Dostępność cyfrowa – Wikipedia

L ‘ Dostępność cyfrowa to zapewnienie wszystkich osób, niezależnie od ich sprzętu lub oprogramowania, infrastruktury sieciowej, języka ojczystego, ich kultury, lokalizacji geograficznej lub umiejętności fizycznych lub umysłowych, zasobów cyfrowych.

Dostępność cyfrowa obejmuje zatem w szczególności:

• Strona internetowa
• Cyfrowa telewizja i radio cyfrowe, na przykład w odniesieniu do standardów i kompatybilności, a także projektowania usług i sprzętu;
• Telefony komórkowe trzeciej generacji, na przykład w odniesieniu do projektowania sprzętu, oprogramowania i usług;
• Duża komunikacja pasków, na przykład przy użyciu możliwości prezentacji multimodalnych, aby wzmocnić dostępność, a nie zmniejszyć ją;
• Prywatne i profesjonalne wykorzystanie systemów i sieci komputerowych.

Jest zatem zainteresowany urządzeniami materialnymi lub niematerialnymi, a także treścią, a ponadto dotyczy wszystkich rodzajów przeszkód, które mogą zmniejszyć dostęp do tych urządzeń.

Biorąc pod uwagę te aspekty, które wcześniej uważano za interesujące tylko konkretną grupę docelową populacji, w rzeczywistości przyniesie pozytywne korzyści dla większości użytkowników technologii.

Europa uznaje dostępność cyfrową za obowiązek obywatela. Polityka i przepisy europejskie uznały kluczowe znaczenie zatrudnienia i pracy, aby zagwarantować równe szanse dla wszystkich, zdecydowanie przyczyniają się do pełnego udziału obywateli w życiu gospodarczym, kulturowym i społecznym i pozwalają im tutaj zmaterializować ich potencjał. Możliwe reperkusje wyraźnie opowiadają się za szerszym rozpowszechnianiem dostępnych i wysokiej jakości produktów i usług ICT, które będą promować zawodową zdolność integracji, lepszą integrację społeczną i pozwoli osobom żyć dłużej.

Zgodnie z tym artykułem, dyrektywa 2000/78/ 27 listopada 2000 , wyraźnie ustala cel (w artykule Pierwszy ^Jest ):

(…) W celu ustalenia ogólnych ram walki z dyskryminacją opartą na religii lub przekonaniach, niepełnosprawności, wieku lub orientacji seksualnej w odniesieniu do zatrudnienia i pracy, w celu umieszczenia pracy, w państwach członkowskich, zasady równego traktowania.

Dyrektywa wskazuje, że w szczególności Wskazane jest, aby zapewnić odpowiednie środki, to znaczy skuteczne i praktyczne środki mające na celu opracowanie stacji roboczej zgodnie z niepełnosprawnością, na przykład poprzez planowanie pomieszczeń lub adaptację sprzętu (…).

Komisja podjęła inicjatywy w ramach dwóch planów działań EEUROPE w celu założenia bardziej dostępnej firmy informacyjnej. Plan działania z 2002 r. Zawierał osobną linię działania dotyczącą tych pytań. On rekomenduje:

• Przyjęcie instrukcji dotyczących dostępności dostępności sieci (inicitiative Web, WAI),
• Opracowanie europejskiego programu projektowego dla wszystkich (Design for All, DFA)
• a także wzmocnienie technologii pomocy i standaryzacja DFA.

Plan działania EEUROPE 2005 polegał na uwzględnieniu E-Inclusion we wszystkich liniach działania. Zaproponował również wprowadzenie wymagań dotyczących dostępności do ICT w zamówieniach publicznych.

W jego refleksji na temat e-inkluzyjnego ^{[[[ Pierwszy ]} , zauważa, że ​​wiele usług online nie świadczy usług oczekiwanych przez osoby niepełnosprawne i szerzej, ludzie w tymczasowej częściowej dyskotek (osoba, która zapomniała o swoich okularach, posiadając złamane ramię) lub stałe (nierówne w życiu). Na przykład następujące usługi mają problemy:

• Brak zharmonizowanych rozwiązań, w szczególności niemożność dostępu do numeru alarmowego 112 z telefonów tekstowych w wielu państwach członkowskich;
• Brak interoperacyjnych rozwiązań dostępnych technologii informacyjnych i komunikacyjnych (ICT);
• Niezgodność oprogramowania z urządzeniami pomocy: narratorowie odczytu ekranu przeznaczone dla niewidomych są często bezużyteczne po uruchomieniu nowych systemów operacyjnych;
• Zakłócenia między zwykłymi produktami i urządzeniami pomocy, na przykład między GSM i aparatami słuchowymi;
• Brak standardów w skali europejskiej: istnieje na przykład siedem systemów telefonicznych tekstowych, niezgodnych ze sobą, przeznaczonych dla osób niesłyszących i słuchu;
• Brak odpowiednich usług: na przykład wiele stron internetowych jest zbyt złożonych dla niedoświadczonych użytkowników lub mają trudności poznawczych lub nie są niemożliwe do odczytania i przeglądania dla osób niedowidzących;
• Brak produktów i usług dla niektórych grup, na przykład komunikacja telefoniczna dla użytkowników znaków;
• fizyczny projekt urządzeń, który stanowi źródło trudności, na przykład do używania klawiatur i ekranów wielu urządzeń;
• brak dostępnych treści;
• Ograniczony wybór usług komunikacji elektronicznej, ich jakość i cena.

Jeśli chodzi o domenę open source, refleksja właśnie się rozpoczęła. Jednak dostępność elektroniczna lub Dostępność cyfrowa Produkty i usługi powiązanych technologii pomocy należą dziś do średnio terminowych celów największych europejskich producentów obecnych technologii, a także w innych regionach świata.

Wiele europejskich dyrektyw związanych z informacją zawiera klauzule związane z integracją osób niepełnosprawnych i osób starszych. Obejmują one dyrektywy komunikacji elektronicznej, w szczególności dyrektywa Framework (2002/21/EC) oraz dyrektywa „Universal Service” (dyrektywa 2002/22/EC), dyrektywa Dyrektywa Hertziens i terminal telekomunikacyjna (1999/5/EC Dyrektywa ), dyrektywa w zakresie procedur zamówień publicznych (2004/17/EC i 2004/18/WE) oraz dyrektywa w sprawie równości leczenia pod względem zatrudnienia i pracy (dyrektywa 2000/78/WE).

. 13 września 2005 , Komisja Europejska wydała komunikację na ten temat ^{[[[ 2 ]} , składający się głównie na linii refleksji za przyszłe prace.

Kilka krajów już dokonało ustaleń prawnych w tym kierunku, na przykład Wielka Brytania, Irlandia, Niemcy lub Włochy.

We Francji stowarzyszenie Braillenet organizuje europejskie forum dla dostępności cyfrowej każdego roku ^{[[[ 3 ]} . Badanie z 2016 r. Pokazuje, że strony internetowe francuskich firm są nadal zbyt mało dostępne dla osób niepełnosprawnych internautów ^{[[[ 4 ]} .

We Francji istnieje książka o dostępności cyfrowej. Został napisany w 2012 roku przez Armony’ego Altiniera, a jego tytuł to ” Standardy dostępności sieci i dobre praktyki dla bardziej dostępnych witryn „. Aktualizacja jest w toku.

Aby wspierać specjalistów w tym podejściu, misja cyfrowa oraz misja biblioteki i dziedzictwa wspólnie publikują dokument zasobów ” Dostępność cyfrowa dla profesjonalistów książek, w etapach „W 2020 roku.

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• Armony Altinier W Dostępność internetowa. Standardy i dobre praktyki dla bardziej dostępnych witryn , Eyrolles, 2012 , 332 P. (ISBN 9-782212-128895 ) .

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]