Alexander von Falkenhausen – Wikipédia

Alexander von Falkenhausen , urodzony 29 października 1878 w Gut Blumenthal, w prowincji Śląskiej (Imperium Niemiec) i zmarł 31 lipca 1966 W Nassau w Rhineland-Palatinate (Niemcy Zachodnich) jest niemieckim żołnierzem, który służył w szczególności podczas II wojny światowej. Generał Wehrmacht, był gubernatorem wojskowym Belgii i północy Francji (departamenty północy i pas-de-calais) 22 maja 1940 Na 15 lipca 1944 r. .

Pierwsza broń w Azji (1901–1914) [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Alexander von Falkenhausen pochodzi z rodziny starej pruskiej szlachty, w której kariera wojskowa była tradycją. Alexander von Falkenhausen jest drugim z siedmiorga dzieci Barona Alexandra von Falkenhausena (1844–1909) i jego żony Elisabeth, z domu Baronne Schuler von Senden (z) (1853–1936). Jego najmłodszym bratem jest Hans-Joachim von Falkenhausen (1897–1934), który później został przywódcą w SA ^{[[[ Pierwszy ]} . Jego wujem jest generał Ludwig von Falkenhausen, gubernator generalny Belgii w latach 1917–1918.

Po podstawowych studiach w Breslau rozpoczął karierę wojskową w wieku dwunastu lat, dołączając do Wahstatt Cadet School. Następnie dołączył do 91 ^{To jest} Pułk piechoty (z) niemieckiej armii cesarskiej, dowodzona przez Pawła von Hindenburga, i został mianowany drugim porucznikiem w 1897 r. Na początku lata 1901 r. Został przeniesiony na swoją prośbę na prośbę 3 ^{To jest} Pułk piechoty wschodnioazjatyckiej, który przyczynia się do represji bokserów. Po jednoczesnym pobycie w Chinach wrócił do Imperium Niemieckiego, gdzie kontynuował szkolenie w Oldenburgu, a następnie w Berlinie Akademii Wojskowej. Pasjonowany historią europejskiej kolonizacji oraz historii i kultury Japonii i Chin, śledzi kursy seminarium języków wschodnich na University of Berlin i z powodzeniem ukończył studia.

W 1908 r. Został powołany do wielkiego personelu, a następnie w 1909 r. Został wysłany do Imperium Japońskiego. Został i studiował w Azji przez dwa lata, w którym odwiedził nie tylko Japonię, ale także północne Chiny, Korea i Indochinę. Budowując się w Niemczech w 1911 r., Został ponownie wysłany do Japonii, tym razem jako Attupla wojskowy, stanowisko, które wciąż zajmował, gdy rozpoczęła się pierwsza wojna światowa.

Od jednej wojny światowej do drugiej (1914–1940) [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Podczas wojny Falkenhausen walczył obok armii osmańskiej. Po oskarżeniu przez Mustafę Kemal za działalność na południu Imperium Osmańskiego, przeciwko wojskom brytyjskim w regionie Bagdadu w ramach kampanii Mezopotamia, Falkenhausen walczy w Palestynie, pod rozkazem generalnego Limana von Sandersa dekoracja za zasługę.

Pozostaje w armii po zakończeniu wojny i został powołany do szefa szkoły piechoty w Dreźnie Pierwszy ^Jest Luty 1927 . W Styczeń 1930 r , wycofał się ze służby i wyjechał w Chinach, aby służyć jako doradca wojskowy Tchang Kaï-Chek.

W 1937 r. Nazistowskie Niemcy połączyły siły z Japonią podczas wojny z Chinami. W obiekcie dobrej woli Niemcy uznają stan Manchuchouo w Puppet State of Manchuchouo i łamie niemieckie chińsko-chińskie umowy o współpracy. Jego rodzina, która pozostała w Niemczech zagrożona postępowaniem zdrady, Falkenhausen jest zmuszony zrezygnować ze swojego stanowiska z Tchang Kaï-Chek, którego opuszcza, obiecując mu, że nie ujawnia nic o swoich planach Japończykom.

Na czele okupowanego Belgii (1940–1944) [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Falkenhausen zostaje przywołany w aktywnej służbie 25 sierpnia 1939 i służy jako Dowódca Wehrkreis IV (Dowódca dzielnicy wojskowej N ^O 4) Przez kilka miesięcy w Dreźnie. . 12 maja 1940 , zostaje poinformowany o swoim nominacji na stanowisko gubernatora wojskowego okupowanej Holandii. Kilka tygodni później został gubernatorem wojskowym Belgii i Departamentów Północy i Pas-de-Calais, którzy są tam zaany, na czele administracji wojskowej Belgii i północnej Francji (En Allenand: Zarządzanie wojskiem w Belgii i północnej Francji). Wojna później zastąpił swojego wuja Ludwiga von Falkenhausena, pracując w latach 1917–1918.

Prusski arystokrata tradycjonalista wykształcił starego (mówi o kilku językach), gardzi Führer Oraz partia nazistowska, którą posiada dla Upstarts, ale jako dobre wojsko jest ich posłuszne, ponieważ reprezentują władzę prawną. Jest jednak potajemnie korzystny dla króla Leopolda III z Belgii, który jest aresztowany w Brukseli. Ponieważ ta pozycja jest słabo postrzegana przez nazistowskie kręgi Belgii, prowadzą przeciwko niemu podstępną kampanię oczerniania z Hitlerem.

Ale podpisał, przeciwko ludności żydowskiej Belgii, siedemnaście dekretów przygotowanych przez jego nazistowskiego zastępcę, SS-Gruppenführer Egger Reeder. To jeszcze nie jest deportacja. Zaczęło się to jednak od czerwca 1942 r., Wraz z transportem 25 000 Żydów do obozów eksterminacyjnych. Jeśli chodzi o ten punkt, Falkenhausen twierdzi, że po wojnie nie miał mocy przeciwstawienia się nazistom, którzy stanowili władzę równoległą do jego, bezpośrednio podlegającą Führerze. Eggert Reeder osobiście aktywuje się do Spoliation of Żydów (aryanizacja) i zniszczenie jakiejkolwiek żydowskiej obecności w gospodarce belgijskiej i regionie Nord pas de calais Załączone do Belgii: powoduje to ogromne bezrobocie wśród pracowników żydowskich, zwłaszcza w branży diamentów.

Podczas okupacji niemieckiej 43 000 nie-Żydów jest również deportowanych do obozów koncentracyjnych-gdzie 13 000 z nich tracało życie-a dziesiątki tysięcy bojowników oporu są aresztowane, w tym setki tortur i zastrzelonych.

Niemcy pod rządami Alexandre von Falkenhausena przechodzą do egzekucji 240 zakładników cywile, w odwecie za ataki oporu. Falkenhausen interweniuje w niektórych przypadkach, aby uratować bojowników oporu i Żydów pochodzenia belgijskiego na prośbę Madame de Perlinghi ^{[[[ 2 ]} Z chińskiego pochodzenia, urodzony w Siou-Ling Tsien, zainstalowany w Belgii od 1928 r. I którego rodzina uczęszczała do generała, gdy był doradcą wojskowym w Chinach. Siou-Ling Tsien zezna na swoją korzyść po wojnie ^{[[[ N 1 ]} .

Niejednoznaczny charakter [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Falkenhausen jest coraz bardziej przeciwny nazizmowi jako postępy wojenne; Już od 1932 roku doradził Kurtowi von Schleicherowi, wówczas ministrowi wojny, do pełnego stłumienia partii nazistowskiej poprzez cios wojskowy ^{[[[ 3 ]} . Jest bliskim przyjacielem kilku przeciwników Hitlera, w tym Carla Friedricha Goerdelera i Erwin von Witzlebena i oferuje swoje poparcie dla Witzlebena w przygotowaniu zamachu stanu. Po niepowodzeniu ataku 20 lipca 1944 r. , został aresztowany i internowany w pudełku osobowości w Buchenwald, a następnie w Dachau, choć nie brał udziału w zamachu stanu.

Avril 1945, Falthause It 138 więźniów Ważne są przenoszone do południowego Tyrolu. Kapitan Wehrmacht, Wichard von Alvensleben (z) , uwalnia je. Kilka dni później Falkenhausen był więzieniem wojny dla Amerykanów.

W 1948 r. Falkenhausen został odesłany z powrotem do Belgii, aby ją wypróbować; W Mars 1951 , w Brukseli zostaje skazany na dwanaście lat przymusowej pracy – pomimo jego zaawansowanego wieku, sześćdziesięciu i jedenastu lat – za deportację 25 000 Żydów (ale nie za ich śmierć w obozie eksterminacyjnym Auschwitz) i egzekucji zakładników. Biorąc pod uwagę prawo Lejeune (jedna trzecia wyroku wydanego już w więzieniu zapobiegawczym), trzy tygodnie po jego przekonaniu, Falkenhausen zostaje zwolniony i powrócony do zachodnich Niemcze potępianie bojowników oporowych. Siou-Ling Tsien szczególnie interweniował na jego korzyść.

Jednak nie objawia się żal za zabójstwa popełnione na jego rozkazach, a w jego uwolnieniu posuwa się tak daleko, aby narzekać na „niewdzięczność” Belgii wobec niego, przyjmując formułę Scipio African przeciwko jego rzymskiej domowej domowej domowej Nieograniczający belgijski, nie dostanę kości („Niezwykle Belgia, nie będziesz mieć mojego ciała”).

Odowate od 1950 r. Ponownie ożenił się w 1960 r. Z byłym szefem belgijskiego oporu w Verviers, Cécile Vent, dwadzieścia osiem lat młodszych, spotkał się, gdy czekał na jego osąd.

Do końca życia utrzymuje nienaruszony antykomunizm, a jego pragnienie zobaczenia nowej armii niemieckiej-odgrywanie kluczowej roli w obronie Europy Zachodniej ^{[[[ N 2 ]} I jej przekonanie, że pomimo przestępstw, które popełniła, Wehrmacht poprowadził „czystą wojnę”.

Zmarł 31 lipca 1966 , o 87, w Nassau w Rhineland-Palatinate.

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• Albert de Jonghe, Himmler-Reeder walka o powołanie HSSPF w Brukseli (1942–1944) , w: Cahiers d’Histoire de la It Druga wojna światowa, Bruksela, 1976–1984.
• Hsi-huey liang: Sino-German Connection: Alexander von Falkenhausen między Chinami a Niemcami 1900–1941 Van Gorcum, Assen 1978
• Liman z Sanders: Pięć lat Türkiye
• Jego Werner Neulen: Feldgrau w Jerozolimie , Monachium 1991, (ISBN 3-8004-1437-6 )
• Norbert Frei (red.): Transnarodowa przeszła polityka , Göttingen 2006, (ISBN 3-89244-940-6 )
• Peter Lagrou, Honorowa wojna „wojna” na froncie zachodnim: przestępczość, kara i pojednanie , W Gael Lodziarz Et Stefan Martens, Niemiecka okupacja i represja wojskowa: polityka „utrzymania porządku” w okupowanej Europie, 1939–1945 , Paryż, w przeciwnym razie niemiecki instytut historyczny, coll. „Memoirs / 127”, 2007 , 256 P. (ISBN 978-2-746-70930-0 , OCLC 778204598 ) W P. 201-205 .

Powiązany artykuł [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Notatki [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]