Architektura po Poupta z okresu-wikipedia

L’eśnienie Architektura okresu po pułapie łączy całą produkcję architektoniczną Indii VII ^{To jest} I VIII ^{To jest} wieki.

W Madhya Pradesh jak w Orissie panuje małe dynastie, podobnie jak Gurjara-Pratihara, które powodują konstrukcje w dość zjednoczonym stylu. Mówi się, że architektura jest „Nagara”, to znaczy „miejski” i składa się wyłącznie z zabytków religijnych, z których żaden nie jest datowany przez napis. Świątynie są na ogół zbudowane z suchych kamieni (bez zaprawy), ale jest kilka cegieł. Są z hinduskiego obrzędu, ogólnie Shivaïtes.

W Madhya Pradesh można zgłosić ciasne i nerkowca Naresvar. Świątynie nr 1, 2 i 5 datują VII ^{To jest} wiek. Małe, kwadratowe i słabo rozwinięte, są ozdobione trzema niszowymi stronami reprezentacjami bóstw i pokryte dachem w Sikhara. Wystrój jest wzbogacony z czasem: zatem świątynia nr 5 ma trzy nisze z każdej strony, które umożliwiają skomplikowanie ozdoby.

Na stronie Bhubaneswar, w Orissie, istnieje wiele świątyń o różnych okresach. Parasuramesvara, data VII ^{To jest} wiek i prawdopodobnie został zbudowany nieco po tych z Naresvar. Shivaïte, choć otwarty na Zachód, ma kwadratowy plan z dachem na Sikhara, poprzedzony mandapą filarową (zwaną Zajmij się Mohanem W tym regionie) składający się z nawy i dwóch przejść i pokryty stromym dachem na dwóch poziomach.

Trzy nisze zaczepione pilasterami i zwieńczone frontonem zdobiąc każdą twarz wieży zdrowotnej, z bóstwami Shiva w niskiej uldze: Ganesh, Skanda i Durgā były w głównych niszach, ale nie wszystkie są przechowywane.

Na mandapie wystrój koncentruje się głównie na ścianach zewnętrznych, z wieloma scenami mniej więcej powiązanymi z Shivą: Demon Ravana próbuje wstrząsnąć górą, taniec Shivy, siedem matek, Yama, strażnicy przestrzeni, sceny taneczne itp.

W stanie Tamil Nadu jest dynastia Pallava ( VII ^{To jest} – KONIEC VIII ^{To jest} wiek). To ona naprawdę przynosi południowo -wschodnie Indie jako duże centrum kultury, dzięki literackiej obfitości, ważnej handlu, wspaniałej architekturze oraz ważnej tolerancji i współistnienia religijnego. Dwóch dużych królów, Mahendravarman (580-630) i Narasimravarman I ^Jest (630-670) są szczególnie ważne dla architektury.

Wykopana architektura [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Jest to bardzo ważna część aktywności architektonicznej w Pallava, która poprzedza zbudowaną architekturę.

Pod Mahendravarmanem istnieje wiele jaskiń, ogólnie Shivaïtes, z których kilka poświęcono królowi. Tytułowy styl wyróżnia się kilkoma funkcjami:

• Pojedyncze trójstronne filary, składające się z kwadratowej bazy i szczytu, przy czym środowisko jest ośmiokątnym sekcją;
• Nagi zwolennicy, kończący się kwaterami dysków;
• Często duży otwarty pokój z kilkoma małymi sanktuariami (3 lub 5).

W tym stylu możemy wspomnieć o jaskiniach Mandagappattu (w szczególności jaskini Lakshity, strzeżonej przez dwa wspaniałe dvarapala rejestrujące się i wspierane na ich masach) oraz o wysokiej jaskini Tiruchiramalli (lub trichy), która obejmuje ulgę w sprawie ulgi w sprawie ulgi w sprawie ulgi w sprawie ulgi w sprawie ulgi w sprawie ulgi Zejście z Gangesu, które służy jako metafora suwerennego sponsora.

Styl narasimravarman ^Jest , powiedział Mamalla, wyróżnia się:

• użycie kolumn zamiast filarów. Mają one małą bazę, smukły bar, zmniejszony marki;
• gzymsze z rabatami architektonicznymi (często niedokończonymi);
• Często lwy siedzące u podstawy kolumn, które ewoluują w Lionach Cornus VIII ^{To jest} wiek.

Jaskinia Koneri oznacza przejście między dwoma stylami: ma rząd filarów i rząd kolumn.

Jaskinie Mahisamardini i Varaha II, położone w Mahâballipuram, są charakterystyczne dla stylu Mamalla. Pierwszy obejmuje komórkę poświęconą Shivie przed którym jest mała ganek, którego kolumny są wspierane przez siedzące lwy, podczas gdy w ulgach Durgā walczy z buflem demonicznym, a Vishnou leży na Anancie. Drugi, później, to Vishnouïte i oznacza szczyt stylu Mamalla z dwiema kolumnami i dwoma pilastrami z siedzącymi Lionami Cornus. Jego wystrój jest bardzo bogaty i bardzo schludny: gzyms z oknami i budynkami redukcyjnymi, rzeźby awatarów Vishnou Varaha, bogini Laksmi między dwoma słoniami (idea oczyszczenia) i Durga, tutaj jako siostra Visnu.

Rzeźbiona architektura [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Ta bardzo szczególna forma architektury dotyczy w rzeczywistości strony Mahâballipuram, która ma pięć rzeźbionych skał w formie architektury, pięciu Ratha. Zostały one oznaczone (bardzo później) pod imieniem bohaterów Mahabaratha.

Zbudowana architektura [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Świątynie, z których nadal istnieje tylko ograniczona liczba, wznawia rozmieszczenie podane przez Ratha: Plan kwadratowy, typ Dravidian.

Najpopularniejszym budynkiem jest niewątpliwie świątynia brzegu Mahâballipuram, z datą VIII ^{To jest} wiek. Zbudowana z kamienia, ta świątynia Shivaïte ma trzy sanktuarium: jedną dla Vishnou w centrum, dwa dla Shivy na końcach. Jest reprezentatywny dla architektur Dravidian, ale jego oryginalny wystrój jest bardzo erodowany ze względu na jego ekspozycję na złą pogodę.

W Kanchipuram, stolicy Pallava, jest świątynia Kailasanatha, która pochodzi również z pierwszego kwartału VIII ^{To jest} wiek. Również Shivaïte, składa się z wieży sanktuarium z komórką otoczoną ambulatoryjną, poprzedzoną odłączoną mandapą. Wystrój, bardzo dobrze zachowany, obejmuje nisze z kolumnami otoczonymi lwami wzniesionymi na tylnych nogach, które stanowią specjalistów randkowym elementem. Plary w niszach mają wzory Shivai.

Dynastia Chalukya króluje w Karnataka pod koniec MY ^{To jest} wiek na końcu VIII ^{To jest} wiek. To znaczenie ma na podstawie fundamentów miast Badami i Aihole ( VII ^{To jest} wiek), które służą jako stolice i wysokie miejsca religijne ( VIII ^{To jest} wiek). Na poziomie politycznym Chalukya są kolejno wrogami i sojusznikami Pallava, a zatem następuje wzajemne wpływy.

Podobnie jak Pallava, Chalukya wykrzykuje przed budowaniem. Ich świątynie są prawie zawsze hinduskie i w suchych kamieniach, ale mają różne style: Dravidian lub Północ, sanktuarium oczyszczone lub ambulatoryjne, lokalne style, reinterpretacje itp. Architektura często pozostaje bardzo trzeźwa, bardzo blisko architektury Pallava. Istnieją pewne specyficzne cechy architektoniczne:

• Wysoki parte
• Organizacja z Cella, Small Hipostyle Room (mandapa), ganek,
• trzeźwe filary bez marki i dostarczone z dyskretnym wystrojem,
• Bardzo ciasne sanktuaria w porównaniu do Mandapa,
• Wystrój wazonów obfitości, Kalasha, dość typowy dla dynastii.

Na stronie Badami znajduje się jaskinia Vishnouïte z 578 według jego poświęcenia. Składa się z niedokończonej werandy i dużego pokoju, w którym wystaje cella. Istnieją ślady pomalowanych dekoracji i wiele dekoracji z ulgą, w szczególności na werandzie: Najwyższy Vishnou z ośmioma ramionami, awatar krasnoludów Brahmane, Vishnou siedzący na Anancie, awatar lwa człowieka, Hari-Hara.

Aihole ma wiele starych i średniowiecznych świątyń, ogólnie w stylu północnym lub lokalnym i głównie hinduskim. Jeden mówi o Durga, chociaż nie wiemy, czy jest poświęcony Durga, Wisznou lub Shivie, jest najbogatszym z świątyń północnego stylu Aihole. Jego nietypowy plan absidalny, z ambulatoryjną i perystylną, przypomina starożytną buddyjską Caityę. Ma dach Shikhara na komórce, a stromy dach obejmuje mandapę. Na wybrzeżach znajdują się pary kochanków, Shiva z Nandi Bull, Durga i Demon Buffle, Vishnou i Garuda, Vahanou Vahana.

Świątynia pozwalają Khanowi, ty VII ^{To jest} Century, jest przykładem lokalnego stylu, z płaskim dachem zwieńczonym małym sześciennym sześciennym. Jego duża weranda jest otwarta, z niską ścianą ozdobioną wazonami obfitości. Przypomina, że ​​świątynie w Indiach były nie tylko miejscami kultu, ale także miejscami życia i spotkania.

Świątynie VIII ^{To jest} Century, podobnie jak Papnatha i Cirupaksha w Pattadakal, wydają się bardziej ambitne i bardziej bogato ozdobne, ale mają takie same wpływy jak w Badami. Oba są stylem Dravidian, ale inni, mniejsi, używają stylu północy.

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• G. Beguin, Sztuka indyjska , Flammarion, Coll. All Art, Grammar of Styles, Paryż 1997
• JESTEM. Niechętny, Wedyzm i hinduizm, boska i bogowie , Rozdział Twelve, Paryż, 2003
• JESTEM. Niechętny, Sztuka Indii, różnorodność i duchowość , Rozdział Twelve, Bruksela i Paryż, 1994
• C. Sivaramamurti, L’Art One w środku , Citadel and Mazenod, Paryż 1999

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]