Fret Sncf – Wikipedia

Rete Sncf jest francuską firmą kolejową. Spółka zależna National Society of French Railways (SNCF), jest częścią Rail Logistics Europe, słupa logistycznego dla grupy SNCF.

Dopóki 31 grudnia 2019 , FRET SNCF był działalnością – pod statusem publicznego zakładu przemysłowego i komercyjnego – SNCF. Działalność została ponadto mianowana wcześniej Towary sncf ^{[[[ Pierwszy ]} .

Pochodzenie i rozwój [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W drugiej połowie Xix ^{To jest} Wiek jest rewolucja w dziedzinie transportu z pojawieniem się kolei. Niezbędne do transportu towarów sieci kolejowe szybko się rozwijają, aby służyć dużej części Francji. W 1852 r. Sieć francuska miała około 3000 kilometrów torów. Liczba ta osiągnęła 17 000 kilometrów w 1870 r. I 26 000 kilometrów w 1882 roku ^{[[[ 2 ]} . Gęstość sieci kolejowej jest wówczas najwyższa w Europie. Budowa głównej sieci była jak osie drogi, w gwiazdy wokół Paryża.

Pociąg towarowy SNCF holowany przez BB 26000 (z BB 67478 w pojeździe), po prawej stronie starej sali towarowej.

Na początku linii kolejowej ruch towarów był traktowany towarami z towarami często przymocowanymi do budynków pasażerskich stacji. Sale te pozwoliły na ładowanie i rozładunek wagonów, a także przechowywanie towarów. Szybko stało się konieczne odizolowanie ruchu drogowego przynajmniej na stacjach środkowych. Większe i większe i niezależne korytarze towarowe budynków pasażerskich były następnie często budowane na obrzeżach aglomeracji. Większość z nich była wyposażona w duże kursy przepełnienia – zwane także kursami towarów – umożliwiając przeładunek między wagonami a pojazdami drogowymi. W przypadku największych miast stacje przeznaczone tylko na ruch towarów, a czasem obejmujące kilka sal, budynki i kursy. Izolowane wagony, które następnie reprezentowały zdecydowaną większość ruchu, przeszły przez kilka stacji sortowania. Widzimy również, że wiele specjalnych oddziałów bezpośrednio łączy witrynę przemysłową z siecią kolejową. Jeśli pierwotnie prawo do połączenia się z siecią kolejową było upoważnione tylko do kopalni i fabryk, zostało usłyszane w innych kategoriach biznesowych w 1898 i 1908 roku. W 1914 r. Francja liczy 3 800 oddziałów specjalnych. Nierzadko w tym czasie znalezienie mieszanych pociągów, podróżników i towarów na małych liniach.

Istnieją dwa rodzaje routingu towarów: niska prędkość (PV) i duża prędkość (GV). Niewielka prędkość stanowiła większość ruchu dzięki jej korzystnym cenom. Droższą dużą prędkość zastosowano do towarów wymagających szybkiego transportu, takich jak owoce i warzywa lub żywe zwierzęta.

Narodziło się Narodowe Towarzystwo Kolei French (SNCF) 31 sierpnia 1937 przez przegrupowanie starej sieci prywatnych i publicznych. Kiedy wraca do niego wykorzystanie starych sieci, Pierwszy ^Jest W styczniu 1938 r. Miał następnie 42 500 kilometrów torów (pod koniec 2010 roku National Ferré Network miała nieco mniej niż 30 000 kilometrów torów) i 6500 oddziałów specjalnych.

Railroad był konkurencyjny z transportem drogowym w latach 30. XX wieku, jesteśmy świadkami zamknięcia pierwszej linii. Zjawisko to wzrosło w latach 50. i 60. XX wieku. Jeśli wiele linii zostało zamkniętych w służbie podróżników, Służba Towarów często pozostaje dłużej ^{[[[ 2 ]} . Małe linie, ogólnie z jedną drogą, która wie, że tylko ruch małych towarów jest następnie oznaczony pod terminem „linie włosów”.

. Pierwszy ^Jest Styczeń 1946 r. SNCF podjął reformę transportu towarów, zastępując niską prędkość i dużą prędkość zwykłą dietą (RO) i przyspieszoną dietę (RA). Dzięki tej reformie przyspieszona dieta reprezentowała do 33% ruchu towarowego, podczas gdy w momencie dużej prędkości nigdy nie przekroczyła 13%.

W 1948 r. SNCF utworzył CAPAGNIE Nouvelle de Cadres (CNC), aby użyć tego nowego trybu transportu.

W latach 60. XX wieku było prawie 6000 stacji lub punktów granicznych codziennie od 20 000 do 25 000 wagonów towarowych.

W 1970 r. Utworzono Sernam, National Messaging Service, aby zająć się transportem działek.

„Ferddom” było działaniem towarów SNCF, które polegały na przeniesieniu wagonu do przyczepy drogowej, aby dostarczyć go bezpośrednio do klienta, który nie jest obsługiwany przez Rail ^{[[[ 3 ]} .

W 1980 r. Freight kolei we Francji reprezentował 60 miliardów ton kilometrów ^{[[[ 4 ]} W tym 38,1 miliarda ton kilometrów dla izolowanych wagonów.

. Pierwszy ^Jest Styczeń 1983 r. SNCF zmienia swój status, aby stać się publicznym instablishmentem przemysłowym i komercyjnym.

W 1989 r. Zwykły reżim i przyspieszony reżim zostały usunięte na korzyść pojedynczego, a reżim towarów SNCF stał się SNCF.

W 1990 r. FRET SNCF przetransportował 140 milionów ton towarów (w tym 53,3 mln ton na arenie międzynarodowej), zatrudnił 50 000 pracowników kolejowych, miał 10 000 klientów i osiągnął obrót w wysokości 13 miliardów franków. Około 90% ruchu jest traktowane w ramach 9 000 instalacji terminalowych rojowych ^{[[[ 5 ]} .

Spadek frachtu kolejowego [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W 1993 r. Izolowane wagony reprezentowały tylko 12,8 miliarda ton kilometrów ^{[[[ 6 ]} . W latach 1989–1993 SNCF zamyka około 2800 stacji w służbie towarowej ^{[[[ 6 ]} . W 1994 r ^{[[[ 6 ]} , w 2020 r. Istnieje mniej niż 5000 dla zestawu towarowego SNCF. W latach 80. i 90. udział transportu kolejowego wyniósł 21%.

FRET SNCF jest działaniem trudności od kilku lat, bilans budżetowy nie został osiągnięty od 1998 r. ^{[[[ 7 ]} .

W 2000 r. Cel rządowy planował podwoić ruch towarowy SNCF w ciągu 10 lat. 52 miliardy ton kilometrów w 1999 r. Planowano osiągnąć 60 miliardów T. km w 2002 r. I 100 miliardów w 2010 roku ^{[[[ 8 ]} .

Udział modalny Rail w transporcie towarów we Francji wyniósł 17% w 2000 r. (Wówczas ruch był traktowany przez SNCF Freight), spadł do 10,5% w 2006 r. I 8,8% w 2008 r. (Wszyscy operatorzy), pierwszy rok kryzysu gospodarczego ^{[[[ 9 ]} .

Sernam został sprywatyzowany w latach 2002–2005 i porzucił transport kolejowy na rzecz drogi. W 2005 r. CNC stało się Cargo Naviland i znacznie zmniejszyło jego aktywność. 25 połączonych terminali transportowych jest zamkniętych w latach 2002–2006 ^{[[[ dziesięć ]} .

Restrukturyzacja i skurcz ruchu [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Przejście 2 pociągów towarowych SNCF.

W 2002 r. Obrót działalności wyniósł 1,96 miliarda euro. Ruch stanowi 128 milionów ton przetransportowanych, czyli 50,03 miliarda ton kilometrów. Fret SNCF ma 13 850 klientów w Europie. National Ferré Network ma następnie 1800 stacji FRET, 19 stacji sortowania, 4535 rozgałęzionych instalacji terminali i 45 łącznych terminali transportowych. Jeśli chodzi o sprzęt, Grupa SNCF ma 80 000 wagonów towarowych. Park lokomotywy przeznaczony do frachtu składa się z 2200 maszyn (1200 elektrycznych, 600 dieselów i 400 manewru) i 1200 locotratorów ^{[[[ 11 ]} .

W 2003 r. Obrót towarową SNCF wyniósł 1,86 miliarda euro. Ruch stanowi 124,8 miliona ton przetransportowanych lub 46,83 miliarda ton kilometrów. National Rail Network ma tylko 1509 stacji towarowych, 17 stacji segregacją i 29 łącznych terminali. Park lokomotywy przeznaczony do frachtu ma 1842 maszyny (947 Electric, 493 Line Diesels, 402 Maneuvering Diesels) i 1178 lokotratorów ^{[[[ dwunasty ]} .

W 2004 r. Działalność odnotowała stratę w wysokości prawie 400 milionów euro. Plan dokapitalizacji, w wysokości 1,5 miliarda euro w ciągu trzech lat, został zainicjowany w 2005 r. Zgodnie z porozumieniem Komisji Europejskiej. Państwo francuskie jest upoważnione do subsydiowania SNCF w tym celu do 800 milionów, podczas gdy firma sfinansuje równowagę w wysokości 700 milionów. W zamian warunki określone przez Komisję dotyczą skutecznego otwarcia (otwartych teoretycznie od 1993 r.) Rynu frachtowego z konkurencją, dla stosunków międzynarodowych w 31 Mars 2005 i dla rynku krajowego pod adresem Pierwszy ^Jest Styczeń 2007 i zakaz każdej innej dotacji na dziesięć lat, chyba że działalność towarowa została wypełniona. Wreszcie państwo francuskie chciało przyspieszyć otwarcie na konkurencję, która stała się skuteczna Pierwszy ^Jest Kwiecień 2006.

Fret SNCF był zaskoczony dynamizmem i reakcją „nowych uczestników”, którzy wzięli udział w zyskownych rynkach, masywnych pociągach (których skład nie jest zmieniany między pochodzeniem a miejscem docelowym), pozostawiając go do obsługi droższego ruchu (pociągi podziału, stworzone, stworzone przez skojarzenia izolowanych wagonów, które przechodzą triale, aby zmienić pociąg) w bardziej rozproszonych obszarach.

Jednocześnie SNCF uruchomił plan restrukturyzacji działalności, aby umożliwić jej odzyskanie stabilnej równowagi ekonomicznej. Plan ten, który ma na celu poprawę rentowności poprzez poprawę regularności, niezawodności i stopy wypełniania pociągów, jest początkowo przekładany na skurcz ruchu, ze względu na porzucenie przepływów, które są niewystarczająco wynagradzane. Plan ten, znany jako „Plan Véron”, związany z reorganizacją operacyjnego zarządzania produkcją, nie miał oczekiwanych skutków. Nowa strategia przyjęta w 2007 r. Koncentruje środki Huby , Duże segmenty, w których wagony są w korespondencji i mają na celu zmniejszenie kosztów przez przepływy masujące: jest to idea „szerokopasmowego” kolejowego. Na początku października 2008 r. FRET SNCF zreorganizował się w klastry aktywności zorientowanej na klienta.

W 2008 r. Krajowa Dyrekcja SNCF FRET opuściła de Budapest w Paryż ^{[[[ 13 ]} . W tym samym roku obrót frachtową SNCF wyniósł 1,65 miliarda euro za 340 milionów euro strat. Działalność wykorzystała 9534 pracowników kolejowych ^{[[[ 14 ]} .

Wraz z kryzysem gospodarczym ruch frachtowy poniósł spadek o 25% w pierwszej połowie 2009 r. SNCF dał sobie dwa lata na wyprostowanie sytuacji poprzez ograniczenie izolowanego ruchu wagonu do kilku osi (70% deficytu frachtu), przez Wspieranie projektu Euro Carex Frachtu TGV między głównymi europejskimi metropoliami (ten projekt jest jednak w stanie pod koniec 2010 roku) i zmniejszając koszty strukturalne z 20 do 10% ^{[[[ 15 ]} .

Udział w rynku nowych uczestników, konkurentów SNCF Freight, wzrósł z 11% w 2008 r. Do prawie 32% w 2011 r. W tomie przetransportowane wzrosły z 45,1 miliarda T. km w 2004 r. Do 35,9 miliarda T. KM w 2008 r. I 22,8 miliarda T. Km w 2011 roku ^{[[[ 9 ]} .

SNCF Freight w 2010 roku [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Pociąg towarowy SNCF holowany przez BB 37023.

W 2010 r. Działania frachtowe SNCF poza terytorium francuskie zostały pogrupowane z byłymi międzynarodowymi spółkami zależnymi Veolia Cargo, kupione przez Grupa SNCF pod Captrain.

W 2012 r. Ruch według izolowanego wagonu, zwany obecnie „wieloklasowym multi-liniowym” lub MLMC, reprezentuje prawie 400 pociągów tygodniowo i 180 000 wagonów załadowanych ^{[[[ 16 ]} .

. 18 stycznia I 12 kwietnia 2014, Fret SNCF rozpowszechnił pociąg o długości 1500 metrów, pierwszy w Europie ^{[[[ 17 ]} .

W 2014 r. Długość sieci „linii włosów frachtowych” wynosiła około 4200 kilometrów, z których regularnie stosuje się 3200 kilometrów. Ich eksploatacja jest coraz bardziej powierzona operatorom kolei bliskości (OFP) ^{[[[ 18 ]} .

W 2014 r. Powrót wzrostu obrotu frachtowego SNCF (wzrost o 0,6%), kończąc ponad piętnaście kolejnych lat upadku. Marża operacyjna działalności wynosi – 116 milionów euro w stosunku do – 179 milionów w 2013 r. ^{[[[ 19 ]} .

W 2015 r. FRET SNCF usunął 450 pozycji ^{[[[ 20 ]} . W tym samym roku działalność przetransportowała 19,9 miliarda T. KM i osiągnęła obrót w wysokości 1,06 miliarda euro ^{[[[ 21 ]} . Udział transportu towarowego koleją wynosi 9,5% (łącznie wszyscy operatorzy).

W noc 28 o godz 29 października 2015 , FRET SNCF rozpowszechnił najcięższy pociąg, jaki kiedykolwiek wysłał do National Rail Network. Z masą 5410 ton o długości 947 metrów, z 67 wagonami i 3 lokomotywami, podłączył somen z Uckange ^{[[[ 22 ]} .

W dzisiejszych czasach ruch kolejowy prawie nie jest już traktowany na dziedzińcach i halach towarowych, które dla wielu jest porzucane. Wiele stacji z towarami i stacji sortowania zamyka lub ma gwałtowny spadek aktywności. Większość towarów jest transportowana w całych pociągach (które nie są rekompensowane podczas ich podróży i nie przemieszczają się przez sortowanie) lub przez połączony transport. Ruch jest najczęściej traktowany bezpośrednio za pomocą poszczególnych klimatów, które są obecnie nazywane „instacjami terminalowymi” (ITE), w łącznych terminachach transportowych, a nawet w obiektach portowych (których sieć kolejowa często należy do portów autonomicznych). W 2015 r. Francuska National Rail Network miała tylko 1400 rozgałęzionych instalacji terminalowych i 300 kursów towarowych. Głównymi towarami z transportem kolejowym są węglowodory, chemikalia, samochody, zboża i pojemniki (w ramach połączonego transportu).

W 2017 r. FRET SNCF, we współpracy z firmą Traxens, testuje „połączony pociąg”. Każdy wagon jest wyposażony w połączoną obudowę, która wskazuje na kierowcę (za pomocą tabletu) Różne informacje: dokręcenie i rozluźnienie hamulców, ciśnienie, higrometria, otwieranie i zdalne zamknięcie lupów itp. ^{[[[ 23 ]} .

Podsumowanie Sądu Audytorów skierowanych do rządu i datowania 3 lipca 2017 Wspomina o „niepokojącej sytuacji” frachtu SNCF. Rzeczywiście pomimo zniesienia połowy siły roboczej w latach 2008–2015, redukcja izolowanych wagonów drogowych i sprzedaż części floty lokomotyw w AKIEM, margines operacyjny działalności wynosi – 130 mln euro w 2016 r. 4 miliardy euro ^{[[[ 24 ]} .

W 2019 r. FRET SNCF dołączył do europejskiego sojuszu izolowanych „Xrail” wraz z cfl Cargo, DB Cargo, zielonym ładunkiem, linii, grupy ładunków kolejowych i CFF Cargo ^{[[[ 25 ]} .

W kierunku aktywności [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Spółka zależna od działalności była przewidziana od kilku lat. Raport „Spinetta” SAT ujawnił 15 lutego 2018 zaleca dokapitalizowanie i filiializację frachtu SNCF, którego dług może być częściowo pobrany przez SNCF Mobilités ^{[[[ 26 ]} . . 16 kwietnia 2018 , SNCF ogłosił zamiar filializacji działalności do pierwszej połowy 2020 r. W ten sposób FRET SNCF będzie wyposażony w osobowość prawną i będzie w 100% własnością SNCF ^{[[[ 27 ]} .

KONIEC Czerwiec 2018 , SNCF Freight Management ogłasza zniesienie 754 stanowisk do 2021 r. Jego siła robocza powinna zatem wzrosnąć od 5 478 pracowników do 4724 ^{[[[ 28 ]} .

. Pierwszy ^Jest Styczeń 2020 , FRET SNCF staje się uproszczoną spółką wspólną z 170 milionami kapitału, spółki zależnej SNCF ^{[[[ 29 ]} . Cztery kierunki frachtu są również usuwane na korzyść jednego ^{[[[ 30 ]} .

W Grudzień 2019 I Styczeń 2020 , strajk krajowy silnie zmniejsza zdolności transportowe frachtu SNCF i osłabia bazę klientów, nawet gdy z Styczeń 2020 Podmiot stał się autonomicznym spółką zależną ^{[[[ trzydziesty pierwszy ]} . Po zarejestrowaniu w 2018 r. Strata w wysokości 170 milionów euro za jedyne 1 miliard obrotów, ale 5 miliardów długów ^{[[[ trzydziesty pierwszy ]} .

W Październik 2020 , SNCF testuje lokomotywę w częściowej autonomii i ogłasza jego chęć rozpowszechniania autonomicznych pociągów towarowych do 2023 r. ^{[[[ 32 ]} .

W 2021 r. Zarządzanie FRET SNCF przeniósł się do Saint-Ouen-Sur-Seine.

Tożsamość wizualna (logo) [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Od dystrybucji według działań [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Od Pierwszy ^Jest Styczeń 1999 , cały park silnikowy jest rozmieszczony między różnymi działaniami SNCF: główne linie (dziś Intercités i Sncf Voyages), Denerwować , Infrastruktura, sprzęt, ter i transłowia. Na początku, w 1999 r., To zadanie pozostaje głównie administracyjne: w rzeczywistości nierzadko jest widzieć wymiany, w szczególności z maszynami frachtowymi na czele pociągów podróżnych. Te „wymiany” są uregulowane między działaniami w sposób rachunkowy w formie czynszów, zwanych „żądaniami pomocy”.

Sytuacja jest jednak uregulowana przez dostosowanie dystrybucji parku, w szczególności na początku 2000 r., Aby dostosować przydziały do ​​rzeczywistych potrzeb.

Wszystkie maszyny zostały odrzucone przez 4 Przed jego liczbą, aby utworzyć numer 6 -digit: BB 7206 stał się dzieckiem 40 7206, BB 26234 stał się BB 4 26234.

Z okazji dystrybucji sprzętu FRET SNCF ma również własną barwę. Jest to oparte na zielonych, białych i szarości z napisem DENERWOWAĆ . Niedawno niektóre maszyny otrzymały barwę złożoną po prostu z Graya, nazywana „Ghost Bingwers”, z napisem DENERWOWAĆ i Vert.

W latach 2001–2010 FRET SNCF otrzymał 440 lokomotyw prima (elektrycznych i wysokoprężnych) z Alstom w celu modernizacji parku silnika. Jednak znaczny spadek ruchu spowodował, że wiele maszyn jest niepotrzebne. W obliczu tej nadwyżki najstarsze materiały są przechowywane w sortowaniu w Sotteville, a najnowsze urządzenia są przypisywane AKIEM, spółce zależnej SNCF odpowiedzialnej za wynajem lokomotyw.

Park State w 2014 roku [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W 2014 r. FRET SNCF miało ponad 700 lokomotyw i 300 lokotratorów.

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]