Bagnara di Romagna – Wikipedia

Bagnara di Romagna ( Bagnê W Romagna) to włoskie miasto 2 405 mieszkańców prowincji Ravenna w Emilia-Romagna. Oryginalna nazwa kraju to po prostu „Bagnara”. Pełny toponim ” Bagnara di Romagna „Został przydzielony dekretem królewskim (Turyn, 11 stycznia 1863 r.), Aby odróżnić gminy Romagna od Bagnary Calabra.

Terytorium [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Bagnara di Romagna znajduje się w zachodnim sektorze prowincji Ravenna, na granicach z prowincją Bolonii. Granica między dwoma terytoriami została umieszczona od 1859 r. Na rzece Santerno, która płynie jeden kilometr z miasta.

Bagnara znajduje się również wzdłuż Guelphs, trasy równolegle do Via Emilia, która kiedyś połączyła różne zamki, kościoły i okazałe rezydencje, od Bolonii po Morze Adriatyckie. Spośród wszystkich ufortyfikowanych wiosek, które stały po drodze, Bagnara pozostaje jedynym przykładem zamek Medieval wciąż w pełni zachowany.

Fundacja [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Terytorium, na którym dziś stoi Bagnara, było starożytne i bagienne w czasach starożytnych. Był przedmiotem częściowego rekultywacji przez Etrusków, a następnie został skolonizowany przez Rzymian. Łaciński toponim, z którego pochodzi obecna nazwa Silva Bagnaria O Balnearia . Terytorium Bagnarese było również zainteresowane stucznie, to znaczy podział na działki i budowę geometrycznego prawicowego dróg. Jedna z Cardi była obecna długa ulica ( Droga długo ) ^[4] , który płynie na południe od północy około kilometra na południowy wschód od obecnego zamieszkałego centrum.

We wczesnej średniowieczu, w pobliżu starożytnej długiej ulicy (w miejscowości zwanej „Prati di S. Andrea”, obecnie dotkniętej odzyskiwaniem archeologicznym i środowiskowym), a Kardo z starożytnego stulecia rzymskiego, pierwsze jądro miasta Bagnara zostało zbudowane wokół zamek . Pierwszy papierowy dokument, w którym Bagnara jest zapamiętana z 7 marca 855: Jest to darowizna przekazana przez szlachcica Imolesee, Gisolfo, arcybiskupa Ravenny Giovanni. Ojciec Gisolfo, Romualdo, czując się blisko śmierci, postanowił przekazać swoje towary Kościołowi Ravenny, rozproszone na terytoriach Bolologów, Imoli i Faenza. Wśród nich było Curty jest kompletny w łazience z dodatkami, w tym zamek ^[5] . . zamek Stał się wolnym biskupa Imoli w 1126 r. Podejmowaniem papieża Honoriusa II.

Bagnara Vecchia pozostaje niczym więcej: zgodnie z dotychczasową rekonstrukcją historyczną, zamek Został zniszczony 8 maja 1222 r. Podczas bitwy między miastami Bolonii i Faenzą, sojusznikami, którzy pokonali Imolę, na której Bagnara zależała ^[6] . Ocaleni, którzy pozostali bez dachu, przeprowadzili się do miejsca, w którym w San Giovanni stała oratorium, zaledwie 800 metrów. Tak narodził się nowa Bagnara.

Od średniowiecza do zjednoczenia Włoch [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

W stuleciach po Bagnara była miejscem bitew, grabieży i przedmiotu negocjacji. . zamek Minął ręcznie kilku mistrzom, którzy uzyskali go jako ofiarę wojny, sprzedaży lub darowizny.

Oprócz biskupa Imoli, Manfredi, Hordelaffes, polenta, relacji Cunio, Visconti (jesteśmy w połowie czterennastego wieku), Malatesta, Este, a potem w XV wieku,: ponownie w XV wieku,: Biskup Imoli, Taddeo Manfredi, Galeazzo Sforza i Galeotto Manfredi ^[6] . W 1482 r. Bagnara został przydzielony do Girolamo Riario jako prezent ślubny Papieża Sixtusa IV, jego wuja, wraz z miastami Imoli i Forlì. Po śmierci Riario, zabitych w spisku w Forlì, wdowa Caterina Sforza przejęła.

Caterina jest wśród najbardziej znanych osobowości historycznych, tej, której wydarzenia są najbardziej powiązane z Bagnarą. Mścił męża w bezwzględny sposób i utrzymywał posiadanie wszystkich swoich ziem, odziedziczonych po swoim nawet mniejszym synu, Ottaviano Riario. Caterina nic nie mogłaby być w stanie inwazji na francuską armię króla Carlo VIII, która w 1494 r. Zeszła na półwysep mający na celu podbicie królestwa Neapolu. Caterina potajemnie spotkała się w Rocca di Bagnara, wraz z księciem Kalabrii, synem króla Neapolu, aby zaostrzyć sojusz (23 września 1494 r.). Ale wynik starcia był na korzyść Karola VIII, który został nowym mistrzem Półwyspu Włoskiego. Po Francuzach Bagnara musiała również cierpieć domena księcia Cesare Borgia, która pod koniec 1499 r. Podbiła Imola i inne zamki należące do Cateriny do Forlì.

Tymczasem jego syn Ottaviano Riario, który przybył w wieku większości, rozpoczął kampanię na rzecz rekonstrukcji swoich terytoriów, ale okazał się, że nie jest gotowy. Dziesięciolecia zmagań nastąpiły o posiadanie Imoli i jego wsi, w tym Bagnary, między zwolennikami papieża i zwolennikami króla Francji. Bagnara musiała przejść krwawe naloty z obu stron. Podczas gdy Imola i otaczające miejsca wylądowały pod kontrolą papieża (to znaczy „natychmiast podmiotów”), na Bagnara sprawiedliwość tamtych czasów nie znalazła rozwiązania. Zwolennicy papieża i zwolennicy króla Francji osiągnęli kompromisowe porozumienie dopiero 30 lipca 1562 r.: Bagnara byłaby „medialnie” podlegającym świętej stronie. Ponadto biskup Imoli zachował tytuł Conte di Bagnara i utrzymał nieruchomość na prawie całym obszarie miejskim; Zachował także uprawnienia do zarządzania gminą i sprawiedliwością oraz zapewnienia obrony wojskowej terytorium. Spędził na Miejskiej Radzie Imoli władza weta na mianowanie komisarza (burmistrza tamtych czasów) i prawa do żądania podatków od gruntów.

Rozmowa Bagnary do Kościoła Imoli jest powiązana z budową zegara Torre. Na centralnym placu, na wieży Palazzo Comunale („Palazzo Vecchio”), umieszczono mechaniczny zegar z Bell. W tym czasie był jeden z niewielu zegarków z Torre Della Bassa Romagna ^[7] . Szesnasty wiek zakończył się tragicznym wydarzeniem: w 1591 r., Po trzech kolejnych latach głodu, wybuchła epidemia wiwatująca, która spowodowała ponad 223 ofiary w kraju. Dla Bagnary była to maksymalna liczba zgonów, nigdy nie znalezioną w ciągu jednego roku swojej historii.

W XVII wieku poszło trochę lepiej: plaga „Manzonian” w latach 1630–31, która zbiera liczne ofiary w krajach sąsiednich, nie dotknęła Bagnary, która powołała się na swoją ochronę zjednoczoną. Z tego powodu Rada Miasta ustanowiła coroczną imprezę Święta Dziękczynienia dla Madonny, zatytułowanej „Głosowania”, ustanowiona w ostatnią niedzielę lipca. W archiwach miejskich rezolucja, z którą ustanowiono uroczystość:

«… zaproponował Massaro, który w innym czasie mówił o oddaniu, które ten lud wziął na zachowanie zarazy przez łaskę z tej samej dziewicy ołtarza Camangi [8] , do którego zamierzali podziękować co roku, zrezygnuje z dnia … w ostatnią niedzielę lipca. ”

( Gmina Bagnara, Święta rezolucja , 9 czerwca 1631 r. BC Akty wady. T. Vi, 1630-1641, a. 1631. )

Od tego czasu partia, prawdopodobnie ustalona na podstawie istniejącej tradycji, trwała nieprzerwanie aż do dzisiejszego dnia.
W 1610 r. Podpisano pierwszą rezolucję rady dotyczącą szkoły. W dokumencie, z 5 kwietnia, doniesiono, że mistrz poprosił o komnatę, aby uczyć, dlaczego do tej pory dokonał lekcji pod loggią ratusza ^[9] .

Osiemnasty wiek charakteryzował się kilkoma Plagom: po pierwsze wojny sukcesyjne, które pośrednio zainteresowały się Romagną, w których różne armie ustawiły swoje zimowe dzielnice i wymagały żywności, zakwaterowania, drewna opałowego, biady dla koni i innych z ludności. W 1736 r. Do zatrudnienia zagranicznego dodano również poważny głód. W październiku 1765 r. Wystąpiło wiele przypadków gorączki zewnętrznej (przerywana, gorączka malaryczna), w towarzystwie epidemii, które dotknęły bydło bydła. Pomimo zdarzeń niepożądanych, w Bagnara gmina nadal zobowiązała się do zapewnienia edukacji podstawowej swoim mieszkańcom. W tym czasie edukacja obejmowała tylko pierwsze trzy klasy szkoły podstawowej ^[dziesięć] . Około 1740 r. Kapelan Don Filippo Lucchesi został mianowany mistrzem. Stosował tę usługę przez ponad czterdzieści lat, do tego stopnia, że ​​otrzymał emeryturę dwudziestu miesięcznych tarczy w 1781 r. (Kiedy został umieszczony w spoczynku). W ten sposób został pierwszym emeryta w historii Bagnary ^[9] .

W 1797 r. Francuzi Napoleon zaatakowali Włochy, które zburzyły stary reżim i zorganizował nowe okręgi administracyjne i sądowe. Biskup Imoli stracił całą władzę i prawo na Bagnary, utrzymując jedynie duchowy przewodnik parafii. W 1799 r. Utworzono pierwszy Monte Frumentario. To było miejsce, w którym złożono pszenicę. Rolnicy mogą przyjąć ilość potrzebną do siewu. Po zakończeniu kolekcji musieli zwrócić pszenicę, zwiększyły procent jako odsetki ^[11] .

W 1810 r. Gmina Bagnary została połączona z gumą Castel Bololognese. Ale zaledwie cztery lata po erze napoleońskiej dobiegły końca. 25 maja 1814 r. French Dominion nad Włochami ostatecznie ustał. Rząd państw papieskich został przywrócony w Romagna. Biskup Imoli powrócił, by pochwalić się tytułem Conte di Bagnara, podczas gdy uprawnienia administracyjne przeszły do ​​kardynała Legato. Bagnara powróciła do autonomicznej gminy i został wstawiony z Imola w leżnicy Ravenny. W 1817 r. Rada Miasta postanowiła zbudować cmentarz poza miastem. Obszar został wybrany przed kościołem Madonna del Soccorso (gdzie wciąż znajduje się Camposanto). W 1821 r. Zainaugurowany był pierwszy most nad Santerno ^[dwunasty] . Z czasem ogromne prace konserwacyjne zaczęły mocno obciążać budżet miejski, tak bardzo, że po kilku dziesiątkach mostu był zamknięty dla ruchu. Wróciliśmy, by przekroczyć wskaźniki z promem, tak jak to miało miejsce od XVII wieku ^[13] .

Późniejsze krajowe wydarzenia polityczne miały silny echo w kraju: niektórzy Bagnasi uczestniczyli w mazzinijskich wnioskach z 1831 r.; W 1846 r. Oficjalnie świętowano wybór na tron ​​papieski biskupa Imoli Giovanni Maria Mastai Ferretti (papież Pius IX); W 1849 r., Po ogłoszeniu Republiki Rzymskiej, Bagnara doznała inwazji żołnierzy austriackich, które przywróciły doczesną władzę papiestwa. Imperium weszli do wioski 22 maja 1849 r.

Ostatnia epidemia cholery w wiosce pochodzi z 1855 r., Z 16 oficjalnie zgłoszonymi zgonami (ale prawdopodobnie całkowita liczba zgonów osiągnęła czterdzieści).

Od królestwa Włoch po Republikę [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Wraz z aneksją do nowego królestwa zachodzą pewne ważne zmiany instytucjonalne: edukacja podstawowa stała się obowiązkowa, a także dźwignię wojskową; Powołanie burmistrza przekazało biskupowi królowi; Ponadto zarządzanie instytucjami charytatywnymi, a także rejestrację urodzeń, wesel i zgonów przekazanych parafiom. Zamiast tego aktywa kościelne, które nie są ściśle konieczne do kultu, zostały przeniesione bezpośrednio do państwa. Budowa pierwszej sieci kanalizacyjnej i pierwszych publicznych latryn sięguje również tych pierwszych lat.

Państwo unikało samego w sobie również zadań ochrony terytorium (naprawa, obrona przed przepełnieniami wanterno). W dziewiętnastym wieku rzeka została przepełniona w latach 1801, 1803, 1842, 1851 i 1864 ^[14] . W latach 1870 przeprowadzono dwie ważne interwencje. W 1871 r. Rzeka została wyprostowana, która opisała dwie niebezpieczne pętle w pobliżu miasta. Trzy fundusze rolnicze (Ceruno, Piciardondolo i Foco Martino) znalazły się po lewej stronie nowego koryta rzeki. To pociągało za sobą ich przeniesienie do sąsiedniej gminy, Mordano ^[15] . Następnie zbudowano nowy most. Praca, najważniejsza również z finansowego punktu widzenia, została zainaugurowana 26 kwietnia 1879 r. ^[13] . W przypadku silnych więzi religijnych i komercyjnych z Imolą droga – około 1 km długości – która prowadzi z Bagnary do Mordano (a zatem na terytorium Imolee) stała się najbardziej ruchliwą drogą do kraju. Wziął nazwę przez łódź della ^[16] . Jednak miasto zostało odcięte, gdy gryzą, z linii kolejowej. Wpłynęło to na rozwój przemysłowy terytorium. W rzeczywistości żaden przemysł postanowił osiedlić się w okolicy Bagna, a kraj pozostał z powołaniem rolniczym przez wiele innych dziesięcioleci ^[17] . W 1912 r ^[9] .

Pierwsze lata XX wieku charakteryzowały się wielkimi zmianami społecznymi: powstały pierwsze coraz bardziej bojowe oddziały i sharecroperzy, urodziły się pierwsze związki i nastąpiło wejście do polityki katolików. Okres rozwoju rozpoczął się dzięki handlu i rzemiosła bydła, zwłaszcza przetwarzaniu drewna wykonanego w licznych sklepach w kraju. 29 września 1915 r. Odbyło się pierwsze połączenie kraju z siecią elektryczną ^[18] .

Długi konflikt, który popełnił Włochy w latach 1915–1918 (pierwsza wojna światowa) spowodował pogorszenie warunków życia. Silne napięcia społeczne, które z niego wywodziły się, osiągnęły punkt kulminacyjny 2 maja 1920 r. (W pełnym czerwonym dwójku okresu), kiedy socjaliści (pierwsza partia w wiosce) zainaugurowała pomnik Andrei Costa, a następnie starci, które spowodowały dwie zgony. i proklamacja oblężenia państwa. W okolicy napięcia się nie zakończyły: w sierpniu 1922 r. Rada Miasta została zmuszona do rezygnacji, dostarczając władzę do partii faszystowskiej.
W ciągu dwudziestu lat główne budowane roboty publiczne były: duże zakwaterowanie używane jako popularny dom, nowy budynek szkoły, Rimambza Park i New Sports Field.

Podczas drugiej wojny światowej Bagnara wniósł wkład ofiar, wojskowych i cywilnych oraz więźniów. Lokalny komitet wyzwolenia był częścią wszystkich partii antyfaszystowskich, oprócz arcykapłana Don Alberto Mongardi, reprezentujących katolików. Za oszczędzanie ponad czterystu osób, które schroniły się w fortecy, podważone przez nazistów, a także inne gesty charytatywne i ludzkości Don Mongardi otrzymały srebrny medal za zasługę z Palmą z Czerwonego Krzyża. Kolejny heroiczny gest ludzkości i solidarności został stworzony przez chłopską rodzinę mieszkającą w Via Trupatello, wille. W 1944 r. Zorganizowali rodzinę Żydów, w tym sześcioletniego chłopca z Toskanii uciekającego z nazistów ^[19] . Od marca 2020 r. Nazwiska dwóch szefów, Angelo Valli i Marii Golinelli, otrzymują tytuł „Giusti wśród narodów” ^[20] .

9 kwietnia 1945 r. Nagrał najbardziej niszczycielskie bombardowanie Bagnary, które spowodowało 26 zgonów wśród cywilów. Historyczna wieża zegarowa również została rozebrana. Wyzwolenie Bagnary odbyło się 11 kwietnia przez polskie wojska pod rozkazem generała Andersa. Wojna pozostawiła głęboki znak: spośród 1970 mieszkańców pozostało 272 żołnierzy, z czego 13 już nie powróciło. Wśród cywilów było 82 martwych, 260 rannych, 29 okaleczonych. Szkody ekonomiczne, oprócz nalotów i innych zniszczeń, były ogromne: 74 domy zrównane na ziemię i 138 pół -seestrii.

Po zakończeniu wojny jedyny szpital w kraju został rozebrany. Został zbudowany około 1580 r., W sąsiedztwie Kościoła Narodzenia, dlatego przyjął nazwę „gościnnego szopki”. Po zakończeniu papontowej władzy szpital został przepadł przez państwo (1860), co zmieniło nazwę na „Casa dei poveri”. Po pierwszej wojnie światowej przyjął imię „Old Ospedaletto” ( ı p’sdaling vèac ). Struktura została zburzona w 1947 r.; Od tego czasu obywatele Bagnary, aby wyleczyć się do pobliskiego Lugo. ^[21]

W 1965 r. Udostępnił akwedukt miejski. Od tego czasu studzienki artezyjskie już nie rzeźbiły ^[22] .

16 listopada 1988 r. 5 Carabinieri znaleziono w lokalnej stacji martwej. Po początkowym podejrzeniu działań terrorystycznych najbardziej akredytowaną hipotezą była morderstwo/samobójstwo. Sprawa jest nadal nierozwiązana.

W 1993 roku kraj świętował swój pierwszy stulecie: 12 kwietnia Stella Gaddoni wycięła linię mety, celebrowaną przez wszystkich obywateli ^[23] .

W latach 2005–2012 populacja wzrosła nieco ponad 1800 mieszkańców na poziomie 2400, rejestrując bezprecedensowy wzrost.

Herb [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Herb gminy oparty jest na etymologii toponimu „Bagnara”, czyli trwacistym źródłem wody. Jest oficjalnie skomponowany: ” Niebieski przy tryskającej srebrnej fontannie i płynących na zielonej wsi ” Dwa putti cery w akcie zwilżania rąk. “. ^[24]

Od 2022 r. Bagnara di Romagna jest częścią „najpiękniejszych wiosek we Włoszech” ^[25] .

La Rocca Sfopesceca [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Początki Rocca di Bagnara sięgają XIV wieku lub do budynku w 1354 r. zamek autor: Barnabò visconti. W 1428 r. Rocca podbiła Angiolo Della Pergola. Pod koniec wieku został głęboko odnowiony przez Girolamo Riario i Caterinę Sforza, którzy dostosowali się do nowych technik wojskowych. Mężczyzna, który sięga tego okresu, jest uważany przez wielu uczonych za jeden z najlepszych ufortyfikowanych dzieł sztuki XV wieku we Włoszech.

Począwszy od XVIII wieku, przekonanie się kompleksu budowlanego z użycia wojskowej na użytek cywilny jest ponownie przekonany. Rocca stała się rezydencją komisarza biskupa; W niektórych okresach jego pomieszczenia były również przeznaczone do więzienia. Wraz z końcem domeny papieskiej Rocca przeszła do Królestwa Włoch; Następnie został zakupiony przez gminę, która najpierw przeznaczyła ją do szkół, a następnie do muzeum.

Kastellane doły i ściany [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

W całej równinie Romagna Bagnara pozostaje jedynym przykładem zamek średniowieczny w pełnym zachowaniu. Cały system obrony, w tym forteca, otaczająca ściana i fosa, jest doskonale widoczny również w naszych czasach.

Ściany są nadal używane dzisiaj, w części wewnętrznej, przez cztery Terrapes, podwyższone ulice, które służyły jako obserwacja, a także pierwsza obrona Rocca. Na ścianach (pierwotnie pięć metrów wysokości) znajdowało się sześć wałów, przeznaczonych do gości żołnierzy z zadaniami widzenia i obronnym. Pierwotnie fosa (znana przez mieszkańców „le fossa”) była głęboko od czterech do sześciu metrów; Woda, która ją karmiła, pochodziła z Raseny, Ramo z wanterno, która płynęła kilka km na południe od kraju. Począwszy od XVII wieku, do pewnego czasu użyły dołów, które nie pełniły funkcji obronnej, były używane przez Lavele. Drug fosy został rozstrzygnięty w 1738 r.

Wzdłuż obwodu ścian znajdowały się pojedyncze drzwi. Przechowuj do tej pory, spójrz w stronę rzeki Santerno. W XIX wieku, będąc jedynym dostępem, który stał się niewystarczający, praktykowano trzy inne podjazdy. Po ostatniej wojnie ściany prawie całkowicie zniszczyły się, co spowodowało, że ważne prace odbudowy były konieczne.

Mówi się, że we wczesnych dziesięcioleciach XX wieku żebrak Elvira Pomidori stacjonował przy ścianach Munàca , który udawał, że jest sparaliżowany, gdy pytał o jałmużnę, ale szedł szybko, gdy wyszedł po swoje fakty. Starsi nadal to mówią czy Munic Który udaje, że jest słaby, aby uzyskać korzyści.

Kościoły [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Oprócz zamku, na terytorium Bagnarese znajduje się wiele budynków religijnych i kościołów, wśród których najstarszy jest Kościół Narodzenia Maryi – obecnie zrekonstruowany i wykorzystywany jako audytorium – które powstało w 1452 r.

Kościół arcystrzen SS. Giovanni Battista i Andrea Apostolo zostały wzniesione na starożytnym oratorium S. giovanni w 1484 r. Pojedynczy nawie i sklepiony budynek został zbudowany w trzech różnych erach: pierwszy (suchy XIII i XIV) jest rozpoznawalny przez pozostałości starożytnych ścian w części niskich ścian w części niskich ścian w części niskich ścian w niskim poziomie mur boku; Druga renowacja pochodzi z 1653 r., Z którymi wzniesiono osiem bocznych kaplic; Trzecia faza pochodzi z XVIII Century (1752-1774), kiedy architekt Cosimo Morelli przestawił boczne kaplice i zrekonstruował Apsę i Prezbiterium, wzbogacając je monumentalną Anconą i ołtarzem, oba dzieła braci z Oak of Imola Imola .

Artystyczne prace w środku:

• Statua głosowania Madonna del, Polychrome Terracotta Datable do XVI wieku ^[26] , około 1 metra wzrostu. Jest umieszczony nad ołtarzem głównym, w niszy. Został znaleziony przez rolnika Antonio Camangi na swojej farmie, w drugiej połowie XVI wieku;
• Kamienna czcionka z piętnastowiecznej chrztu;
• Portal Tabernakulum w piaskowcu (XV wieku);
• drewniana kanoria i organ Giovanni Chianei z 1786 r., Odrestaurowany w 1994 r.;
• Obrazy XVII wieku, XVIII i XIX;
• Drewniany chór w orzechu złożonym z 15 straganów.

Sanktuarium Madonna del Rescue zostało zbudowane na projekcie Cosimo Morelli w 1766 r., W miejscu, które z czasem stało się celem pielgrzymek ze względu na odkrycie terakoty Portret Madonny i dziecka na dębu, nad kałużą, którego kałuża, której Wody stały się cudowne.

W lokalizacji Molinello znajduje się oratorium San Pietro Apostolo. Przypuszczalnie zbudowany w XVII wieku przyjął nazwę „Oratorio del Molinello”. Przeżył jednak zniszczenie II wojny światowej z tamtej epoki, że jest w stanie porzucenia ^[27] .

Kościół Zwiastowania istniał w obecnym obszarze akweduktu. Zbudowany w 1684 r. Przez bogatą rodzinę Bacchi, znajdował się na krzywej Via Madonna. Kościół został zniszczony podczas II wojny światowej. 29 stycznia 1945 r. Granat uderzył ją w środku ziemi.

Villa e bosco moja panna młoda [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Villa Morsiani jest jednym z historycznych domów Emilii-Romagny. Rachunki Morsian, należące do tej samej rodziny, pochodzi z XV wieku, epoki, w której był to wzmocniony budynek. Ściany o nietypowej grubości są zeznaczane, liczne szczeliny i łuki również dla strzałów krzyżowych, Barbacane i piętnastej cali okien. Początki rodziny Morsian Counts są bardzo starożytne, nawet ponownie sablą się z tym Mariusem Scotusem, który w 773 r. Zejście we Włoszech wraz z Karollemagne przeciwko Lombardom i dał początek Casato Dei Marescotti.
Począwszy od XVIII wieku, po zakończeniu wojny feudalnych i religijnych, morsiani dostosował willę, która z czasem nigdy nie zmieniła nieruchomości, a wieś wsi zaczynają się od XVIII wieku. Ogromny park, który go otacza, i liczne posągi w Serena Vicentina Stone umieszczone na ścianach ogrodzenia i wewnątrz ogrodu, pochodzą z połowy tego wieku.

Rodzina Morsiani założona w 1939 roku amatorska hodowla psów San Bernardo zwana „del Rescue”, znaną obecnie na całym świecie. ^[28]

Inne miejsca do odwiedzenia [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Piazza Marconi

Central Square jest najważniejszym miejscem publicznym, centrum kolekcjonerskim, wolnego czasu, biznesu, kucy politycznej i idealnej pasji Bagnasi. Na placu lina została przekazana, procesy poprzedzone konfrenerami różnych firm; Czasami woda rzeki Santerno na niej biegała na placu. W 2004 r. Piazza Marconi wpłynęła całkowity historyczny powrót do zdrowia, który doprowadził do renowacji podłogi. W 2008 r. Ratusz przeprowadził się tam, który w ten sposób powrócił do swojej historycznej kwatery głównej.

Palazzo Fabbri

Znajduje się po wschodniej stronie Piazza Marconi; W różnych epokach był to dom burmistrza, rzeźnika i tawerny. Dzisiaj, po zakończeniu cennej pracy przywracającej, stała się siedzibą gospody. Broźne zeznania lokalnej architektury XIX wieku, jest wyposażone w małym krużganku, z loggią w selenicie stojącej na środku wschodniej strony, która wydaje się bardziej starożytna (prawdopodobnie sześcioatrakcyjna).

„Molinello piani”

Konstrukcja szesnastej -wiecznej (zbudowana w 1511) ^[29] Znajduje się wzdłuż kanału Molini Castel Bolognese i Lugo. Był własnością konta Sassatelli do 1878 r., Kiedy sprzedano rodzinę piani ^[29] . Przestał swoje funkcje w drugiej połowie XX wieku; Następnie jego pomieszczenia były używane jako restauracja. Obecny właściciel przywrócił aparat technologiczny, pozostawiając go w pierwotnej lokalizacji. Jego ulepszenie jest w oczekiwaniu jako Muzeum i Centrum Dokumentacji.

Park archeologiczny łąki S. Andrea

Zdefiniowano „obszar przywracania ekosystemu i miejsce archeologiczne”.
Miejsce archeologiczne to Bagnara Vecchia. Zostały ujawnione przez wykopaliska dokonane w latach 2005–2021; Duża grupa wolontariuszy przyczyniła się do prac. Witryna składa się z motty, czyli wzrostu ziemi, która ukrywa starożytny zamieszkany obszar. Bagnara Vecchia była chroniona przez wykorzenione i rowy z zalanymi obszarami. Obszar, który był używany do upraw, został rozdzielony w celu stworzenia parku dostępnego przez społeczeństwo wokół miejsca archeologicznego. Do obecnych już popiołu i dębów dodano rośliny OLM, klonowy klon wiejski, biała morwa i czarna olnia. Na północno-wschodnim brzegu tego obszaru powstał mały las o powierzchni około 2000 metrów kwadratowych z białymi topolami, uskokami i limonkami.

Ewolucja demograficzna [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Ankietowani ^[30]

Obce grupy etniczne i mniejszości [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Według danych ISTAT na dzień 31 grudnia 2009 r. Rezydentka zagraniczna populacja wynosiła 189 osób. Narodowość większość reprezentowała na podstawie ich odsetka w całej populacji mieszkańców, to:

Religia [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Na terytorium Bagnary znajduje się parafia należąca do diecezji Imoli.
Istnieją dwa miejsca nabożeństwa:

• Kościół arcystriest: obraz „Madonna del Voto” jest czczony, polichrome terakotta o wysokości około 1 m na nasypie rzeki Santerno z okazji wykopalisk dla jej argumentu. Można go datować na drugą połowę XVI wieku ^[26] (Prawdopodobnie między 1564 a 1585) i przywołuje się do uzdrowienia z niemowukości, zarazy i klęsk żywiołowych. W 1631 r. Ustanowiono ucztę głosowania publicznego, ponieważ dzięki za ochronę kraju przed epidemią zarazy z 1630 r.; Od tego czasu uroczyste procesje odbyły się w ostatnią niedzielę lipca na jego cześć z interwencją władz religijnych i cywilnych. W 1998 r. Utworzono kiosek prawego nasypu Santerno, który zastępuje oryginalny filar.
• Sanctuary of the Madonna del Rescue: The Image, pomalowana terakota, została wykonana w 1705 roku. Przez lata Grace uzyskane dla wstawiennictwa dziewicy zostały pomnożone. W 1763 r. Sanktuarium zostało zbudowane tam, gdzie jest nadal przechowywane. Przywołuje się do uzdrowienia z niemożności. Jego rocznica przypada w ostatnią niedzielę lipca.

Muzea [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Muzeum Castle

Zbiera ogromną liczbę świadectw dostępnych w historii kraju i okolic. Najstarsze znaleziska są możliwe do epoki żelaza; Inne szczątki pochodzą z wioski o wysokiej wiosce ( Kąpiel zamku ) Położony dziś w obszarze o nazwie Prati di Sant’andrea, na wschód od obecnego centrum miasta (przez Lungo). Wioska, położona na kopcu (sztucznym kopcu) o prostokątnym kształcie, jest przedmiotem wykopalisk archeologicznych od 2005 r. ^{[trzydziesty pierwszy]} . Ślady rzymskiej i średniowiecznej stwierdzono w różnych warstwach. Muzeum z siedzibą w Rocca zostało zainaugurowane 28 czerwca 2008 r.

Muzeum historyczne „Pietro Mascagni”

Najważniejsza korespondencja kompozytora jest przechowywana, składająca się z około 4600 listów napisanych w ciągu trzydziestu lat (w latach 1910–1944) i zamówionej u 126 kolekcjonerów. Zachowano również kilka osobistych obiektów mistrza, liczne zdjęcia z poświęceniem, jedno z jego fortepianu, obsada pogrzebowa jego twarzy, wyniki muzyczne, publikacje poświęcone mu, wycinki z gazet tamtych czasów i wiele innych. Muzeum zostało zbudowane w 1975 r. Po darowiznie przekazanej parafii przez panią Annę Lolli (1888–1972) ^[32] , Bagnarese i Musa inspirują mistrza. Śmiertelne spotkanie odbyło się w Rome Opera Theatre w 1908 roku, gdzie Lolli był zajęty jako piosenkarka chóru ^[33] . Muzeum mieści ponad pięć tysięcy listów napisanych przez muzyka do Anny Lolli w latach 1910–1944.

Parish Museum of Sacred Art

Muzeum, założone przez Monsignora Alberto Mongardi (ArcoPriest z Bagnary w latach 1932–1978), zostało założone na terenie plebanii Kościoła ArcoPriest. Przedmioty religijne są przechowywane w większości do kościołów terytorium Bagnarese. O szczególnym znaczeniu ^[34] :

• Urządzenia liturgiczne w Brocade i Damaszku, Trine i haftowane tkaniny (XVI-XIX wiek);
• Rzadki przeciwzakrzeralny i stopniowy, zarówno z drzewami, odpowiednio z dnia 1520, jak i 1524, podpisany przez Pier Paolo Porro;
• Biblia i jedna Zgoda XVI wieku;
• Inne książki chóralne, rękopisy i grafiki XVII i XVIII wieku;
• różne obiekty złota i srebrne oprogramowanie;
• Siedemnastowieczny ostatorowce religi w złotej miedzi i cenne osiemnastowieczne szkło w złotym srebrze.

Zachowane są również obrazy z XVI wieku -VIII, w tym ołtarz niewinnego z Imoli, podpisany i datowany na 1515, oraz płótno Pietro Bacchi z Bagnary (niewielki malarz XVI wieku); kompletny atlas na siedmiu obrazach z 1650 r.; Florentyjska i Imolese Majolica z XVII i XVIII wieku; cenny ukrzyżowanie w Fico Wood z XV wieku Donatello School; Zbiór ponad tysiąca monet i medali (XVII-XIX Secc.).

Inne miejsca ochrony

Pamiętaj również o zabytkowym jądrze archiwum parafialnego, który zawiera ważne papierowe kopie dokumentów z 1252 i 1437-1573, oprócz książek ochrzczonych (od 1564 r.), Potwierdzenia (od 1578 r.), Wesela (od 1587 r. ), umarłych (od 1507 r.), do stanów ludności (od 1760 r.) I do zapasów (od 1738 r.) ^[35] .

Wydarzenia i rocznice [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

• „Pop Cult Fest Peoples” (czerwiec). Jest to święto ludów. Wydarzenie jest zasadniczo eno-gastronomiczne. Można smakować gastronomię dziesiątek krajów pięciu kontynentów. Kuchnia nie jest ponownie zinterpretowana: jest tworzona przez ludzi urodzonych w krajach, w których proponują potrawy. Na kwadratach kraju możesz słuchać muzyki na żywo. Towarzyszy się wystawom i rozszerzeniu artystyczne oraz zaimprowizowane;
• „Golden Mascagni” (w ostatnią niedzielę października). Urodzona w 1981 r. Nagroda jest przyznawana lirycznej piosenkarce, która szczególnie wyróżniła się w ostatnim roku. Ceremonia wręczenia nagród odbywa się podczas koncertu w parafialnym audytorium. Od 2009 r. Przydzielono mu również „Złoty Mascagni” do swojej kariery. Kolejną nagrodą o wartości krajowej jest „Złota Lily”. Urodzony w 1991 roku, został nazwany na cześć tenora Beniamino Gigli. Nagroda jest dostarczana pod koniec sezonu lirycznego, na początku maja.

Bagnara di Romagna ma tylko jedną ułamek: San Filippo, która znajduje się w niewielkiej odległości od rzeki Santerno i kanału Emiliano Romagna.

Urbanistyka [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Historyczne centrum Bagnarese zachowuje topografię przyznającą mu w 1354 r. Przez Barnabò Visconti, który wzmocnił go ścianą otoczoną fosą i zbudowano Rocca na zachodniej stronie (patrz patrz Rocca (patrz patrz Rocca (patrz La Rocca Sfopesceca ).

Aby poruszać się w kierunku Bolonii, konieczne jest przekroczenie wanterno. Do początku XIX wieku przejście odbyło się lub łodzią. W 1821 r. Zainaugurowano pierwszy stabilny most (drewniany); W 1879 roku powstał nowy most, zawsze w drewnie. Po pierwszej wojnie światowej zbudowano pierwszy most murowy. Bombardowania drugiej wojny światowej uderzyły go i zniszczyły. Nowy most sięga 1951 roku.

Gminy Bagnara di Romagna, Alfonsine, Bagnacavallo, Conselice, Cotignola, Fusignano, Lugo, Massa Lombarda i Sant’agata na formie Santerno razem zjednoczenie gmin Lower Romagna.

Burmistrzowie od 1951 r [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Źródło: Prefektura Ravenny – Biuro wyborcze

Twinning [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Bagnara di Romagna jest bliźniacza z:

Obiekty sportowe [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Następujące rośliny nalegają na obszar miejski Bagnara ^[37] :

• Miejskie boisko sportowe;
• Hala sportowa;
• Obiekt sportowy tenis i miski (z pięciokrotnym boiskiem piłkarskim).