Augustins – Wikipedia

. Augustin Wyznacz wszystkich regularnych duchownych żyjących zgodnie z zasadami określonymi przez Reguła Świętego Augustyna. Ten tekst jest autentycznym listem Augustina Hippone, który daje normy życia religijnego wspólnego społeczności ludzi (nie zidentyfikowanej), ale który nie ma nic wspólnego z grupą wokół niego, których mówi w swoim Wyznania . Sam Augustyn z Hippone nigdy nie zamierzał znaleźć porządku religijnego w instytucjonalnym znaczeniu tego terminu.

Kilka rodzin religijnych o innym charakterze odnosi się zatem do Świętego Augustyna. Niektórzy bezpośrednio noszą swoją nazwę i tworzą określone zamówienie (porządek Świętego Augustyna [O.S.A.], wcześniej Hermites of Saint Augustine [O.E.S.A.], regularne kanony Świętego Augustyna [C.R.S.A.]), pozostałe podążają za jego zasadą, przyjmując dodatkowo dodatkowo. Własne konstytucje, które określają pewne szczegóły organizacji ich życia, na przykład Dominikanie.

Regularne kanony Świętego Augustyna (C.R.S.A.) [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Od wysokiego średniowiecza świecka i kościelna władza zobowiązała się do zreformowania życia duchowieństwa niektórych kościołów poprzez umieszczenie go pod władzą Reguły Świętego Augustyna lub Chrodegang, biskupa Metz.

Ten ruch prowadzi do organizowania życia Zwykłe kanony Świętego Augustyna (C.R.S.A.). Niektóre z tych społeczności rozwinęły się wokół centrów pielgrzymek i oddań, takie jak Saint-Sernin de Tuluouse, Saint-Amable de Riom lub Saint-Mauryce d’Agaune, lub zgodnie z konkretnymi celami charytatywnymi lub apostolskimi zainspirowanymi charyzmatycznymi osobowościami, takimi jak kanony Wielkiego -Saint-Bernard, Kanony Saint-Victor de Paris, Siler, Saint-Ruf itp.

Nowe zamówienia XIII ^{To jest} wiek [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W Radzie Lateran IV (1215) kościół przepisał w nowych rozkazach wyboru między tradycyjnymi zasadami monastycznymi lub rządami świętego Augustyna. Wszystkie nowe ruchy, które nie chciały być wymagane do stabilności klasztornej lub jej warunków ekonomicznych, przyjęły zatem rządę Świętego Augustyna jako tekst podstawowy, jednocześnie kojarząc ustawy zgodnie z ich szczególnym powołaniem. W ten sposób Saint Dominique dla głoszących braci.

Zakon Świętego Augustyna (O.E.S.A następnie O.S.A.) [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Zakon Świętego Augustyna (wcześniej Rermity Świętego Augustyna Nie łacińskie Zakon św. Augustyna ) Formuj postanowienie żebraka zwane również porządkiem Wielkich Augustów. . 9 kwietnia 1256 przez bańkę Chociaż Kościół katolicki ^{[[[ Pierwszy ]} , Papież Aleksander IV postanowił grupować i zorganizować zgodnie z zasadami świętego Augustyna rządzenia Kilka grup z erremityzmu XII ^{To jest} wiek. Umieścił je pod kierunkiem Lanfranc. Zakon został ostatecznie zatwierdzony podczas Drugiej Rady Lyonu w 1274 roku. Augustyni poświęcili się przede wszystkim głoszeniu, konkurując z Dominikanami. Początkowo nosili szarą odzież, taką jak franciszkanie. Przyjęli następującą czarną lub białą odzież, z dużymi rękawami, przymocowanymi wokół ciała przez skórzany pas.

Odpowiadając na ogólne oczekiwania, papież Sixtus V o imieniu Gregorio Petrocchini (1535-1612) Superior Zakonu podczas rozdziału obchodzonego w Rzymie w 1587 20 grudnia 1589 .

W Paryżu, Augustinowie lub Augustinowie, założone w 1259 r., Byli tylko Rzymem. Ich klasztor znajdujący się na terenie obecnej ulicy Dauphine, często służył w zgromadzeniu duchowieństwa i parlamentu. W Paryżu czternaście z nich służyło kaplicy pochwały ulicy znanej jako „des petits-pères”, zbudowany w 1609 r. Przez Marguerite de Valois, a później został kaplicą szpitala charytatywnego.

W Toulouse klasztor Augustinów Tuluzy zawsze mieścił pustelni Saint-Augustin XIII ^{To jest} wiek.

Inne zamówienia w rodzinie Augustine [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Zakon Récollets Agustins (O.A.R.) [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W Grudzień 1588 , grupa kapłanów augustińskich spotkała się w opowiedzianiu, aby poprosiła o dom dla tych, którzy chcieliby żyć więcej z modlitwy. Rozdział zatwierdził żądanie i kolejność Récollets. Po 38 latach prowincja została wychowana w zborze. Oznacza to, że może podzielić na własne prowincje. A wśród pierwszych misji zboru znajdują się misje Kolumbii (gdzie są one znane jako Candelaries Ojczycy) i Filipiny. Od czasu hiszpańskiego okupacji na Filipinach, Récollets Augustins (lub po prostu wspomnień) są jednym z rozkazów ewangelizujących wyspy.

Wreszcie, Watykan podniósł zbór na poziomie żebrania w 1912 r. I stał się ostatnim wśród żebrających rozkazów świata. Dziś istnieje około 1200 religijnych na całym świecie (z czego około 900 to kapłani). Istnieje również kilka zborów dla kobiet, na przykład sióstr rolkowych w Manili.

Oprócz grup religijnych istnieje również świeckie braterstwo Augustin Récollets dla Laïcs i Young Augustins Récollets. Obecność Récollets Augustins jest silniejsza w Hiszpanii, na Filipinach i Kolumbii. Obecnie ^{[Gdy ?]} , znajdują się w 19 krajach podzielonych na 8 prowincji.

Zakup Augustinów lub Dolds (O.A.D.) (Mali Ojcowie) [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Postanowienie żebraka wynikające z reformy Zakonu pustelników Saint-Augustin; Naśladując reformę karmelitów, odróżnili się od wielkich Augustinów, chodząc boso: oddział, urodzony w 1574 r. Reformy portugalskiego Thomasa Jezusa, wkrótce rozłożonego we Francji i we Włoszech. Religijne kongregacji francuskie ( XVII ^{To jest} stulecie) był znany Mali ojcowie odróżnić je od Augustinowie . François Amet i Matthieu de Sainte-Françoise-Romaine wprowadzili reformę we Francji w pierwszej dekadzie XVII ^{To jest} wiek. Jak wszystkie religijne, składają trzy życzenia ubóstwa, czystości i posłuszeństwa; Zgromadzenie Włoch również tworzą pokorę. Mają około 185 członków na całym świecie. Oddział Francji umarł podczas rewolucji.

W Paryżu, po nabyciu części La La Grange-Batelière, Runging Augustinians Lub Mali ojcowie zajęł klasztor Notre-Dame-des-victores, założony przez Ludwika XIII 9 grudnia 1629 . Byli częścią powszechnej prowincji Francji który z tymi z Dauphiné i Prowansja , utworzył Zgromadzenie Francji Augustins. Zakon, który przybył do Francji z Włoch, szybko stał się w Dauphiné i w Prowansji. Instalacja na północy królestwa była bardziej skomplikowana, ponieważ pierwsza próba otwarcia klasztoru w Paryżu w latach 1610–1615 zakończyła się niepowodzeniem. Królewska Fundacja z 1629 r. Pozwoliła religijnego roić się w okolicznych miastach (Saint-Germain-en-Laye, Clairefontaine, Rouen …), ale ta ekspansja zakończyła się od środka XVII ^{To jest} wiek.

Mali ojcowie uzyskali kilka reform, które zmiękcza ich bardzo surowe konstytucje. Ostatni, w 1746 r., Upoważnił je do noszenia butów. Następnie zmienili nazwę i przyjęli nazwę Zreformowani Augustinowie . Po prawie stuleciu stabilności porządek napotkał trudności z rekrutacją i ucierpiał, podobnie jak inni, zamknięcia zamówione przez zwykłą komisję. Pozostałe klaszenty, w tym Paryż, zostały zamknięte, jak w rewolucji francuskiej, a następnie religijne. Kościół Notre-Dame-victores, ponownie otwarty, aby oddawać czci pod imperium, stał się parafią, a następnie, o godz. Xix ^{To jest} Century, znane miejsce pielgrzymkowe ^{[[[ 2 ]} .

Założenie (utworzone w Nîmes w 1845 r.) Również przyjęli zasadę Świętego Augustyna.

Umieszczony również pod kadem Saint-Augustin, Augustinowie przestrzegają zasady, którą Saint Augustine dał klasztorowi założone przez jego siostrę w Hippone, są poświęcone opiece nad chorymi i służbą szpitali i noszą czarną sukienkę zaostrzoną pasek ze skóry.

Hôtel-Dieu de Paris został obsługiwany przez Augustinów.

Od tego czasu inne rozkazy stawiły się pod egidą Świętego Augustyna:

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• Zasób literatury :
• Uwagi w słownikach ogólnych lub encyklopediach :