Carvi – Wikipedia

Drogi rzeźbiony

Drogi rzeźbiony , The Kminek Lub Kimin des prés , jest rodzajem dwuletniej rośliny zielnej z rodziny Apiaceae (umbellifer), uprawianej dla jej liści, a zwłaszcza nasion, stosowanej ze względu na ich aromatyczne (jako przyprawy) i cechy lecznicze. Jest to roślina blisko kopru włoskiego, zielonego anyżu i pachnącego koperku. W wysokich dawkach roślina ta może być toksyczna ^{[Ref. niezbędny]} . Czasami nazywa się Anyż des vosges W Hollande kminek ^{[[[ 2 ]} Lub Kminek gór ^{[[[ 3 ]} .

W Alzrze i w Szwajcarii w języku francuskim Carvi nazywa się kminkiem, co może być mylące.

Jest jedną z roślin, których uprawę jest zalecana na polach królewskich przez Karollemagne’a w stolicy Villis (koniec VIII ^{To jest} lub początek IX ^{To jest} wiek) ^{[Ref. niezbędny]} .

W starożytnym grecku termin używany do carvi jest DZISIAJ Lub Koro . Arabski pożycza jedną z form greckiej nazwy, tak nazywa to Ibn al-Baytār Mumia na zewnątrz ( Armenia kminek ). Łacińskie średniowieczne przyjmuje arabską nazwę Kminek Który dał carvi w języku angielskim Kminek Ale także Chervis w języku francuskim, który wyznacza Sie Sisary ^{[[[ 4 ]} .

Jest to dwuletnia roślina wysoko od 30 do 60 cm , nagie, mięsiste korzeń, długi obrotowy wrzeciono, nagi u góry, pachnący. Łodyga jest gniewna, przecieżna, często gałęzie z bazy. Liście są podłużne, podzielone na dwa ulotki, z liniowymi, krótkimi paskami, pojawiające się krzyże na ogonku, przełożone z podstawą pochwy dwóch drobno ciętych segmentów ^{[[[ 2 ]} .

Ombels mają od 6 do 12 Promienie Bardzo nierównomierne, wzniesione po kwitnieniu. Inbiucja i instrukcja wynoszą zero lub od jednego do czterech ulotek. Style są raz dłuższe niż Stylopod . Owoce jest jajowate, aromatyczne ^{[[[ 2 ]} .

Rośliny pochodzące z dużego obszaru z umiarkowanym gorącym klimatem: Afryka Północna, Azja (Turcja, Kaukaz, Afganistan, Irak, Chiny …), Europa ^{[[[ 5 ]} . Jest to spontaniczna roślina we Francji, w Portugalii. Korzystanie z carvi jest potwierdzone w starożytnym Egipcie 1500 lat przed Jezusem Chrystusem ^{[Ref. niezbędny]} , i ta roślina jest cytowana w Henry IV Szekspira: w Ii ^{To jest} ACT, Falstaff jest zaproszony do posiłku z Reinettes i Carvi, który powinien ułatwić trawienie. Jest powszechnie uprawiany we wszystkich regionach umiarkowanych. Jest naturalizowany w północno -wschodniej Ameryce Północnej.

Poproś o świeżą, lekką, lekko wapienną glebę i słoneczną ekspozycję.
Mnożenie przez siew wiosną. Zbiór występuje po 3 miesiącach liści, a następnie w okresie roślinności według potrzeb i drugiego roku nasion.

W podsumowaniu :

Obszary rustyczności: 3-7 (dwa lata)

Ekspozycja: słońce

Słońce : Gleba alkaliczna, mokra gleba, błotnista, bogata gleba. Uwaga: regularne podlewanie

Mnożenie: Siew na zewnątrz jesienią

Używa: Jadalne ****/5 (herbata ziołowa/przyprawa, liście, korzenie, nasiona), lecznicze ***/5.

Miękkie, świeże, posiekane liście służą do smaku niektórych potraw: sałatki, zup, pomidorów.

Ale to przede wszystkim bardziej aromatyczne nasiona, które są używane, szczególnie do smaku mięs: wieprzowina, gra, gęś … one również pracują w serach (szczególnie z Munster, Gouda ^{[[[ 4 ]} i świeże kozy), zimne mięs (Wallson), kapusta kapusta, gulash, tunezyjska Harissa, Harira (H’rira), a także w niektórych ciastach i cukierni. Nasiona carvi są czasami niewłaściwie ochrzczone kminek, a są to dwie odrębne przyprawy. Jest to tradycyjny składnik kuchni germańskiej.

Występuje w wielu innych alkohole: Aquavit, Gin, Schnaps, Brennivín lub Kummel, tradycyjnym niemieckim likieru.

Jego nasiona są wiatryczne i żołądkowe ^{[[[ 6 ]} . Byli częścią w średniowieczu czterech gorących nasion z anyżą, kopru włoskiego i kolendry ^{[[[ 4 ]} .

Korzeń jest również jadalny, pachnie marchewką ^{[[[ 4 ]} .

Carvi jest produkowane głównie zimą przez Holandię, Polskę, Węgry i Rosję. Egipt i Indie zachodnie produkują to wiosną ^{[[[ 4 ]} .

Globalna produkcja olejków eterycznych szacuje się na 30 ton ^{[[[ 4 ]} .

Depresaria Daucella i roztocza Aceria carvi to główne szkodniki carvi ^{[[[ 7 ]} .

Gatunek jest opisany najpierw przez szwedzkiego przyrodnika Carla von Linné w 1753 roku, który sklasyfikował go w rodzaju Droga pod nazwą dwuosobową Drogi rzeźbiony ^{[[[ Pierwszy ]} .

Drogi rzeźbiony A dla synonimów ^{[[[ Pierwszy ]} :

Gatunek ten jest klasyfikowany „w niebezpieczeństwie” (IN) w Picardy, w Midi-Pyrénées i „wrażliwych gatunkach” (widzianych) w Burgundii i szampanie-targenne ^{[[[ Pierwszy ]} .

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]