[{"@context":"http:\/\/schema.org\/","@type":"BlogPosting","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/carlo-nigra-wikipedia\/#BlogPosting","mainEntityOfPage":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/carlo-nigra-wikipedia\/","headline":"Carlo Nigra – Wikipedia","name":"Carlo Nigra – Wikipedia","description":"before-content-x4 Z Wikipedii, Liberade Libera. Carlo Nigra w wieku czterdziestu lat (zdj\u0119cie 1896 CA.) after-content-x4 Carlo Nigra (Castellaro de ‘Giorgi,","datePublished":"2022-10-09","dateModified":"2022-10-09","author":{"@type":"Person","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/author\/lordneo\/#Person","name":"lordneo","url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/author\/lordneo\/","image":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/secure.gravatar.com\/avatar\/44a4cee54c4c053e967fe3e7d054edd4?s=96&d=mm&r=g","url":"https:\/\/secure.gravatar.com\/avatar\/44a4cee54c4c053e967fe3e7d054edd4?s=96&d=mm&r=g","height":96,"width":96}},"publisher":{"@type":"Organization","name":"Enzyklop\u00e4die","logo":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/wiki4\/wp-content\/uploads\/2023\/08\/download.jpg","url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/wiki4\/wp-content\/uploads\/2023\/08\/download.jpg","width":600,"height":60}},"image":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/upload.wikimedia.org\/wikipedia\/it\/thumb\/d\/dc\/Carlo_Nigra.jpg\/220px-Carlo_Nigra.jpg","url":"https:\/\/upload.wikimedia.org\/wikipedia\/it\/thumb\/d\/dc\/Carlo_Nigra.jpg\/220px-Carlo_Nigra.jpg","height":"266","width":"220"},"url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/carlo-nigra-wikipedia\/","wordCount":1308,"articleBody":" (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});before-content-x4Z Wikipedii, Liberade Libera. Carlo Nigra w wieku czterdziestu lat (zdj\u0119cie 1896 CA.) (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4Carlo Nigra (Castellaro de ‘Giorgi, 2 listopada 1856 r. – MIASINO, 22 lutego 1942 r.) By\u0142 w\u0142oskim architektem, szczeg\u00f3lnie znanym ze swoich bada\u0144 na temat \u015bredniowiecznej architektury subalpine i z jego udzia\u0142u w budowie \u015bredniowiecznej wioski Turynu. Carlo Nigra by\u0142 synem wa\u017cnej rodziny z Canavese, kt\u00f3ry by\u0142 do czasu Giuseppe Nigra, dziadka Di Carlo, administratora towar\u00f3w markiz\u00f3w Breme i blisko Cavour. Zgodnie z tradycj\u0105 rodzinn\u0105 Carlo Nigra by\u0142 przeznaczony przez rodzin\u0119 do radzenia sobie z administracj\u0105 d\u00f3br ojcowskich, ale od samego pocz\u0105tku okaza\u0142 si\u0119 przywieziony na studia lokalnej historii, zabytk\u00f3w i sztuki. Opracowa\u0142 klasyczne studia w Rosmini College of Stresa i Domodossola i, uko\u0144czy\u0142 w 1880 r. W Politechnice Turynu, od 1882 roku rozpocz\u0105\u0142 genialn\u0105 karier\u0119 jako architekt i uczony. By\u0142 przyjacielem artyst\u00f3w i uczonych, takich jak: Alfredo D’Andrade, Vittorio Avondo, Edoardo i Davide Calandra, Giuseppe i Piero Giacosa, Francesco Carandini, Francesco Pastoris, Riccardo Brainda, Alfonso di Sartirana. [Pierwszy] Wsp\u00f3\u0142pracowa\u0142 przy budowie \u015bredniowiecznej wioski Turynu, dzi\u015b w Valentino Park, pod przewodnictwem Alfredo d’Edrade: del Borgo zaj\u0105\u0142 si\u0119 domem Chieri, dziedzi\u0144ca tawerny, dom\u00f3w Borgofranco, Malgr\u00e0 i Pinerolo. Od 1884 r. Zamiast tego by\u0142 kustoszem muzeum. Carlo Nigra Dba\u0142 o uzupe\u0142nienie r\u00f3\u017cnych zamk\u00f3w i wie\u017c, a zw\u0142aszcza po\u015bwi\u0119ci\u0142 dok\u0142adne badanie architektoniczne dla Castelli del Piemonte i dolin\u0119 Aosta, po\u0142\u0105czy\u0142o si\u0119 w jego tw\u00f3rczo\u015b\u0107 Wie\u017ce, zamki i silne domy Piemontu, od 1000 do XVI wieku . Od pocz\u0105tku XX wieku odzyska\u0142 historie i informacje, je\u017cd\u017c\u0105c do miejsc doliny w tym czasie trudno uzyska\u0107, docieraj\u0105c do ruin zamk\u00f3w i wie\u017c porzuconych przez nieprzepuszczalne \u015bcie\u017cki mu\u0142a i uwalniaj\u0105c struktury z posi\u0142k\u00f3w, aby m\u00f3c stworzy\u0107 Uwolnia si\u0119 i podejmuje \u015brodki, cz\u0119sto pomagane przez c\u00f3rki Bianca, Amina i Adele. Praca, o kt\u00f3rej mowa, jest zatem zbiorem cennych dokument\u00f3w fotograficznych, rysunk\u00f3w, szkic\u00f3w i dok\u0142adnych plan\u00f3w, kt\u00f3re przeplataj\u0105 historiograficzny opis uzyskany mi\u0119dzy innymi z Historyk\u00f3w Valle d’Aosta Giacosa i De Tillier. (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4W\u015br\u00f3d uzupe\u0142nie\u0144 Nigry pami\u0119tamy z D’Andrade przywr\u00f3cenie zamku Montalto Dora, a nast\u0119pnie z zamku Malgr\u00e0, zamku Bardassano, zamku Barengo, wcze\u015bniej przedmiotem interwencji przez architekt architekta Stefano Solli.Projekt ex nowy Niekt\u00f3re wille we wschodnim Piemoncie, w szczeg\u00f3lno\u015bci Villa \u201eMonte Oro\u201d z Ameno, w prowincji Novara, Villa Conelli de Prosperi w Lesa nad Lake Maggiore i, prawie wyj\u0105tkowa sprawa we W\u0142oszech, nowy zamek Rovasenda, doskona\u0142ym przyk\u0142adem struktury Castellana, \u015bci\u015ble zgodnie z zasadami, kt\u00f3re by\u0142y podstaw\u0105 budowy \u015bredniowiecznej wioski. Jako fotograf, od najm\u0142odszych lat otrzyma\u0142 zlecenie przez D’Andrade’a jako oficjalnego fotografa eksploracyjnych i badawczych przesy\u0142ek dla Castelli, z kt\u00f3rych mo\u017cna czerpa\u0107 inspiracj\u0119 dla \u015bredniowiecznej wioski. Nast\u0119pnie jako fotograf zdoby\u0142 r\u00f3\u017cne nagrody na mi\u0119dzynarodowych wystawach.Cz\u0119\u015b\u0107 jego archiwum fotograficznego znajduje si\u0119 w galerii obywatelskiej sztuki wsp\u00f3\u0142czesnej i wsp\u00f3\u0142czesnej w Turynie, zgodzi\u0142a si\u0119 na \u201eArchiwum Andrade\u201d. Eklektyczna posta\u0107, w\u015br\u00f3d jego pasji jest tak\u017ce muzyka (jako organista i pianista), akwarela, alpinizacja. Przyci\u0105gn\u0119\u0142y go nowo\u015bci swoich czas\u00f3w: \u0107wiczy\u0142 motoryzacj\u0119 od 1896 roku i \u0142\u00f3d\u017a motorow\u0105 od 1892 roku, i jak ju\u017c wspomniano, by\u0142 pionierem fotografii. W\u015br\u00f3d g\u0142\u00f3wnych prac, o kt\u00f3rych wspominamy: (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4Carlo Nigra, Pobite \u017celaza z jeziora Orta i jej otoczenia , Novara, 1937. Carlo Nigra, Borgo i \u015brodkowy zamek Avil w 50. rocznic\u0119 ich inauguracji , Turyn, 1934. Carlo Nigra, Wie\u017ce, zamki i silne domy Piemontu od 1000 do XVI wieku , od kt\u00f3rego zostali zabrani: Carlo Nigra, \u201ePiemonse ricetti\u201d, w Magazyn Turin , Stycze\u0144 1937 r. Carlo Nigra, Bazylica S. Giulio d’Orta, na ko\u0144cu XI wed\u0142ug , Novara 1941 Bruno Milanesio, Przedmowa i Noemi Gabrielli, Prezentacja To jest Dane biograficzne dotycz\u0105ce \u0142uku. Carlo Nigra , W Carlo Nigra, Wie\u017ce i zamki oraz silne domy Piemontu od 1000 do XVI wieku. Ii. Dolina Aosta , pod redakcj\u0105 Andr\u00e9 Zanotto i Domenico Prola, Quart (AO), Musumeci, 1974. (\u017ar\u00f3d\u0142o) Paolo Volorio, Aktywno\u015b\u0107 Carlo Nigra w Turynie i \u015brodowisku Piemonse Company of Archeology and Fine Arts , W Biuletyn Piemonty Society of Archaeology and Fine Arts , 1996, s. 247\u2013260. Paolo Volorio, CARLO NIGRA RESTORER: W \u015bladach Alfredo D’Andrade , W Lata , N. 17-18, 1997, s. 130-140. Paolo Volorio, Nowy zamek Rovasenda. Carlo Nigra mi\u0119dzy filologi\u0105 architektoniczn\u0105 a historyzmem rekonstrukcyjnym , W Biuletyn Piemonty Society of Archaeology and Fine Arts , The Chief, Field, 2000, s. 225-250. Bohaterowie. Carlo Nigra . Czy Borgomedievalorino.it , Gmina Turynu. URL skonsultowa\u0142 si\u0119 9 stycznia 2023 (Zarchiwizowane przez Orygina\u0142 URL 4 marca 2016 r.) . (\u017ar\u00f3d\u0142o) (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4"},{"@context":"http:\/\/schema.org\/","@type":"BreadcrumbList","itemListElement":[{"@type":"ListItem","position":1,"item":{"@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/#breadcrumbitem","name":"Enzyklop\u00e4die"}},{"@type":"ListItem","position":2,"item":{"@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/carlo-nigra-wikipedia\/#breadcrumbitem","name":"Carlo Nigra – Wikipedia"}}]}]