Biblioteka cudów – Wikipedia

before-content-x4

Artykuł w Wikipedii, Free L’Encyclopéi.

Plakat reklamowy (1884).
after-content-x4

Biblioteka cudów to kolekcja popularyzacji, wprowadzona w 1864 roku przez Louisa Hachette, zastępując efemeryczną serię stworzoną w poprzednim roku, kolekcji znakomitych uczonych [[[ Pierwszy ] . Wydawca powierzył kierownictwo Édouard Charton. Bez ograniczeń omawianych tematów małe książki (w 18) stanowiły „nieuporządkowaną encyklopedię”. Kolekcja będzie miała ponad 175 tomów, opublikowanych w latach 1865–1956. Mobilizowano największych popularyzatorów tamtych czasów, takich jak Camille Flammarion, Gaston Tissandier lub Paul Lacombe. Prace te zakończyły się sukcesem i naturalnie znajdują swoje miejsce w katalogach popularnych bibliotek, które mnożą się z lat 60. XIX wieku.

Édouard Charton zmarł w 1890 roku, ale to było dopiero w 1912 roku, z książką Louisa Joubina, Dno morza – życie w oceanach , czy Alphonse Berget zastąpi go w zarządzaniu kolekcją [[[ 2 ] .

  1. Jean-Yves Mollier, Louis Hachette , Paryż, Fayard, , 554 P. (ISBN 2-213-60279-4 ) W P. 432
  2. Zobacz tylną okładkę tej pracy

after-content-x4