Brewster X -32 – szybki szybki

. Brewster XA-32 Był średnim monomotorem z pojedynczym, przeznaczonym do roli Beaten Huntbombardinier opracowanej przez amerykańską firmę Brewster Aeronautical Corporation i pozostał na etapie prototypu.

Korpus powietrzny armii Stanów Zjednoczonych, pod wpływem sukcesów osiągniętych przez niemieckie bombowce myśliwskie w pierwszych fazach II wojny światowej, wydał konkretny MX-136 ^[2] odnoszące się do nabycia pojedynczego scenicznego samolotu atakującego. W odpowiedzi na specyfikację biuro techniczne firmy Brewster Aeronautical Corporation Company opracowało propozycję Brewster P-2. ^[2] Zamówienie produkcji dwóch prototypów zostało wydane w 1941 r., A inżynier R. D. MacCart został przydzielony do ich rozwoju. ^[2] Ze względu na zaangażowanie firmy w produkcję Chance Chance Vaught F4U Corsair dla marynarki wojennej USA i Burmuda Mk.I Caccib.i Siły powietrzne zdolności produkcyjne firmy były całkowicie nasycone. Program P-2 trwał niski priorytet do 1942 r., Kiedy rozpoczęła się budowa dwóch prototypów, oznaczona XA-32. W tym samym okresie Północnoamerykański rozpoczął budowę prototypów rywalizujących samolotów, wyznaczonych A-36 Apache.

Brewster XA-32 był jednoosobowym jednoznawalnym, z całkowicie metaliczną strukturą, w duraluminu. Skrzydło znajdowało się w środkowej pozycji, umieszczonej w kabinie pilotażowej, w której mieścił się pilota. Plany ogona były klasyczne z poziomymi stabilizatorami znajdującymi się u podstawy dryfu.

Wózek do lądowania był tylnego typu trójkołowego, wyposażonego w dużą jezdni w celu poprawy fazy lądowania. Główne nogi przedstawione wewnątrz konstrukcji skrzydła z ruchem bocznym skierowanym do wewnątrz, podczas gdy koło ogonowe, sterowanie, pozostało na zewnątrz.

Zastosowanym silnikiem był Pratt & Whitney R-2800-37 Podwójny promieniowiec ^[2] 18 -cylindrowa podwójna gwiazda, chłodzone powietrzem. Wypłacona energia była równa 2 100 KM (1 566 kW) i obsługiwała metalowy czterokant ze zmiennym metalem krokowym w locie.

Uzbrojenie obronne zostało oparte na ośmiu kalibru Browning Machine M2 .50 cala (12,7 mm), ustawionych czterech dla Semiala. Maksymalne obciążenie ofensywne w obrębie brzusznej wynosiło 450 kg, podczas gdy w przypadku awaryjnego można było je transportować pod skrzydłami, dwa 454 kg bomb. ^[2] Na drugim prototypie uzbrojenie zostało zmodyfikowane z instalacją czterech armat Hispano 20 mm z 480 ogólnymi ujęciami, ^[2] Podczas gdy maksymalny ładunek bomb transportowych wynosił 1 360 kg.

Pierwszy prototyp (numer seryjny S/N 42-13568) poleciał po raz pierwszy 22 maja 1943 r., Dwa lata po zleceniu budowy. Pierwsze loty potwierdziły dobroć realizacji, a wydajność samolotu okazała się prawie całkowicie odpowiadająca oryginalnej specyfikacji. Niestety z powodu niskiej mocy zainstalowanej jednostki jazdy samolot potwierdza się. Maksymalna zarejestrowana prędkość, z rozładowującymi samolotami, była równa 449 km/h (279 mph), ale gdy tylko zainstalowano wewnętrzne i zewnętrzne uzbrojenie, wartość ta była drastycznie obniżona. Ponadto poważne zjawiska Bufetting . ^[3] Niestety, z powodu chaotycznego zarządzania korporacyjnego tamtych czasów, nie było możliwe rozwiązanie problemów, które się pojawiły, co zostało ostro skrytykowane przez Kongres Amerykański. Niepowodzenie programu XA-32 obejmowało również ucieczkę od Brewster Aeronautical Corporation z produkcji samolotów. Oba wykonane prototypy zostały rozebrane.

• XA-32 : Pierwszy prototyp (numer seryjny S/N 42-13568)
• XA-32A : Drugi prototyp (numer seryjny s/n 42-13569) uzbrojony w 4 latynoskie armaty Hispano o pojemności 20 mm z 120 strzałami na broń. ^[2]

• Achille Boroli, Adolfo Boroli, Brewster SB2A Buccaneer , W Lotnictwo , tom. 4, Novara, de Agostini Geographic Institute, 1983, s. 116.
• ( W ) Bill Gunston, Encyklopedia światowego samolotu bojowego: techniczny katalog głównych samolotów bojowych od 1 wojny światowej do współczesności , New York:, Chartwell Books, Inc., 1976, ISBN 0-89009-054-8.
• ( W ) Gordon Swanborough, Peter M. Bowers, Samoloty marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych od 1911 roku , 2. edycja, Londra, Putnam, 1976, ISBN 0-370-10054-9.

Okresowy [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

• Nico Scarlato, Brewster atakuje samoloty , W Samoloty w historii , Nr 74, październik/listopad 2010, s. 1 27-33, ISSN 1591-1071 ( toaleta · ACNP ) .
• ( W ) Anson McCullough, Grind ‘Em Out Ground Attack: Poszukiwanie nieuchwytnego bombowca myśliwskiego , W Skrzydełka , tom. 25, nr 4, sierpień 1995, s. 1 18.