[{"@context":"http:\/\/schema.org\/","@type":"BlogPosting","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/battiscombe-gunn-wikipedia\/#BlogPosting","mainEntityOfPage":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/battiscombe-gunn-wikipedia\/","headline":"Battiscombe Gunn – Wikipedia","name":"Battiscombe Gunn – Wikipedia","description":"before-content-x4 Zdj\u0119cie rodzinne z 1935 r. Battiscombe Gunn jest pierwszym po lewej stronie w drugim rz\u0119dzie Battiscombe \u201eJack\u201d George Gunn","datePublished":"2020-02-03","dateModified":"2020-02-03","author":{"@type":"Person","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/author\/lordneo\/#Person","name":"lordneo","url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/author\/lordneo\/","image":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/secure.gravatar.com\/avatar\/44a4cee54c4c053e967fe3e7d054edd4?s=96&d=mm&r=g","url":"https:\/\/secure.gravatar.com\/avatar\/44a4cee54c4c053e967fe3e7d054edd4?s=96&d=mm&r=g","height":96,"width":96}},"publisher":{"@type":"Organization","name":"Enzyklop\u00e4die","logo":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/wiki4\/wp-content\/uploads\/2023\/08\/download.jpg","url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/wiki4\/wp-content\/uploads\/2023\/08\/download.jpg","width":600,"height":60}},"image":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/upload.wikimedia.org\/wikipedia\/commons\/thumb\/e\/ed\/Meacham_50th_Anniversary_BW.jpg\/220px-Meacham_50th_Anniversary_BW.jpg","url":"https:\/\/upload.wikimedia.org\/wikipedia\/commons\/thumb\/e\/ed\/Meacham_50th_Anniversary_BW.jpg\/220px-Meacham_50th_Anniversary_BW.jpg","height":"170","width":"220"},"url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/battiscombe-gunn-wikipedia\/","wordCount":4323,"articleBody":"     (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});before-content-x4Zdj\u0119cie rodzinne z 1935 r. Battiscombe Gunn jest pierwszym po lewej stronie w drugim rz\u0119dzie Battiscombe \u201eJack\u201d George Gunn (Londyn, 30 czerwca 1883 r. – 27 lutego 1950 r.) To by\u0142 angielski egiptolog i filolog.        (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4W 1906 r. Opublikowa\u0142 swoje pierwsze t\u0142umaczenie z j\u0119zyka egipskiego. Przet\u0142umaczy\u0142 napisy na wiele wa\u017cnych wykopalisk i miejsc, w tym Faiyum, Saqqara, Amarna, Giza i Luksor (w tym Tutanghamon). By\u0142 kustoszem Muzeum Egipskich Antyk\u00f3w Kairu i Uniwersytetu Muzeum Uniwersytetu Pensylwanii w Filadelfii. W 1934 r. Zosta\u0142 mianowany profesorem egiptologii na University of Oxford, przewodnicz\u0105cego, kt\u00f3rego utrzymywa\u0142 do swojej \u015bmierci w 1950 r. Gunn urodzi\u0142 si\u0119 w Londynie, syn George’a Gunna, cz\u0142onka gie\u0142dy w Londynie, i Julii Alice Philp. Dziadkami ze strony ojca byli Theophilus Miller Gunn (FRCS), wa\u017cny londy\u0144ski orygina\u0142 z Chard i Mary Dolly Battiscombe z Bridport. Ojcem Theophilusa by\u0142 John Gunn, kaznodzieja niekonformistyczna pochodz\u0105ca z Wick w Szkocji, ale kt\u00f3ry przekaza\u0142 Chard prawie ca\u0142\u0105 swoj\u0105 karier\u0119. Oba oddzia\u0142y rodzinne by\u0142y nonkonformistami. Imi\u0119 pochodzi od nazwiska matki matki. Zosta\u0142 poinstruowany w Bentas School, Westminster School i Honon’s Allhallow School. Te szko\u0142y publiczne by\u0142y bardziej liberalne ni\u017c wiktoria\u0144skie i przedstawi\u0142y Gunnowi bardziej otwarte \u015brodowisko. Bethedas w tamtych czasach przyci\u0105ga\u0142 niekonformistyczne, agnostyczne i liberalne \u017byd\u00f3w. Mia\u0142 wi\u0119zi z kr\u0119gami intelektualnymi i z wyznawcami Wedgewood, Darwin, Huxley i Trevelyan. [Pierwszy] W wieku 14 lat, gdy by\u0142 jeszcze w szkole, zacz\u0105\u0142 czyta\u0107 hieroglify. [2] Zasun\u0119\u0142 si\u0119 na opiekuna w Wiesbaden i wr\u00f3ci\u0142 do Londynu w wieku 18 lat, z powodu zmian w finansach rodzinnych. [3]        (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4Ojciec spodziewa\u0142 si\u0119, \u017ce Jack pod\u0105\u017cy swoje \u015blady w londy\u0144skim mie\u015bcie, ale odkry\u0142, \u017ce jego syn nienawidzi\u0142 tej pracy. Pr\u00f3bowa\u0142 stworzy\u0107 bank i in\u017cynier, ale on te\u017c nie lubi. W latach 1908\u20131911 by\u0142 prywatnym sekretarzem Arthura Wing Pinero, co wola\u0142. [4] W 1911 roku przeprowadzi\u0142 si\u0119 do Pary\u017ca, gdzie pracowa\u0142 jako dziennikarz w imieniu Continental Daily Mail. [2] [5] Udowodni\u0142, \u017ce od najm\u0142odszych lat zosta\u0142 przywieziony na j\u0119zyki i zacz\u0105\u0142 wsp\u00f3\u0142pracowa\u0107 z egipskimi hieroglifami, gdy wci\u0105\u017c ucz\u0119szcza\u0142 do szko\u0142y. Chocia\u017c cz\u0119sto m\u00f3wi si\u0119, \u017ce by\u0142 on samoukiem, Archiwa Griffith Institute m\u00f3wi, \u017ce studiuj\u0119 hieroglify w University College w Londynie, jako student Margaret Murray. [4] [6] [7] Pocz\u0105tek kariery i zaanga\u017cowania w teozofi\u0119 [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ] W 1905 roku gra\u0142 rol\u0119 \u201eKap\u0142ana powodziowego i burz\u201d w produkcji London Teosophical Society zatytu\u0142owane \u015awi\u0105tynia z\u0142otego jastrz\u0119bia , napisane i wyre\u017cyserowane przez Florence Farr. [8] W 1906 r. Jego t\u0142umaczenie \u201emaksyma Ptahhotep i instrukcje Kagemni\u201d (zaczerpni\u0119te z Papyrus Prisse w Pary\u017cu) zosta\u0142o opublikowane w serii \u201em\u0105dro\u015bci literatury m\u0105dro\u015bci\u201d. [9] P\u00f3\u017aniej przedwcze\u015bnie rozwa\u017c\u0119 to t\u0142umaczenie i powiedzia\u0142: \u201eT\u0142umaczenie Papyrus Ca\u0142kowicie odrzucone, jednak mo\u017cna odrzuci\u0107 co\u015b ju\u017c w druku\u201d. [4] Jest to jednak uwa\u017cane za wyra\u017an\u0105 popraw\u0119 w odniesieniu do poprzednich t\u0142umacze\u0144 i nadal jest przedrukowane. [dziesi\u0119\u0107] Wydaje si\u0119 r\u00f3wnie\u017c, \u017ce w tym czasie by\u0142 w kontakcie z przyw\u00f3dcami wszystkich frakcji Commutyl Community of London: Arthur Edward Waite z The Magical Order, Golden Dawn i Aleister Crowley, kt\u00f3ry stworzy\u0142 w\u0142asny porz\u0105dek o nazwie A\u2234A \u2234 Po opuszczeniu z\u0142otego \u015bwitu. Biografia Waite napisana przez R. A. Gilberta opisuje Gunna jako \u201eartyst\u0119, egiptolog i ekspert w j\u0119zykach orientalnych. [11] Crowley opar\u0142 swoj\u0105 now\u0105 religi\u0119, Thelema, na t\u0142umaczeniu stele Ankh-EF-en-Khonsu, zwanej tak\u017ce \u201estele rolilowania\u201d. Pierwotnie (1904) przet\u0142umaczy\u0142 go od asystenta kustosza Muzeum Egiptejskiej staro\u017cytno\u015bci Kairu, pod nadzorem egiptologa Bugscha. W 1912 roku zacz\u0105\u0142 u\u017cywa\u0107 kolejnego t\u0142umaczenia, t\u0142umaczenia Gunna i Gardinera. [dwunasty]        (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4Magazyn Crowley, Equinox , zawiera\u0142 seri\u0119 parodii waite. W dw\u00f3ch z nich Battiscombe Gunn pojawia si\u0119 jako posta\u0107 drugorz\u0119dna. W pierwszym tomie 1, numer 8 (wrzesie\u0144 1912 r.) Gunn pojawia si\u0119 w \u201eWaite’s Wet\u201d, wyobra\u017ani o powrocie Waite do Crowley Group. W tomie 1, numer 10 (wrzesie\u0144 1913 r.) Gunn pojawia si\u0119 w \u201eDead Weght\u201d, fa\u0142szywym opisie \u015bmierci Waite (\u017cy\u0142 do lat 40. XX wieku). Innym cz\u0142onkiem Z\u0142otego Dawn, z kt\u00f3rym udokumentowano jego zwi\u0105zek, by\u0142 Allan Bennett. Clifford Bax w swoich wspomnieniach \u201eniekt\u00f3rzy dobrze zna\u0142em\u201d, opisuje Gunna podczas organizowania spotkania z Bennettem. Bax by\u0142 tak\u017ce przyjacielem pierwszej \u017cony Gunna, Meeny i jego syna Patricka Hughesa, zwanego p\u00f3\u017aniej Spike. [13] Pocz\u0105wszy od lat 30. XX wieku, Gunn by\u0142 twardym antagonist\u0105 Frederica H. Wooda, zgodnie z kt\u00f3rym staro\u017cytna egipska ksi\u0119\u017cniczka przemawia\u0142a w j\u0119zyku egipskim przez \u201erozmaryn\u201d. Ten spos\u00f3b m\u00f3wienia w innych j\u0119zykach jest znany jako Xenoglossia. Wyra\u017cenia w j\u0119zyku rozmarynowym zosta\u0142y zapisane fonetycznie i egiptolog, Hulme, argumentowa\u0142, \u017ce rozmaryn by\u0142 podobny do staro\u017cytnego egipskiego i \u017ce mo\u017cna go zatem przet\u0142umaczy\u0107 na angielski. W czerwcu 1937 r., Z artyku\u0142em na temat Journal of Egyptian Archaeology Gunn twierdzi\u0142, \u017ce Hulme manipulowa\u0142 transkrypcjami, aby dostosowa\u0107 je do tego, co chcia\u0142a dosta\u0107. [14] Kolejne badanie przeprowadzone przez Johna D. Raya potwierdzi\u0142o, \u017ce \u201enie mog\u0105 by\u0107 w\u0105tpliwo\u015bci co do niekompetencji Hulme\u201d. [15] Ponadto zar\u00f3wno Gunn, jak i Ray wskazali, w jaki spos\u00f3b koncepcja wielb\u0142\u0105d\u00f3w wykorzystywanych jako transport domowy by\u0142 niesp\u00f3jny, poniewa\u017c by\u0142y one wykorzystywane jako transport tylko z osiemnastej dynastii egipskiej. Ksi\u0105\u017cka napisana przez Wood na ten temat, Cud egipski , tworzy ci\u0105g\u0142e odniesienia do Gunna, w tym: \u201ePonadto przej\u015bcie naszego przeciwnika Battiscombe Gunn w 1950 r. Mo\u017cna zapami\u0119ta\u0107 komentarz, de Mortuis zero Nisi Bonum\u201d. [16] [17] Przed wyjazdem do Pary\u017ca w 1911 r. Pozna\u0142 Alan Gardiner. Pozostali przyjaci\u00f3\u0142mi na ca\u0142e \u017cycie, a Gardiner zosta\u0142 wspomniany w jego Testamencie jako opiekun jego profesjonalnych dokument\u00f3w. W 1913 roku po raz pierwszy odwiedzi\u0142 Egipt, jako epigrafista zespo\u0142u wykopaliskowego Flindersa Petrie w Harageh, niedaleko Fayyum, gdzie wsp\u00f3\u0142pracowa\u0142 z Reginaldem Engelbachem. [18] Wybuch pierwszej wojny \u015bwiatowej uniemo\u017cliwi\u0142 mu powr\u00f3t w nast\u0119pnym roku. Wracaj\u0105c do Anglii, zaci\u0105gn\u0105\u0142 si\u0119 do refleksji artyst\u00f3w, ale zosta\u0142 zwolniony za niepe\u0142nosprawno\u015b\u0107 w 1915 r. W latach 1915\u20131920 pracowa\u0142 jako asystent Gardiner, szczeg\u00f3lnie w pracach leksykograficznych, kt\u00f3re doprowadzi\u0142y do \u200b\u200bpublikacji Staro\u017cytny egipski Onomastica . Je\u015bli chodzi o ten okres, Gardiner powiedzia\u0142: \u201eTo by\u0142 prawdziwy Czech, a wiele jego bada\u0144 odby\u0142o si\u0119 w jego zakwaterowaniu w \u015brodku nocy\u201d. [19] [20] Seria pisemnych artyku\u0142\u00f3w podczas pracy dla Gardiner doprowadzi\u0142a do publikacji w 1924 r. Badania w egipskiej sk\u0142adni . [21] W tej ksi\u0105\u017cce identyfikuje dziwne relacje syntaktyczne mi\u0119dzy zaprzeczeniem a czasem, znanym obecnie jako prawo Gunna. Prawo Gunna wci\u0105\u017c pojawia si\u0119 we wsp\u00f3\u0142czesnych tekstach. [22] Zim\u0105 w latach 1921\u20131922 by\u0142 cz\u0119\u015bci\u0105 zespo\u0142u prowadzonego przez Thomasa Erica Peeta i Leonarda Woolleya w Amarnie. [23] By\u0142 cz\u0119\u015bci\u0105 1922 do 1928 r. Pracownik\u00f3w s\u0142u\u017cby staro\u017cytno\u015bci rz\u0105du egipskiego. W tym okresie pracowa\u0142 z Cecilem Firth w dochodzeniach dotycz\u0105cych piramidy w Teti. Pom\u00f3g\u0142 w t\u0142umaczeniu Anostoki z grobowca Tutanchhamon. Uda\u0142o mu si\u0119 przeczyta\u0107 nazw\u0119 Snefru w grobie, kt\u00f3ry ostatecznie okaza\u0142 si\u0119 hetepheres I. W 1928 roku zosta\u0142 konserwatywnym asystentem egipskiego Muzeum Kairu, w roku, w kt\u00f3rym urodzi\u0142 si\u0119 jego syn, John Battiscombe. W okresie, w kt\u00f3rym mieszka\u0142 w Maadi, bezpo\u015brednio z Kairu, studiowa\u0142 tworzenie papirus\u00f3w, uprawiaj\u0105c ro\u015bliny w ich ogrodzie. Zmia\u017cd\u017cy\u0142 papirus mi\u0119dzy dwiema warstwami po\u015bciel, wytwarzaj\u0105c doskona\u0142e okazy papirusa, z kt\u00f3rych jeden zosta\u0142 wystawiony w egipskim Muzeum Kairu. [24] [25] W 1931 r. Przeprowadzi\u0142 si\u0119 na University of University of Pennsylvania w Filadelphia jako kustosz sekcji egipskiej. W 1934 r. Uzyska\u0142 dyplom na honor na University of Oxford, dzi\u0119ki kt\u00f3remu m\u00f3g\u0142 zosta\u0107 mianowany profesorem egiptologii tego samego uniwersytetu, przewodnicz\u0105cego, kt\u00f3rego utrzymywa\u0142 do \u015bmierci. By\u0142 cz\u0119\u015bci\u0105 Queen’s College, aw 1943 r. Zosta\u0142 mianowany \u201ecz\u0142onkiem\u201d British Academy. Gdy by\u0142 w Oksfordzie, po\u015bwi\u0119ci\u0142 si\u0119 swoim studentom kosztem swoich bada\u0144. By\u0142 wydawc\u0105 Journal of Egyptian Archaeology W latach 1934\u20131939 i utrzymywa\u0142 wi\u0119zi epistolarne z wieloma innymi egiptologami rozproszonymi po ca\u0142ym \u015bwiecie. Podczas drugiej wojny \u015bwiatowej wielu jego uczni\u00f3w (w tym Alec Dakin) pracowa\u0142o nad dekodowaniem wersji Tajnych Wiadomo\u015bci do Bletchley Park. Inni studenci to Ricardo Caminos, Warren Royal Dawson, Peter Lewis Shinnie, [Pierwszy] Paul Ernst Kahle a Thomas Garnet Henry James. \u017b\u00f3\u0142ty napisany przez Agatha Christie w 1944 roku, Pewnego razu , jest ustawiony na Teby w Kr\u00f3lestwie \u015arodkowym i opiera si\u0119 na serii liter, kt\u00f3re Gunn przet\u0142umaczy\u0142. W przypadku \u201eLand of Enchanters – egipskie opowiadania od najwcze\u015bniejszych czas\u00f3w do dnia dzisiejszego\u201d, opublikowane w 1947 r., Przedstawi\u0142 angielskie t\u0142umaczenie opowie\u015bci w staro\u017cytnym j\u0119zyku egipskim i koptyjskim. [26] W 2002 roku wydano wydanie czasopism. W 1915 r. Pozna\u0142 Men\u0119 Hughes, by\u0142\u0105 irlandzkiego muzykologu Herberta Hughesa. Jej dziewczyna nazywa\u0142a si\u0119 Lillian Meacham, urodzona w Maidstone w Kent, ale przekaza\u0142a du\u017c\u0105 cz\u0119\u015b\u0107 m\u0142odzie\u017cy do Kapsztadu w Po\u0142udniowej Afryce, gdzie ojciec, C.S. Meacham, by\u0142 mened\u017cerem Brewerry Olssona. [13] Otrzyma\u0142 przydomek Meny przez Alfreda Richarda Orage’a, kt\u00f3ry powiedzia\u0142, \u017ce jego blondynki z dzieci\u0144stwa przypomina\u0142y mu ksi\u0119\u017cniczk\u0119 Guglielmin\u0119. Prawie dwadzie\u015bcia lat wr\u00f3ci\u0142 do Londynu, aby studiowa\u0107 fortepian w Royal Academy of Music. Jego m\u0142odsz\u0105 siostr\u0105 by\u0142a Gwendoline Meacham, kt\u00f3ra p\u00f3\u017aniej zosta\u0142a szkock\u0105 nacjonalist\u0105 i zmieni\u0142a nazwisko na Wendy Wood. Opr\u00f3cz gry, dla kt\u00f3rego zdoby\u0142 2 z\u0142ote medale przed zatrzymaniem, by\u0142 cz\u0119\u015bci\u0105 kr\u0119gu, kt\u00f3ry obraca\u0142 si\u0119 wok\u00f3\u0142 G. B. Shaw i H. G. Wellsa. By\u0142 cz\u0142onkiem Fabianizmu i po\u015bwi\u0119ci\u0142 si\u0119 odczytom teozoficznym. W 1907 r., Nied\u0142ugo przed ma\u0142\u017ce\u0144stwem z Hughesem, mia\u0142 kr\u00f3tki zwi\u0105zek z rze\u017abiarzem i drukark\u0105 Ericem Gillem, z kt\u00f3rym ona i Jack byli przyjaci\u00f3\u0142mi na ca\u0142e \u017cycie. [27] Jack wynaj\u0119\u0142 domek w Ditchling, w kt\u00f3rym Gill znajdowa\u0142 si\u0119 latem 1919 r., A Jack, Mena i Pat mieszkali tam p\u00f3\u017aniej. [13] W 1915 r. Podczas pierwszej wojny \u015bwiatowej Meena by\u0142a we Florencji, aby odwiedzi\u0107 innego konkurent, \u201ebogatego Amerykanina\u201d. Jack towarzyszy\u0142 swojemu siedmiu latach -cold syna, Patrick Hughes (p\u00f3\u017aniejszy Spike Hughes) z Londynu do Florencji, a nast\u0119pnie wr\u00f3ci\u0142. W swojej autobiografii \u201eOtwarcie bar\u00f3w\u201d Pat opisuje decyzj\u0119 matki o powrocie do Anglii, aby po\u015blubi\u0107 Jacka. [13] Jednak rozw\u00f3d z Herbertem Hughesem zosta\u0142 ratyfikowany dopiero w 1922 roku. [28] W latach dwudziestych, kiedy Jack pracowa\u0142 w Egipcie, Mena sp\u0119dzi\u0142 czas w Europie \u015arodkowej, gdzie Jack dotar\u0142 do niej latem. W 1924 r. Mena bada\u0142a psychoanaliza z Sigmuntem Freudem w Wiedniu i S\u00e1ndor Ferencui w Budapeszcie. W tym okresie Jack zosta\u0142 poproszony o odwiedzenie Freuda, aby obserwowa\u0107 jego egipskie staro\u017cytno\u015bci. Nigdy nie powiedzia\u0142 Freudowi nic, ale przekona\u0142 si\u0119, \u017ce prawie wszystkie podr\u00f3bki. [29] Mena by\u0142a psychoanalitykiem przez nast\u0119pne 45 lat, do 80 roku \u017cycia. Podczas gdy Jack by\u0142 profesorem egiptologii w Oksfordzie, Meena nadal \u0107wiczy\u0142a psychoanaliz\u0119 na Harley Street w Londynie. Po drugiej wojnie \u015bwiatowej pracowa\u0142 z Ann\u0105 Freud, aw latach sze\u015b\u0107dziesi\u0105tych w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Po uko\u0144czeniu treningu psychoanalitycznego Mena towarzyszy\u0142a Jackowi do Egiptu, aw 1928 r. Ich syn J. B., znany jako Iin, urodzi\u0142 si\u0119 w Kairze. W 1940 roku Meena i Jack rozwiedzi\u0142y si\u0119, a Mena po\u015blubi\u0142a Alexa Gray-Clarke, m\u0142odego lekarza Harley Street. W 1948 r. Jack po\u015blubi\u0142 Constance Rogers, bibliotek\u0119 Muzeum Ashmolean. ^  A B  Juan Carlos Moreno Garc\u00eda, Od Draculi do Rostovtzeff lub: Misadventures of Economic History we wczesnej egiptologii ( PDF ), w opublikowanym przez Martina Fitzenreitera (a cura di), Ibaes , X, Londra, Golden House Publications, 2009. URL skonsultowa\u0142 si\u0119 18 stycznia 2012 r.  (Zarchiwizowane przez Orygina\u0142 URL 19 marca 2012 r.) .  ^  A B   Battiscombe George Gunn , W Journal of Egyptian Arcaeology , tom. 36, grudzie\u0144 1950, s. 104\u2013105.  ^  James Gunn, Przodkowie i potomkowie Ingram Gunn (1737\u20131800) WICK , 1998.  ^  A B C  Warren R. Dawson, Battiscombe George Gunn 1883 – 1950 , W Materia\u0142y z British Academy , XXXVI, Londra, Geoffrey Cumberlege.  ^   Battiscombe Gunn, Nekrolog Profesor B. G. Gunn – J\u0119zyk staro\u017cytnego Egiptu , W Czasy , 2 Marzo 1950.  ^   Griffith Institute Archive: Gunn MSS .  ^  Margaret S. Drower, Breaking Ground: Pionierskie kobiety archeolodystki , A Cura di Getzel M. Cohen, Martha Joukowsky, University of Michigan, 2004, ISBN 0-472-11372-0  ^  Reginald Engelbach, Battiscombe G Gunn, Transakcje drugiego dorocznego Kongresu Federacji Europejskich Sekcji Towarzystwa Teozoficznego, kt\u00f3re odby\u0142y si\u0119 w Londynie 6, 7, 8, 9 i 1, 1905 , Londyn, 1905, s. 21.?  ^  Battiscombe G. Gunn, M\u0105dro\u015b\u0107 Wschodu: Instrukcja Ptah -Hotep i instrukcja Ke’Gemni: The Festest Books in the World – przet\u0142umaczone z Egipcjanina z wprowadzeniem i za\u0142\u0105cznikiem , Londra, John Murray, Albemarle Street, 1906.  ^  Battiscombe G. Gunn, M\u0105dro\u015b\u0107 Wschodu: Instrukcja Ptah -Hotep i instrukcja Ke’Gemni: The Festest Books in the World – przet\u0142umaczone z Egipcjanina z wprowadzeniem i za\u0142\u0105cznikiem , Cannesinger Publishing, LLC, 2010, ISBN 978-1-161-35851-3.  ^  R. A. Gilbert, A. E. Waite – magik wielu cz\u0119\u015bci ( PDF ) [[[ Przerwane po\u0142\u0105czenie ] , Denington Estate, Wellingborough, Northamptonshire NN8 2RQ, Crucible, Thorsons Publishing Group Limited ,, 1987, ISBN 1-85274-023-X.  ^   Admin, Kim i czym s\u0105 te egipskie odniesienia w Liber Resh? , W Golden Lotus Oasis , Listopad 2009. URL skonsultowa\u0142 si\u0119 18 stycznia 2012 r.  (Zarchiwizowane przez Orygina\u0142 URL 7 marca 2012 r.) .  ^  A B C D  Spike Hughes, Paski otwieraj\u0105ce – rozpocz\u0119cie autobiografii , Londra, Pilot Press, 1946.  ^   Journal of Egyptian Archaeology , Czerwca 1937 r.  ^  Peter i Elizabeth Fenwick, Maste Lives – dochodzenie w sprawie wspomnie\u0144 reinkarnacyjnych , New York, Berkley Books-Penguin Books, 1999, ISBN 978-1-101-20390-3.  ^   Frederic H. Wood, Cud egipski , Cannesinger Publishing, LLC, 2003, ISBN 978-0-7661-4010-3. URL skonsultowa\u0142 si\u0119 18 stycznia 2012 r.  (Zarchiwizowane przez Orygina\u0142 URL 21 stycznia 2012 r.) .  ^  LA Versione w j\u0119zyku angielskim w \u201ePodej\u015bciu naszego przeciwnika Battiscombe Gunn, w 1950 r., Mo\u017cna zapisa\u0107 z komentarzem, zmar\u0142ych, nic poza dobrym\u201d  ^  Reginald Engelbach, Battiscombe G Gunn, Harageh, British School of Archaeology w Egipcie i egipskie konto badawcze. Twentieth Year, 1914. [Publikacja XXVIII] , Londra, British School of Archaeology w Egipcie, 1923.  ^  Sir Alan Gardiner, Moje lata pracy , Londra, Coronet Press Limited, 1962.  ^  La Versione w Lingua Inglese \u00e8: \u201eBy\u0142 prawdziwym bohemianinem i wi\u0119kszo\u015b\u0107 jego bada\u0144 przeprowadzono we w\u0142asnych zakwateriach w Dead of Night\u201d  ^  Battiscombe Gunn, Badania w egipskiej sk\u0142adni ( PDF ), 13 Rue Jacob Vie, Pary\u017c, orientalista ksi\u0119garnia Paul Geunther, 1924 (Zarchiwizowane przez Orygina\u0142 URL 21 lipca 2011 r.) .  ^  Mark Collier E Bill Manley, Jak czyta\u0107 egipskie hieroglify: przewodnik krok po kroku, aby si\u0119 uczy\u0107 , Berkeley E Los Angeles, Kalifornia, University of Califrornia Press, 1998, s. 146, ISBN 0-520-23949-0.  ^  T. E. Peet E C. L. Wooley, Miasto Akhenaton, cz\u0119\u015b\u0107 I. 38. Wspomnienie Egypt Exploration Society .  ^  Jaroslav Cerny, Papier i ksi\u0105\u017cki w staro\u017cytnym Egipcie , Londra, H. K. Lewis & Co. Ltd., 1947.  ^  A. Lucas, Staro\u017cytne egipskie materia\u0142y i przemys\u0142, wydanie 2 , Londra, Edward Arnold and Co., 1934.  ^  Bernard Lewis (pod redakcj\u0105), Land of Enchanters – egipskie opowiadania od najwcze\u015bniejszych czas\u00f3w do dnia dzisiejszego , Lower Belgrave Street, Londra, The Harvill Press, 1948.  ^  Fiona McCarthy, Eric Gill: A Lover’s Poszukiwanie sztuki i Boga , E.P. Ulton, 1989.  ^  Angela Hughes, Chelsea Footprints: A trzydzieste kronika , Londra, Quartet Books, 2008.  ^  Spike Hughes, Drugi ruch – kontynuowanie autobiografii , Londra, Museum Press, 1951.        (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4"},{"@context":"http:\/\/schema.org\/","@type":"BreadcrumbList","itemListElement":[{"@type":"ListItem","position":1,"item":{"@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/#breadcrumbitem","name":"Enzyklop\u00e4die"}},{"@type":"ListItem","position":2,"item":{"@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/battiscombe-gunn-wikipedia\/#breadcrumbitem","name":"Battiscombe Gunn – Wikipedia"}}]}]