Antoine-Sébastien Falardeau-Wikipedia

Antoine-Sébastien Falardeau ( 13 sierpnia 1822 – 14 lipca 1889 ) jest malarzem Quebecu urodzonym w Petit-Bois-de-l’ail w pobliżu Cap-Santé, Quebec. Drugi syn Josepha Falardeau, rolnika i Isabelle Savard.

Jego talenty artystyczne objawiają się bardzo młode, ale nie są zachęcani przez jego rodziców lub nauczycieli. O czternastu postanowił wyjechać do Quebecu, gdzie zajmuje różne prace podczas wieczornych lekcji sztuki. Zauważone przez braci Hamel ^{[[[ Pierwszy ]} Do kogo pracuje, pozwolą mu udać się do Włoch, co stanie się dla niego drugą ojczyzną. Najpierw studiował malarstwo we Florencji. Nawet jeśli uda mu się zarejestrować się w Akademii Sztuk Pięknych i wystawiał w galerii Uffizi, wczesne dni są trudne, a niepokoje rewolucji z 1848 r. Przyniosą mu jeszcze więcej kłopotów, ponieważ młody człowiek, odmawiając służenia obok powstańców , jest ścigany z akademii. Następnie studiował z MM. Gazzarini i cukierki. Koniec problemów pozwala mu kontynuować trening. Pod koniec studiów uzyskał kilka kontraktów i szybko zaczął się ujawniać w środowisku artystycznym.

Od 1851 r. Podjął wycieczkę po Włoch, aby udoskonalić swój trening. W Parmie zdobył pierwszą nagrodę konkursu w Akademii Parmy, aby odtworzyć „święty Jerome” z Correggio, którego wysoka sprzedaż cen w rządzie brytyjskim opuściła Włochy w żałobie tego arcydzieła ”. Falardeau oferował swoje płótno jako prezent dla księcia Parmy, Karola III z Bourbon, czyni go rycerzem Zakonu Saint-Louis; W związku z tym jego rosnąca reputacja pozwala mu uzyskać lukratywne kontrakty z włoskiej arystokracji. To pozwoli mu teraz całkowicie poświęcić się swojej sztuce i otworzyć własne studio, w którym poświęca się przede wszystkim reprodukcji wielkich mistrzów i zgromadzi imponującą kolekcję dzieł sztuki. Jednak jego zdrowie jest szokujące. Dotknięty żółtą gorączką w 1852 r. Długo poświęcił się wyzdrowieniu. W Wrzesień 1861 r , Épouse Catherine, Bille du markiz Francesco Mannu-Benincasa capponi, nie uururing aniels łzy TROUR ENFANTS. En …….. Kwiecień 1862 , wraca po raz pierwszy w Kanadzie. Quebec City oferuje mu triumfalne powitanie. Po powrocie we Florencji w sierpniu tego samego roku kilkakrotnie wrócił do kraju, nawet wystawiając National Gallery w Ottawie w 1882 roku.

Odwiedzi także Niemcy, Holandię, Francję i Rosję, gdzie będzie członkiem Zakonu Władimira przez cara ^{[[[ 2 ]} . . 14 lipca 1889 , gdy wraca do domu na koniu, jego wierzch, przestraszony hałasem lokomotywy, zostaje uniesiony i projektuje go do rzeki Arno we Włoszech, gdzie tonie w wieku 66 lat, miesiąc przed nią sześćdziesiąt siedem ^{To jest} urodziny ^{[[[ 3 ]} . Zostanie pochowany na cmentarzu bazyliki San Miniato we Florencji, gdzie wciąż odpoczywa ^{[[[ 4 ]} . Nawet dzisiaj jej ojczyzna Quebecu kontynuuje pamięć pod nazwą wioski w Saguenay-Lac-Saint-Jean, Saint-David-de-Falardeau ^{[[[ 5 ]} . Jego życie zostało opowiedziane przez Henri-Raymond Casgrain ^{[[[ 6 ]} .

Jego praca została rozproszona, we Włoszech głównie i gdzie indziej w Europie ^{[[[ 7 ]} , nie wspominając o tych, które sprzedał podczas podróży do Kanady. Niewątpliwie uniemożliwi to wyczerpujące studium jego obrazów, ale wygląda na to, że miał niewiele równych wśród kopistów swoich czasów we Florencji. Przynajmniej jeden z jego obrazów jest nadal wystawiany w Muzeum Pitti Palais w tym mieście, co podpisał pod nazwą „Falardeau de Québec”.

Notatki [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]