Battle of Milazzo (1860) – Wikipedia

. Bitwa pod Milazzo W okolicy i w mieście Milazzo walczyło go między 17 a 24 lipca 1860 Który Przez Giuseppe Garibaldi wraz z licznymi wolontariuszami wylądowali, głównie ekspedycja medyczna, utworzyła pierwsze jądro Armii Południowej lub Armii Garibaldii, która wylądowała na Sycylii, atakując królestwo dwóch Sycylii.

Pokonali żołnierzy bourbona. Siły zatrudnione w starciu wyniosły około 10 000 mężczyzn, z których ponad 6000 było Garibaldian, podczas gdy neapolitańscy żołnierze, którzy zmierzyli się w bitwie, mieli 3400; Historycy zgłaszają również inne strony boków.

Bitwa pod Milazzo bardzo różniła się od tej wspieranej w Calatafimi. Po raz pierwszy Garibaldini mierzył się z formacją bourbona prowadzoną przez dowódcę zdecydowanie zamiaru walki.

Siły bourbonowe, wysłane przez Messinę w celu obrony fortecy Milazzo i jej małego garnizonu, składały się z trzech batalionów myśliwych pieszo, łowcy na koniu i górskiej baterii artyleryjskiej, w sumie 3400 mężczyzn, kierowanych przez wykwalifikowane wykwalifikowany Pułkownik Ferdinando Beneventano del Bosco.

Jednak przy tej okazji rozmieszczenie Garibaldiana było również bardziej spójne dzięki 8000 pręcikach wioślarskich i 400 000 nabojów, które przybyły z Piemont.
Jednak nie można było wykorzystywać charakterystyk zakresu do 300 metrów nowych karabinów, ponieważ Garibaldini nie miało niezbędnego przygotowania do pełnego użycia tej broni (patrz: Uzbrojenie Garibaldini). Ponadto Garibaldini mógł liczyć na liczbową supremację, jednocześnie narzekając na brak działów kawalerii i początkową niższość artylerii.

Historyk George Macaulay Trevelyan szacuje, że w dniu 20 lipca Garibaldini nie przekroczył liczby 5700, a prawdopodobnie zatrudniono liczbę od 4000 do 5700. Ten sam historyk informuje, że według źródeł bourbon siły królestwa dwóch sicylii wyniosły 122 oficerów i 4544 żołnierzy, w tym garnizon zamku. Dlatego, z wyłączeniem około 1000 garnizonu, Woods miałby ponad 3000 skutecznych w terenie. ^[Pierwszy] .

Charles Stuart Forbes, brytyjski dziennikarz po wyprawie, opisuje przeciwne strony w następujący sposób, nawet jeśli pułkownik Bosco zaangażował tylko część siły w ataku, z drugą linią obrony i garnizonem zamku jako ochronę w przypadku ochrony wycofać się. ^[2] Garibaldi miał również dwa statki, w sumie 18 z końca osiemnastego armaty, z krótkim strzałem, zwanym modelem charzenowym.

Siły obecne w bitwie pod Milazzo after-content-x4
Garibaldi siły	numer		Siły bourbona	numer
Medici Division	2400 + 50 Artyleria		3 bataliony myśliwych	2.400
Dywizja Consenz	1300			1000
Toskania Brygada Maleenchini	700		Dwa eskadry smoków	120
			Artyleria	280
Total Garibaldini	4.400		Całkowity bourbon	3.800
Armaty	4		Armaty	24 (prawie wszystkie w zamku)
	dwunasty i 12 funtów i 6 i 6 funtów

Po serii wstępnych potyczek, wzajemnie rozpoczął się w dniach poprzedzających, aby przetestować spójność sił przeciwnych, decydujące starcie powstało o 6.30 w dniu 20 lipca, w centrum równiny, która oferuje dostęp do małego półwysp Miasto Milazzo. Pisarz Alessandro Dumas, który opisał niektóre działania Garibaldiego, również był świadkiem bitwy. ^[3]

Garibaldi postanowił zaatakować rozmieszczenie bourbona, ułożone na dwie linie, z masywną centralną kolumną, poprzedzoną dwoma współczesnymi atakami pobocznymi, aby stworzyć przydatne przekierowanie. Organizacja i synchronizacja ruchów była raczej nieskoordynowana, a ta pierwsza próba została przekształcona w prawdziwą katastrofę, w której Garibaldianie zostali odrzuceni i nie mogli zawierać kontratak bourbon, cierpiących na poważne straty.

Ale z pewnością nie byli mężczyznami, którym brakowało w Garibaldi, a po szybkiej reorganizacji obrazów ataki Garibaldi podążały za sobą przez ponad sześć godzin, w których przeciwne strony wykazywały wyjątkową walkę, ożywioną przez dwóch przywódców, którzy osobiście prowadzą The the the the the Osobiście prowadzą Działania osobiście, obie nieustannie obecne w pierwszej linii.

Obaj byli tak blisko linii walki, że przy słynnej okazji nagły atak drapello kawalerii bourbonowi ryzykował przytłaczającego Garibaldi rannego przez kulę pod stopą, która rozdarła podeszwę i wspornik, musiał opuścić Ranny koń i z rewolwerem pozostawionym w torbie Sala. Natychmiast obecny Garibaldini postawił się w obronie dowódcy, aby dać mu sposób na bezpieczeństwo, ale wrzucił się do walki i, na szczęście, został na szczęście uratowany przez opatrzoną interwencję Giuseppe Missori, starcie uczestniczyło również przez kapitana Statella ^[4] .

Wczesnym popołudniem, po zwróceniu się o wysłanie posiłków z ufortyfikowanej cytadeli, gdzie garnizon bourbon złożony z 1400 mężczyzn został barykadowany na rozkaz pułkownika Raffaele Pironti, który odmówił otrzymania rozkazów uwzględniony Powrót do zamieszkałego obszaru, który oferuje większą ochronę ochrony.

To właśnie w tym momencie pirocorvetta Tukory Przybył w pobliżu zachodniego wybrzeża. Była to nowoczesna jednostka marynarki wojennej Bourbon, „post”, którą kilka dni wcześniej została dostarczona do sardyńskiej marynarki wojennej przez kapitana Amilcare Aguissola, skontaktowała się i przekonana o zdradzie przez admirała Carlo Pellion z Persano (patrz: Hipotezy o korupcji oficerów bourbona). Po zachowaniu omawianego oficera bourbona nastąpi kilku innych oficerów, którzy przyjęją jednolitą przyczynę: kiedy Francesco II na pokładzie Posłaniec Uratował z Neapolu do Gaety, tylko trzy statki podążały za nim, podczas gdy prawie cała flota pozostała zakotwiczona bez odpowiedzi.

Corvetta, natychmiast sprzedana siłom Garibaldi i przemianowana na „Tukory”, była uzbrojona w 10 potężnych armat, które osobiście wyreżyserowane przez Garibaldiego, nieustannie wzięły lewe skrzydło sił bourbonowych, zapobiegając wszelkim próbie kontrataku i zmuszając je do przejścia na emeryturę do Citadel wzmocniona.

21 lipca, po porozumieniu poszukiwanym przez ministra wojny w Neapolitan Giuseppe Salvatore, marszałek Tommaso de Clary i generał Giacomo Medici podpisali pakt na ewakuację żołnierzy bourbon z Sycylii, a także 25 lipca, również wydziały prowadzone przez pułkowniki Pironti i Del Bosco wyruszyli na Neapol, pozostawiając Milazzo w Garibaldi Hand.

Według najbardziej wiarygodnych historyków nie ma precyzyjnych statystyk, można wierzyć, że straty Garibaldi są obliczane w 750 lub 800 między śmierci a obrażeniami, podczas gdy lasy bourbon są szacowane przez lasy w 116 r. I zranione, według których według których rannych jest to Do Palformiei 31 ma być dodane niedostępne, a kolejne tuzin między śmiercią a rannymi. Wśród upadłych i rannych Garibaldini są również 44 genuese carabinieri i że Batalion Gaeta z krótkiej wysyłki utraconej, zawsze między zgonami a obrażeniami, od 15 do 17 oficerów z 32 i 190 wolontariuszy na 500 lub 600 ^[5] .

W każdym razie warunkowy Garibaldino zapłacił Milazzo bardzo wysoką cenę i w dużej mierze wyższą niż przeciwne straty, które, zgodnie z zeznaniami Don Giuseppe Bottà, wojskowego kapelana łowców neapolitan, ograniczyło się do 51 zgonów, 80 rannych i 25 rannych i 25 rannych i 25 rannych i 25 osób rannych i 25 więźniowie lub zaginione, w sumie 3400 mężczyzn zatrudnionych w bitwie.
Najmniejsza liczba strat bourbonowych wynika z faktu, że pułkownik Bosco pozbył się swoich żołnierzy na pozytywnej pozycji, co pozwoliło na lepszą obronę, zawierając w ten sposób straty ^[6] ; Ponadto siły bourbonowe, oprócz 8 armatów górskiej baterii na polu, również wspierały 40 armatów przydzielonych na ścianach zamku, co spowodowało wiele strat wśród Garibaldians, którzy musieli zaatakować Cóż, przeciwnicy przeciwprawni. ^[7]
Według artykułu Rewolucja na Sycylii Opublikowane przez brytyjską gazetę Ilustrowane London News z 4 sierpnia 1860 r., Nr 1043 Pag. 96, ogólne straty Garibaldi wynosiły 780, a bourbon 1223.

• Giacomo Medici, Bitwa o Milazzo opowiadana przez generała Giacomo Medici z kapitanem Pasini Giovanni , Typografia społeczna, Cremona, 1883
• G.B. Zaffaron, Wspomnienia o faktach historycznych bitwy o Milazzo opowiadane przez wojownika , Wskazówka. Już Boniotti w reżyserii F. Gareffi, Mediolan, 1862
• Święty Emanuele Barberini, Bitwa pod Milazzo z 20 lipca 1860 r. W odniesieniu do zjednoczenia Włoch; , Alessandria, współczesna typografia, 1951, OCLC 34827541 .
• George Macaulay Trevelyan, Garibaldi i tworzenie Włoch , Longmans, 1911
• Giuseppe Cesare Abba, Od kwartu do Volturno , Nistri, Pisa, 1866
• Charles Stuart Forbes, Kampania Garibaldi w dwóch sicyliach , William Blackwood and Sons, Edimburgo, 1861
• Giuseppe Bandi, Tysiąc od Genui do Capua , Salani, Florencja, 1903
• Lorenzo del Boca, Cholera Savoy! , Edizioni Piemme, 2003
• Zęby w Fiore, Przegrani Risorgimento , Utet, 2004
• Zęby w Fiore, Przeciwstawienie zjednoczenia Włoch – fakty i złe czynności Risorgimento , Rizzoli 2007