Dañs Tro – Wikipédia

. TRO TRO W Dañs A-Dro Lub gawot , to rodzina tradycyjnych tańców w Basse-Bretagne.

Rodzina Gavottes ma szeroką gamę tańców, które różnią się zarówno ich kształtem, jak i w stylu. Kształt tańca może być okrągły lub łańcuchowy, długi lub krótki, ale gavottes są również tańczone w quadrettes lub w procesji par. Style różnią się znacznie, na przykład, na przykład konserwacja bardzo ciasna przez ramię tancerzy String Dañs oraz wentylowany strój z ruchem broni, Gavotte Kernevodez . Podobnie styl „góry” podskakuje, z pionowym zawieszeniem tancerzy, podczas gdy Gavotte de l’Aven charakteryzuje się przeciwnie elastycznym i wydłużonym krokiem, na poziomie gruntu, ze znacznym postępem.
Dlatego w strukturze formuły wsporcze leży jednostka Gavottes: wszystkie mają osiem razy zdanie z podziałem kroku, najczęściej w czasach 3-ET-4 lub w 4-ET-5.

Tradycyjny akompaniament muzyczny gavotte jest piosenką w konkretnej formie Racja ha lub kilka dzwonków. Praktyka Gavotte w Dolnej Bretanii to praktyka, która zintegrowała inwentaryzację niematerialnego dziedzictwa kulturowego we Francji w 2020 r. ^{[[[ Pierwszy ]} .

Nazwa „Gavotte” jest w rzeczywistości niezdolna; Wydaje się, że nie ma związku między gavotte francuskiej tradycji a tańcem praktykowanym w Bretanii pod tą samą nazwą. w przeciwieństwie do i upuść , Do Laidaus I pomarszczony , w Loudéac Round i Dañls Plinn , Breton Gavottes nie wywodzi się z szarpnięć francuskiego renesansu, ale prawdopodobnie trihoris potwierdził w Bretanii XVI ^{To jest} wiek. Ten obraźliwy termin Gavotte był używany przez obserwatorów obcych regionu, którzy postrzegali go jako podobne do tego, co nazywali Gavotte. Mimo wszystko słowo szybko trafiło do Breton ( Gavotenn ) i od końca XVIII ^{To jest} Century, został potwierdzony w regionie Quimper. Jednak terroirowie górskie będą działać tylko TRO TRO . Jednak ten ostatni termin, który oznacza po prostu „okrągły”, jest również używany do wyznaczenia innych tańców, które nie są gavottes, takie jak Dañs Plinn lub rok Dro (Dro i Tro to to samo słowo Breton, pierwszy litera poddawana mutacji).

Gavottes są ogólnie tańczone w postaci apartamentu złożonego najczęściej z trzech nieodłącznych części, z których każda ma własny motyw muzyczny i własne tempo.

. Mountain Gavotte w ten sposób składa się z trzech kolejnych utworów:

• . ton prost (nazywane również ton kentañ , „Pierwszy raz” lub ton Berr , „Krótki czas”), szybkiego wykonywania.
• . Promieniuj Tamm („Kawałek” pośrodku, zwany także Oak Discuizh , czas odpoczynku, lub Bal ), powolny spacer złożony z chodzenia bardziej ożywionych postaci.
• . Ton podwójnie (nazywane również Ton Diwezhañ , „Ostatni raz” lub ton hir , „Długo czas”), szybki (ale wykonania często bardziej żywy i bardziej dynamiczny niż pierwsza część) z podrobionym frazą muzycznym. . Ton podwójnie można go wymienić lub za nim Ton Tripl Ale to jest dość rzadkie.

Inne gavottes mają nieco inną trójstronną strukturę, łącząc gavotte z piłkami (dwa, cztery, osiem), a następnie z Jabadao . Tak jest między innymi Gavotte de l’Aven , z Gavotte Glazik Lub Gavotte Bigoudène . W każdym razie przechowujemy ten sam jeździec (lub jeździec) dla pełnego apartamentu.

Struktura PA [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Formuła wsparcia Gavotte w 3 i 4

Właściwe gavottes obejmują 8 razy i rozbieżne przez:

• Obecność podziału, czy nie, podział zmienia się w pogodzie, w której występuje (w 3-ET-4, w 4-ET-5, w 5-ET-6) i jego styl: nieregularne, małe kroki, przerwa , Złóż z fikcyjnym wsparciem (nie mówi się, że stary krok kobiet w Poher), w początkowym/strajku/zmianie wsparcia (Calanhel Gavotte)
• Styl PAS: w postępie liniowym, z haftem (Gavotte de l’Aven, Gavotte Poulet), nie polowanie (châteauneuf-du-faou), z znaczącymi fałdami wolnej nogi (fisel) lub skrzyżowanymi/innowacjami (kost ar c’hoat).
• Czas lub stopa początkowa: zwykle lewa stopa, ale na północ od Alne kilka gavottes zaczyna od prawej stopy, jak Gavotte Przeciwko Bidarowi (Bresparts, Saint Rivoal …), La Gavotte Kernevodez (Hanvec, Irvillac …) lub Plougastel.
• Postać piłki: prosta lub ze zmianą wsparcia

Kształt [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Gavotte był pierwotnie tańczony w kółko, stąd jego nazwa w Poher of TRO TRO . Ale w wielu terroirach stał się łańcuchem (Gavotte mod Bidar, gavotte dardoup z zwykłych okoliczności. W Pays Poulet kształt jest mieszany, łącząc okrągły i łańcuch. z kraju Rouuzig (châteaulin). W krajem Dardoup, wokół châteauneuf-du-faou, obok łańcucha używanego w zwykłych okolicznościach, współistnieje formę quadrette ćwiczona podczas ślubu, na honor. W kraju glaziku są też Quadrettes i, wokół Quimper, kilka form, szczególnie ćwiczonych podczas zawodów tanecznych. W kraju Bigouden zwykła forma jest procesją par.

Druga część apartamentu to spacer przeplatany piłką na refrenie. Istnieje kilka rodzajów piłek:

• Tak zwana stara piłka, w naprzemiennych podporach, w których jeździec zwraca się do siebie i wykonuje serię naprzemiennie wewnątrz i na zewnątrz,
• Piłka tam iz powrotem znana jako Poullaouen, zebrana przez Jean-Michel Guilcher ^{[[[ 2 ]} I Loeiz Roparz, używany w krajem Dardoup i poher, gdzie jeździec zwraca się do siebie, a następnie wykonał cztery kroki do jeźdźca, a następnie w kierunku jeźdźca na linii tanecznej,
• Tak zwana nowoczesna piłka, która jest ewolucją, która pojawiła się w okresie międzywojennym i wznowiona przez Krąg Berrien w latach 50. XX wieku, w którym tancerze pozują stopę lekko, towarzysząc gestowi niewielkiego ruchu, z lub bez Zmiany wsparcia (w najprostszej oryginalnej wersji stopy mogły nawet pozostać nieruchome, tylko ramiona intonują taniec ^{[[[ 3 ]} ),
• Fisel Ball, która jest złożoną ewolucją starej piłki w alternatywnym wsparciu,
• le prawie płacisz Plucuac’h, Calanhel itp.,
• Kulka Gavotte of the Pays Bidar (Gavotte z prawej stopy) znajduje się w śladach czterech do środka rundy, która jest starą zbiorową formą tam iz powrotem.
• Bigouden Ball, w kształcie podobnym do poprzedniej, tańczyła całkowicie w rundzie lub przez moment obrotowy na drugim ruchu (jedyny wariant znany w High Pays Bigouden) ^{[[[ 3 ]} .

Inne gavottes mają bardziej złożone piłki, z prostymi lub kolejnymi postaciami z mniej lub bardziej skomplikowanych ewolucji piłki w tę iz powrotem (kraj Aven, Fouesnant, Quimperlé, Faouët, Gourin. ..) Lub zawiera sukcesję postaci, zwanych piłką, zwaną piłką, zwaną piłką, zwaną piłką, zwaną piłką , Jabadao lub sprzeczne w zależności od terroiru, okrągłe z ruchami przed plecami lub z permutacją tancerzy z najprostszych form starych sprzeczności (kule apartamentu Châteauneuf-du-faou, kulki Suite Glazik, Kulki cztery z czapki Sizun , osiem piłek itp.) ^{[[[ 3 ]} .

Muzyczny akompaniament [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Muzyczny akompaniament zmienia się w zależności od terroirów.

Najbardziej niezwykłym wsparciem jest Racja ha (alternatywna piosenka), pierwotnie praktykowana w rundzie. Po drodze singiel lub podwójny „ton” trwał czas piosenki i po drodze nie było żadnej zmiany „powietrza”, zainteresowanie tekstami i oczywiście tempem.

Istnieją podobne praktyki piosenek organizujące taniec na terytoriach, które już nie praktykują rundy. We wszystkich obszarach, w których zebrano sprzeczności (lub parę tańców), znaleziono również tradycję piosenki do tańca. Wszystkie wysokie Bretania ma wpływ tego rodzaju repertuar, a wśród obszarów sprzeczności front dostarczył najwięcej przykładów tej praktyki. Wyrażenie „Gavotter L’Avantage” w Loire-Atlantique ^{[[[ 4 ]} .

W kraju strunowy I Fañch , klarnet ( Hardwann miłość lub pnia kapusty) jest używany w momencie obrotowym w modelu Racja ha , instrumentaliści reagują na siebie. Klarnet umożliwia sprawiedliwie zbliżanie się do subtelności piosenki.

Para Biniou-Bombarde towarzyszy także tancerzom Gavottes. W górach lub Racja ha Reign jako mistrz, Ringers byli rzadko zapraszani, głównie ze względu na ich koszt. Moglibyśmy jednak przynieść je na specjalne okazje, takie jak wesela. Przeciwnie, Biniou i Bombarde są uprzywilejowanym wsparciem na południu Kornwalii. W całym tym regionie dzwonki rozwinęli wielką wirtuozerię. Piosenki często są w kolorze doniczkowym, łącząc wiele melodii, jak w przypadku Gavotte Pourlet, w Gavottes of Aven lub Bigoudène Suite.

Od jego wprowadzenia do Bretanii, akordeon został przyjęty. W ten sposób w latach 30. XX wieku Yves Menez de Scrignac wynalazł huśtawkę gavotte do chromatycznego akordeonu!

Dzisiaj znajdujemy wszystkie instrumenty, które odrodzenie Przyniósł: akordeon diatoniczny, gitary, flet i inne, grały raczej na treningu.

• Gavotte du Bas-Léon interpretowany przez Luc Danigo na skrzypcach i Philippe Lamézec na gitarze.

Pierwotnie w rundzie Gavotte najpierw przekształcił się w otwartym łańcuchu, a następnie w krótszym łańcuchu (kilka kanałów w tym samym pomieszczeniu). Kiedy kolekcje ją zaskoczyły, znaleźliśmy gavotte w tych różnych formach zgodnie z lokalami. W centrum Bretanii oryginalna runda (Calanhel, Fisel, Poher, Kosztuje kapelusz ). W zamkniętym okrągłym i otwartym łańcuchu w kraju Dardoup, z łańcuchami do dwóch par. W krainie Aven formą jest Quadrette, krótki łańcuch dwóch mężczyzn nadzorujących dwie kobiety. Na kursie ^{[Który ?]} , w kraju Glazik i w krajach Bigouden tańczyliśmy Gavotte jako parę.

Odniesienie tej ewolucji z muzycznym wsparciem może być interesujące. Tam, gdzie piosenkarze byli bardzo ważne, forma niewiele się zmieniła; Publiczność skoncentrowana na historii nie martwała się o wyróżnienie się, „robienie pięknego”.
Ciekawe jest również widzenie geografii. Im bliżej zbliżamy się do Quimper, „Wielkie miasto” i tym bardziej ewoluowało taniec, dopóki nie wprowadzę postaci sprzeczności w piłce i zamiast podwójnego tonu ( Jabadao ).

Techniczne i stylistyczne specyfika [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Jambado Gavotte na ulicy w Scaër w 1909 r. (Villard Postcard).

W Haute-Cornouaille

W tym obszarze zwanym „góra” z powodu zaległości i czarnych gór, taniec jest ćwiczony w rundzie zamkniętej na rytmicznej konstrukcji w 8 etapach, często wbijanych, czasem odbijających ^{[[[ 5 ]} . Postęp jest względnie stały, z dzielnicą kroku w czasie 3 lub w czasie 4 lub czasu 5 ^{[[[ 6 ]} . Zaobserwowano wiele wariantów kroków w zależności od gmin.

En Country String

Gavotte solą była wcześniej nazywana Dañs ar cała Ponieważ była to okazja do epickich zawodów często nagradzanych tytoniami ( cały ). Podpis jest w czasie 4. Jest uważany za jeden z najtrudniejszych tańców w Bretanii z powodu bardzo „ostrej” techniki ^{[[[ 7 ]} . Męska formuła polega na wysyłaniu pionowo i bardzo szybko, aby obcasy „wpisały pośladki”. Naśladując, kobiety stopniowo modelowały swoje kroki w stosunku do mężczyzn, przyjmując ten bardzo „suchy” aspekt, bez wdrażania wyraźnej amplitudy męskiej formuły ^{[[[ 8 ]} .

I płaci Cakesa Clea A Cinhoad.

Rozwijał się tylko na bardzo małym obszarze, przylegającym do lasu Quénécan i łącząc dwie lub trzy gminy. Wyróżniało go dodaniem bardzo ciasnych wsparcia „skrzyżowanych / zagnieżdżonych”, które stanowią jego specyficzność ^{[[[ 9 ]} .

W kraju Pontivyen

Historycznie jest to kraj kultury Vannetaise, podobnie jak jej poulete Voisin. Styl stylu Larid-Gavot jest „na poziomie gruntu”, z bardzo ciasnymi, wibrowanymi krokami, wspieranymi przez energetyczny ruch ramienia i dość szybką szybkość muzyczną, która radykalnie odróżnia go od Dañs Tro de Haute Cornwall. Blavet dzieli ten kraj w dwóch strefach: na prawym brzegu Gavotte jest bliżej stylu sąsiada kraju, na lewym brzegu, styl tańca jest bardzo wibra dañs do nasion („Tańczyć, że drży”) ^{[[[ dziesięć ]} .

W Paylet Pays

W pobliżu haute-Cornouaille Gavotte opracowała formułę skoczki męskiej coraz częściej ukierunkowaną na spektakularny (powrócony, prawie poniżej z gadaniem z sali). Protokół został bardzo dostosowany: otwarcie przez dwie pary, tryb wejścia do tańca, otwarcie i zamknięcie okrągłego, permutacja głowów głowy i łańcucha ^{[[[ 11 ]} .

I płaci Rouzig et Classy

Gavotte jest powszechnie przeprowadzany w krótkim łańcuchu, nawet jako para. Tempo jest wolniejsze niż w Haute-Cornouaille. Styl jest stylu ^{[Co ?]} Elastyczny taniec, pozowany, z pewnymi ruchami zawieszenia, ale bez prawdziwego skrętu i z ciągłym postępem.

W Aven płaci

Położony między rzeką ODET na wschodzie i Laïta i Ellé na zachodzie kraj Aven oferuje różnorodność stylów. Najbardziej reprezentatywnym jest niewątpliwie strefy przybrzeżnej na południu, bardzo poślizgnięte, łączące zgięcia i zastąpienia. Poddział ustąpił miejsca Pokój A-Dreñv , rodzaj pętli prawej stopy, która spoczywa na tyłu i nadaje tańcu wyjątkową elegancję. Rezultatem jest quadrette (dwie kobiety nadzorowane przez dwóch mężczyzn) ^{[[[ dwunasty ]} .

W kraju Bigouden

Przez długi czas forma zbiorowa została porzucona w zależności od procesji par. Gavotte używa bardzo różnych kroków, czasami obsługiwanych przez energetyczne ruchy ramienia. Muzyczne akompaniament Biniou-Bombarde jest bardzo typowy. Mężczyzna prowadzi swojego jeźdźca, oferując mu fantazje i hafty, takie jak zakręt, obracanie lub mijanie za nim zmianami rękami ^{[[[ 13 ]} .

Na północ od rzeki Aulne

Terytorium to obejmuje północ od kraju Rouuzig – który sam obejmuje kraj Kernevodez i, w kontakcie z górą, krajem Bidar – i krajem Półwyspu Plougastel. Te terroiry mają niezwykłą funkcję: podczas gdy wszystkie inne formy Gavotte zaczynają się od lewej stopy, tutaj taniec zaczyna się dobrze. Ta tradycja jest bardzo stara. Mieszkańcy domagali się i podali nazwę Seria Dañ Kleiz (tancerze lewej stopy) dla tych na południu Aulne. W zachodniej części tego obszaru uprzywilejowany kształt pozostał runda, podczas gdy na wschodzie wydawał się otwarty łańcuch ^{[[[ 14 ]} .

Gavottes of Honor

Wcześniej, w wiejskim społeczeństwie przed 1914 r., Pierwszy taniec ślubu, gdy tylko kościół został wydany, był wyłącznie zarezerwowany dla panny młodej i pana młodego, chłopców i druhen. Ten taniec wówczas nie różnił się w żaden sposób od innych tańców ćwiczonych w terroir, był po prostu bardziej uroczysty i nosił nazwę Gavotte of Honor, Dañs i nieD dzwoni W dañs i eured Lub Dañs AR Boked. Następnie termin ten stopniowo wyznaczył, we wszystkich krajach Corouaille, gavotte konkursów, podczas których jeźdźcy rywalizowali w technice i zwinności w celu wzajemnego wzajemnego ulepszenia i wrażenia na widzach, jednocześnie wymuszając podziw własnych jeźdźców. Zainspirowane Gavotte obowiązującymi w każdym kraju, formuły PAS stały się, po głębokich kolejnych przetasach, prawdziwych oryginalnych dziełach, choć zarezerwowanych dla okazjonalnych i szczegółowych praktyk ^{[[[ 15 ]} .

Daered ar podour fal I Gilgoden

Są to dwie formy gavotte o zabawnej naturze, które często interweniują w ostatniej części tańca. w Daered ar podour fal („Dance des Marmites”, odwróć się) ^{[[[ 16 ]} , tancerze zwracają się na zewnątrz, zgodzili się przez piosenkarzy lub muzyków, aby następnie powrócić do wnętrza rundy na następny sygnał. w Gilgoden (Kształt Tourbillon), pierwsza część to tańce w zamkniętej rundzie; W drugiej, tancerze podają prawą rękę i zwracają się do par na miejscu, mężczyzna czasami zmienia się jeźdźca, zastępując lewą stronę, który zaprosił po prawej stronie ^{[[[ 17 ]} .

Zawody taneczne zawsze miały przychylność Bretonów. Nawet dzisiaj tancerze lubią się spotkać, aby się zmierzyć. Kilka konkursów Gavottes co roku przyciąga wielu tancerzy, muzyków i widzów: są to głównie konkursy Menez Meur w Hanvec, poświęcone TRO TRO I do swoich wariantów konkurs Gavotte Bigoudène w Pont L’Abbé, Trofeum Gavotte Glazik w Quimper i konkursie String Dañs w Rostrenen.

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Filmy dokumentalne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• Czy odkryjemy na nowo gavotte? , dokument Philippe Gillloux, 2020, wręcz West, transmitowany na Tébéo, Tébésud, TVR

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Pracuje [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• Jean-Michel Guilcher, Popularna tradycja tańca w Dolnej Bretanii , Paris, École Pratique des Hautes études, 1963, [Rééd. Mouton, 1976; Spézet i Douarnenez, Coop-Breiz-Le Chasse Marée/Armen, 1995; Spezet, Coop Breiz, 2007]. „La Gavotte”, P. 141-284
• Alan Pierre i Daniel Niedźwiedź ( Pref. Alan Sidegel), Breton Dance: Niezbędne dzieło do poznania i lepszej praktyki tańce Breton , Coop Breizh, 1999 , 142 P.
• A. Pierre i P. Sicard, Praktyczny przewodnik po tańcu Breton , 1999

Artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• Naik Raviart, „Style tańca i terroirs. Twarze gavottes ”, Muzyka Breton W N ^O 206, styczeń- Luty 2008 W P. 21-25 W Czytaj online