Awat – Wikipedia

Alamut to nazwa doliny Alborz Massif na południe od Morza Kaspijskiego, w pobliżu miasta Qazvin, 100 kilometrów od obecnego Teheranu, w północno -zachodnim Iranie. Fortownia Alamut, często nazywana Alamut, uważana za niewypłacalną, kiedyś stała na wysokości 2100 metrów, nad obecną wioską Gâzor Khân ^{[[[ Pierwszy ]} .

Ta forteca została zbudowana około 840. Miejsce archeologiczne jest całkowicie w stanie ruin, zwłaszcza od trzęsienia ziemi w 2004 r. W regionie jest 23 inne fortece z tego samego okresu, w ruinach.

Słowo Alamut po persku Alamōt W śmierć , oznaczałoby „gniazdo orła” lub „lekcja orła ^{[[[ 2 ]} W lokalnym dialekcie. W języku perskim używamy wyrażenia ” ALAMUT FORTESS » ^{[[[ 3 ]} Nazwać miejsce archeologiczne.

Pochodzenie [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Jest w rozdziałach xxxix w xlii Opis świata ^{[[[ 4 ]} że Marco Polo (1254–1324) zgłosił i spopularyzował legendę o Alamut i jego zabójcych – którzy dotarli z nim „swoją najbardziej udaną wersję” ^{[[[ 5 ]} (i dlatego możemy powiedzieć, że legenda jest przed Polo ^{[[[ Notatka 1 ]} ). Jego kolorowa historia ma zostać przekazana liczbie tych, którzy znacznie wzmacniają fantazje Europejczyków na islamie ^{[[[ 6 ]} .

W 1273 r. Polo przekroczył Persję i dlatego widział ruiny ufortyfikowanego miejsca Alamaut, zniszczone na początku na rozkaz Qubilai 1256 grudnia ^{[[[ 7 ]} , a następnie porzucony. W swojej historii wprowadza w ten sposób ten odcinek: „Opowiemy ci o kraju o nazwie Odlewanie (Zmiana Alamut), gdzie stara góra zmarła wraz z zabójcami, jak zobaczysz. »» ^{[[[ 4 ]} Możemy zwrócić uwagę na P.-Y. Badel to odlewanie sam jest deformacją arabskiego: ateista (Mulḥid), oznaczające słowo heretyk ^{[[[ 4 ]} .

Znacznie później, w 1938 r., Legenda morderców została romantyzowana w homonimicznej powieści Vladimira Bartola.

Legendarna opowieść [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Prawdziwość tej legendy nie jest udowodniona, ale jest znana publicznie przez relację Marco Polo: Alamut wstrząsnąłby wieloma suwerenami i watażkami z powodu manipulacji wykonanych przez Hassana Ibn al-Sabbah, pierwszego mistrza i nowych miejsc mieszkańców, aby było fanatyzuj swoich zabójców. Po pierwsze, Hassan miałby tajne ogrody, zabronione wszystkim mieszkańcom cytadeli, z wyjątkiem inicjatorów. Buj, według Marco Polo, repliki ogrodów Paradis. Hassan Ibn al-Sabbah, prorok i jedyny posiadacz na ziemi kluczy tych ogrodów, był odpowiedzialny za wybranie wiernego godnego zapuszczenia tam przez kilka godzin w tym ziemskim raju, gdzie pokazano im cuda The Fay. Dzięki temu sposobowi wniesienia znaczenia ziemskiej egzystencji w perspektywie zabójca miał grać chętnie podczas walki. To przekonanie byłoby ułatwione przez spożycie haszyszu ^{[[[ 8 ]} , Być może w postaci dagees, które zmieniły ich wrażenia, w połączeniu z potężną pigułką do spania: niegdyś nieprzytomny kandydaci przewiezieni w tajnych ogrodach obudzili się w otoczeniu soczystymi potrawami, bujnymi roślinami i wieloma godzinami, młode kobiety wybrane na tę okazję wybrane na okazję Sam harem Hassana I ^Jest .

Wśród legend otaczających Alamut mówi się, że ambasador krzyżowy, Henri I z szampana, został przyjęty przez Al-Sabbah i chciał wiedzieć, co sprawiło, że ci zabójcy są tak okropni w oczach lokalnych elit. Mistrz nazwał zatem dwóch żołnierzy. Nakazał rzucić się w kierunku ściany z widokiem na wąwóz i skakał w pustce. Tymczasem poprosił sekundę o wyciągnięcie sztyletu i dźgnięcia. Dwaj mordercy zgłosili swoje rozkazy bez zranienia.

Trudno wiedzieć, co to jest tak naprawdę, ponieważ kronikarze tamtych czasów są skąpe ze szczegółami. Jeśli Guillaume de Tyr, felietonista krucjat lub Guillaume de Rubrouck, Franciszkańska upoważniona na dworze Grand Khan w Mongolii w 1253 r., Poinformują pewne fakty, a także nie są niejasne, a zwłaszcza uzasadnienie potwierdzenia istnienia sekty ich odpowiednie epoki.

Jest jednak pewne, że to wschodnie tajne społeczeństwo było dobrze oparte na Alamut i Masyaf. Fortress kupił za 3000 złotych dinarów w 1090 przez Hassana Ibn al-Sabbah, nazywany „” Góra starego », ( Chaaykh al-Jabal ^{[[[ 9 ]} ) służyć jako podstawa dla sekty szyickiej ismaelijskiej Nizârytites. Disident on the Run, stara się wszczepić prąd ismaelijski w Persji. Pseudonim „mordercy” (Haschichins ”) jest uważany za znaczący Hashish Consumers ^{[[[ dziesięć ]} . Ta interpretacja jest kwestionowana. Słowo pochodzi od rzeczownika arabskiego i/lub perskiego ASSâs (Fundacja ^{[[[ 11 ]} ) lub przymiotnik Assâssi (fundamentalny ^{[[[ dwunasty ]} ). Nizârites chcieli być fundamentalistami, a Hassan lubił wyznaczać swoich wyznawców pod nazwą ” Assassiyoun „,„ Ci, którzy są wierni „fundamentowi” wiary ”. To termin, który źle zinterpretowany przez zagranicznych podróżników byłby porównany z hashishem. Szybkie dla tych ostatnich, biorąc pod uwagę ich heterodoksyjne przekonania, współcześni je czasami nazywali Bateria , Lub Batini ^{[[[ 13 ]} .

Fortece Nizârites byłyby połączone prostym, ale skutecznym systemem alertów opartych na sygnałach światła rozproszonych za pomocą luster. Monety zostały odkryte Ostatnio ^{[Gdy ?]} Podczas wykopalisk: Uderzone pieczęcią Alamutów, demonstrują wolę niezależności państwa fortecy. Zespół archeologiczny prowadzony przez Hamida Choobaka ujawnił również fragmenty cegieł i płytek. ^{[Ref. niezbędny]}

Konflikty między sunnitami i szyitami są zaakcentowane wraz ze wzrostem Alamut. Aby powstrzymać zagrożenie, sekta sprawiła, że ​​wezym Nizam Al Mulk zamordował w 1092 r. Przez jednego z jego wiernych, udając, że jest posłańcem. Masakry i aresztowania mnożą się na rozkaz sułtanów. W latach 1101–1103 inne fakty popełnione przez sektę stały się sławne: najsłynniejszy Mufti w mieście Ipahan jest zamordowany w jego meczecie, a prefekt Bayhaq, szef Karramyyi, anty-gońskiej grupy religijnej, zabitych w Nishapur Meczet. ^{[Ref. niezbędny]}

W 1256 r. Fortresja Alamut poszła bez walki z armią mongolską Houlagou Khan, która przetoczyła się nad Iranem. Jest całkowicie ogolony. ^{[[[ 14 ]}

Lista szefów Nizârites w Alamut [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Ta lista dotyczy tylko imamów, które panowały w fortecy. Aby uzyskać pełną listę, przeczytaj Nizâritites Imams Xi ^{To jest} Na XII ^{To jest} wiek .

W wielu wszechświatach fikcji znajdujemy fortecę Alamut i sektę „zabójców”.

Seria i filmy [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Muzyka [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Akhenaton z grupy Iam wspomina o fortecy w Koniec ich świata (W albumie Sezon 5 : „Zbudowaliśmy fortecę o imieniu Alamut. »»

Gra [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Alamut jest cytowany bezpośrednio w kilku grach gier i gier wideo:

• Forta Alamuth , Weź 1 serie Saga Kapłana Jean , Hachette, Coll. Master of the Game, Doug Headline i Dominique Monrocq 1986.
• W grze figur Helldorado , Alamut jest portalem wejściowym, od którego Saracenowie zaczynają podbój piekła.
• W świecie odgrywania ról Wampir: maskarada , forteca służy jako schronienie dla sekty wampirów Assams;
• W filmowej adaptacji gier wideo Książę Persji , Alamut to Guardian City of the Dagger of Time.
• W serii gier wideo Assassin’s Creed , istnieje również wiele podobieństw do syryjskiej wioski Masyaf, twierdzy Nizârites. Jeden z bohaterów, Altaïr, jest młodym żołnierzem, który jest częścią sekty zabójców posłusznych mentora przedstawionego jako starszy i tyraniczny. Zespół gier wideo, głosem swojego producenta Jade Raymond, potwierdza, że ​​ta fikcyjna sekta, oparta na romantycznych wynalazkach powieści Alamut Od Vladimir Bartol skutecznie inspiruje Nizâritites.

Literatura i komiksy [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Nowela Alamut De Bartol nie jest jedynym, który podjął tę mitologię. Amin Maalouf, w Samarcande (J. C. Lattès, 1988), zbudował swoją intrygę wokół manuskryptu Omar Khayyam – Persom myśliciel współczesny z wydarzeniami Alamut. Wielkie święto Wschodu Olivier Weber miesza bohaterów Omar Khayyam, Nizam al-Mulk i Al-Sabbah w historii opisującej heterogeniczność populacji i myśl wynikającą z kontaktów między Orient i Zachód na tej wielkiej komercyjnej trasie, która była jedwabną drogą. Ponadto, Dzieci Graala (Tome 3: Korona świata ) Peter Berling opowiada o ucieczce czterech zawodników Cathar uciekających z Zachodu, aby lepiej chronić uczniów Chrystusa.

Po stronie komiksu sekta Assassins pojawia się w czwartej przygodzie serii cygański , zatytułowany Białe skrzydło (Enrico Marini – Dargaud Editions, 1999) lub w ostatnim tomie Cesarz ostatniego dnia (Patrick Cothias i Christian Boube – Glénat Editions, Vécé Collection, 1998), która śledzi konflikt między Saladynem a „Le Vieux de la Montagne”. Złoty dom Samarkand Śledzi przygodę słynnego Sailor Corto Maltańczyków: jego poszukiwanie starożytnego skarbu perskiego króla Cyrusa II doprowadziło go do członków New Alamùt (Hugo Pratt – Casterman Editions, 1980).

Notatki [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

: Dokument używany jako źródło do napisania tego artykułu.

• Farhad niewielki ( Trad. angielskiego przez Zarien Jaran-Badouraly, Pref. chrześcijański jambet), Assassins Legends. Mity o ismaelis , Paryż, Vrin, 2007 ( Pierwszy ^Odnośnie wyd. 1994) (ISBN 978-2-711-61862-0 ) .
• (W) Vladimir Ivanov, Alamut i Lamasar: Dwie średniowieczne twierdzenia Ismaili w Iranie , Teheran, społeczeństwo Ismaili, 1960 , XIV, 105
• Bernard Lewis ( Trad. z angielskiego autorstwa Annick Pélissier, Pref. de Maxime Rodinson), Zabójcy. Terroryzm i polityka w średniowiecznym islamie , Bruksela, złożone wydania, 2001 ( Pierwszy ^Odnośnie wyd. 1967), 208 P. (ISBN 2-870-27845-4 ) .
• Christine Millimono, The Assassins Sect, 11. XIV wieku: islamski „męczennicy” w czasie krucjat , Paryż, l’Arsiattan, coll. „Zrozumienie Bliskiego Wschodu”, 2009 , 262 P. (ISBN 978-2-296-07597-9 )

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]