-12011/12) ^{[[[ 13 ]}
• Schumann, kwintet z fortepianem, op. 44 ( 18 Mars 1941 , 78t Głos jego mistrza DB5138) ^{[[[ 11 ]}

W ramach kompilacji