Dzwonimy … – Wikipedia
Artykuł w Wikipedii, Free L’Encyclopéi.
Mówią… jest zestawem trzech zbiorów opowieści zebranych i przedstawionych przez Mathilde Leriche i opublikowanych przez Bourrelier Editions w 1956 roku. Były one przedmiotem licznych ponownych reedycji [[[ Pierwszy ] .
Cel Mathilde Leriche [[[ 2 ] , prezentacja w prezentacji, miała zaoferować ludziom opiekę nad dziećmi zbiór opowieści i opowieści, które mogliby je przeczytać na głos, i które odpowiadałyby gustom i potrzebom dzieci. W szczególności pomyślała „nauczycieli daleko od miast, którzy nie mogą łatwo znaleźć żądanej dokumentacji”.
Więc wybrała:
- Classic Tales (Grimm, Perrault, Jean Macé …)
- Opowieści wyodrębnione z dzieł wyczerpanych w księgarniach i nie ponowne wydawane
- Niepublikowane opowieści o współczesnych autorach.
Każda kolekcja jest przeznaczona dla grupy wiekowej:
- Dzieci w wieku od 5 do 9 lat
- Dzieci w wieku od 8 do 12 lat
- Dzieci w wieku od 10 do 14 lat.
Tekstami tym towarzyszy wskazania na przybliżony wiek grupy docelowej, porady dotyczące dykcji i szacunki na temat czasu opowiedzenia każdej historii.
Mathilde Leriche była bardzo przywiązana do jakości historii dla dzieci i ich dobrej adekwatności dla publiczności. W szczególności „systematycznie odrzucała opowieści i historie, które mogłyby zakłócać lub przestraszyć dzieci”, ale „nie bała się dawać opowieści, w których stwarzał problem moralny, przypadek sumienia”. Dostosowała najstarsze historie, które mogłyby przedstawić przestarzałe długości lub wyrażenia, i doświadczyła przez siebie czytania tych opowieści „grupom dzieci z bardzo różnorodnym środowiskiem” przed ich opublikowaniem.
Kilku autorów czytania podręczników następnie czerpało z tych kolekcji [[[ 3 ] . Niektóre niepublikowane historie, takie jak Paul Grolleau, musiały przetrwać do dnia dzisiejszego.
Te kolekcje są zilustrowane przez Pierre’a Belvèsa.
Kolekcja uzupełniająca pojawiła się w 1957 roku w tym samym wydawcy, zatytułowanym I nadal mówimy …
Pierwsza książka [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- Historia zwierząt, które szukały lata (Natha Caputo, według rosyjskiej opowieści)
- Mały szakal i krokodyl (Natha Caputo, według hinduskiej opowieści)
- Old Krok (André Fayol [[[ 4 ] , niepublikowane)
- Mały królik (André Fayol, niepublikowane)
- Cock-a-Doodle Doo (André Fayol, niepublikowane)
- Historia małej dziewczynki o imieniu orzechy laskowe, ponieważ nie miała więcej mózgu niż orzechy laskowe (Paul Grolleau, niepublikowane)
- Krokodyl na morzu (Frantz i Jacques Bour [[[ 5 ] , niepublikowane)
- Wielbłąd i jego chip (Frantz i Jacques Bour, niepublikowane)
- Mały baranek mleka (Jean Boshard, Sandman będzie czekać ) [[[ 6 ]
- Maison des Trois Loups (Natha Caputo, zgodnie z węgierską opowieścią, w Opowieści o 4 wiatrach )
- Trzy zębniki (Natha Caputo, według litewskiej opowieści, w Opowieści o 4 wiatrach )
- Jean, zły chłopiec (Pernette Chaponnière, Mały niedźwiedź piernikowy i inne opowieści )
- Compère Louison i matka wiatru (Armand dostał po Arnaudinie Golden Star i Osik Ear oraz inne opowieści o Aquitaine )
- Ten żółw (Paul Grolleau, opowieść opublikowana w Klejnoty W )
- Zabawna historia pulchu, zmęczonej świnia (Paul Grolleau, niepublikowane)
- Historia przesadzania i ziołowych (Mathilde Leriche, niepublikowane)
- Naszyjnik prawdy (Jean Macé, Opowieści z Petit Château , Hetzel, 1862)
- Pół kurczaka (Jean Macé, Opowieści z Petit Château , Hetzel, 1862)
- Wróżki (Charles Perrault, Opowieści z mojej matki L’Oye , 1697)
- Małe Święta Apple (René Jacquenet, niepublikowane)
- Cztery kryzje piekarza (P.J. Stahl [[[ 7 ] W Znana moralność , Hetzel)
Druga książka [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- Huragan 72 (P.L. Buisson)
- Trzy spinner (Bracia Grimm)
- Królewna Śnieżka (Bracia Grimm)
- Król Bec-de-a-żył (Bracia Grimm)
- Ebsen the ciekawy (E. Juhel-Gellie)
- Zabawny karnawał (Jean Nesmy) [[[ 8 ]
- Stara wilk bestia (Jean Nesmy)
- Papa Big Nose (F. delae)
- Historia małego rannego i utraconego szczura (A. Lavondes)
- Mały ravageot (Jean Macé)
- Topór i Pot-AU-feu (Jean Macé)
- Jak zmieniono wróżkę łez w Blanche Sourette (Hegesippe Moreau)
- Nowe szaty króla (H.C. Andersen)
- Przygody miłego przełęczy i słonecznika (P.L. Buisson)
- Kapcie Baba-Rayou (E. Juhel-Gellie)
- Król deszczu (E. Juhel-Gellie)
- Mały słoik miodu (Andrée Martignon) [[[ 9 ]
- Mały pająk (Charles Vildrac)
Trzecia książka [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- Kot rynny (Claude zatytułowany: Opowieść opublikowana w Klejnoty )
- Marker szewc (André Baruc, Opowieści z Zerosème )
- Sekret rzeki (Amy Sylvel [[[ dziesięć ] , niepublikowane)
- Bunt dachowy (Claude zatytułowany: Opowieść opublikowana w Klejnoty )
- Bałwan (Maurice pożyczony, Tales for Caprine )
- Mag z gwiazdami (Maurice pożyczony, Tales for Caprine )
- Fala i Goëland (Maurice pożyczony, Tales for Caprine )
- Święta ciężarówki (Lucienne Desnoues [[[ 11 ] , niepublikowane)
- Polon Baron (Népomucène Jonquille [[[ dwunasty ] , niepublikowane)
- Historia strachu (Népomucène Jonquille, niepublikowane)
- Żaba, jak już nie widzimy (Lockroy, Wróżki rodzinne , Hetzel 1862)
- Babcia brody (Andrée Martignon, niepublikowane)
- Śpiewające morze, jabłko, które daube i pisklę mówi wszystko (Marianne Monestier [[[ 13 ] , niepublikowane, z tradycyjnej opowieści)
- Biała mysz (Hegesippe Moreau, Miosoty )
- Guignol’s ucha (André Baruc, niepublikowane)
- Pod nazwą wspólnego redaktora Armand Colin – Bourrerier z fuzji tych dwóch wydawnictwa w 1963 roku.
- Libraria radosnej godziny w Paryżu.
- Zobacz w szczególności: cały rok czytania autorstwa A. Andrieux.
- Inspektor generalny finansów i poeta (1906–1965), André Fayol był głównym skautem.
- Jacques Bour (1905-1983), dramatyczny autor, poeta, tłumacz, dyrektor sprzedaży w Grasset w latach 1936–1955.
- Nagroda młodzieżowa 1947
- Pseudonim autora Pierre-Jules Hetzel
- Urodzony 11 lipca 1876 r. W Marc-La-Tour, zmarł 10 kwietnia 1959 r. W Toulouse, jego prawdziwe imię Henry Surchamp (jego pseudonim to nazwa bohatera Romana przez René Bazina, który upoważnił go do użycia). Jego pierwsza powieść, Tares (1905) był ukoronowany przez Akademię Francuską i wiele razy ponowne wydawanie. Ojciec Dom Claude Jean-Nesmy.
- 2 To jest Nagroda młodzieżowa 1935.
- Nauczyciel i poeta; żona prowansalskiego poety Sully-André Peyre (1890–1961)
- Pseudonim Lucienne Mogin, z domu Dietsch (1921-2004).
- Pseudonim Pierre Georges Bourguignon.
- Pseudonim Renée-Madeleine Dupuy-Mazuel (1908–1981), Ép. Pirey Saint-Alby.
Recent Comments