[{"@context":"http:\/\/schema.org\/","@type":"BlogPosting","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/dyfrakcja-przez-szczeline-wikipedia\/#BlogPosting","mainEntityOfPage":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/dyfrakcja-przez-szczeline-wikipedia\/","headline":"Dyfrakcja przez szczelin\u0119 – Wikipedia","name":"Dyfrakcja przez szczelin\u0119 – Wikipedia","description":"before-content-x4 Artyku\u0142 w Wikipedii, Free L’Encyclop\u00e9i. Dyfrakcja szczelinowa after-content-x4 . dyfrakcja szczelinowa jest modelem teoretycznym stosowanym do modelowania zjawisk dyfrakcji","datePublished":"2022-12-18","dateModified":"2022-12-18","author":{"@type":"Person","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/author\/lordneo\/#Person","name":"lordneo","url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/author\/lordneo\/","image":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/secure.gravatar.com\/avatar\/44a4cee54c4c053e967fe3e7d054edd4?s=96&d=mm&r=g","url":"https:\/\/secure.gravatar.com\/avatar\/44a4cee54c4c053e967fe3e7d054edd4?s=96&d=mm&r=g","height":96,"width":96}},"publisher":{"@type":"Organization","name":"Enzyklop\u00e4die","logo":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/wiki4\/wp-content\/uploads\/2023\/08\/download.jpg","url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/wiki4\/wp-content\/uploads\/2023\/08\/download.jpg","width":600,"height":60}},"image":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/upload.wikimedia.org\/wikipedia\/commons\/thumb\/5\/51\/Diffraction_par_une_fente.png\/250px-Diffraction_par_une_fente.png","url":"https:\/\/upload.wikimedia.org\/wikipedia\/commons\/thumb\/5\/51\/Diffraction_par_une_fente.png\/250px-Diffraction_par_une_fente.png","height":"201","width":"250"},"url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/dyfrakcja-przez-szczeline-wikipedia\/","wordCount":5050,"articleBody":"     (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});before-content-x4Artyku\u0142 w Wikipedii, Free L’Encyclop\u00e9i.  Dyfrakcja szczelinowa        (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4. dyfrakcja szczelinowa jest modelem teoretycznym stosowanym do modelowania zjawisk dyfrakcji optycznej. Dyfrakcja przez szczelin\u0119 mo\u017ce r\u00f3wnie\u017c zastosowa\u0107, ze wzgl\u0119du na zasad\u0119 Babinet, w celu opisania figury dyfrakcyjnej uzyskanej z drutem umieszczonym na drodze promienia \u015bwiat\u0142a.        (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4Szczelanie to otwieranie szeroko\u015bci A i niesko\u0144czona d\u0142ugo\u015b\u0107, wy\u015brodkowana na pochodzeniu (szczelina rozci\u0105ga si\u0119 od – A \/2 do A \/2 w osi X ). Z powodu symetrii przez t\u0142umaczenie problemu rozwa\u017camy zmiany intensywno\u015bci tylko na jednej osi X . Umieszczamy si\u0119 w przypadku, gdy ekran jest bez ko\u0144ca zlokalizowany (dyfrakcja Fraunhofera), to znaczy, \u017ce p\u00f3\u0142ki, kt\u00f3re przybywaj\u0105 w punkcie M s\u0105 uwa\u017cane za r\u00f3wnoleg\u0142e. Dzieje si\u0119 tak, je\u015bli ekran jest umieszczony kilka metr\u00f3w od szczeliny lub je\u015bli umie\u015bcisz ekran w ogniskowej p\u0142aszczy\u017anie obrazu zbie\u017cnego obiektywu. Je\u015bli zadzwonimy D odleg\u0142o\u015b\u0107 mi\u0119dzy ekranem a szczelin\u0105, a nast\u0119pnie intensywno\u015b\u0107 I w danym momencie X ekranu jest napisane:        (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4I ( X ) = I0\u22c5 sinc2(\u03c0a\u03bbD\u22c5x){displayStyle i (x) = i_ {0} cdot mathrm {sinc} ^{2} lewy ({frac {pi a} {Lambda d}} cdot xright)}} Lub sinc( X ) = sin\u2061(x)x{DisplayStyle Mathrm {sinc} (x) = {frac {sin (x)} {x}}} Definiuje funkcj\u0119 kardynaln\u0105 zatok. Intensywno\u015b\u0107 ma zatem pseudo przestrzenny okres A przez czyszczenie: A = \u03bbDa{DisplayStyle A = {frac {Lambda D} {A}}}  Promie\u0144 prowadzi odleg\u0142o\u015b\u0107 mi\u0119dzy szczelin\u0105 a ekranem. R\u00f3\u017cnica fazowa wprowadzona przez t\u0119 \u015bcie\u017ck\u0119 wynosi D Phi = 2 Liczba Pi \u03b4\u03bb{DisplayStyle Delta varphi = 2pi {frac {delta} {lambda}}}} \u03bb jest d\u0142ugo\u015bci\u0105 fali rzekomego monochromatycznego promieniowania \u015bwiat\u0142a. Promienie, kt\u00f3re uderzaj\u0105 w punkt na ekranie, pochodz\u0105 z r\u00f3\u017cnych punkt\u00f3w szczeliny. Je\u015bli s\u0105 w fazie na szczelinie, ich przesuni\u0119cie fazowe r\u00f3\u017cni si\u0119 na ekranie. B\u0119d\u0105 si\u0119 zak\u0142\u00f3ca\u0107, dlatego konieczne jest obliczenie przesuni\u0119cia fazowego mi\u0119dzy p\u00f3\u0142kami, aby pozna\u0107 wynik. Rozwa\u017c punkt X ekranu i punkt X Pierwszy szczeliny. Fala zaczyna si\u0119 od X Pierwszy przybywa do X Przebywaj\u0105c odleg\u0142o\u015b\u0107 \u03b4 (zgodnie z twierdzeniem Pitagoras): D = D2+(x\u2212x1)2= D \u22c5 1+(x\u2212x1)2D2{displayStyle delta = {sqrt {d^{2}+(x-x_ {1})^{2}}} = dcdot {sqrt {1+ {frac {(x-x_ {1})^{2}} {D^{2}}}}}} Je\u015bli ekran jest wystarczaj\u0105co daleko, mamy D >> ( X – X Pierwszy ), mo\u017cemy zatem ograniczy\u0107 rozw\u00f3j pierwszego rz\u0119du:  D \u2243 D \u22c5 (1+(x\u2212x1)22D2){DisplayStyle Delta simeq dcdot lewy (1+ {frac {(x-x_ {1})^{2}} {2d^{2}}} right)} Je\u015bli opracujemy termin na placu: D = D \u22c5 (1+x2\u22122xx1+x122D2){DisplayStyle delta = dcdot lewy (1+ {frac {x^{2} -2xx_ {1}+x_ {1}^{2}} {2d^{2}}} right)}}}}} Je\u015bli umie\u015bcimy si\u0119 na odleg\u0142o\u015b\u0107 X du\u017cy z przodu X Pierwszy (Wi\u0119c przed A ), mo\u017cemy zaniedba\u0107 termin drugie zam\u00f3wienie: D \u2243 D \u22c5 (1+x2\u22122xx12D2){DisplayStyle Delta simeq dcdot lewy (1+ {frac {x^{2} -2xx_ {1}} {2d^{2}}} right)} To przybli\u017cenie odpowiada warunkom dyfrakcyjnym Fraunhoffer. Fala incydentu ma funkcj\u0119 \u03a6 ( T ) = \u03c80\u22c5 ei\u03c9t{DisplayStyle psi (t) = psi _ {0} cdot e^{iomega t}} niezale\u017cnie od tego X Pierwszy (Fala p\u0142aska, arbitralnie wybieramy przesuni\u0119cie fazy zerowej w planie szczelin). W punkcie X , fala uwalniana przez punkt X Pierwszy ma funkcj\u0119 \u03a6 ( x1W X W T ) = \u03c80\u22c5 ei\u03c9t+i\u0394\u03c6= \u03c80\u22c5 ei\u03c9t+i2\u03c0\u03bbD\u22c5(1+x2\u22122xx12D2){DisplayStyle psi (x_ {1}, x, t) = psi _ {0} cdot e^{iomega t+idelta varphi} = psi _ {0} cdot e^{iomega t+i {frac {2pi} {Lambda }} Dcdot lewy (1+ {frac {x^{2} -2xx_ {1}} {2d^{2}}} right)}} albo \u03a6 ( x1W X W T ) = \u03c80\u22c5 ei\u03c9t\u2212i2\u03c0D\u03bb\u2212i\u03c0x2\u03bbD\u22c5 ei2\u03c0xx1\u03bbD{DisplayStyle psi (x_ {1}, x, t) = psi _ {0} cdot e^{iomega t-i {frac {2pi d} {Lambda}}-i {frac {pi x^{2}} {Lambda d }}} cdot e^{i {frac {2pi xx_ {1}} {Lambda d}}}} W danym momencie X Bior\u0105c pod uwag\u0119 ekran, uzyskana fala jest zatem warta \u03c81( X W T ) = \u222b\u2212a\/2a\/2\u03a6 ( x1W X W T ) D x1= \u03c80\u22c5 ei\u03c9t\u2212i2\u03c0D\u03bb\u2212i\u03c0x2\u03bbD\u22c5 \u222b\u2212a\/2a\/2ei2\u03c0xx1\u03bbDD x1{DisplayStyle psi _ {1} (x, t) = int _ {-a\/2}^{a\/2} psi (x_ {1}, x, t) dx_ {1} = psi _ {0} cdot e ^{iomega t-i {frac {2pi d} {Lambda}}-i {frac {pi x^{2}} {Lambda d}}} cdot int _ {-a\/2}^{a\/2} e^{ i {frac {2pi xx_ {1}} {lambda d}}} dx_ {1}} Ostatni czynnik jest wart – I \u03bbD2\u03c0x\u22c5 [ei2\u03c0xx1\u03bbD]\u2212a\/2a\/2= – I \u03bbD2\u03c0x\u22c5 (ei\u03c0xa\u03bbD\u2212e\u2212i\u03c0xa\u03bbD)= \u03bbD\u03c0x\u22c5 grzech \u2061 (\u03c0xa\u03bbD){displayStyle -i {frac {lambda d} {2pi x}} lewy [e^{i {frac {2pi xx_ {1}} {Lambda d}}} racja] _ { -a\/2}^{a\/\/\/ 2} =-i {frac {Lambda d} {2pi x}} cdot lewy (e^{i {frac {pi xa} {Lambda d}}}-e^{-i {frac {pi xa} {Lambda d D. }}} right) = {frac {lambda d} {pi x}} cdot sin lewy ({frac {pi xa} {Lambda d}} right)} WI\u0118C \u03c81( X W T ) = \u03c80\u22c5 ei\u03c9t\u2212i2\u03c0D\u03bb\u2212i\u03c0x2\u03bbD\u22c5 A \u22c5 sinc(\u03c0xa\u03bbD){DisplayStyle psi _ {1}} (x, t) = psi _ {0} cdot e^{iomega t-i {frac {2pi d} {lambda}}-i {frac {pi x^{2}} {slamba d d. }}} clcdot acdot mathrm {sinc} lewy ({frac xa} {lambada d}} right)} Intensywno\u015b\u0107 \u015bwiat\u0142a to przep\u0142yw energii, kwadrat standardu I ( X ) = |\u03c81( X W T ) |2= \u03c802a2sinc2(\u03c0a\u03bbD\u22c5x){DisplayStyle i (x) = | psi _ {1} (x, t) |^{2} = psi _ {0}^{2} a^{2} mathrm {sinc}^{2} lewy ({fraC lew. {pi a} {lambda d}} cdot xright)} Dyfrakcja przez szczelin\u0119 o niesko\u0144czonej d\u0142ugo\u015bci umo\u017cliwia okre\u015blenie: Figura dyfrakcyjna przez prostok\u0105tne otwarcie: To tak, jakby\u015bmy mieli dwa niesko\u0144czone szczeliny jeden po drugim i zastrzelili \u0107wier\u0107 zakr\u0119tu w swoim planie; W przypadku dw\u00f3ch m\u0142odych szczelin figura zak\u0142\u00f3ce\u0144 jest na\u0142o\u017cona na profil z powodu szczeliny. Powi\u0105zane artyku\u0142y [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Linki zewn\u0119trzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]        (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4"},{"@context":"http:\/\/schema.org\/","@type":"BreadcrumbList","itemListElement":[{"@type":"ListItem","position":1,"item":{"@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/#breadcrumbitem","name":"Enzyklop\u00e4die"}},{"@type":"ListItem","position":2,"item":{"@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/dyfrakcja-przez-szczeline-wikipedia\/#breadcrumbitem","name":"Dyfrakcja przez szczelin\u0119 – Wikipedia"}}]}]