Cesare Legini – Wikipedia

Cesarey (Rzym, 23 października 1913 r. – Rzym, 1988) był włoskim architektem.

Urodzony w Rzymie 23 października 1913 r. Z Alfredo Ligini i Enriry Sarrocchi, przez ojca, który stworzył drewniane instalacje na wystawach czterech lat, zna świat sztuki; Uczęszczał do artystycznej szkoły średniej w Ripetcie i Upper School of Architecture w Rzymie, gdzie ukończył studia w 1939 roku. Rozpoczął karierę jako scenariusz. ^[Pierwszy]

W latach 1940–1944 uczestniczył w II wojnie światowej. Natychmiast po ukończeniu studiów zaczyna pracować. Uczestnicząc, zaczynając przed wojną, uczestniczy w ważnych krajowych konkursach architektury, uzyskując nagrody i zadania. Otwiera profesjonalne studio ze swoim przyjacielem i kolegą Silvano Ricci w Rzymie w Via Leccosa. ^{[2] [Pierwszy]}

Projektuje wiele wyposażenia, budynków publicznych i specjalizuje się w architekturze dla sportu. Wraz z Dagoberto Ortensi i Silvano Ricci stadions, torby rowerowe, pól sportowych, baseny, siłowni, takie jak olimpijski welodrom w Rzymie zbudowany z okazji olimpiady, które odbyły się w Rzymie w 1960 roku. SAK -SOLED LIGINI Towers (przeznaczone do gości biur Ministerstwa Finansów do EUR), olimpijski welodrom (zburzony w 2008 r.). Za granicą projektuje wiele wyposażenia dla Instytutu Handlu Zagranicznego i kwatery głównej ambasady włoskiej w Waszyngtonie. ^[Pierwszy]

Był członkiem Rady Zakonu Architektów Rzymu i Lazio, sekretarza sekcji Lazio National Institute of Urban Planning ^[3] oraz członek komisji oceniających krajowe konkursy, uczestniczy w doświadczeniu Stowarzyszenia Architektury Organicznej. Oprócz Dagoberto Ortensi i Silvano Ricci współpracują z innymi inżynierami i architektami, w tym dwoma braciami -N -Law, Mario de Renzi i Roberto Nicolini, a następnie Augusto Baccyn, Beniamino Barletti, Leo Calini i Eugenio Montuori, Vittorio Cafiero, Gianfranco, sergio, sergio, sergio Lenci, Ugo Marcichenti, Carlo Mollino. Z Bruno Zevi miał związek szacunku i przyjaźni. ^[Pierwszy]

W ostatnich latach życia wraca do swojej starożytnej pasji, rysunku. Jego obrazy zostały wystawione w 1982 roku w Trifalco Art Gallery w Rzymie i zawsze w Rzymie w 2016 r. Z wystawą „Wizjoner”: fragmenty i wizje w pracy architekta Cesare Ligini ”. On umiera w Rzym 1988. ^[Pierwszy]

Główne prace ^[4]

• 1947 Włoska sekcja do Międzynarodowego Planowania Urbanistyki i Domu w Paryżu (z P. Marabotto, Racheli)
• 1949-1954 Houses Houses Polar Stella in Ostia (Urban System: M. de Renzi, S. Muratori; Budynki: C. Corbo, N. Ena, C. Ligini, V. Monaco, R. Nicolini)
• Wystawa krajowej rekonstrukcji w 1950 r. W Palazzo Delle Esposizioni w Rzymie
• 1951 Projekt nowego stadionu Neapolu (z S. Bonamico, C. Cocchia, C. Dall’olio, L. de Simoni, M. Ghedina, D. Ortensi, M. Procedi, F. Uras)
• 1953 Fair Pavilion of the Esso-Stanic Company w sprawie narażenia rolnictwa A.E. 53 Rzymu
• 1953 -1954 Agencja renowacyjna i biura przedstawicielskie Alitalia i włoskie linie lotnicze w Paryżu (z L. Calini, E. Montuori)
• 1953-1962 Obiekty sportowe w Sabaudii, Municipal Stadium of Massa, Arezzo, Sorrento, Anagni, Fabriano i Foliigno (z D. ortensi, S. ricci)
• 1953-1954 (1965) Rozbudowa szpitala cywilnego w JESI (z D. ortensi, Battaglia)
• 1953-1960 Olimpijski welodrom w Rzymie (z D. ortensi, S. ricci)
• 1954–1962 Projekty dotyczące wystaw konfiguracji I.C.E. W New Delhi, Kolonia, Paryż, Bruksela, Wiedeń, Caracas, S. Paolo, Monaco, Meksyk
• 1955 Pavilion Cassa del Mezzogiorno na targach Levante w Bari
• 1957-1962 Nowa siedziba Ministerstwa Finansów w EUR w Rzymie (z V. Cafiero, G. Marinucci, R. Venturi)
• 1958 Catastre of Ministerstwa Finansów w EUR w Rzymie (z C. Boccianti, Project C. A. V. de Benedetti)
• [1958–1961] Projekt dla restauracji wioski olimpijskiej w Rzymie (z D. ortensi)
• 1959-1960 Institute of Sports Medicine Acetosa w Rzymie (z A. vitellozzi)
• 1963-1967 Nowa siedziba Krajowego Komitetu Energii jądrowej do Casaccia w Rzymie
• 1965-1966 Monument to the Fallen w pracy Anas w Rzymie (z A. Castelli, C. Benedetti)
• 1966 Olimpijski Velodrom Foresteria w Rzymie (z S. ricci)
• 1973-1974: Nowa siedziba ambasady włoskiej w Waszyngtonie (maksymalny projekt z A. Baccin)
• 1973-1980 Miejsce zamieszkania Cohabitation, Convent House Convitto ból Dorotee z Cemo do Rzymu w Via Della Pineta sacchetti (z S. ricci)
• 1982 Ossario pamiątkowe ofiary bombardowania Ronciglione (z F. ​​Ricci)

Zawody [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

^[4]

• 1938 Konkurs dla domów Fascio dla małego wiejskiego centrum Pianura, Collina, Di Montagna (z B. Barletti, R. Nicolini)
• 1938 Konkurs dla Ministerstwa Spraw Zagranicznych w Rzymie (z B. Barletti)
• 1945 Monument dla męczenników Fosse Ardeatine w Rzymie (z R. Nicolini)
• 1945-1951] Konkurs na nowy cmentarz Flaminio w Prima Porta w Rzymie
• 1950–1952 Krajowy konkurs na budowę nowego dystryktu klaczy tarczy, Taranto (z A. Baccin)
• 1951 Projekt nowego stadionu Neapolu (z S. Bonamico, C. Cocchia, C. Dall’olio, L. de Simoni, M. Ghedina, D. Ortensi, M. Procedi, F. Uras)
• 1953-1960 Olympic Velodrome konkurencja w Rzymie (z D. ortensi, S. Ricci)
• 1956–1957 Konkurs zaopatrzenia dla międzykontynentalnej aerostacji fiumicino w Rzymie (z kanałami, U. Parcicianti, P. L. i A. nervi, D. Ortensi, G. vaccaro, Tropea)
• 1956–1957 umowa konkurencyjna na rekonstrukcję stadionu krajowego w Vile Tiziano w Rzymie (z D. ortensi, S. ricci)
• Konkurs 1958 dla nowej siedziby Biblioteki Narodowej w Rzymie (z V. Cafiero)
• 1960–1978 Konkurs dla Lecce Palace of Justice (z B. Barletti)
• 1963 Zakup konkurencji rynku Ortofrutturico i hurtowa hurtowa rynkowa w nowym kompleksie Annonario o Prenestina w Rzymie (z U. Pancichenti, U. F. Pesci, A. Benini, S. Colombini, B. Conti, L. Galassi)
• 1963-1965 Konkurs o definicję architektoniczną centrum dystrybucji wody A.C.E.A Al EUR w Rzymie
• Konkurs w 1967 r. O budowie nowego budynku dla biur komory zastępców w Rzymie
• 1968-1970 Krajowy konkurs Project of the Italian Pavilion na wystawie Osaka 70 (z V. Monaco, E. Mona, A. Martini, M. Ingrami, G. Covre, G. Pagogrossi, A. Castelli)
• 1969-1975 umowa konkurencyjna na budowę Palazzo Dello Sport w Mediolanie (z S. Ricci, Calcoli F. Piro, firma: Italedil Rome)
• 1979-1984 Umowa konkurencyjna na budowę wielofunkcyjnej siłowni w „La Pila” w Viterbo

Archiwum architekta Cesare Ligini jest zdeponowane w archiwum państwowym centralnym dzięki darowiznowi, że jego siostra Bice Ligini i Renato Nicolini, jego siostrzeniec, chcieli wykonać po przepisie w 2006 r., Które ogłosiło go o znacznym interesie historycznym.
Fundusz zawierający grafikę, dokumenty, korespondencję, fotografie i plastik oprócz niektórych publikacji zbiera około 180 projektów, niektóre wykonane przez Ligini, same lub we współpracy, w latach 1939–1983. ^[5]

Rysunki projektów, które uznano za utracone, na szczęście znaleziono podczas badań i badań, że obserwatorium na współczesnym Sapienza University of Rzym prowadziło wokół olimpijskiego welodromu w 1997 roku.
W centrali obserwatorium zostali przeanalizowani i zbadani przez jego naukowców, a następnie Inwentoriati przez Valerię Lupo z finansowaniem nadinspektencji archiwalnej Lazio.

• V. Lupo (pod redakcją), Cesare Ligini Architekt , Rzym 2014
• A. Capanna, Olimpijski Velodrom 1955-60 , w A. Zevi (pod redakcją), Przewodnik po współczesnej architekturze EUR , Roma 2008, s. 52, 53;
• G. Remiddi, A. Bonavita, Welodrom Rzymu, Rzym 2007;
• G. Muratore, Ministerstwo Finansów , karta 504 e Olimpijski Velodrom , karta 508, w Rzym. Przewodnik architektury , Rzym 2007;
• A. Capuano, Tematy i liczby w architekturze rzymskiej 1944-2004 , Rzym 2005;
• Welodrom olimpijski. Znajomość architektury do oceny jej kompatybilnej funkcji i funkcjonalnych odtwarzania , w G. Remiddi, Studia na temat współczesnego Rzymian , Goma Quaderni, Rzym, 2004, s. 10–21;
• D. Pesce, E. Reale, M. Guccione (pod redakcją), Przewodnik po prywatnych archiwach architektury w Rzymie i Lazio. Od Roma Capitale do drugiej wojny światowej, Rzym 2002, s. 1. 132; Od Romów Capitale po drugą wojnę światową. Bonavita, A. Greco, G. Remiddi, P. Ferri, The Modern Through Rzym: Przewodnik po 200 wybranych architekturach , Roma 2000, s. 1 36;
• P. O. Rossi, Olimpijski welodrom (rozebrany) , W Rzym. Przewodnik po współczesnej architekturze, 1909-2011 , Roma – Bari (1984) 2011, s. 216;
• Cesareyii – Katalog wystawy odbywający się w Rzymie od 18 listopada do 4 grudnia 1982 r. , Rzym: Trifalco Art Gallery, Rzym 1982;
• B. Zevi, N. 399 Pałac sprawiedliwości w Lecce. Druga nagroda za uciszywanie protestu , W CRONACHE DI ARCHITUTURA – IV od laboratoriów medycznych Kahn do planu Tokyo 321/451 , Bari 1971, s. 338-341;
• B. Zevi, N. 316 Olimpiadów rzymskich. Insensacyjny hipodrom i welodrom , W Cronache of Architecture – III od World Expo of Bruksels do inauguracji Brazylii 191/320 , Bari 1971, s. 536-539;
• B. Zevi, N. 304 Biblioteka Narodowa w Rzymie, wszyscy „pokonali” wszystko , W Cronache of Architecture – III od World Expo of Bruksels do inauguracji Brazylii 191/320 , Bari 1971, s. 485-489;
• B. Zevi, N. 241 Ministerstwo Finansów w EUR. Burrocentryczna pustka z trzech pryzmatów Vitrei , W CRONACHE DI ARCHITUTURA – III od World Expo of Bruksels do inauguracji Brazylii 191/320 , Bari 1971, s. 222-225;
• B. Zevi, N. 65 Rywalizacja o olimpijski welodrom . Nachylenie krzywych torów i widoczności , W Kroniki architektury – I Da Wright on the Grand Canal w Chapelle de Ronchamp 1/72 , Bari 1971, s. 440-445;
• B. Zevi, N. 749 Włochy eksportowane do Osaka W Mallameian Puzzle wygrana przez pojemnik , W CRONACHE DI ARCHITUTURA – VII od rekonstrukcji Jerozolimy do strajków dla domu 693/824 , Bari 1970, s. 236-239.