Cordier – Wikipédia

Kordier w pracy (około 1425).

I Ropemaker jest pracownikiem producenta liny, lin lub kabli.

Użycie łącza roślin prawdopodobnie sięga bardzo odległych czasów, a kordery istniały na długo przed jego założeniem, o godz. XIII ^{To jest} wiek, korporacja Cordiers-Criniers ^{[[[ Pierwszy ]} . Korporacja sznur druciany (pościel i konopie), odjeżdżać (Linden Bark) i włosy ma swoje ustawy w XIII ^{To jest} wiek, w Księga Trades D’Etienne Boileau. Społeczność Cordiers de Paris, złożyłaby swoje ustawy 17 stycznia 1394 r. Gdzie indziej towarzysze Korderowie służbowi Biorąc pod uwagę ich firmę w 1000 roku w Auxerre, ale tabela pierwszeństwa z 1807 r. Oferuje datę 1407 r. Na narodziny ich socjété du Devoir. Siedzenia towarzyszące zostały założone w pobliżu portów morskich (Rochefort itp.) Lub wzdłuż żeglownych rzek (wycieczki, angatery itp.).

Jednak nie wszystkie sznurki były towarzyszami służby. Ich praca jest często wykonywana w sezonie letnim, zima była zajęta w pracy, którą można wykonać pod schronieniem. Prace burtę zostały następnie przeprowadzone jak wilgoć dla koni ^{[[[ 2 ]} .

W 1442 r. W 1442 r „Ziewisz i dostarczanie wszelkich wielkich i menu liniom ludowi sprawiedliwości (…), gdy sprawy przychodzą, aby związać, zawiesić i wykonać mordercze gardło lub innych przestępców” .

W 1751 r. W Encyklopedia lub uzasadniony słownik naukowy, sztuki i transakcji de Diderot i Arelembert, zawód Cordiera został szczegółowo wyjaśniony ^{[[[ 3 ]} .

Strings znalazł gniazda na liny i liny w wielu obszarach, takich jak połowy, zawód był szeroko rozpowszechniony na obszarach morskich, ponieważ transakcje morza wymagają wielu strun. Ale Corders również znaleźli gniazda w tworzeniu szewności ^{[[[ 4 ]} , sznurki były również używane dla chłopów i kilku innych transakcji, takich jak stolarze.

W regionach takich jak Berry materiał do wykonania sznurków był konopie (uprawiano go do 1920 r. W Berry). Kordery nie uprawiali wszystkich konopi, których sami potrzebowali. Byli raczej „dostawcami usług”: przynieśli materiał, dali linę w zamian za wynagrodzenie.

Sama technika ma trzy etapy:

• grzebień światłowodowy za pomocą seranu. Séran jest rodzajem dużego pędzla z metalowymi szczytami. Umożliwia to wyczyszczenie konopi i oddzielenie włókien;
• Spinning: Kordier rezygnuje z wątku konopi;
• Okablowanie, ostatni krok. Kilka przewodów jest łączonych, aby uzyskać Toron . Wreszcie kilka torusów wyprodukuje linę.

• 

  Dwóch mężczyzn robiących linę. Muzeum Regionalne Hadeland Folkemuseum, Norwegia.

• 
• 

Oprócz urządzenia mechanicznego, aby dać drutom niezbędne skręt umożliwiający torusowi utworzenie liny, Craftsman Cordier używa określonych narzędzi ręcznych:

• Croc: Jest to narzędzie drewna twardego (bukszpan, cormier) w kształcie haka, który pozwala wydłużyć drut w celu utworzenia torusa;
• Świnia: w twardym drewnie, w kształcie skróconego stożka z podłużnymi wycięciami, pozwala kordierowi kontrolować skręcenie torusa w celu utworzenia liny;
• Spyer: pozwala na spray.

W Bretanii [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W Bretanii zawód Cordiera był obowiązkową aktywnością kogutów (lub cacous), populacji wykluczonej przez resztę mieszkańców z tego powodu, że byliby potomkami trałów.

„Od przynajmniej XV ^{To jest} Wiek, zawód Cordiera był monopolami Parias, uważany za potomkowie trędtwa: żyją w oddzielnych wiatrach, mają dla nich miejsca kultu, a także cmentarze. (…) Kaplica Madeleine, dziś w Penmarc’h, jest dla nich wyraźnie przeznaczona. Rzeczywiście, toponimy „La Madeleine” są synonimem nazwisk takich jak „La Maladrerie” (Léproserie), a Sainte Madeleine jest szefem Cordiers ^{[[[ 5 ]} . »

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• Joseph ogolony, Praca we Francji: profesjonalne monografie . Tome 5: Corders, szewcowie, koderzy, szwaczki, dekarze, hydraulicy, robotnicy cynku , Berger-Levrault, 1886-1890
• Paul Ingouf-Knocker, Pordries i kordiery z kraju Granvillais , Society of Archeology and History of the Manche, Saint-Lô, 1999, 63 s. (Liczba Recenzja kanału , Kwiecień 1999, Fasc. 162)
• Maurice Poperen, Filassiers, kordiery i trud , Praca i kultura, Angers, 1981, 145 s. 1.
• Statuty i reglemens dla społeczności Cordiers-Criniers w mieście i Fauxbourgs w Paryżu , Imprimerie de Moreau, Paris, 1743, 77 s.
• Encyklopedia lub uzasadniony słownik naukowy, sztuki i transakcji Pod kierunkiem Diderota i Arelemberta, Paryż, 1751 Tom 4, pp. 215-238.

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]