Bitwa pod Brissarthe – Wikipedia

. Bitwa o Brissarthe miał miejsce w Brissarthe (Neustria) 15 września 866 ^{[[[ Pierwszy ]} Między frankami i oddziałem Bretonów sprzymierzonych przez pewien czas w Wikingach i naznaczony śmiercią markiza de Neustrie, Roberta Le Fort.

W 866 r. Król Breton Salomon w połączeniu z duńskim Hastingiem (Hásteinn) na wyprawę przeciwko Anjou, Maine i Touine. Miasto Le Mans jest splądrowane.
Według kroniki Saint Bertin ich oddział obejmuje około 400 wojowników.

Robert Le Fort, którego markiz obejmuje dotknięte regiony, udaje się zgromadzić armię Franków, podczas gdy Bretoni i Skandynawianie składają się z łupem. On ma przy sobie, że Ramnulf liczy się I ^Jest de Poitiers, Gauzfrid du Maine i jego syn Hervé.

Robert Le Fort nie może zapobiec worku Le Mans, ale zna podróż powrotną Wikingów, które są zmuszone do powrotu przez Brissarthe, jednym z rzadkich miejsc, w których można przejść przez rzekę. Rzeczywiście, etymologia słowa Brissarthe to „przejście na Sarthe” (bria = most). Wikingowie są zmuszeni schronić się w kościele, w Brissarthe i odeprzeć napaść dzięki kamiennym ścianom.

Robert The Fort Post of the Sentinels i podczas gdy część jego ludzi zamierza drakkar, wkłada ręce i wycofuje brategne. W nocy Hasting próbuje wycieczkę: Robert Le Fort, bez ochrony, jest na czele Franków, którzy, liczniejsze, 1500 ^{[[[ 2 ]} , łatwo je odeprzeć. Topór zastrzelił. Liczba Poitierów jest również poważnie ranna w strzałych i umiera w ciągu następnego miesiąca.

Bez szefa Frankowie są przepychane i pozwalają Wikingom uciec.

Historia bitwy Prüm Reginona [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

„Rok wcielenia Pana 867, Normani, zajmujący brzeg ROIRE, zobowiązali się do wyludnienia z okrucieństwem prowincje Nantes, Anjou, Poitou i Touine. Robert, który szedł, i Ramnulf, książę Aquitaine, zgromadził wielu ludzi, walczyli. Te, czując się ścigane przez armię, starali się wycofać wszystkich przyspieszonych w kierunku swojej floty. Ale, gdy zobaczyli, że mnóstwo ich ścigania podeszli, wiedząc, że lot ich nie uratuje, weszli do willi, w której w krótkim czasie pozostały, wzmocnili. W tej willi znajdował się bardzo duży kościół zbudowany w kamieniach, w którym duża część Normanów weszła z ich szefem, pospiesznym. Robert i Ramnulf, wraz z towarzyszami, oparty na nich, masakrując wszystkich, których znajdują poza kościołem. Zachęcając do budynku, zobaczyli, że został on wzmocniony i odkryli, że wielu pogan jest w środku. Po krótkim obradach zasadzili namioty dookoła, aby następnego dnia, po ustanowieniu wałów Ziemi i przyniesieniu swoich maszyn, zmniejszają wroga. Słońce zachodziło. Robert, niedysponowany ciepłem, wycofał hełm i napierśnik, aby ostygnąć przez chwilę. Gdy wszyscy byli zajęci montażem obozu, Normani nagle opuścili swoje schronienie i, z ogromnym zgiełkiem, rzucili się do Roberta i jego towarzyszy. Ale chociaż takie nagłe wydarzenie może zrobić wrażenie na najbardziej doświadczonych mężczyzn, Frankowie chwycili broń i zwrócili się do wrogów, których zmuszeni zastanowią się w kościele. Robert, biegający bez hełmu i bez napierśnika, walczył bez roztropności i, ścigając się przed wrogiem, został zabity na progu kościoła. Normanie wciągnęli swoje ciało do środka. Niedługo potem Ramnulf, który stał na odległość, obserwując scenę, został poważnie ranny przez strzałę, wysłaną przez Normana z okna bazyliki. Prowadzony przez rodzinę przed bitwą, ledwo przeżył trzy dni. Jeden jako nieszczęśliwe nieszczęście położyło kres walce. Armia, straciła przywódców i pełna głębokiego smutku, natychmiast podniosła oblężenie i wróciła do domu. Triumfujący Normanie dołączyli do ich floty. »»

W sierpniu 867 r. W Compiègne Charles Le Chauve podjął negocjacje z Pascween wysłanym przez jego ojczyma Solomona. Król Franków rozpoznaje suwerenność Salomona i jego syna Riwallona nad Bretanii i przyznaje Cotentin i Avranchin.

Hasting spustoszył Loire przez kilka lat: bursztyny w 867, Orlean w 868 r., Agni w 872 r., A Charles łysy musi następnie wezwać Bretony z Salomona.

Dla wschodzącej dynastii Robertian konsekwencje były w stanie być ważniejsze, jego synowie Eudes i Robert zostali objęci uściskiem opatem, który widział, jak przydzielili swoje wyróżnienia, wyróżnienia, które prawie przeszły do ​​linii Welf.

• Reininon the Tüm, Chroniczny .
• Annals of Saint-Bertin .
• Michel Dillange W Liczba Poitou, Dukes of Aquitaine: 778-1204 , Mougon, gesty ed., coll. „Historia”, 1995 , 303 P. , Ill., Okładka. chory. w drodze. ; 24 cm (ISBN 2-910919-09-9 , ISSN 1269-9454 , Bnf 35804152 ) W P. 63-69 .

Notatki [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]