[{"@context":"http:\/\/schema.org\/","@type":"BlogPosting","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/antipa-clemente-iii-wikipedia\/#BlogPosting","mainEntityOfPage":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/antipa-clemente-iii-wikipedia\/","headline":"Antipa Clemente III – Wikipedia","name":"Antipa Clemente III – Wikipedia","description":"before-content-x4 Antypope Clemente III (\u015brodek) z cesarzem Henrykiem IV i z Ermanno II Lotaringia w centrum; Obraz z Codex Jenesis","datePublished":"2021-02-21","dateModified":"2021-02-21","author":{"@type":"Person","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/author\/lordneo\/#Person","name":"lordneo","url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/author\/lordneo\/","image":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/secure.gravatar.com\/avatar\/44a4cee54c4c053e967fe3e7d054edd4?s=96&d=mm&r=g","url":"https:\/\/secure.gravatar.com\/avatar\/44a4cee54c4c053e967fe3e7d054edd4?s=96&d=mm&r=g","height":96,"width":96}},"publisher":{"@type":"Organization","name":"Enzyklop\u00e4die","logo":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/wiki4\/wp-content\/uploads\/2023\/08\/download.jpg","url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/wiki4\/wp-content\/uploads\/2023\/08\/download.jpg","width":600,"height":60}},"image":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/upload.wikimedia.org\/wikipedia\/commons\/thumb\/1\/18\/Clement_III_-_Antipope.jpg\/220px-Clement_III_-_Antipope.jpg","url":"https:\/\/upload.wikimedia.org\/wikipedia\/commons\/thumb\/1\/18\/Clement_III_-_Antipope.jpg\/220px-Clement_III_-_Antipope.jpg","height":"144","width":"220"},"url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/antipa-clemente-iii-wikipedia\/","wordCount":2977,"articleBody":"     (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});before-content-x4Antypope Clemente III (\u015brodek) z cesarzem Henrykiem IV i z Ermanno II Lotaringia w centrum; Obraz z Codex Jenesis Bose Q.6 (1157) Guiberto di Ravenna , NATO Guiberto Giberti (Parma, 1025\/1029 – Civita Castellana, 8 wrze\u015bnia 1100 r.), By\u0142 w\u0142oskim arcybiskupem katolickim, kt\u00f3ry by\u0142 antypopie o nazwie Clement 3 Od 25 lutego 1080 r. Do jego \u015bmierci.        (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4Table of ContentsLata [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ] Opozycja wobec Gregorio VII [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ] Anty-poniakat [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ] \u015amier\u0107 [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ] Lata [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ] Urodzony w Parmie z rodziny zwi\u0105zanej z Ramo dei da Correggio z linii Canossa [Pierwszy] [2] ; Jednym z jego brata by\u0142 Guiberto, w\u00f3wczas hrabia Parmy, kt\u00f3ra uczestniczy\u0142a w krucjatie zakazanej arcybiskupa Milan Anselmo IV w 1100 [2] ; Bardzo m\u0142ody zosta\u0142 wprowadzony do kariery ko\u015bcielnej. W 1057 r. Zosta\u0142 mianowany cesarskim kanclerzem W\u0142och przez cesarzow\u0105 Agnese, zarzut, kt\u00f3ry zachowa\u0142 do 1063 r. 6 grudnia 1058 r. W Siena uczestniczy\u0142 w wyborze papie\u017ca Niccol\u00f2 II; By\u0142 r\u00f3wnie\u017c obecny na Synodzie Sutri z 18 stycznia 1059 r., W kt\u00f3rym Antipope Benedict X zosta\u0142 odrzucony i anatematyzowany na korzy\u015b\u0107 Niccol\u00f2. Guiberto, po \u015bmierci papie\u017ca Niccol\u00f2, kt\u00f3ry mia\u0142 miejsce w 1061 r., Przywi\u0105za\u0142 si\u0119 z frakcj\u0105 cesarsk\u0105 popieraj\u0105c\u0105 Honoriusa II przeciwko papie\u017cowi Aleksandrowi II. Jednak wi\u0119kszo\u015b\u0107 ko\u015bcio\u0142a odrzuci\u0142a Honoriusza II, uznaj\u0105c Aleksandra II, imperator Agnese depostowa\u0142 Guiberto z Urz\u0119du Kanclerza.        (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4Przez dziewi\u0119\u0107 lat utrzymywa\u0142 niski profil, nawet je\u015bli nadal utrzymywa\u0142 stosunki z s\u0105dem niemieckim; W rzeczywisto\u015bci w 1072 r. Kr\u00f3l Rzymian Henryk IV mianowa\u0142 go arcybiskupa z wolnego domu Ravenny. Chocia\u017c papie\u017c Aleksander II niech\u0119tnie popar\u0142 spotkanie, kardyna\u0142 Ildebrando di Soana, jego doradca, przekona\u0142 go do przyj\u0119cia, by\u0107 mo\u017ce jako kompromis w celu utrzymania pokoju. Guiberto g\u0142osowa\u0142 za pos\u0142usze\u0144stwem papie\u017ca i osiad\u0142 w biurze Ravenny w 1073 r. Opozycja wobec Gregorio VII [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ] Wkr\u00f3tce potem Aleksander II zmar\u0142 i 29 kwietnia 1073 zosta\u0142 wybrany Ildebrando o imieniu Gregory VII. Guiberto uczestniczy\u0142 w pierwszym synodzie Wielkiego Postu zorganizowanego przez Gregorio w Rzymie w 1074 r. W tym synodzie zatwierdzono wa\u017cne przepisy dotycz\u0105ce korupcji duchowie\u0144stwa, ale natychmiast okaza\u0142 si\u0119 jednym z g\u0142\u00f3wnych przeciwnik\u00f3w reform gregoria\u0144skich. W nast\u0119pnym roku Guiberto odm\u00f3wi\u0142 udzia\u0142u w drugim synodzie Wielkiego Postu, przekraczaj\u0105c w ten spos\u00f3b g\u0142osowanie pos\u0142usze\u0144stwa. Jego nieobecno\u015b\u0107 objawia jego sprzeciw wobec papie\u017ca. G\u0142\u00f3wn\u0105 przyczyn\u0105 odmowy reform by\u0142o naleganie za\u017c\u0105dania ko\u0144ca konkubiny duchowie\u0144stwa i Simony oraz wydalenia z Ko\u015bcio\u0142a PRelates, kt\u00f3re nadal utrzymywa\u0142yby konkubiny. W tym samym roku kr\u00f3l Henryk IV rozpocz\u0105\u0142 swoj\u0105 otwart\u0105 wojn\u0119 z papiestwem; W styczniu 1076 r. Monarcha przyni\u00f3s\u0142 synodowi biskup\u00f3w robakom, kt\u00f3rzy zdecydowali o zeznaniu Gregory’ego VII. Guiberto prawdopodobnie r\u00f3wnie\u017c do niego do\u0142\u0105czy\u0142: w rzeczywisto\u015bci zosta\u0142 osi\u0105gni\u0119ty wraz z innymi biskupami z p\u00f3\u0142nocnych W\u0142oszech, przez ekskomunik\u0119, kt\u00f3r\u0105 Gregory wym\u00f3wi\u0142 synodowce tego samego roku. Nied\u0142ugo potem biskupi i dysydenci spotkali si\u0119 w Pavii pod prezydencj\u0105 Guiberto, a z kolei ekskomunikowani Gregory VII. Spowodowa\u0142o to dalsz\u0105 reakcj\u0119 papie\u017ca, kt\u00f3ry podczas Wielkiego Postu Synodu z lutego 1078 r. Wymaga\u0142 ekskomunikacj\u0119 wyra\u017anie skierowan\u0105 do Guiberto i jego najwi\u0119kszego zwolennika, arcybiskupa Mediolanu Tedaldo da Castiglione.        (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4Anty-poniakat [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ] W ci\u0105gu nast\u0119pnych czterech lat kr\u00f3l i papie\u017c na przemian moment\u00f3w zderzenia i pojednania, a\u017c do stawienia czo\u0142a wewn\u0119trznej buncie niemieckiej szlachty, Enrico IV zagrozi\u0142 zwolnieniem Gregory’ego VII, i zako\u0144czy\u0142 swoje gro\u017aby, gdy wezwa\u0142 swoich zwolennik\u00f3w w Radzie Bressanone (16 czerwca 1080). Biskupi og\u0142osili zeznanie Gregorio VII, a monarcha przeciwdzia\u0142a ustawie. Rada wybra\u0142a papie\u017ca Guiberto, ale musia\u0142 poczeka\u0107 cztery lata, zanim zosta\u0142 zobowi\u0105zany i zosta\u0142 najwy\u017cszym papie\u017cem pod ka\u017cdym wzgl\u0119dem. Clemente III nigdy nie uzyska\u0142 jednak szerokiego uznania poza terytoriami kontrolowanymi bezpo\u015brednio przez cesarza, gdzie by\u0142 uwa\u017cany za swoj\u0105 marionetk\u0119 bez \u017cadnej autonomicznej inicjatywy politycznej. Po pokonaniu i zranieniu g\u0142owy niemieckiej szlachty Ribelli, Rodolfo ze Swabii, w bitwie pod Hohenm\u00f6lsen z listopada 1080 r., Enrico IV by\u0142 w stanie skoncentrowa\u0107 wszystkie swoje si\u0142y przeciwko Grzegorzowi VII; W 1081 Marci\u00f2 na Rzymie, ale nie by\u0142 w stanie przenikn\u0105\u0107 ci\u0119 ze swoj\u0105 armi\u0105 do 1084 r. Gregory nast\u0119pnie schroniony w Castel Sant’angelo, odmawiaj\u0105c powitania Enrico, chocia\u017c ten ostatni zaproponowa\u0142, \u017ce dostarczy go jako wi\u0119\u017ania, je\u015bli papie\u017c zaakceptowa\u0142 koronowa\u0107 mu cesarza. Gregorio twierdzi\u0142, \u017ce Enrico, jako wst\u0119pny \u015brodek, pojawi\u0142 si\u0119 ponownie jako pokut\u0119 przed rad\u0105 biskup\u00f3w. Cesarz powiedzia\u0142, \u017ce jest got\u00f3w zaakceptowa\u0107, ale jednocze\u015bnie pr\u00f3bowa\u0142 zapobiec spotkaniu biskup\u00f3w, kt\u00f3rzy w ka\u017cdym razie mia\u0142o to wym\u00f3wi\u0107 now\u0105 ekskomunik\u0119. Wiedz\u0105c o tym, Enrico uda\u0142o si\u0119 wej\u015b\u0107 do Rzymu z si\u0142\u0105 21 marca 1084 r. W kr\u00f3tkim czasie zburzy\u0142 obron\u0119, oblegaj\u0105c\u0105 Gregory w Castel Sant’Angelo i sceneri\u0119 w San Giovanni w Laterano Guiberto, kt\u00f3ry przyj\u0105\u0142 nazw\u0119 Clemente III (marsz (marsz 24). 31 marca Clemente III koronowa\u0142 Enrico IV Cesarz w San Pietro. P\u00f3\u017aniej jednak, kiedy pojawi\u0142a si\u0119 wiadomo\u015b\u0107, \u017ce Roberto Il Guiscardo, ksi\u0105\u017c\u0119 Puglii i Kalabrii (Norman Ally z Gregorio), biega\u0142 mu z pomoc\u0105, Clemente uciek\u0142 z Rzymu wraz z cesarzem. Gregorio zosta\u0142 p\u00f3\u017aniej uwolniony, ale musia\u0142 uciec jednakowo, najpierw w Montecassino, a nast\u0119pnie do Salerno, gdzie zmar\u0142 25 maja 1085 r. \u015amier\u0107 Gregory’ego VII opu\u015bci\u0142a podzia\u0142 ko\u015bcio\u0142a: jego zwolennicy zwolennicy zorganizowali Rad\u0119 w Quedlinburgu, gdzie Clement III pot\u0119pili, podczas gdy zwolennicy Henryka IV pos\u0142ali rad\u0119 do Moguncji, kt\u00f3ra zatwierdzi\u0142a zeznanie Gregory i poparli Clemente. W 1087 r [3] . W 1089 Pasquale zwo\u0142a\u0142 synod rzymski. Ale 3 lipca tego samego roku nowy papie\u017c Urban II przej\u0105\u0142 Rzym; Clemente III uciek\u0142 do Tivoli. W Rzymie silna partia Guibertista opar\u0142a si\u0119, kt\u00f3ra w ci\u0105gu dw\u00f3ch lat zg\u0142osi\u0142a Clemente III na tronie papieskim (1091) [3] . Clemente spotka\u0142 si\u0119 z Rady w Rzymie, kt\u00f3ry odwo\u0142a\u0142 ekskomunik\u0119 Henryka IV. Jednak w kolejnych latach pot\u0119ga cesarza zmniejszy\u0142a si\u0119, podczas gdy autorytet Urban II wzr\u00f3s\u0142. W 1094 r. Clemente musia\u0142 uciec z Rzymu z powodu zdrady kapitana jego milicji, kt\u00f3ra przesz\u0142a z boku Urban II [3] . Po powrocie do Niemiec Henryka IV, wp\u0142yw Clemente III ograniczy\u0142 tylko prowincj\u0119 ko\u015bcieln\u0105 Ravenn\u0119 (Romagna i Bolologa) i kilku innych obszar\u00f3w p\u00f3\u0142nocnych W\u0142och. \u015amier\u0107 [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ] Kiedy w 1099 r. Papie\u017c Pasquale II zosta\u0142 wybrany, Clemente pojecha\u0142 do Albano, maj\u0105c nadziej\u0119, \u017ce nadal b\u0119dzie w stanie wr\u00f3ci\u0107 do Rzymu, ale zosta\u0142 zmuszony do przej\u015bcia na emerytur\u0119 i napraw\u0119 Civita Castellana, gdzie zmar\u0142 8 wrze\u015bnia 1100 r. Pozosta\u0142o\u015bci Clemente III, zakopane w katedrze Civita Castellana, sta\u0142y si\u0119 kr\u00f3tkimi przedmiotami kultu dla miejscowej ludno\u015bci, poniewa\u017c plotka, \u017ce \u200b\u200bna grobie rozprzestrzeniania si\u0119 antypapy, po wysi\u0142ku tajemniczego pachn\u0105cego p\u0142ynu, nast\u0105pi\u0142o wiele cud\u00f3w [4] . Przeciwdzia\u0142anie temu kultowi papie\u017ca Pasquale II sprawi\u0142, \u017ce rozproszy\u0142 si\u0119, aby rozproszy\u0107 je w Tyberze [5] . Zwolennicy Clemente III wybrali Teodorico na swojego nast\u0119pc\u0119, kt\u00f3ry jednak nigdy nie stanowi\u0142a prawdziwego zagro\u017cenia dla legalnego papie\u017ca. ^  M. G. Bertolini, Uwagi genealogii i historii kanos\u00f3w W: Klasy wykonawcze w Toskanii w wieku przedmunowym , Materia\u0142y z 1. Konferencji Studi\u00f3w na temat historii zarz\u0105dzania Celects we Toskanii – Florencja – 2 grudnia 1978 r., PISA 1981, s. 110-149  ^  A B  Walter Haberstumpf, Rachunki biandra na wschodzie w XII i XIII wieki ( PDF ), W Dynastie europejskie we wschodniej cz\u0119\u015bci Morza \u015ar\u00f3dziemnego. Monferratato i Savoy w XII-XV wieki W Alembicchi , Torino, 1995, s. 1 155, ISBN 9788886231251.  ^  A B C   Clemente III, Antipapa , W S\u0142ownik biograficzny W\u0142och\u00f3w , Rzym, Instytut W\u0142oskiej Encyklopedii.  ^  P. golinelli, Matilde i Canossa w sercu \u015bredniowiecza , Milano 1991, Pag. 280.  ^  L. L. Ghirardini, Cadolo, wojownik antypopie. Wielko\u015b\u0107 i n\u0119dza najs\u0142ynniejszego \u015bredniowiecznego biskupa Parmy , Parma-Mantova 2001, Pag. 269.    Clemente III Antipapa . Czy Treccani.it – \u200b\u200bencyklopedia online , Instytut Encyklopedii W\u0142oskiej.  Giorgio Falco, Clemente III, Antipapa , W Encyklopedia w\u0142oska , Instytut Encyklopedii W\u0142oskiej, 1931.   Antipope Clemente III , W S\u0142ownik historyczny , Instytut Encyklopedii W\u0142oskiej, 2010.   Clemente III (Antipapa) . Czy sape.it , De Agostini.  ( W ) Antipope Clement (III) . Czy Brytyjska encyklopedia Encyclopaedia Britannica, Inc.  ( W ) Johann Peter Kirsch, Guibert z Ravenna , W Encyklopedia katolicka , tom. 7, Robert Appleton Company, 1910.  Carlo Dolcini, Clemente III, Antipapa , W Encyklopedia papie\u017cy , Institute of the Italian Encyclopedia, 2000.  ( W ) David M. Cheney, Arcybiskup Guibert z Ravenna \u2020 , W Hierarchia katolicka .       (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4"},{"@context":"http:\/\/schema.org\/","@type":"BreadcrumbList","itemListElement":[{"@type":"ListItem","position":1,"item":{"@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/#breadcrumbitem","name":"Enzyklop\u00e4die"}},{"@type":"ListItem","position":2,"item":{"@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/antipa-clemente-iii-wikipedia\/#breadcrumbitem","name":"Antipa Clemente III – Wikipedia"}}]}]