Antonuccio Camponeschi – Wikipedia

Antonuccio Camponeschi (L’Aquila, około 1370 – L’Aquila, 1452) był szlachcicem, liderem i kapitanem włoskiej fortuny ^[Pierwszy] , Lord of Cittareale, Civitaquana i Tocco, gubernator L’Aquila, wicekróla i kata Abruzzi ^[2] .

Antonuccio Camponeschi urodził się w L’Aquila około 1370 z Lalle II Camponeschi, hrabia Montorio i Elisabetta Acquaviva; Był bratem Giampaolo, Luigi, Battista, Pirro, Marino, Odoardo i Urban ^[3] . W 1391 r. Uciekł z L’Aquila wraz z rodziną po zamieszkach, podczas których jego brat Marino został zabity, schronienie się w Castello Delle Porraniche (w pobliżu współczesnej Prata d’Ansidonia) ^[4] . Oblegany przez wrogów, został wzięty do niewoli po traktatu i dostarczony do ludzi z Luigi II z Anjou-Valois, aby zostać straconym: jego wyznawcy zaatakowali więzienie L’Aquila, w którym był zamknięty i uwolnił go ^[4] . W następnym roku był w stanie wrócić z rodziną do miasta ^[4] .

W 1398 r. Podążył za królem Neapolu Ladislao d’Engiò-Durazzo w swojej kampanii wojskowej w Zara; Wracając w 1403 r., Został mianowany wicekrólem Abruzzi, gdy król musiał wrócić na Węgry ^[5] . W następnym roku odszedł od frakcji Angevin, poszedł na wygnanie ze swoim bratem Francesco w Fermo i poszedł na wynagrodzenie Republiki Wenecji, atakując miasta Castelfranco Veneto, Cittadella, Polesine i Padwę ^[5] . W 1409 r. Znalazł się w zasadzce: towarzyszył, wraz z Niccolò de ‘Terzi, Guido Torelli i Carlo da Fogliano, Ottobono de’ Terzi w Rubyrze na spotkaniu z Niccolò III D’Este, z kolei eskordyzowanymi przez Muzio Muzio Sforza, Micheletto uczęszcza i Uguccione z przeciwieństw; Spośród trzech ostatnich dwa pierwsze zabiły Ottobono, a w bójce, a następnie Antonuccio, zostało rannych i wzięte do niewoli ^[5] . Uwolniony po niedługo, wrócił do służby Królestwa Neapolu ^[5] .

Po śmierci neapolitańskiej suwerennej Ladislao, która miała miejsce w 1414 r., Został zakazany przez L’Aquila przez swoich przeciwników politycznych, a Obizzo przez Carrary został mianowany wicekrólem przez królową Giovannę II; Jednak miasto zbuntowało się przeciwko niemu, przypominając Antonaccio, który wszedł do L’Aquila 23 maja 1415 r. ^[5] . Królowa wysłała zatem armię dowodzoną przez Jacopo Caldora i Muzio zwracające się do Sfera, którzy zderzyli się z Antonuccio 13 czerwca ^[5] . Camponeschi został pokonany i schwytany, ale dzięki przyjaźni z Caldarą udało się negocjacje w sprawie jego wyzwolenia, ratyfikowane przez królową 30 czerwca 30 czerwca ^[5] . W następnym roku udało mu się obronić miasto przed Lordino di Saligny, wielką kondycję królestwa dla Jakuba II z Bourbon-the Marche, a następnie został niekwestionowanym przewodnikiem miasta ^[6] . W listopadzie został wysłany do Kalabrii, aby stłumić bunty uwolnione przez Bourbone: okupował Catanzaro, Cosenza i Crotone ^[5] .

Później wrócił do L’Aquila i wrócił do służby Angevins ^[5] . 7 maja 1423 r. Oblężenie Montone zaczął rozpocząć wojnę w L’Aquila ^[5] . Antonuccio Camponeschi rozpoczął od odrzucenia atakujących przeciwników na ścianach 99 Założycieli Zamek w obliczu Paganiki, a następnie skierowanych przeciwko bramie Barete ^[5] . Po ponad roku przybyły na koniec posiłki neapolitańskie pod przewodnictwem Jacopo Caldora, obecnie wielkiego powiązania armii, podczas gdy bitwa na równinę Bazzano zaczęła się z kompaktową armią ze ścian miasta i załadowała tylną część Armii Bracesco, ponieważ Niccolò Piccinino z jego zespołem broni porzucił pozycję ^[5] . Armia wroga była nieopisana, ramię zostało poważnie ranne i zmarło 5 czerwca 1424 r. ^[5] . Po wojnie poszedł do następujących kaldory, aby odzyskać lence pozostawione w rękach najemników Montone ^[5] .

W listopadzie zawarł jedno -letni zachowanie wojskowe z Republiką Wenecji i sześć miesięcy szacunku ^[5] . W październiku 1425 r. Przeszedł do służby państw papieskich pod papieżem Eugenego IV ^[5] . W 1436 r. Wrócił, aby służyć królestwu Neapolu przeciwko zagrożeniu Aragonii, kończąc pod dowództwem kardynała Giovanni Maria Vitelleschi ^[5] . Oblegał Amatrice i Penne z Raimondo Caldorą; Znowu muted, Pescara, Chieti i Sulmona, zaatakowali Pescarę, ^[5] .

W lipcu 1442 r. Król Neapolu Alfonso V z Aragonii, wchodząc do Abruzzo ze swoją armią, uczynił żonę Antonuccio, Giovannella Pappacoda, więźnia, który w tym momencie był dotykany, i chciał orła, teraz mocno w rękach Camponeschi, poddał się on i przysięgał lojalność ^[7] . Antonuccio zdołał jednak utrzymać miasto i tylko 6 października pozwolono na wjechanie w L’Aquila samotnie i bez eskorty, aby potwierdzić autonomię administracyjną i finansową oraz zainwestować Antonuccio o tytule tytułu Mistrz prawa , pozostawiając w ten sposób pełną kontrolę nad gminą ^[8] . Z Korony Aagagańskiej uzyskał lence Gerace’a i Sinopoli i podbił w imię Alfonso Mileto i Cosenza ^[5] .

Antonuccio Camponeschi zmarł w L’Aquila w 1452 ^[9] .

Źródła historyczne

• Anton Ludovico Antinori, Kolekcja historycznych wspomnień z trzech prowincji Abruzzi , tom. 3, Neapol, Giuseppe Campo, 1782, ISBN nie istniejący.
• Carlo de Lellis, Dyskursy szlachetnych rodzin królestwa Neapolu , tom. 1, Neapol, Onofrio Savio, 1654, ISBN nie istniejący.
• Alfonso Dragonetti, Życie znakomitych Aquilani , L’Aquila, Francesco Perchizi, 1847, Isbn nie istnieje.

Nowoczesne źródła historyczne

• Gabriella Albertini, Abruzzo w średniowieczu , pod redakcją Umberto Rosso i Edoardo Tiboni, Pescara, Ediars, 2003, ISBN nie istniejący.
• Rosalba di lepiej, Zamówienia staleniacza, monarchia i dynamika polityczna w Neapolu z XIII-XV wieków Raleigh, Aonia Edizioni, 2013, ISBN 9781291607628.