Cały człowiek biały – Wikipedia

Cały biały człowiek (Oryginalny tytuł : Mężczyzna w białym garniturze ) jest komicznym brytyjskim satyrycznym filmem science fiction wyprodukowanym przez Ealing Studios i wyreżyserowany przez Alexander Mackendrick, wydany w 1951 roku. Głównym tematem filmu ma być naukowca, który prowadzi zarówno badania przeciwko szefom „„ „„ ”„ „„ ”„ „„ W porównaniu z związkami fabryk tekstylnych robotników, z których wszystkie próbują stłumić swój wynalazek.

Film rozpoczyna się od narratora Alan Birnley, który wyjaśnia widzowi, że angielski przemysł tekstylny właśnie uniknął najgorszych katastrof w swojej historii. Następnie zaczyna mówić, co wydarzyło się kilka tygodni wcześniej … Sidney Stratton, chemika bez grosza, prowadzi badania, które przeprowadzają drogę do odkrycia, które mogą zrewolucjonizować przemysł tekstylny: bezużyteczną tkankę i niezdrową. Aby przetestować jego odkrycie, zostaje zatrudniony w spinnerach i udaje mu się wejść do usług badawczych. Po wielu nieudanych testach i tyle samo szkód w laboratoriach, przy wsparciu Alana Birnleya, dużego przemysłowca, odkrycie Stratton najpierw wydaje się sukcesem.

W następstwie jego sukcesu naukowego jest powiązanie z miłością: urocza córka Birnleya, Daphne, szklarnia ściśle, podczas gdy po stronie „Blue Passes”, delegata Związku Pesluanta z korzystnym popiersiem rzuca jej zakochany wygląd.

Jednak magnat tekstylny i związki pracowników szybko podejmują się, aby zapobiec wykorzystaniu wynalazku, w którym widzą jedynie niebezpieczne zagrożenie dla ich przemysłu i pracy. Po konkursie o burleskowych okolicznościach Sidney jest zamknięty w pokoju Birnleya. Z pomocą córki tego ostatniego udaje mu się uciec z zamiarem ujawnienia jego odkrycia prasie. Następnie kontynuował w środku nocy przez pracowników i szefów. Ze względu na pełną nieskazitelną, nie do zniesienia i niezdrową białą tkaninę promieniowanie ułatwia dostrzeganie podczas polowania na rozczochranych mężczyzn, w którym tkaniny polują na Rolls-Royce i pracowników pieszo lub na rowerze.

Gdy Sidney jest osaczony ze wszystkich stron, deszcz zaczyna spadać w ulewie i zdajemy sobie sprawę, że tkanina pogarsza się pod działaniem wody deszczowej, domyślnie przynajmniej denerwująca pod klimatem brytyjskim. Ten niewielki detal pozwala zlinczować w dobrej opinii, gdy wszyscy wychodzą, pozostawiając biednego wynalazcy w spokoju na ulicy.

Pod koniec filmu, pod spojrzeniem Birnleya, Sidney odrzucił teraz, odchodzi po ponownym notatce i, na jego postawie, wydaje się, że zobaczył, gdzie znajduje się problem, pozostawiając ścieżkę otwartą na następny nowy wynalazek.

Ścieżka dźwiękowa obejmuje zachwycające powietrze Mambo oparte na błyszczowych i Gargouillis emanujących rurkach testowych na każdej scenie laboratoryjnej.

• ‘ Cały biały człowiek to absolutnie świetny film. Dzisiaj jest klasyczny mały, ale pamiętam tytuł Obserwator , Wierzę w tamtym czasie: „Ignoble Film”. Krytyk, który nic o tym nie rozumiał, nie spodziewał się nic poza dobrą zabawą. »Alec Guinness.
• „Genialna interpretacja Guinnessa” Édouard Waintrop Uwolnienie .
• „Film bardzo wcześnie. Niektóre sekwencje ogłaszają i równą najlepsze sukcesy Godarda i Buñuela »Charles Barr, Ealing Studios ^{[[[ Pierwszy ]} .

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Filmy [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• Strefa 2: Cały biały człowiek , Kolekcja Studiocanal „Ealing Studios, reż. Bertrand Tavernier ”, 2004, EAN 3-259130-217698. – Wydanie ma suplementy prezentację filmu Stephena Frearsa, drugiego Bertrand Tavernier.

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Zasoby audiowizualne :