C/1995 O1 (Hale-Bopp)-Wikipedia

Comte Hale-Bopp, wkrótce po jego
Przejście do Périhelie (kwiecień 1997).

EPOSOCUCE Charakterystyka orbitalna 13 lutego 2010
(JJ 2455240.5) Założone na 39 Obserwować. pokrycie 3098 dni ( U = – )

Osi pół linii ( A )	2,78 × 10 dziesięć km Po zakłóceniu przez Jowisz (186 do)
Péhéhérie ( Q )	1,36 × 10 8 km według [[[ Pierwszy ] ; Następny W: ~ 4385 [[[ 2 ] (0,914 as)
Aphélie ( Q )	5,55 × 10 dziesięć km Po zakłóceniu (370,8 do)
Ekscentryczność ( To jest )	0,995 086
Skłonność ( I )	89,4 °
Długość geograficzna węzła wstępnego ( Oh )	282,47 °
Argument Perihelia ( Oh )	130 591 °
Kategoria	Okresowa kometa

modyfikator

. Hale-Bopp Comet (Oficjalne oznaczenie: C/1995 O1 ) można uznać za najbardziej obserwowaną kometę Xx ^{To jest} Century i jeden z najzdolniejszych poglądów od kilku dziesięcioleci. Była widoczna dla nagiego oka przez 18 miesięcy ^{[[[ 3 ]} , który stanowi rekord, w obliczu 9 miesięcy poprzedniego rekordu ustalonego przez Wielką Kometę z 1811 roku ^{[[[ 3 ]} .

Hale-Bopp został odkryty 23 lipca 1995 r. W bardzo dużej odległości od słońca, rodząc nadzieje, że stanie się to znacznie jaśniejsze, zbliżając się do Słońca i Ziemi. Chociaż prognoza błyskotliwości komet jest trudną sztuką, Hale-Bopp spełnił lub przekroczył prognozy w jej fragmencie w Perihela Pierwszy ^Jest Kwiecień 1997. To przyniosło mu imię „Wielka Komet z 1997 roku”.

Przejście Hale-Bopp było również niezwykłe przez panikę, którą wywołał. Pogłoski rozprzestrzeniają się, że po nim następuje pozaziemski statek kosmiczny, a plotki te zainspirowały wspólne samobójstwo sektorów bramy niebios.

Kometę odkryli dwóch niezależnych obserwatorów, Alan Hale i Thomas Bopp, oba w Stanach Zjednoczonych ^{[[[ 4 ]} . Hale spędził setki godzin, szukając komet, bez powodzenia, i podążał za kometami znanymi z przejścia swojego domu w Nowym Meksyku, kiedy upadł przez Hale-Bopp tuż po północy. Kometę miała pozorną wielkość 10,5 i była w pobliżu kulturowego klastra M70 w konstelacji Strzelca ^{[[[ 5 ]} . Hale zaczyna od ustalenia, że ​​w tej okolicy nie ma innego obiektu rozproszonego, a następnie konsultuje się z katalogiem komet i stwierdza, że ​​w tym regionie nieba nie jest znane. Po zauważeniu, że obiekt porusza się w porównaniu do stałych gwiazd, wysyła wiadomość e -mail do biura telegramów astronomicznych, centralnego rynku odkryć astronomicznych ^{[[[ 6 ]} .

Bopp nie miał teleskopu. Wyszedł z przyjaciółmi w pobliżu Stanfield (Arizona), aby obserwować gwiazdy i galaktyki, kiedy podnosi kometę przez przypadek, gdy nadchodzi jego kolej na okular. Uświadamia sobie, że widział coś nowego, gdy, podobnie jak Hale, sprawdza swoje niebiańskie karty, aby sprawdzić, czy znamy inne rozproszone obiekty w pobliżu M70, i stwierdzić, że nie ma. Wysyła zwykły telegram do Urzędu Telegramów Astronomicznych. Brian Marsden, który prowadzi biuro od 1968 roku, śmieje się: „Nikt już nie wysyła telegramu!” Podczas gdy telegram dociera do nas, Alan Hale wysłał nas 3 razy za pomocą nowych współrzędnych! »» ^{[[[ 7 ]}

Następnego ranka potwierdza się, że jest to nowa kometa, która nazywa się Comte Hale-Bopp, z liczbą C/1995 O1. Odkrycie zostało ogłoszone okrągłym 6187 Międzynarodowej Związku Astronomicznego ^{[[[ 5 ] W [[[ 8 ]} .

Pozycja orbitalna Hale-Bopp jest obliczana na 7,2 Au (jednostki astronomiczne) Słońca, które zlokalizowały ją między Jowiszem a Saturnem, która jest zdecydowanie odległością dalej od Ziemi, do której odkryto kometę, do której odkryto kometę ^{[[[ 9 ] W [[[ dziesięć ]} . Większość komet w tej odległości jest ledwo widoczna i nie wykazuje wykrywalnej aktywności, ale Hale-Bopp miał już obserwowalne włosy ^{[[[ 5 ]} . W 1993 roku znaleźliśmy zdjęcie wykonane w teleskopie anglo-australijskim ^{[[[ 11 ]} , odległość, z którą większość komet jest nieobserwowalna (komet Halleya był 100 razy niższy niż w tej samej odległości od słońca) ^{[[[ dwunasty ]} . Analiza wykazała później, że średnica jądra wynosi 60 ± 20 km , około sześć razy więcej niż kometa Halley ^{[[[ Pierwszy ] W [[[ 13 ]} .

Jego ogromna odległość i zaskakująca aktywność pokazują, że kometowa Bopp może stać się wyjątkowo genialna w swoim peryhelionie w 1997 roku. Ale specjaliści komet są ostrożni-komety mogą być wyjątkowo nieprzewidywalne, a wielu ma silne zajęcia na dużą odległość , ale zmniejszył się później. Comete C/1973 E1 (Kohoutek) w 1973 r. Został pochwalony jako „kometa stulecia”, ale okazało się, że jest to bardzo zwyczajne ^{[[[ 6 ]} .

Hale-Bopp staje się widoczny dla nagiego oka w maju 1996 r. I chociaż tempo wzrostu jego widoczności jest znacznie wzrosły w drugiej połowie tego roku ^{[[[ 14 ]} Astronomowie pozostają ostrożnie optymistyczne, myśląc, że stanie się to bardzo genialne. W grudniu 1996 r. Była zbyt blisko słońca, aby ją zaobserwować, ale kiedy pojawiła się ponownie w styczniu 1997 roku, jest już wystarczająco genialna, aby być widocznym dla każdego, kto próbuje ją zobaczyć, nawet z dużych miast w niebie, bardzo zanieczyszczone światłem ^{[[[ 15 ]} .

Kometa stała się spektakularna na początku 1997 roku.

W tym czasie Internet stał się zjawiskiem o coraz większym znaczeniu, a wiele stron internetowych, które podsumowują ewolucję komety i dają obrazy z światowej trasy, stały się niezwykle popularne. Internet odgrywa dużą rolę w bezprecedensowym zainteresowaniu społeczeństwem dla komety hale-bopp ^{[[[ 16 ]} .

Gdy zbliża się do słońca, kometa staje się coraz jaśniejsza: przechodzi do 2 ^{To jest} Grandeur w lutym, pokazujący parę ogonów, które dorastają: niebieski ogon gazowy, naprzeciwko słońca i żółtawy ogon zapytający wzdłuż jego orbity. 9 marca zaćmienie Słońca w Chinach, Mongolii i Wschodniej Syberii pozwala obserwować kometę w świetle dziennym ^{[[[ 17 ]} . Hale-Bopp zbliża się do Ziemi tak blisko, jak to możliwe, 22 marca 1997 r. W 1,315 AU ^{[[[ 18 ]} .

Przekazując Perihelia Pierwszy ^Jest Kwiecień 1997, kometa dała niezwykły spektakl. Był jaśniejszy niż jakakolwiek gwiazda w niebie, chyba że Syriusz, a jego pył ogon rozciągnął się na niebie 40 ma 45 ° d’Arc ^{[[[ 19 ] W [[[ 20 ]} . Kometę była widoczna na długo przed tym, jak niebo było całkowicie niejasne, każdej nocy, i chociaż wiele komet jest bardzo blisko słońca, kiedy mijają peryhelion, Hale-Bopp był widoczny przez całą noc półkuli północnej ^{[[[ 21 ]} . Był nawet widoczny z Paryża – zawsze z nagim okiem – przez kilka tygodni, na zachodnim horyzoncie, pomimo zanieczyszczenia atmosfery i jej obfitego oświetlenia.

Wszystko imponujące jest to kometa, mogło być jeszcze więcej. Gdyby minęła w pobliżu Ziemi, jak C/1996 B2 (Hyakutake) w 1996 r. (0,1 au) ^{[[[ 22 ]} , ogon komety, byłby podstawą całego nieba, będąc bardziej genialnym niż księżyc w pełni ^{[[[ 23 ]} .

Po przejściu do peryhelionu kometa przechodzi przez półkulę południową, a spektakl jest wykończony w większości opinii publicznej na półkuli północnej. Kometę była znacznie mniej imponująca dla obserwatorów na półkuli południowej niż dla osób na północy, ale obserwatorzy mieli wolny czas, aby zobaczyć jej osłabienie i zniknięcie w drugiej połowie 1997 r. Ostatnie obserwacje nagim okiem zostały zgłoszone w grudniu 1997 r. , co oznacza, że ​​kometa pozostała widoczna bez samolotów dla 569 J , lub około 18 i pół miesiąca ^{[[[ 14 ]} . Poprzedni rekord został pobity przez Wielką Kometę z 1811 r. (C/1811 F1), która pozostała widoczna dla nagiego oka około 9 miesięcy ^{[[[ 14 ]} .

Kometę nadal osłabiła podczas odchodzenia, ale nadal możemy za nią podążać. W październiku 2007 r., 11 lat po peryhelionie i w odległości 25,7 au od słońca, kometa była nadal aktywna, co mogła zaobserwować jej włosy ^{[[[ 24 ]} . Astronomowie oczekują, że będą obserwować kometę z dużymi teleskopami, być może do 2020 r., Kiedy dotrze do 30 ^{To jest} Pojawienie się wielkości ^{[[[ 25 ]} . Kometę była nadal zaobserwowana w grudniu 2010 r. ^{[[[ 26 ]} , w październiku 2011 r., A następnie w sierpniu 2013 roku ^{[[[ 27 ]} . Ostatnia obserwacja wymieniona datowana 13 sierpnia 2013 ^{[[[ 27 ]} .

Kometa jest ponownie oparta na 9 lipca 2022 przez teleskop kosmiczny James-Webb , podczas gdy kometa to 46 au du soleil ^{[[[ 28 ]} .

Hale-bopp w peryhelia Pierwszy ^Jest Kwiecień 1997.

Kometa prawdopodobnie poszła do Périhelie 4200 lat temu ^{[[[ 29 ]} . Jego orbita jest prawie prostopadła do poziomu ekliptycznego, co oznacza, że ​​bliskie spotkania planet są rzadkie. Jednak w kwietniu 1996 r. Kometę trafiła do 0,77 AU Jowisza, wystarczająco blisko, aby na orbita była zasadniczo dotknięta grawitacją planety ^{[[[ 29 ]} . Orbita komety została znacznie skrócona, przez okres 2533 lat ^{[[[ Pierwszy ]} , a jego następny powrót do wewnętrznego układu słonecznego zaplanowano na rok 4 385 ^{[[[ 2 ]} . Jego największa odległość od słońca (Aphelia) wyniesie 370 UA ^{[[[ Pierwszy ]} , zamiast poprzednich 525 AUS ^{[[[ 30 ] W [[[ trzydziesty pierwszy ]} .

Skumulowany wpływ na wiele orbitów zaburzeń grawitacyjnych na komety o dużej nachyleniu orbitalnym i niewielkiej odległości do peryhelionu zwykle ma tendencję do dalszego zmniejszania tej odległości do peryhelium. Hale-Bopp to około 15% szans na skończenie jako wypasanie komety w tym procesie ^{[[[ 32 ]} .

Obliczono, że ostatnia wizyta Hale-Bopp miała miejsce w 2215 r. J.-C. ^{[[[ 30 ]} Kometa musiała przedstawić aspekt podobny do tego, który widzieliśmy, ponieważ jej odległość najbliżej ziemi wynosiła 1,4 au, ale nie przyszedł do nas żaden ślad ^{[[[ notatka 1 ]} .

Hale-Bopp mógł mieć ścisłe podejście od Jowisza na początku czerwca 2215 rpne. AD, która spowodowała już znaczącą zmianę na swojej orbicie i 2215 pne. AD mogło być jego pierwszym fragmentem w wewnętrznym układzie słonecznym ^{[[[ 30 ]} .

Szacowane prawdopodobieństwo zderzenia z Ziemią wynosi, wraz z obecną orbitą, około 2,5 × 10 ⁻⁹ przez orbitę ^{[[[ 33 ]} . Jednak konsekwencje takiego wpływu byłyby apokaliptyczne ^{[[[ Uwaga 2 ]} .

Neutralny ogon sodu komety Hale-Bopp (prostoliniowy ogon zaczynający od jądra do lewej górnej części) ^{[[[ 34 ]}

Comte Hale-Bopp zaobserwowano z wielką uwagą przez astronomów, podczas jej przejścia do peryhelionu, a różne ważne postępy w nauce Competów były w stanie wynieść się z tych obserwacji.

Pył [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Szybkość produkcji pyłu komety była bardzo wysoka (do 2 × 10 ⁶ kg/s ) ^{[[[ 35 ]} , co może sprawić, że włosy wewnętrzne mogą być gęste ^{[[[ 36 ]} . W oparciu o wysoką temperaturę ziarna pyłu, wysokie albedo i silna emisja krzemianów w 10 pasku µm , obserwatorzy doszli do wniosku, że ziarna pyłu są mniejsze niż te obserwowane w jakiejkolwiek innej komecie ^{[[[ 37 ]} . Należy również zauważyć, że kometa Hale-Bopp wykazała najwyższą liniową polaryzację mierzoną do tej pory dla komety. Ta polaryzacja wynika z dyfuzji promieniowania słonecznego przez cząstki pyłu włosów i zależy od natury ziaren. To potwierdza, że ​​ziarna pyłu włosów komety Hale-Bopp są mniejsze niż w dowolnej innej komecie ^{[[[ 38 ]} .

Ogon sodu [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Jednym z najbardziej niezwykłych odkryć był trzeci rodzaj ogona komety. Oprócz dobrze znanych ogonów gazu i pyłu, Hale-Bopp wykazał lekki ogon sodu, widoczny tylko z potężnymi instrumentami z odpowiednimi filtrami. Program sodu został już zaobserwowany przez inne komety, ale nie został zidentyfikowany z ogonem. Hale-Bopp Sodium Tail składa się z neutralnych atomów (nie jonów) i miał długość około 50 × 10 ⁶ km ^{[[[ 34 ]} .

Źródło sodu wydaje się być włosy wewnętrzne, niekoniecznie jądro. Istnieje kilka możliwych sposobów generowania atomów sodu: zderzenia między ziarnami pyłu, rozpylenie sód przez światło ultrafioletowe. Głównie odpowiedzialny mechanizm utworzenia ogona sodowego Hale-Bopp nie jest ustalany, a ponadto wąskie części ^{[[[ 34 ]} i rozproszone ^{[[[ 39 ]} ogon może mieć różne pochodzenie ^{[[[ 40 ]} .

Podczas gdy ogon kurzu komety znacząco podąża za planem orbity komety, a ogon gazu wskazuje bezpośrednio na przeciwło Słońca, wydaje się, że ogon sodu jest między nimi. Oznacza to, że atomy sodu są wydalane z głowy komety przez ciśnienie promieniowania ^{[[[ 34 ]} .

Obfitość deuteru [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Obfitość deuteru w komecie Hale-Bopp w postaci ciężkiej wody znaleziono podwójnie niż w oceanach lądowych. Zakładając, że obfitość deuteru w Hale-Bopp jest typowa dla wszystkich komet, oznacza to, że wpływ komet, źródła znacznej części wody na Ziemi, nie może być jedynym źródłem ^{[[[ 41 ]} .

Deuter został również wykryty w wielu innych uwodornionych związkach komety. Stosunek deuteru do światła wodoru zmienia się w zależności od związku. Może to sugerować, że lody komety zostały utworzone w chmurach międzygwiezdnych, a nie w mgławicy słonecznej. Teoretyczne modelowanie tworzenia się lodu w chmurach międzygwiezdnych sugeruje, że kometa Hale-Bopp powstała w temperaturach 25 ma 45 K ^{[[[ 41 ]} .

Związki organiczne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Obserwacje spektroskopowe Hale-Bopp ujawniły obecność wielu związków organicznych, niektóre nigdy wcześniej nie były wykryte. Te złożone cząsteczki mogą istnieć w rdzeniu komety lub mogą być syntetyzowane przez reakcje w komecie ^{[[[ 42 ]} . Podobnie jak w hyakutaku kometowym w 1996 r., W szczególności w szczególności ślady kwasu izocyjanowego (HN = C = O) w Hale-Bopp w 1997 r.

Wykrywanie argonu [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Hale-Bopp jest pierwszą kometą, w której wykryto argon, szlachetny gaz ^{[[[ 43 ]} . Gazy szlachetne są chemicznie obojętne i wysoce lotne, a ponieważ różne gazy szlachetne mają różne temperatury sublimacji, można je wykorzystać do testowania opowieści termicznych o podłożu, tutaj, lod komicznych. Krypton ma temperaturę sublimacji 16 ma 20 K i został znaleziony ponad 25 razy rzadszy niż na słońcu ^{[[[ 44 ]} , podczas gdy argon o doskonałej temperaturze sublimacji został wzbogacony o jego obfitość na słońcu ^{[[[ 43 ]} . Razem te obserwacje wskazują, że wnętrze Hale-Bopp zawsze było chłodniejsze niż 35 ma 40 K , ale w pewnym momencie był cieplejszy niż 20 K . O ile mgławica słoneczna nie była znacznie chłodniejsza i bogatsza w argonie, niż się powszechnie przypuszczalnie, sugeruje to, że kometa została utworzona poza Neptune, w regionie pasa Kuipera, a następnie migrowała na zewnątrz w kierunku chmury Oort ^{[[[ 43 ]} .

Obrót [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Aktywność i odgazowanie komety Hale-Bopp nie były równomiernie rozmieszczone nad jądrem, ale raczej pochodzi z kilku izolowanych dysz. Obserwacja materiałów z tych dysz ^{[[[ 45 ]} pozwolił obserwatorom zmierzyć okres obrotu komety, który był równy w przybliżeniu 11 H 46 min ^{[[[ czterdzieści sześć ]} . Nałożone na tę obrót, w ciągu kilku dni odnotowano kilka okresowych wariantów, co oznacza, że ​​kometa była około jednej osi ^{[[[ 47 ]} .

Kłócić się o dwa jądra [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W 1999 r. Opublikowano artykuł, który wyrażał hipotezę istnienia jądra binarnego, aby w pełni uwzględnić aspekt emisji pyłu przez Hale-Bopp. Niniejszy artykuł opierał się na analizie teoretycznej i nie domagał się obserwacyjnego wykrycia proponowanego jądra satelitarnego. Oszacował, że ma średnicę około 30 km , główne jądro wynosi około 70 km , i że orboundował w odległości 180 km za około 3 dni ^{[[[ 48 ]} .

Wyniki tego artykułu zostały skrytykowane przez obserwatorów, ponieważ nawet w przypadku teleskopu Hubble, komiczne obrazy nie ujawniły śladu podwójnego jądra ^{[[[ 49 ] W [[[ 50 ]} . Ponadto, kiedy wcześniej obserwowaliśmy komety, które się zepsuły ^{[[[ 51 ]} , nigdy nie zaobserwowaliśmy stabilnego jądra binarnego. Biorąc pod uwagę bardzo małą masę jąder komet, orbita jądra binarnego byłaby łatwo złamana przez grawitację słońca i innych planet.

Obserwacje z wykorzystaniem optyki adaptacyjnej na koniec 1997 r. I na początku 1998 r. Zadano jako pokazanie podwójnego piku w jądrze w jądrze ^{[[[ 52 ]} . Jednak kontrowersje dotyczące pytania, czy tego rodzaju obserwacje można wyjaśnić jedynie ciągłym jądrem binarnym ^{[[[ 13 ]} .

W listopadzie 1996 r. Amatorski astronom Chuck Shramek (W) Z Houston w Teksasie (Stany Zjednoczone) ma wizerunek CCD komety, który w pobliżu pokazuje rozmyty, lekko wydłużony obiekt. Ponieważ jego program komputerowy Sky Map nie identyfikuje obiektu jak gwiazda, Shramek nazywa Radio Bell Art, aby ogłosić, że odkrył „obiekt tego rodzaju Saturna” po Hale-Bopp. Fani UFO, tacy jak Courtney Brown, który wprowadził jasnowidz, szybko doszedł do wniosku, że istnieje statek pozaziemski ^{[[[ 53 ]} . Kilku astronomów, w tym Alan Hale ^{[[[ 54 ]} , powiedział, że obiekt był po prostu gwiazdą wielkości 8.5: SAO141894, która nie pojawiła się na mapie nieba Shramek, ponieważ nieprawidłowo wybrał swoje preferencje do użycia ^{[[[ 55 ]} .

Później Art Bell twierdził, że uzyskał obraz obiektu anonimowego astrofizyk, który potwierdziłby jego odkrycie. Jednak astronomowie Olivier Hainaut i David J. Tholen z University of Hawaje powiedzieli, że tak zwane zdjęcie było manipulowaną kopią jednego z ich własnych zdjęć komety ^{[[[ 56 ]} .

Kilka miesięcy później, w marcu 1997 r., Sekt niebiańskiej bramy wybrał wygląd komety jako sygnał ich rytualnego wspólnego samobójstwa. Twierdzili, że opuszczają swoje ziemskie ciała, aby poszli na statek według komety ^{[[[ 57 ]} .

Comte Hale-Bopp, w odległości prawie 2 miliardów km od sun-kredytowej: ESO.

Jego długi okres widoczności i obszerne echo podane w mediach podczas jego wizyty oznaczają, że Hale-Bopp był prawdopodobnie najbardziej obserwowaną kometą w historii, miała znacznie większy wpływ na ogół społeczeństwa niż powrót komety Halley w 1986 r. Z pewnością widziała ją większa liczba osób niż każde z poprzednich fragmentów komety Halley. Na przykład 69% Amerykanów widziało Hale-Bopp 9 kwietnia 1997 ^{[[[ 58 ]} . Zerwała zestaw płyt dla komet: odkrycie dalej od słońca ^{[[[ 18 ]} przez amator, z największym dobrze zmierzonym jądrem, po (2060) Chiron ^{[[[ 13 ]} , i było to widoczne dla nagiego oka dwa razy dłużej jako poprzedni rekord ^{[[[ 14 ]} . Była także jaśniejsza niż wielkość 0 przez osiem tygodni, która jest dłuższa niż jakakolwiek inna zarejestrowana kometa ^{[[[ 18 ]} .

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

55. ↑ (W) Zagubiony grób ( Zagubiony grób ) , Kent Weeks, 1998 , 330 P. (ISBN 978-0-297-81847-2 I 0-297-81847-3 ) W P. 198

Notatki [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]