Adriano Cecióni – Wikipedia

Posted on by
before-content-x4

Adriano Cecioni

Adriano Cecioni (Fontebuona, 26 lipca 1836 r. – Florencja, 23 maja 1886 r.) Była włoskim rzeźbiarzem, malarzem i krytykiem sztuki.

after-content-x4

Urodzony w Fontebuonie, wiosce Vaglia od Giuseppe i Unianan Cecchini, bogatych, ponieważ są właścicielami nieruchomości, studiował w Akademii Sztuk Pięknych we Florencji jako uczeń rzeźbiarza Aristodemo Costolii Druga wojna o niepodległość. W następnym roku we Florencji uczestniczy bez powodzenia w konkursie zakazanym przez Bettino Ricasoli w celu stworzenia posągu Carlo Alberto, który został wyprostowany w powieści Piazza Santa Maria i zbliża się do artystycznego ruchu Macchiaioli, którego uważa się za teoretyczne e animator, w którym wiąże się z kolegami Telemaco Signoni, Vincenzo Cabianca i Cristiano Banti.

W 1863 roku zdobył stypendium Florentine Academy i przeniósł się do portu, dając ożywienie tak zwanej Resìna School Wraz z Giuseppe de Nittis, Marco de Gregorio i Federico Rossano, którzy mają zamiar zintegrować nieskazitelne przypadki z naturalizmem szkoły neapolitanowej: w 1865 r. Poślubił Luisę Maiorino.

Wracając do Florencji w 1868 r. Pod koniec stypendium, w 1870 r. Przeprowadził się do Paryża przez swojego przyjaciela Giuseppe de Nittis, gdzie, wbrew swoim kolegom, nie może dostosować się do powierzchowności i ekstremalnego nacjonalizmu paryskiego świata artystycznego, pomimo zebranych konsensus w salonie Luwru z Dziecko z kogutem I w tym samym roku wraca do Florencji, łamiąc wszelkie relacje z De Nittis.

Od pisania 24 lipca 1870

«W odniesieniu do narażenia [Pierwszy] Napisałem list do Banti, o którym nie powtórzę tutaj kilku rzeczy. Obrazy Migliaia, w których impotencja, bezczelność i bezczelność deklarują się we wszystkich rozszerzeniach. Kompleks wystawowy przedstawia dwie sztuki, sztukę akademicką z całą dumą TOGA i sztuki komiksowej, malowanie mody, z głównym członkiem szkoły. Zapewniam cię, moja droga, że ​​nie ma nic bardziej obrzydliwego i podlegającego zabójstwu niż ten obraz; Przejrzanie obrazów, aby być wdzięcznym, malowanie, które umieszczają kult do okna z poza z bardzo ładny . W okolicy Courbet nie ma szczerego artysty ”

( [2] )

Trudności ekonomiczne i śmierć córki zwiększają jej naturalny niepokój, a w latach 1871–1872 przemieszcza się między Paryżu a Londynem, gdzie pracuje jako karykaturistka na okresowych targach próżnych, powracając do Florencji w 1873 r., W roku, w którym współpracuje Z Diego Martelli i Telemaco Signorini do publikacji Artystyczna gazeta , Progresywny czasopismo sztuk pięknych, naukowych i literackich, gdzie nie oszczędza krytyki francuskich „wrogów” szkoły Barbizon. W 1880 roku uczestniczył w krajowej wystawie sztuk pięknych w Turynie Matka , zdobywając sprzeczne oceny, które prowadzą do gorących debat z krytykami takimi jak Enrico Panzacchi, którzy jako sędziowie wybili jego pracę. W 1883 r. Brał udział w wystawie Rzymu, aw następnym roku został mianowany przez Ministerstwo Edukacji Master of Lossing w Kobiece Instytutu Magisterium, związanego z Instytutem Studiów Higher Studies of Florence; Z następującym względnym środkiem ekonomicznym, jest on poświęcony pismom czasopism Fanfulla w niedzielę To jest Kapitan Fracassa i edukacja artystyczna (wśród studentów, Giorgio Kienerk).

Zmarł nagle we Florencji 23 maja 1886 r. Znaczna część rodziny Cecioni składa się z docenianych artystów, zgodnie z ambicjami jego ojca Giuseppe: jego siostra Giovanna jest samozwańczym malarzem znanym, dopiero niedawno uznanym, braciami, braciami, braciami Enrico i Egisto mozaicy.

after-content-x4

W 1970 roku osobistym osobistym było mu poświęcone Cecioni Sculptor W galerii sztuki współczesnej Palazzo Pitti we Florencji.

„Adriano Cecioni – znakomity operator i jury – późno znany przez najbardziej – zawsze kochany przez kupony – nie przez szczęście – ur. 1836, martwy 1886”

( Giosuè carducci )
Adriano Cecioni, Wnętrze z figurą

Zgodnie z aktywnością rzeźbiarza, powszechny w porównaniu do malarza, wraz z produkcją karykatury postaci (Wilkie Collins, Silvestro Lega, Vincenzo Cabianca, Spencer Walpole, Samuel Morley) i dobrze znanych miejsc i silnego krytycznego ściska Skład esejów i pisania na czasopismach.
Frekwencja z prądami Macchiaioli i szkoła Resìna wywiera niewielki wpływ na działalność artystyczną Cecioni, zgodnie z zielonymi kanonami z rzadkimi wyjątkami, takimi jak Widok na Neapol (1865–1868), jeśli nie dla ustawień ogólnie ograniczonych do obszarów domowych i rodzinnych ( Faceci, którzy pracują Alabaster W Portret jego żony W Hafty W Prace domowe ), w którym jednak siedemnastowieczny smak detali w szczegółach obrazów, spuścizny Neapolitan School i stylizacji podmiotów jest oczywisty.
W pismach świeci silny podziw realistycznej ideologii francuskiego malarza Gustave Courbet.

W 1867 r. Tynk Samobójstwo , zainspirowany wierszem Giacomo Leopardi, jest negatywnie oceniany przez jury Akademii Sztuk Pięknych we Florencji, odcinek, który pobudza heywszy między artystą a sędziami, który prowadzi Cecioni do poszukiwania za granicą, między Paryżu a Londynem , lokalizacja we współczesnej panoramie artystycznej. Pomimo dobrej informacji zwrotnej Dziecko z kogutem W stolicy francuskiej postanawia wrócić do ojczyzny. W 1880 roku uczestniczył w krajowej wystawie sztuk pięknych w Turynie z tynkiem Matka , który inspiruje homonimową odę przez Giosuè carducci (Księga II Barbare ODI, matka, grupa Adriano Cecioni), ale jest surowo krytykowana przez krytykę braku idealizacji postaci żeńskiej. Reakcja Cecioni przyjmuje formę publikacji, z pseudonimem Ippolito Castiglione, broszur Ceremonia wręczenia nagród na wystawie National w Turynie w 1880 roku To jest Bluźnieni krytycy na wystawie krajowej w 1880 r. W Turynie gdzie rzeźbiarz określa profanową i najemną współczesną krytykę i zaprasza do ostrożności Który pisze o sztuce bez bycia artystą , afirmacja skierowana do Enrico Panzacchi i Ferdinando Martini, z którymi odbywa się gorąca debata w niedzielnym fanfulo.

Mądra produkcja, której ślad występuje w niedzielę literacką, koncentruje się na ideologicznych opisach ruchu Macchiaiolo i jego korelacjach z francuskimi impresjonistami i konfiguruje ją jako krytyk bardzo doceniony przez jego współczesnych.

Jego pisma zostały zebrane w tomie Prace i pisma , Opublikowane w 1932 r. Przez Enrico Somaré.

Rzeźba:

  • Samobójstwo (1865-1867), Gesso, Gallery of Modern Art, Palazzo Pitti z Florencji;
  • Matka (1878–1879), Gesso, Galeria sztuki współczesnej, Palazzo Pitti z Florencji;
  • Defeca Dog (1880), brąz, prywatna kolekcja;
  • Pies patrzy na mistrza (1880), Terracotta, prywatna kolekcja;
  • Udar (1880–1881), Terracotta, Gallery of Modern Art, Palazzo Pitti z Florencji;
  • Spotkanie dla schodów (1884-1886), Marble, Modern Art Gallery, Palazzo Pitti z Florencji;
  • Matka (1884–1886) Marble, National Gallery of Modern Art of Rzym.

Obraz:

  • Hafty (1865), olej na płótnie, kolekcja prywatna;
  • Widok miasta (1865-1868), Oil on Table, Modern Art Gallery, Palazzo Pitti z Florencji;
  • Michelangiolo Coffee (1867), akwarela na papierze, kolekcja prywatna;
  • Faceci, którzy pracują Alabaster (1867), kartonowy olej, Pinacoteca di Brera di Milano;
  • Portret jego żony (1867-1868), Oil on Canvas, Modern Art Gallery, Palazzo Pitti z Florencji;
  • Faceci zamaskowani przez dorosłych (1867-1868), Oil on Canvas, Modern Art Gallery, Palazzo Pitti z Florencji;
  • Wnętrze z figurą (1867–1870), Oil on Canvas, National Gallery of Modern Art of Rzym;
  • Wnętrza (przerwana gra) (1867–1870), Oil on Canvas, National Gallery of Modern Art of Rzym;
  • Prace domowe (1868-1869), Olej na stole, prywatna kolekcja.
  1. ^ . Paris Fair .
  2. ^ Lamberto Vitali (pod redakcją), Listy Macchiaioli , Turyn, Giulio Einaudi Editore, 1978, s. 1. 144.
  • Jane Turner (pod redakcją), Słownik sztuki , Tom. 6, New York, Grove, 1996, s. 10-1 129–130, ISBN 18844446000.
  • Buraki Silvestra (pod redakcją), Macchiaioli, historia, artyści, prace , Florence, Giunti, 2001, ISBN 8809021452.
  • Luciano Bernardini (pod redakcją), Giovanna Cecioni Painter, Wkład w rozwiązanie problemu atrybucyjnego , Livorno, Włochy, 2013, ISBN 9788879971225.

after-content-x4