Denis Huisman – Wikipedia
Homonimiczne artykuły patrz Huisman.
Denis Huisman , urodzony W Paryżu i umarł W tym samym mieście jest prezes zakładów edukacyjnych, pisarza i nauczyciela francuskiego.
Rodzina [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Denis Antoine Huisman urodził się w 16 To jest Paris Arrondissement, Małżeństwo Georges Huisman, dyrektor generalny sztuk pięknych, radny stanowy i Marcelle Wogue [[[ Pierwszy ] .
. , poślubia Gisèle Cahen [[[ 2 ] który rozwodzi się, a potem ożenił się na drugim weselach Marie-Agnès Malfray [[[ 2 ] które również się rozwiewa. Potem poślubi Catherine Cremnitz [[[ 3 ] . W 2013 roku ożenił się z Marie-Françoise Cheilletz [[[ Pierwszy ] .
Od jego pierwszego małżeństwa urodził się Arnaud (1951–1975 [[[ 4 ] ), Bruno (1953), Colas (+), Emmanuelle (1957), który poślubił Bruno Perrina; Potem Dominique, a po drugim małżeństwie urodziła się Sophie-Caroline (1971), która poślubiła Oliviera de Koning; Z jej trzeciego małżeństwa urodziły się Elsa (1977) i Aturaine (1979) [[[ 3 ] .
Zmarł 2 lutego 2021 r. W swoim domu w Paryżu [[[ 5 ] .
Tworzenie [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Po studiach w Lycée Montaigne w Lycée Claude-Bernard i Henri-IV High School, Denis Huisman kontynuuje studia na Wydziale Listów w Paryżu i w Paris Political Studies Institute [[[ Pierwszy ] .
Jest zwolniony w filozofii [[[ Pierwszy ] i State Doctor of Letters (1974) [[[ 6 ] .
Profesjonalna kariera [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
W latach 1947–1951 uczył w Paryżu w Lycées Turgot, Charlemagne i Montaigne. W latach 1951–1957 był wykładowcą w Paris Art and Archaeology Institute w Alsatian School (w roku szkolnym 1952–1953), w Sainte-Barbe College w latach 1950–1957. Badał Attainé w National Center for For Scientific Research (CNRS) w latach 1953–1957, kierownik projektu w gabinecie Edgar Faure w 1958 r. W 1957 r. Był wykładowcą w National School of the Superior Arts, a następnie od 1958 do 1979 roku w Instytucie Francuskim w Londynie, na New York University, w Bostonie, Hull, UCLA, Stanford. W latach 1958–1979 był wykładowcą École des Hautes Etudes Commercial de Paris (HEC). W 1970 roku był nauczycielem trzeciego cyklu na University of Paris Ix Ix Dauphine, gdzie został mianowany dyrektorem naukowym w 1976 roku.
W 1961 roku był założycielem French School of Press Attaints (EFAP), który będzie miał wiele oddziałów [[[ A ] . W 1963 r. Był założycielem Higher Institute of Artistic Carrières (ICART), a następnie w 1967 r. French Marketing School, która stała się w 1999 r. School of Management w Paryżu (EMP). W 2004 r. Stworzył Francuską School of Journalism (EFJ). Jest przewodniczącym i dyrektorem generalnym tytułowej grupy, łącząc swoje kreacje: EFAP, ICART, EFJ i EMP. W 1986 r. W 1986 r [[[ Pierwszy ] .
Od 1951 r. Był członkiem francuskiego Towarzystwa Estetyki. Był dyrektorem francuskiego Instytutu Estetyki Przemysłowej, dyrektorem francuskiego Towarzystwa Filozofii, członkiem Société des Gens de Lettres, członkiem American Aesthetics Society, dyrektora kolekcji w Bordas, Sedes, Nathan, Hachette. Był producentem ORTF, a następnie w TF1, sekretarza generalnym Nagrody i Cahiers Georges-Nimier, prezes Paris Show, prezes zarządu Sainte-Barbe College, administrator New York University we Francji, z Francji, Europejskie konserwatorium muzyczne. W 2013 r. Założył Radę szkół komunikacyjnych Grandes. Jest korespondentem Academy of Moral and Political Sciences (sekcja filozofii) [[[ Pierwszy ] .
Denis Huisman jest awansowany na dowódcę Narodowego Zakonu Legionu Honoru [[[ 7 ] i podniósł godność wielkiego oficera Narodowego Zakonu Zasługi [[[ 8 ] , Oficer Zakonu Palm Academic, dowódca Zakonu Arts and Letters, Vermeil Medal of the City of Paris, Doktor Honorowy University of Hull w 1984 roku i New York Institute of Technology w 2011 roku [[[ Pierwszy ] .
- Estetyka , Denis Huisman, PUF, Coll. “Co ja wiem? », 1961
- Wielka przygoda komunikacji , z Jocelyne Langlois, Librairie Séguier, 1988
- Literatura francuska od pochodzenia do dnia dzisiejszego Z Pierre Brunel, Vuibert, 2007
- Wściekłość do komunikacji , Bourin Editor, 2006
- Sokrates ścieżki wieczności , Pygmalion, 2003
- 1000 cytatów na wydarzenie francuskie , Małe odniesienia z Marie Cosnay, 2003, Nathan
- Historia filozofii francuskiej , Perrin, 2002
- Twarze filozofii Z Louisem Monier i Serge Le Strat, 2000 Arlea
- Najsłynniejsze strony filozofii zachodniej Z Marie-Agnès Malfray, Perrin, 1989, New Edition 2000.
- Największe teksty filozofii orientalnej z moim. Malfray, Albin Michel, 2000
- Sokrates w Internecie , Éditions de Fallois, 1997
- Wiek , Hachette Pluriel Reference, Pluriel Interwencja, 1994
- Historia egzystencjalizmu , Armand Colin, 2005
- Słownik tysiąca kluczowych dzieł filozofii , Nathan, 2000
- Powiedz i zrób to: rozumieć perswazję, propagand, reklamę, public relations: skuteczny test komunikacji, Sedes, 1983
- Historia filozofów ilustrowanych tekstami Z André Vergez, 1966, Fernand Nathan
- Słownik filozofów , PUF, Coll. „Quadrige Dicos Poche”, 2009
- Bez złożonej filozofii (z André Vergez), Hugo & Cie/Bourin Editor, 2009
i kolekcja Podręczniki filozofii Z André Vergez i Serge Le Strat (Nathan)
Notatki [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- Kto jest kim we Francji , Wydanie 2013, P. 1139 .
- Kto jest kim we Francji , 1979-1980 wydanie, P. 808 .
- Bottin Worly , Wydanie 1985, P. 734 .
- Denis Huisman i Marie-Agnès Malfray, Najsłynniejsze strony filozofii zachodniej , Perrin Academic Bookstore, , 670 P. (ISBN 2-262-01671-2 ) , P. 7.
- Roger-Pol, prawda ” Profesor i filozof Denis Huisman nie żyje », Świat W N O 23665, W P. 22 ( Czytaj online )
- Denis Huisman Teza stanu , na stronie SUDOC.
- Dekret z 13 lipca 1998 r. Promowanie .
- Dekret z 14 listopada 2011 r .
Recent Comments