Caldera di Silverthrone – Wikipedia

. Caldera di Silverthrone (po angielsku Silverthrone Caldera ) jest potencjalnie aktywnym kompleksem wulkanicznym położonym na południowo-zachodniej Kolumbii Brytyjskiej, Kanadzie, 350 km na północno-zachodnim odległości miasta Vancouver i około 50 km na zachód od Mount Waddington w górach Pacyfiku ( Pacyfiku ), z kolei uwzględnione w górach przybrzeżnych. ^[2] Caldera jest jedną z największych spośród nielicznych obecnych w zachodniej Kanadzie, mierzącym około 30 km długości (oś półno-południowa) i 20 szerokości (wschód-zachód). ^[Pierwszy] Mount Silverthrone, katedra lawy erodowanej po północnej stronie Caldera i 2864 m wysokości, należy do najwyższych wulkanów w Kanadzie. ^[Pierwszy]

Głównymi lodowcami w rejonie Caldera to Pashleth, Kingcome, Trudel, Kllinlini i Silverthrone. Większość witryny leży na polu lodowym Haltzuk, największym zlokalizowanym w południowej połowie nadmorskich gór; Jest to jeden z pięciu dziedzin lodu w południowo -zachodniej Kolumbii Brytyjskiej, które osiły od połowy lat 80. XX wieku z powodu globalnego przegrzania. ^[3] Prawie połowa lodowca Kllinlini karmi homonimiczną drogę wodną, ​​a więcej generuje zbocza i drobne drogi wodne. ^[3]

Caldera del Silverthrone plasuje się w odległej lokalizacji i rzadko jest odwiedzana lub badana przez geologów, w tym wulkanologów. Można do niego dotrzeć helikopterem lub, z większymi trudnościami, przeprowadzając wycieczkę wzdłuż jednej z licznych dolin rzecznych, które rozciągają się od wybrzeża Kolumbii Brytyjskiej lub przez płaskowyż wewnętrzny. ^[Pierwszy]

Silverthrone jest częścią wulkanicznego pasa Pemberton: w innym kompleksie głęboko erodowanego kaldera zwanego kompleksem lodowca Franklin, wulkaniczny pas Pemberton topi się z Garibaldi, składającym się z stożków i pola wulkanicznych, które podążają za północno-zachodnią linią w pobliżu granicy między Kanadą a USA na wschód od Vancouver, na wybrzeżu Kolumbii Brytyjskiej. ^[4] Natkujące skały obecne w tym obszarze są filonowe i związane z frontem wulkanicznym aktywnym w miocenem, na wczesnych stadiach subdukcji płytki nazębnej Juan de Fuca. ^[5] Z niezwykłym wyjątkiem King Island, wszystkie natrętne i erupcyjne skały są klacalinowe, zwłaszcza pszenica i dacyt. ^[5]

Na szerszą skalę, nachalne i erupcyjne skały są częścią gór przybrzeżnych, co czyni go największym ciągłym depozytem granitowym, który pojawił się w Ameryce Północnej. ^[6] Metamorficzne skały rozciągają się na około 1800 km wzdłuż wybrzeża Kolumbii Brytyjskiej, południowo-wschodniej Alaski i południowo-zachodniej Jukonu. Jest to resztka wulkanicznego łuku po raz kolejny rozległa łuk łańcucha przybrzeżnego , pochodzący z subdukcji tabliczek Farallon i Kula między jurajską a eocenem. ^[6] Przeciwnie, Garibaldi, skromny, Cayley i Silverthrone mają niedawne pochodzenie wulkaniczne. ^[7]

Struktura [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Podobnie jak inni Calder, srebrny throne powstał w wyniku opróżnienia komory magmowej pod wulkanem. Jeśli erutowano całkiem magmę, opróżniona komora nie będzie w stanie utrzymać ciężaru wulkanicznego budynku nad nią. ^[Pierwszy] W przybliżeniu pęknięcie okrągłe, „uszkodzenie pierścienia”, rozwinęło się w przeszłości wokół krawędzi pomieszczenia. Te złamania pierścieniowe działają jako podajniki wtargnięcia uskoku: wtórne usta wulkaniczne utworzone nad pęknięciem pierścienia, a gdy opróżniono komorę magmową, środek wulkanu wewnątrz pęknięcia pierścienia zaczął się zapadać. Działanie to może być wynikiem pojedynczej erupcji kataklizmicznej lub w wyniku szeregu erupcji. ^[Pierwszy]

Wyraźna różnica między grubym podstawowym naruszeniem strzępienia mocowania a najstarszymi krystalicznymi skałami sąsiednich pików sugeruje, że obecność pierwszego wynika z tego, co jest uwalniane z ciepła. ^[Pierwszy] Obecność nieregularnych podgrupowych wtargnięć i obfitość Dicchi wewnątrz naruszenia, ale nie w sąsiednich cale skał, dostarczają dalszych informacji na temat geologicznej natury kaldery srebrnej. ^[Pierwszy] Datowanie z argonem potassio między 750 000 a 400 000 lat związane z riolityczną katedrą lawowej powyżej podstawowego naruszenia wydaje się zgodne z wysokimi wskaźnikami podnoszenia i erozji zarejestrowanych gdzie indziej w górach przybrzeżnych. ^[Pierwszy]

Pochodzenie [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Powodując w dużej mierze niewytłumaczalne przyczyny wulkanizmu, które generowały kaldera srebrnego throne, nadal są przedmiotem badań. Witryna nie znajduje się powyżej gorącego punktu, podobnie jak Nazko lub Hawaje. Jednak ślady tego, ile produktu obszaru subdukcji kaskadii, takich jak andezyt, bazaltica, analizy, dacyt i ryolite, można znaleźć w wulkanu i innych miejscach wzdłuż obszaru subdukcji. ^{[8] [9]} Obecna konformacja płytki płytki wynika z subdukcji, która ją interesuje, jak wyłania się ze składu chemicznego thronu srebra. ^{[7] [dziesięć]}

Obszar subdukcji Cascadia jest długą płytką tektoniczną do granicy oddzielającej granicy Juana de Fuca, Explorer, Gorda i North American. W tym momencie oceaniczna skorupa Oceanu Spokojnego pokroiła poniżej Ameryki Północnej z prędkością 40 mm rocznie. ^[11] Gorąca magma, która wzrosła powyżej zstępującej tablicy oceanicznej, stworzyła wulkany, z których każda wybucha przez kilka milionów lat. Szacuje się, że obszar subdukcji istnieje od co najmniej 37 milionów lat; W tym czasie ożył tak zwany wulkaniczny łuk wodospadu, który rozciąga się na 1000 km wzdłuż obszaru subdukcji z północnej Kalifornii na wyspę Vancouver. ^{[dwunasty] [13]} Kilka wulkanów w łuku jest potencjalnie aktywnych: wszystkie erupcje lokalnych kraterów miały miejsce w erze historycznej, o której mamy wieści na terytorium USA. ^[14] Dwa z najnowszych to Lassen Peak w latach 1914–1921 i wielka erupcja Monte Saint Helens z 1980 roku. Aby prześledzić najmniej starożytne w Kanadzie, musisz pomyśleć o Massie Mount Massif 2350 lat temu. ^[7]

Cykle erupcyjne [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Bardzo niewiele wiadomo na temat wybuchowej historii Silverthrone, ale wierzymy, że podobnie jak w przypadku innych pokoi erupcje mają charakter wybuchowy, obejmujący lepką magmę, żarowe lawiny popiół wulkanicznych i ciepłe przepływy piroklastyczne. Magma pochodzenia tej skały jest klasyfikowana jako kwas, z poziomami od półproduktów średniego z krzemionki, relikwii, dacytu i andezytu. ^{[8] [15]} Magma Andesic i riolityczna są powszechnie związane z dwiema formami wybuchowych erupcji zwanych Plinianem i Peleanem. ^[15] Silverthrone jest znacznie młodszy od jego wybitnego sąsiada, kompleksu lodowca Franklin w wschodnim zasięgu.

Większość produktów pojawiających się Caldera została mocno erodowana przez alpejskie lodowce i są teraz odsłonięte na stromych zboczach, które rozciągają się od poziomu morza na wysokości mniejsze niż 3000 m. ^[Pierwszy] Wydaje się, że większość kompleksu eksplodowała między 100 000 a 500 000 lat temu, ale są one również prześledzone za pomocą stożków postglacjalnych i bazaltycznych i przepływów lawy. Dzięki randkowaniu z potassio-argonem odkryto, że 1 100 000-1 000 000 lat temu to duży przepływ lawy o długości co najmniej 10 km, wlała się do strumienia Pashleth i do dolin rzeki Machmell. Ten blokujący przepływ lawy jest wyraźnie najnowszy niż datowanie się na argon potasu, a prądy lodowcowe o wysokiej energii właśnie zaczęły wpływać na kanał wzdłuż krawędzi odlewu lawy. ^[8] Młodsze Andesatyczne Skały emitowane przez grupę ust, obecnie pokryte lodem, rozciągane wokół obrzeży Caldera. Na dużych wysokościach naruszenie i materiał pyrochiczny proksymalnie różnych erody poggian na monetach gruboziarnistych pochodzących z najstarszych części kompleksu wulkanicznego. Obecność nie skonsolidowanych złoża rzeki lodowcowej pod przepływem sugeruje, że ma to mniej niż 1000 lat. ^[Pierwszy]

Chociaż precyzyjny wskaźnik wybuchowości wulkanicznej (VEI) Caldera Silverthrone jest nieznany, chemię i strukturę wulkanu można porównać do innych kaldrów, które mogą pochwalić się produkcją niektórych z najbardziej gwałtownych erupcji na świecie. Około 30 km długości i szerokości 20, kaldera ma znacznie większy rozmiar niż inne punkty kraterowe tego samego łuku: pomyśl o kraterie jeziornym, w Oregonie, gdzie długość mierzy 10 km i długość 8. Taka gorąca jest zwykle tworzona przez dorosłych kataklizmicznych erupcje, które osiągają stopień 7 w wskaźniku wybuchowości wulkanicznej („superkolosalne”). ^[16]

Aktualna działalność [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Silverthrone’s Caldera jest jednym z jedenastu kanadyjskich wulkanów, które przyciągają uwagę sejsmologów: inni to Castle Rock, Mount Edziza, Massif Mount Cayley, Monte Hodoo, The Vulcano, Crow Lagoon, Monte Garibaldi, Mount Maker Massif, The Wolcanic Field Wells Grey-Clearwater i stożka Nazko. ^{[17] [18]} Dane sejsmiczne sugerują, że te wulkany nadal zawierają płynne tunele magmy, co wskazuje na możliwą przyszłą aktywność erupcyjną. ^[19] Pomimo dostępnych danych nie pozwala na jasny wniosek, obserwacje poczynione przez reprezentacje geologów dodatkowe wskazania, że ​​niektóre wulkany Kanady są potencjalnie aktywne, a ich związane z tym ryzyko może być znaczące. ^[2] Aktywność sejsmiczna jest związana zarówno z niektórymi najmłodszymi wulkanami w Kanadzie, jak i z długimi ośrodkami wulkanicznymi z przeszłością znaczących zdarzeń wybuchowych, takich jak Caldera Silverthrone. ^[2]

Erupcje wulkaniczne w Kanadzie rzadko powodują ofiary ze względu na ich odległość i niski poziom aktywności. Jedyna śmiertelność znana z powodu aktywności wulkanicznej w Kanadzie miała miejsce na stożku Tseax w 1775 r., Kiedy przepływ lawy o długości około 22,5 km przekroczył rzeki Tseax i NASS, niszcząc aglomerację Nisga’a i zabijając około 2000 osób gaz. ^[20] Kraje i miasta na południe od Silverthrone są gospodarzem ponad połowy mieszkańców Kolumbii Brytyjskiej i prawdopodobne jest, że przyszłe erupcje uszkadzają zaludnione obszary, powodując srebrne i inne wulkany pasa Garibaldi na południe, władzy, poważne niebezpieczeństwo. ^[21] Z tego powodu Komisja Geologiczna Kanady ( Geological Survey of Canada ) Kontynuuje nowe projekty studiowania srebrnego throne i innych wulkanów pasa Garibaldi na południu. ^[22] Znaczące ryzyko charakteryzujące się prawie wszystkimi kanadyjskimi kratowcami wymagają map mających na celu zapobieganie większym zagrożeniom śledzenia dróg ucieczki i planów ewakuacji awaryjnej. ^[22] Komisja wskazuje również, że w przypadku intensywnej aktywności sejsmicznej, jak to miało miejsce w przeszłości w Silverthrone, stoi w obliczu konkretnej możliwości, że sytuacja może zakończyć się erupcją. ^[22] Gdyby miało to miejsce przez Caldera lub którykolwiek z jakiegokolwiek pasa Garibaldiego, miałoby to znaczący wpływ na Autostrada 99 Oraz w ośrodkach miejskich, takich jak Pemberton, Whistler i Squamish, a także teoretycznie Vancouver. ^[22]

Wybuchowe erupcje [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Wybuchowy charakter wcześniejszych erupcji Caldera Silverthrone sugeruje, że wulkan ten stanowi znaczące zagrożenie dla społeczności w całej Kanadzie, szczególnie w przypadku dużych ilości popiołu, które mogłyby zalewać. ^[23] Kolumny popiołu mogłyby wspinać się na kilkaset metrów nad wulkanem, co spowodowałoby to zagrożenie dla ruchu lotniczego wzdłuż nadmorskiej trasy powietrznej między Vancouver a Alaską. Popiół wulkaniczny zmniejsza widoczność i może powodować uskoki silnika reakcji, a także uszkodzenie systemów sterowania lotem. ^[24] Ponadto przepływy piroklastyczne mogą mieć nieznaczny wpływ na lodowiec Ha-antzuk, który otacza wulkan: nie można zapomnieć, że rozpuszczenie lodu lodowcowego powoduje powodowanie Lahara lub przepływu gruzu (pomyśl o tragedii Armero w Armero w Wardzie w Armero w 1985 w Kolumbii, spowodowane niewielką erupcją pod szczytem lodowcowego czapki Ruiz Nevado). ^[25] Z kolei taki scenariusz miałby nieprzewidywalny wpływ na basen pobliskiej rzeki Machmell i innych źródeł wody.

Lawa płynie [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Ponieważ region srebrnego throne znajduje się w odległym i niezwykle stromym obszarze gór przybrzeżnych, niebezpieczeństwo reprezentowane przez przepływy lawowe byłoby między basem a umiarkowanym. Magma o poziomach od wysokich do półproduktów krzemionkowych (zwłaszcza andezyt, dacyt lub ryolit) zwykle porusza się powoli i rozprzestrzenia się na małych obwodach, tworząc stosy z stromych boków zwanych lawowymi żadami. ^[26] Duomy lawowe często rosną dzięki wtargnięciu wielu indywidualnych przepływów o całkowitej grubości mniejszej niż 30 m w okresie od kilku miesięcy po kilku latach. ^[26] Przepływy te nakładają się na siebie i ogólnie poruszają się mniej niż kilka metrów na godzinę. ^[26] Lava Jets w Caldera di Silverthrone mogą być bardziej intensywne niż z innych wulkanów łańcucha wodospadów: średnia dla tej ostatniej grupy górskiej widzi, że lawa płynie z krzemionką od wysokich do pośrednich rzadko rozciągających się na ponad 8 km od źródła, podczas gdy srebrny throne wytwarza 10 -km i lawę lawy, który wije się przez doliny strumienia Pashleth i rzeki Machmell. ^[Pierwszy] Stwierdzono również, że przepływy lawy mogły częściowo zablokować lub przynajmniej zmienić przebieg rzeki Machmell. ^[27] Ponowna działalność w tym obszarze może przerwać przebieg rzeki i pokryć poważny wpływ na osoby, które mieszkają lub pracują w dół rzeki.

Gaz wulkaniczny [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Gaz wulkaniczny obejmuje różnorodne substancje, które można uwolnić w atmosferze: wśród nich pojawiają się gazy uwięzione w jamach naziemnych (pęcherzyków) w skałach wulkanicznych, rozpuszczonych lub zdysocjowanych gazach w magmie i lawie lub gazach emitowanych bezpośrednio z lawy lub lawy pośrednio przez podziemną wodę ogrzewaną przez działanie wulkaniczne. Gazy wulkaniczne, które reprezentują większe potencjalne niebezpieczeństwo dla ludzi, zwierząt, rolnictwa i konstrukcji to dwutlenek siarki, dwutlenek węgla i fluor wodorowy. ^[28] Na poziomie lokalnym dwutlenek siarki może generować kwasowe deszcze i niedostateczne zanieczyszczenie atmosferyczne w porównaniu z wulkanem. Na większą skalę duże wybuchowe erupcje, które uwalniają ogromną objętość siarki w stratosferze, mogą prowadzić do niższych temperatur powierzchniowych i zachęcać do osłabienia ozonosfery Ziemi. ^[28] Ponieważ gaz dwutlenku węgla jest cięższy niż powietrze, gaz może gromadzić się na niskich obszarach i gromadzić się w ziemi, powodując również trwałe uszkodzenie, a nawet śmierć dla ludzi, zwierząt i roślinności w dużych stężeniach. ^{[26] [28]}

Silverthrone nie jest obecnie ściśle monitorowany przez Kanadyjską Komisję Geologiczną w celu ustalenia, jak aktywny jest system magmowy wulkanu. ^[29] Kanadyjska National Sismographers Network ustanowiona w celu monitorowania trzęsień ziemi na całym terytorium jest również zbyt daleko, aby zapewnić dokładne wskazanie tego, co dzieje się pod powierzchnią Ziemi. ^[29] Prawdą jest, że można ostrzec wzrost aktywności sejsmicznej, jeśli masyw powinien stać się bardzo niespokojny, ale należy pamiętać, że te zdarzenia przedwczesne dotyczyłyby jedynie wielkiej erupcji; System może wykryć działania dopiero po tym, jak wulkan zacznie się obudzić. ^[29]

Możliwą strategią mającą na celu wykrycie erupcji jest zbadanie historii geologicznej thronu srebra, ponieważ każdy wulkan ma swój własny model zachowania pod względem skutków, wielkości i częstotliwości erupcji; Dlatego uzasadnione jest założenie, że przyszła seria nie przynosi rozbieżnych cech z przeszłości. ^[29]

Pomimo prawdopodobieństwa, że ​​Kanada jest poważnie zaangażowana w lokalne erupcje wulkaniczne lub w pobliżu, argumentowano, że program śledzenia powinien zostać ulepszony. ^[2] Rozważania dotyczące korzystnych kosztów wydają się być zasadniczenizowane w obliczu naturalnego ryzyka i należy pamiętać o różnych czynnikach, zwłaszcza rodzajów niebezpieczeństwa. ^[2] W tej chwili sieć zbudowana w Kolumbii Brytyjskiej lub gdzie indziej w Kanadzie deficyty w części wymagania uznane za konieczne. ^{[2] [30] [trzydziesty pierwszy]}

Inne techniki wulkaniczne, takie jak do tej pory mapowania niebezpieczeństw, szczegółowo pokazują erupową historię wulkanu i hipotezują zrozumienie niebezpiecznej działalności, której można się spodziewać w przyszłości. ^{[2] [30] [trzydziesty pierwszy]} Większość informacji na temat zebranego Silverthrone Caldera Di odbyła się nie przez prace Kanadyjskiej Komisji Geologicznej, ale dzięki pracy wulkanologów i geologów samodzielnie. Obecna wiedza wydaje się lepsza na Mount Smak Massif i może zostać zwiększona dzięki tymczasowego projektu mapowania i monitorowania. ^[2]

Istniejąca sieć sejsmografów do monitorowania tektonicznych trzęsień ziemi istniała od 1975 r., Nawet jeśli pozostała bardzo leczona do 1985 r., Kiedy populacja wzrosłaby. ^[2] Oprócz krótkoterminowych eksperymentów monitorowania sejsmicznego przez National Geological Service, nie przeprowadzono całkowitego monitorowania wulkanów w Caldera Di Silverthrone lub na innych wulkanach w Kanadzie na poziomie, który zbliża się do tego, który ustanowił w pobliskich Stanach Zjednoczonych Zachodu Zachodu . ^[2] Aktywne lub niespokojne wulkany są zwykle monitorowane przy użyciu co najmniej trzech sejsmografów w odległości około 15 km i często w ciągu 5, w celu lepszej wrażliwości wykrywania i zmniejszonych błędów położenia, w szczególności dla głębokości trzęsienia ziemi. ^[2] To monitorowanie wykrywa ryzyko erupcji, oferując ważną zdolność prognozowania w celu ograniczenia ryzyka wulkanicznego. ^{[trzydziesty pierwszy]} Obecnie Caldera Silverthrone nie ma sejsmografa ustawionego mniej niż 124 km. ^[2] Wraz ze wzrostem odległości i spadkiem liczby sejsmografów stosowanych do wskazania szamanów, zdolność prognozowania jest zmniejszona, ponieważ położenie trzęsienia ziemi i dokładność pomiaru głębokości są zmniejszone. ^{[trzydziesty pierwszy]} Poziom wielkości zarejestrowany w paśmie wulkanicznym Garibaldi jest zwykle naprzemiennie od 1 do 1,5, z wyższymi liczbami w innym miejscu i między 1,5 a 2. ^[2]

W krajach takich jak Kanada możliwe jest, że małe szamanie trzęsień ziemi nie są wykrywane, w szczególności jeśli nie zaobserwowano zdarzeń o pewnej grubości; W jasnej syntezy wydaje się, że wykrywanie większych szamonów może ułatwić pełniejsze zrozumienie działań wulkanicznych, umożliwiając im powiązanie ich z jednym budynkiem wulkanicznym. ^[32]