Central House – Wikipedia

We Francji a Centralny dom jest zakazem zakazu, który otrzymał potępiany zarówno na długie wyroki, jak i najtrudniejszych zatrzymanych, lub tych, które szacuje się, że mają niewielkie szanse na reintegrację społeczną.

Program zatrzymania w tych więzieniach wykorzystuje ważne urządzenia bezpieczeństwa. Projekt architektoniczny takich zakładów jest bardzo restrykcyjny ze względu na bardzo dostarczone specyfikacje bezpieczeństwa.

W 1801 r., W czasie ogólnej reorganizacji administracji poszukiwanej przez pierwszy konsul Bonaparte, chęć wdrożenia kodeksu karnego z 1791 r., Tworząc „więzienia przestępcze”, odmienne od innych więzień, stwierdzono. Z każdym nowym sądem okręgowym dla oskarżonych powstaje centrum tymczasowe, a dom sprawiedliwości pojawia się dla każdego wydziałowego sądu karnego. Nowe więzienia przestępcze powinny działać jako fabryki, byłyby niedrogie finansowo, akceptowalne dla opinii i przydatne dla społeczeństwa i skazanych. Te pomysły podejmują cele domy robocze i błaganie depozytów.

Pierwszy centralny dom został otwarty w 1803 roku w Embrun, w byłym seminarium wielkim jezuickim. W tym samym roku Centralny Dom Eysses był otwarty w byłym opactwie benedyktynowym w Lot-Et-Garonne. Następnie otwierają się w 1804 r. Centralny dom Fontevraud w starych opactwie benedyktynowym założonym w 1099 r., W 1805 r. Centralny dom Montpellier w klasztorze ursulin, w 1808 r. Centralny dom Clairvaux w opactwie założonym w 1115 r., W 1808 r. W centralnym House of Melun w klasztorze zakonnic, w 1809 r. Rennes w błagającym depozyt, w 1810 Limoges w opactwie benedyktyńskim, w 1811 r. Caen w traperii, szpital przeliczony od 1768 r. W depozytowi żebranie, w 1811 r. Ensisheim, w byłym college’u, który stał się błagającym depozytem, ​​w 1811 r., Opactwem Mont-Saint-Michel, w 1812 r., Gaillon w starym zamku arcybiskupów Rouen oraz w 1813 r., Riom, w starym klasztorze od Cordeleierów.

Pod przywróceniem otworzyły się nowe elektrownie: w 1817 r. Centralny dom Loos, w starym opactwie, w 1820 r., Centralny dom Nîmes w cytadeli w Vauban, w 1820 r., Centralny dom Haguenau w depozieniu z depozytem Starnik, w 1821 r., Centralny dom Poissy w błagającym depozienie przekształciła się w szpital wojskowy, w 1822 r., Centralny dom Cadillaca w zamku księcia épernon, w 1826 r. Zamek Clermont w Oise.

W 1865 r. Centralny dom kobiet w Rennes był otwarty. Jest to pierwszy centralny dom, który został zbudowany jako taki i kończy długą serię transformacji dawnych pomieszczeń zamknięcia (żebracje depozytów, więzienia królewskie), szpitale i skonfiskowane towary w duchowieństwie lub szlachty.

Centralne domy stanowią, w taki sam sposób, jak ośrodki aresztu i ośrodki półprzewodnikowe, kategorię wyroków za wyroki. Ci ostatnie mają na celu pomieścić więźniów skazanych w przeciwieństwie do centrów tymczasowych, którzy otrzymują oskarżonych w areszcie przedprzestrzeniowym i skazanych na krótkie wyroki (do dwóch lat pozbawienia wolności).

Miejsce pomieści najtrudniejszych zatrzymanych: „Centralne domy i dzielnice domów centralnych obejmują wzmocnioną organizację i system bezpieczeństwa, którego wewnętrzne metody umożliwiają również zachowanie i rozwój możliwości reintegracji społecznej skazanych. “, zgodnie z prawem ^{[[[ Pierwszy ]} .

Opiekun pieczęci naprawi dekret listy domów centralnych i dzielnic domowych.

W Francji jest 13 domów centralnych lub dzielnice domów centralnych:

Domy centralne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Obecnie istnieje sześć centralnych domów sama:

Central House District in Centers [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Niektóre centra osłonowe, które łączą dzielnice podlegające różnym reżimom zatrzymania na tym samym miejscu, obejmują Central House District (QMC):

Stare domy centralne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Stare domy centralne zostały ponownie przypisane do innego rodzaju więzienia (Centrum Zmysłowe, Centrum Aresztu):

Inne domy centralne zostały nieużywane:

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]