Anne Delbé – Wikipedia
Anne Delbée , urodzony w 1946 r., Jest tragedianem, reżyserem teatru i francuskiego pisarza.
Jest szczególnie znana z inscenizacji Claudel, Rostand lub Racine z Fedron do Comédie Française, a także dla jego powieści Kobieta za co otrzymała Grand Prix czytelników Ona w 1983 roku [[[ Pierwszy ] .
Była jedną z bliskich współpracowników Antoine Vitez i Maurice Béjart.
Dzieciństwo i szkolenie [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Anne Delbée, z dzieciństwa, ocierała ramiona światem teatru. Jego ojciec, architekt Jean-Louis Barrault, jego wujek, znany międzynarodowy dekorator, również pracował wraz z Barraultem, którego był pobliskim przyjacielem.
Anne Delbée przeniknęła w wieku dwunastu lat, po raz pierwszy w teatrze, aby wziąć udział w Odéon Théâtre de France, do stworzenia Złota głowa Paul Claudel w obecności generała de Gaulle i André Malraux. Tego wieczoru ten, który marzył o byciu squire po raz pierwszy, wybiera swoje przeznaczenie: pasja do teatru nigdy jej nie opuści. Zostanie powiedziana jako „Man of Theatre”. Teatr staje się dla niej prawdziwym zadaniem, owocem politycznej i moralnej refleksji [[[ 2 ] .
Kariera [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Aktorka i reżyser [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Debiut [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Jej pierwszy oddział jest utworzony przez jej towarzyszy z Lycée Claude-Monet, w którym unosi się Martwa królowa Henry de Montherlant. Powitana przez Salle Du Lycée de Garçons Louis-le-wnuczka poznała Patrice Chéreau i Jean-Pierre Vincent, nastolatków.
W 1971 roku wyprodukowała w 1971 roku, wraz ze swoim pierwszym profesjonalnym oddziałem, montażem tekstów Victora Hugo do miasta uniwersyteckiego, a następnie ujawniła francuskiej publiczności wielką niemiecką sztukę Schillera Brigands , który organizuje starą Halles de Baltard.
W tym samym czasie, od czasu ich spotkania w szkole Lecoq, towarzyszyła Antoine Vitezowi, kiedy stworzył teatr dzielnic Ivry i gra Méphisto w jej pierwszym Faust [[[ 3 ] . Jean-Marie Serreau, z której przez chwilę zostaje asystentką, angażuje ją również w jej ostatnią inscenizację, a Patrice Chéreau prosi ją o grę Judith Therpauve .
Potwierdzenie [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Jako aktorka zaczęła w 1968 roku pod kierunkiem Gabriela Monnet w Maison de la Culture de Bourges, ale bardzo szybko się organizuje, zaproszona przez Jeana Dasté na Saint-étienne. W wieku dwudziestu ośmiu lat nazywa ją Jean Mercure w City Theatre, gdzie jej inscenizacja Wymiana Paul Claudel doświadczył triumfu przez dwa lata; Guy Dumur z Nowy obserwator Porozmawiaj o „Genialnym geniuszu”.
W 1973 roku na festiwalu Awinion była jedną z pionierów teatru muzycznego, gdzie przedstawiła nazwę Georges Apergis, z powodzeniem wystawiając jedną z jej pierwszych oper: Pandemonium . Następuje około sześćdziesięciu inscenizacji, których trylogia korzeniowa jest zachowana ( Andromache W Berenice W Fedron ) na festiwalu Avignon nazwanym między rozumem a pożądaniem i Złota głowa W Théâtre du Vieux-colombier [[[ 4 ] .
Syn Fedron na Comédie-Française z Martine Chevallier w roli tytułowej będzie przedmiotem pracy Phèdre, najwyższa deklaracja miłości Z szkicami kostiumów Christian Lacroix, a także fotografii Lucien Clergue [[[ 5 ] .
Ze swoimi aktorami (ponad dwadzieścia) stworzyła w 1986 Andromaque, Bérénice, Phèdre , a pod koniec tygodnia trylogia Wallenstein Od Schillera, który trwa dwanaście godzin, trylogia nigdy nie była aktualna.
Jako aktorka wznowiła Aiglon W 1988 r., W hołdzie Nancy w hołdzie Sarah Bernhardt i który zinterpretowała w Théâtre des Mathurins (otrzymała krajowy porządek za zasługę Wielkiego Kanclerza, w Muzeum Legionu Honoru i odgrywała fragment of Fragment of of the Honor Aiglon ).
Wykonuje inscenizację oper ( Traviata W Don Giovanni W Rose Knight ) i wciąż chce utrzymać żołnierza i szkołę, mając nadzieję na stworzenie międzynarodowej firmy teatralnej. Młodzi aktorzy, którzy dołączą do niej przez lata, poznają rozgłos: Jean-Claude Jay, René Ferret, Eliezer Mellul, Michel Boujenah, Martine Chevallier, Jean-Claude Dreyfus lub Marina Hands [[[ 6 ] .
Zaproszona przez Maurice’a Béjarta pracowała przez przerwę, a tym samym pogłębia swój pomysł teatru cywilizacji. Następnie przeprowadziła przez trzy lata innowacyjną pracę wokół greckiej tragedii na przedmieściach.
W 1995 roku poszła na Othello z tancerką Larrio Eksonem w roli tytułowej.
Pod koniec wojny została zaproszona do Bejrutu przez ambasadora, aby ponownie otworzyć Théâtre du Casino de Jounieh z serialem Camille Claudel .
W 2016 roku stworzyła Lekcja korzenia lub phèdre , spektakl, w którym prowadzi opinię publiczną w racinian Desire (Théâtre de la Centrescarpe i Pocket Theatre Montparnasse w Paryżu) [[[ 7 ] . W 2018 roku idzie w górę Requiem dla Camille Claudel na théâtre de la centrescarpe w Paryżu przed inscenizacją Andromache I Mizantrop Przy dużych stajniach w Wersalu [[[ 8 ] .
Często jest zapraszana do Stanów Zjednoczonych, gdzie daje mistrzowskie zajęcia na Racine w Berkeley, gra także „występy”, interpretując, na żądanie, role utrzymywały Sarah Bernhardt podczas tras.
Dzisiaj Anne Delbée coraz częściej poświęca się pisaniu i przekazywaniu tragedii. W związku z tym otoczyła się młodymi aktorami, w tym: Valentin Fruitier, Laure Porier, Yannis Ezziadi, Zakary Bairi, Stanislas Perrin, Arthur Campardon lub Henri Sage [[[ 9 ] .
W 2019 roku została zaproszona do The Théâtre du Capitole, aby zorganizować operę Norma De Bellini w szczególności z Mariną Rebeka i Karine Deshayes pod kierunkiem Giampaolo Bisanti [[[ dziesięć ] . Wraca do teatru Kapitolu z Gwałt Lukrecji Benjamin British [[[ 11 ] .
Ona pisze Alceste lub szalony aktor Podczas zamknięcia i gra na festiwalu Avignon 2022, w Théâtre du Petit Louvre, z Valentin Fruitier i Emmanuel Barrouyer [[[ dwunasty ] .
Reżyser [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Pierwsza kobieta, która wyreżyserowała samego krajowego centrum dramatycznego, CDN Nancy stworzonego w tym celu, ustanawia pracę zarówno w klasycznym repertuarze, ale także na współczesnych utworach ( Wojna z dwiema Voice De Laurence Deonna, Romans Nancy ) i federuje różne miejsca kulturalne, w tym Nancy Opera i młodych żołnierzy lokalnych. [[[ 13 ]
Pisarz [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Jeśli Racine była w 1982 roku w centrum swojej pracy, pozostaje wierna pracowi Claudela, podkreślając swoją siostrę Camille Kobieta, Camille Claudel , Grand Prix czytelników Ona [[[ 14 ] . Ten tekst, przetłumaczony w ponad dwudziestu językach, z filmem Camille Claudel Wydany w 1988 roku (którego tytułowa rola jest interpretowana przez Isabelle Abtani), przyczynia się do sławy tego rzeźbiarza i zaoferować feminizmowi nową ikonę [[[ 15 ] .
Sukces książki Kobieta Ujawniając ją jako pisarkę, regularnie publikuje: Ona, która przekroczyła świat W Roman Root: Jean Racine W Musimy tylko spojrzeć na miłość W . 107 To jest minuta Wokół piłkarza Zinedine Zidane.
Podczas pandemii Covid 19 opublikowała tekst zatytułowany Teatr lub życie Na temat kultury i konieczności kontynuowania teatru. [Pierwszy]
Udział w wydarzeniu [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Jest członkiem jury nagrody Brygady wraz z Didierem Sandre, Judith Magre lub Michel Fau.
W 2007 r. Została wybrana na Prezydenta National Union of Directors, Unii utworzonej po ostatniej wojnie przez Charlesa Dullina, Louisa Jouveta, Jacquesa Copeau, Gaston Baty, Gordon Craig. Jest teraz honorowym prezydentem [[[ 16 ] .
W 2019 r. Jean-Marie Besset stworzył nową nagrodę literacką, nagrodę Café Beaubourg, nagradzając oryginalną sztukę, napisaną po francusku, graną lub publikowaną w tym sezonie. W pierwszej edycji tej nagrody łączy media i osobowości artystyczne w jury, wśród których Laure Adler, Christophe Barbier, Arielle Dombasle, Michel Fau, Jean Varela i Delbée [[[ 17 ] .
Zobowiązania polityczne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Po zaakceptowaniu w 1983 r. Na prezydenta Unii French Women (grupowanie byłych deportowanych wszystkich pochodzenia: Marie-Claude Vaillant-Couturier, Jeannette Vermeersch), uczestniczyła w 1985 r. W Wielkim Kongresie pokoju, w U.R.S. W Moskwie, następnie militonizuje się do wydania Nelsona Mandeli [[[ 2 ] .
W 1990 roku podpisała wezwanie 75 przeciwko wojnie w Zatoce [[[ 18 ] .
Życie prywatne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Była towarzyszem (przez trzydzieści pięć lat) dyrektora Pierre’a Bureau, który zmarł w 2004 roku.
Razem mieli córkę w 1982 roku, émilie, która została tancerką w firmie Maurice Béjart w latach 1999–2008 [[[ 19 ] . Dziś aktorka była w szczególności tłumaczce Andromache , w reżyserii jego matki w miesiącu Molière (duża stajnia Wersalu) w 2018 roku.
Jest siostrą filozofa i teatru François Regnault [[[ 20 ] .
Dokument o Anne Delbée [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
W 2012 r. W jego pracy włączono dokument Korzenie, uwolnienie pasji Reżyseria: Catherine Maximoff.
Kino [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Telewizja [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
1973: Byron Liberator z Grecji lub Ogród Bohatera Stone Bureau
Krótki film [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
2018: Danny autor: Arthur Campardon (Nicolas Ducommun) [[[ 22 ]
Aktorka [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- 1972: Faust Johann Wolfgang von Goethe, inscenizacja Antoine Vitez, teatr dzielnic Ivry, Festival of Humanity
- 1972: Czerwone czapki , Jean-Marie Serreau
- 1986: Camille Claudel , Anne Delbée, teatr Fontaine
- 1983: Andromache źródło
- 1989: Aiglon , z Edmond Rostand, Mathurins Theatre
- 1991: Fedron , Racine
- 2009: Lekcja Phèdre , według pracy Jean Racine, amfiteatr Pont-de-claix
- 2011: Aiglon historia snu , według Edmond Rostand, Saint-Maury Theatre
- 2016: Korzeń lub lekcja Phèdre , według Jean Racine, Anne Delbée, Teatr hrabiecparpe Następnie w Pocket Theatre Montparnasse
Scena [[[ 23 ] [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- 1970: Victor Hugo ten nieznajomy Anne Delbée, Cité Universitaire de Paris
- 1971: Brigands de Friedrich von Schiller, Halles de Paris
- 1973: Thiers-Matellelle Jules Ferry High School Autor: Xavier POMMERET, Jean Vilar Suresnes Theatre
- 1973: Pandæmonium opéra de Georges z aperghis , Festiwal Avignon Cloître of Célestins
- 1974: Kurtyna deszczowa The Pham van Ky, studio Ivry
- 1975: Wymiana Paul Claudel, komedia Saint-Etienne
- 1976: Wymiana Paul Claudel, nowa inscenizacja teatru miasta
- 1977: Brigands od Friedrich von Schiller, nowej inscenizacji teatru miasta
- 1977: Nowa kolonia autor: Luigi Pirandello, nowy Silvia Monfort Square
- 1978: Miasto Paul Claudel, międzynarodowe spotkania Branges
- 1978: Zmierzch teatru Henri-René Lenormand, płaskowyż Saint-Merri
- 1981: Kobieta Camille Claudel Anne Delbée i Jeanne Fayard, Rond-Point Theatre
- 1981: Marion Delorme od Victora Hugo, popularnego teatru Jura
- 1982: Apocalypse 2000 Anne Delbée, Angers Municipal Theatre
- 1983: Między rozumem a pragnieniem … trzy tragedie źródło: Andromaque, Bérénice, Phèdre , Festiwal Awinion i 1984 Théâtre de l’Hethénée-Louis-Jouvet
- 1984: Złota głowa Paul Claudel, Angers Culture House
- 1984: Maskotka z Edmond Audran i Henri Chivot, krajowa opera Lorraine
- 1984: Verdi Traviata , Angers Municipal Theatre
- 1986: Trylogia Wallensteina de Friedrich von Schiller, Paryż, Reuilly Lawn
- 1987: Don Giovanni De Mozart, Nantes Opera
- 1987: Brigands of Friedrich von Schiller, Great Theatre of Karlsruhe, Niemcy
- 1988: Rose Knight , od Richarda Straussa, Nancy Opera
- 1989: Aiglon z Edmond Rostand, Mathurins Theatre
- 1989: Wojna z dwiema Voice , tekst Laurence Déonna, National Dramatic Center of Nancy
- 1989: Nośnik wody ( Obydwa dni Lub Nośnik wody ), z Luigi Cherubini, Great Theatre of Karlsruhe, Niemcy
- 1990: Romans Nancy , autor: Michel Caffier, National Dramatic Center of Nancy
- 1991: Phèdre, strony Jean Racine, National Dramatic Center of Nancy
- 1992: Cycle Racine: Andromache W Berenice W Mythridate W Fedron , Théâtre 14 Jean-Marie Serreau
- 1993: Cień szczęścia , Antoine Vitez, University City of Paris
- 1994: Drugi wygląd Anne Delbée, dwusturzysta
- 1995: Othello autor: William Shakespeare, teatr 14 Jean-Marie Serreau
- 1995: Fedron , autor: Jean Racine, Comédie-Française
- 1997: Vincent van Gogh lub samobójstwo firmy Antonina Artauda, Maison de la Poésie
- 1998: Oarshiftingies de Corneille, théâtre du vieux-colombier
- 1999: Nigdzie , z Pascal Lainé, Cité des Sciences Paris
- 2000: Indyk De Georges Feydeau, teatr 14 Jean-Marie Serreau
- 2000: Przechodnia autor: François Coppée, Molière Paris Theatre
- 2002: Hernani autorstwa Victora Hugo, Biblioteka Historyczna Paryża
- 2003: Sen nocy letniej , William Shakespeare, Paryż
- 2004: Kobieta Camille Claudel , z Anne Delbée, Davis California
- 2004: Sarah Bernhardt , Anne Dubele, Aurara Theatre, Bercley
- 2004: Teatr barbarzyństwa , z Anne Delbée, The Théâtre du Rond-Point
- 2005: i CID , de corneille, teatr Ris-Orangis
- 2006: Złota głowa Paul Claudel, théâtre du vieux-colomber
- 2006: Racine , od Anne Delbée, San Francisco
- 2006: Antygon De Sophocles, Theatre of Ris-Orangis
- 2009: Lekcja Phèdre , według pracy Jean Racine, amfiteatr Pontdeclaix
- 2011: Andromache , De Racine, National Theatre of the North
- 2011: Aiglon historia snu , według Edmond Rostand, Saint-Maury Theatre
- 2014: Lekcja Phèdre , Według Jean Racine, Anne Delbée, Royal Forges of Guérigny
- 2016: Korzeń lub lekcja Phèdre , według Jean Racine, Anne Delbée, Teatr hrabiecparpe Następnie w Pocket Theatre Montparnasse
- 2018: Requiem dla Camille Claudel , od Anne Delbée, Teatr hrabiecparpe
- 2018: Andromache z Racine, Month Molière Grande Ecurie de Versailles
- 2018: Mizantrop de Molière, Month Molière Grande Ecurie de Versailles
- 2019: Machabes Alexandre Guiraud, Nava Festival (Limoux)
- 2019: Norma de Bellini, The Théâtre du Capitole [[[ 24 ]
- 2020: Gwałt Lukrecji Benjamin Britten, Capitole Theatre
- 2022: Alceste lub szalony aktor Anne Delbée, Theatre of the Petit Louvres (Awinion)
Indywidualny [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Kolektyw [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Przedmowa [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Pisze przedmowę do książki Książę z czerwonymi rękami Claude-Alain Planchon.
Nagrody [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Dekoracje [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- ‘ Anne Delbée (autorka kobiety) » , NA Babelio (skonsultuję się z )
- ‘ Delbée Biografia » W Pierwszy
- ‘ Faust » , NA Archiwa serialu (skonsultuję się z )
- ‘ Go – Compagnie Anne Delbée » , NA Archiwa serialu (skonsultuję się z )
- ‘ Phèdre Delbée »
- ‘ Anne Delbée Company » , NA Data.bnf.fr (skonsultuję się z )
- ‘ Teatr kilka Delbee »
- ‘ Miesiąc Molière w Wersalu: od Andromaque autorstwa Anne Delbée do Shirley i Dino » , NA Franceinfo W (skonsultuję się z )
- ‘ Progamme 2019: Nava » , NA www.festival (skonsultuję się z )
- ‘ Ewarelement – Capitole Theatre wyświetlacz » , NA www.theatredReducitoole.fr (skonsultuję się z )
- ‘ Gwałt Lucrèce autorstwa Anne Delbée, model dekoracji Hernana Penuela – Anne Delbée -… » , NA Olrix.com (skonsultuję się z )
- ‘ Anne Delbée tworzy Alceste lub szalonego aktora, pochwałę teatru » , NA La Terrasse Journal W (skonsultuję się z )
- ‘ CDN Nancy-Company Anne Delbée » , NA Archiwa serialu (skonsultuję się z )
- ‘ Anne Delbée, „un femme” (1982) | Filo-litera » (skonsultuję się z )
- ‘ Anne Delbée: oddaję Camille Claudel », Le Figaro W ( Czytaj online )
- ‘ National Union of Directors – SNMS » , NA www.snms.info (skonsultuję się z )
- Wysłane przez Pierre Monastier | 29 Jan ET 2019 | Do A W ‘ Nagroda Café Beaubourg: Literatura teatralna ma teraz swój goncourt » , NA Spektakl zawodowy Le Mag ‘ W (skonsultuję się z )
- ‘ Apelacja 75 przeciwko wojnie w Zatoce Perskiej (Kuwejt Irak 1990-91) – Denis Langlois, pisarz, prawnik. » , NA Denis-langlois.fr (skonsultuję się z )
- (W) ‘ Émilie Delbée | Metropolitan Ballet Academy | Montreal » , NA Balletmetropolitain (skonsultuję się z )
- ‘ François Regnault » , NA Danie z edycji (skonsultuję się z )
- Alokina W ‘ Camisards » (skonsultuję się z )
- ‘ Krótki film Danny » (skonsultuję się z )
- ‘ Anne Delbée » , NA Archiwa serialu (skonsultuję się z )
- ‘ Norma » , NA Archiwa serialu (skonsultuję się z )
- ‘ Bibliografia Delbée » , NA Babelio
- ‘ Ona, która przekroczyła świat » , NA Babelio
- ‘ Uśmiech Sarah Bernhardt – Anne Delbée » , NA Babelio (skonsultuję się z )
- ‘ Powinieneś tylko spojrzeć na miłość – Anne Delbée » , NA Babelio (skonsultuję się z )
- ‘ Uniwersalna kobieca » , NA Babelio
- ‘ Anne Delbée | onsortoupas.fr » (skonsultuję się z )
Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- Zasób dotyczący programu :
- Zasób audiowizualny :
Recent Comments