Anker Jørgensen – Wikipedia

Anker Henrik Jørgensen (Kopenhaga, 13 lipca 1922 r. – Kopenhaga, 20 marca 2016 r. ^[Pierwszy] ) Był duńskim politykiem, członkiem socjaldemokratów i jego prezydentem w latach 1972–1987, był ministrem stanu Danii od 5 października 1972 r. Do 19 grudnia 1973 r., A od 13 lutego 1975 r. Do 10 września 1982 r. Wiodący czterech kadry kierowniczej jako główny kierownictwo jako główny kierownictwo rządu duńskiego.

Familia, edukacja i praca [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Anker Henrik Jørgensen urodził się 13 lipca 1922 r. W Kopenhadze jako syn Johannesa Alberta Jørgensena i sprzątacza Karen Marie Jørgesen. W wieku dwóch lat (1924) mieszkał bez ojca i w wieku pięciu lat (1928) pozostał sierotą, gdy jego rodzice zmarli na gruźlicę. ^[2] Dorastał z ciotką, pracownikiem tytoniu Karla Marie Sofie Jacobsen (1890–1975) i wujem, który był kierowcą w Christianshavn.

Uczęszczał do szkoły królewskiej i sierocińca. W wieku czternastu lat został chłopakiem jako pracownik magazynowy w magazynie kart FDB w Njalsgade na Wyspach Brygge, dopóki nie musiał powstrzymać działalności w zakresie służby wojskowej. W 1949 roku przystąpił do egzaminu wstępnego na wieczornym kursie.

Życie prywatne [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

W 1948 r. Poślubił Ingrid Kvist Pedersen (1922-1997), córkę dyrektora laboratorium Sørena Pedersena i jego żony Krestine Pedersen. Ingrid zmarł w 1997 r. Z postaci dystrofii mięśniowej (stwardnienie zanikowe boczne) i od tego czasu Anker Jørgensen był aktywny w poparciu Fundacja choroby mięśni , Podstawa zaburzeń mięśni.

Ingrid i Anker Jørgensen mieli czworo dzieci (w tym jego syn Peter, polityk), a para żyła przez całe życie w Sydhavnen. Na początku 2008 roku Anker Jørgensen przeprowadził się do domu opieki Plejebo z mieszkania w mieszkaniu Borgbjergsvej 1 . ^[3]

Zmarł 20 marca 2016 r. ^[4] 2 kwietnia 2016 r. Pogrzeb odbył się i został pochowany obok jego żony w ich grobie na cmentarzu Vestre. Oprócz nazwisk i dat, tablica była wygrawerowana z podpisem Ankera Jørgensena.

Początek [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Jørgensen rozpoczął swoją aktywną karierę polityczną w 1950 roku, kiedy został wiceprezesem Federacja pracowników handlowych . W 1956 roku został prezydentem Federacji. W 1962 roku został prezydentem Grupa transportowa aw 1968 r. Prezydent Związku Robotników. W latach sześćdziesiątych był lokalnym politykiem aktywnym w Kopenhadze. W 1964 roku został wybrany po raz pierwszy w duńskim parlamencie.

minister stanu [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Dzień po referendum w EEC w 1972 r. Jørgensen zastąpił Jensa Otto Kraga jako premier Danii. ^[5] Utrzymywał tę pozycję przez 14 miesięcy do wyborów w 1973 r., Kiedy zastąpił go Liberalny Poul Hartling. ^[6]

Po nieco ponad roku opozycji powrócił do wytycznego władzy wykonawczej, premiera z rządem mniejszości socjaldemokratycznej. W 1978 r. Rozszerzył rząd, włączając liberałów do wielkiego rządu koalicyjnego w celu stawienia czoła problemom gospodarczym. Koalicja ta trwała do 23 października 1979 r. I przez krótki okres dwóch miesięcy w 1978 r. Urząd Ministra Spraw Zagranicznych sprawował. W tym okresie Jørgensen przewodniczył referendum w sprawie epoki wyborczej.

Przez resztę okresu urzędowania ponownie kierował rządem mniejszości socjaldemokratycznej. Nie mogąc zebrać poparcia podwyższenia podatków i redukcji zakupów, zrezygnował z funkcji premiera bez zwołania wyborów w dniu 10 września 1982 r., Dając przydzielenie konserwatywnego przywódcy Poul Schlüter. Pozostał jednak przywódcą socjaldemokratów aż do jego rezygnacji w 1987 r., Kiedy Svend Auken zastąpił go. Pozostał w parlamencie do 1994 roku. ^[5]