Archidiecezja Monako – Wikipedia
Artykuł w Wikipedii, Free L’Encyclopéi.
L ‘ Archidiecezja Monako (Łacińska: Archidiecezja monoecensis ; Monegasque: Arcidi̍cesi de Mu̍negu ) jest okręgiem terytorialnym Kościoła katolickiego. Obejmuje terytorium księstwa Monako i jest bezpośrednio przywiązane do Stolicy Świętej.
Wzniesiony w 1868 r. Opactwo terytorialne Saints-Nicolas-Et-Benoît ( Opactwo Świętych Nicholas i Benedykt ) jest podniesiony do rangi diecezji ( Diecezja monoekensów ) Od 1887 r. Następnie z archidiecezji w 1981 r.
Diecezja bierze udział w Radzie konferencji episkopalnych Europy (CCEE), z niektórymi czterdziestoma członkami [[[ Pierwszy ] .
Przez dekret Wieczny pasterz z [[[ 2 ] , Święte Zgromadzenie Consumporial zbiera opactwo terytorialne Saint-Nicolas-Et-Benoît. Podawane przez opata Mitretusa jego terytorium obejmuje księstwo Monako.
Diecezja Monako rodzi się pod koniec długich negocjacji, z papiącą bańką Jako bardzo ostrożny pasterz z Leon XIII , Dated . Bańka wznosi opactwo Żadna z diecezji Utworzona w 1868 r., A następnie zarządzana przez Charlesa Theureta, wielkiego kapelana księcia – wcześniej była administrowana przez różnych wikariów generalnych i biskupa Ventimille (Włochy) – jako biskupfa bezpośrednio od Rzymu.
W 1981 roku, przez bańkę Ten apostol , randka ciebie – którego forma dotyczy międzynarodowego traktatu – Papież Jean Paul Ii Studiuj siedzibę episkopalną Monako w godności oblężenia archiepiskopalnego w odszkodowaniu za wyrzeczenie księcia w prawo pracodawców i przekąskę, którą ćwiczył do tego czasu.
Od 2020 r. Dominique-Marie David jest arcybiskupem Monako.
W latach 2000–2020 arcybiskupem był Bernard Barsi. Jako taki przewodniczył różnym biurze śmierci księcia Rainier Iii , Adwent, a następnie intronizacji Albert Ii .
Jest także wielkością księcia Monako.
Chociaż nie należą do konferencji biskupów Francji, arcybiskup Monako regularnie śledzi spotkania i prace.
. , Cztery parafii graniczące z księgnością, Beausoleil, Cap-d’Ail, La Turbie i Peille łączą się w jednej parafii, parafii Ducha Świętego. Zgodnie między biskupem Nicea, Jean Bonfils a arcybiskupem Monako, Bernard Barsi, parafia ta jest przywiązana pastoralnie do diecezji Monako, pozostając pod jurysdykcyjną i finansową autorytetą biskupstwa Bishopric of Nice [[[ 3 ] .
Lista opatów NIE , biskupi i arcybiskupi Monako [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- Opat NIE od Monako:
- 1868-1871: Romaric Flugi. Dom Romaric jest bratem przypuszczalnego ojca poety Guillaume Apollinire.
- 1871-1874: Léandre de Dou, Administrator opactwa
- 1874-1875: Hildebrand Marie Dell’oro di Giosuè
- 1875-1877 : Laurent Biale, Administrator opactwa i biskup Ventimille
- 1877-1878: émile viale
- 1878-1887: Charles Theuret
- Biskupi Monako:
- 1887-1901: Charles Theuret
- 1903-1915: Jean-Charles Arnal du Curel
- 1916-1918: Gustave vié
- 1920–1924: Georges Bruley des Varannes
- 1924-1936: Clément Auguste-Mauryce
- 1936-1953: Pierre Rivière
- 1953-1962: Gilles Barthe
- 1962-1971: Jean Rupp
- 1972-1980: Edmond Abelé
- Arcybiskupi Monako:
- 1981-1984: Charles-Amarin Brand
- 1985-2000: Joseph Sardou
- 2000-2020: Bernard Barsi
- 2020-: Dominique-Marie David
Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- Seria „Historia diecezji Francji” N O 17: Diecezje Nicei i Monako , Pod kierunkiem Françoise Hildesheimer, 387 stron, Beauchêne, Paris, 1984 (patrz Historia rozdziału diecezji Monako autorstwa Claude Paset) (ISBN 2-7010-1095-0 )
- H. Chobaut, Esej na temat autonomii religijnej księstwa Monako aż do stworzenia biskupstwa , 163 strony, Monako, druk Monaco & Paris, księgarnia Auguste Picard; Kolekcja wspomnień i dokumentów historycznych „Opublikowane przez Zakon S. A. S. Książę Albert I Jest ».
- Claude Passet, „Kościoły i państwo w dziedzinie Monako”, Europejski Journal for Church and State Research, Europejski przegląd kościołów – państwa , Tom 6 (1999), Leuven, Peeters, W P. 359-376. Publikacja Europejskiego Konsorcjum ds. Badań Kościoła w Katholieke Universiteit Leuven, Wydział Prawa Canon [Catholic University of Louvain, Wydział prawa kanonicznego].
- Claude Passet, „wokół kandydatury Loisy to Bishopric of Monaco (1902)”, Liame, 13, 13, P. 119-153 (Publikacje Paul-Valery Montpellier University Iii ).
Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Recent Comments