El Maâmoura – Wikipedia

Maâmoura (Arab: Glob ) to przybrzeżne miasto Tunezji położone w regionie Cap Bon 5 kilometrów na północ od Nabeul i w stylu Béni Khiar.

Administracyjnie związane z gubernatorem Nabeul, stanowi on od 3 maja 1966 r. Gmina z 8 039 mieszkańcami w 2014 r. ^{[[[ Pierwszy ]} .

Miasto przyjmuje nazwę czapki, Ras Maâmoura, i jest utożsamiane z długą plażą i 450 hektarowym Sebkha, z zastrzeżeniem specjalnej ochrony ze względu na bogactwo ekosystemu.

Każdego lata miasto organizuje wielokulturowy festiwal o nazwie Sidi Ben Daoud Festival.

Nazwa Maâmoura pochodzi od terminów „mieszkanie” lub „dom”, a zatem oznacza „ziemię lub zamieszkane miejsce”. Według Al Idrissi, w jego opisowej geografii Zestaw nuzhat al matushtâq , miasto było kiedyś nazywane Tousihane lub Ksar Tousihane.

El Ksar i jego domy są uważane za najstarszą dzielnicę miasta. Tousihane byłby miastem punickim, którego jaskini Bousala może być jednym z charakterystycznych zabytków ^{[Ref. niezbędny]} Nawet jeśli to pytanie nie zostało jeszcze ustalone; Region ten jest nadal zarezerwowany dla wykopalisk archeologicznych.

Budynki dystryktu południowego, wyartykułowane wokół obecnej Rue Ahmed-Tlili, o długości 130 metrów i czterech metrów, są również zbudowane z kamieniem All-All, ale większość rezydencji została zmodyfikowana i przywrócona z czasem. Na wschód od tego dzielnicy Slam Wadi przepłynął na południe i wlał się do ziemi Bir Hsan, a następnie na morze. W dzisiejszych czasach zajęły jego miejsce.

Po budowie El Ksar i dystryktu południowego, a także północna dzielnica wyartykułowana wokół obecnego Rue Habib-Thameur. 190 metrów długości i trzech metrów szerokości, ta ulica rozgałęzia się na ślepe zaułki, które nie przekraczają piętnastu metrów długości. Wszystkie te dzielnice mają wspólne podobieństwo architektoniczne, drzwi domu otwierają się na długi przedsionek prowadzący na dziedziniec. Na Wschodzie są uprawne i zachodnie cmentarz na zachodzie.

To właśnie na wschodniej ulicy znajdują się najnowsze dzielnice, z wyjątkiem Marabout Sidi Ben Daoud, najsłynniejszego historycznego pomnika w popularnej pamięci, również zbudowanej z Alli.

• 1966-1969: Sadok Makhlouf (nauczyciel)
• 1969-1972: Habib Makhlouf (nauczyciel)
• 1972-1975: Abdelhamid Ben Slimane (awokat)
• 1975-1980: Daoud Aissa (inżynier)
• 1980-1990: Rachid Zayani (nauczyciel)
• 1990-2005: Abdelhamid Baâtout (inspektor generalny edukacji)
• 2005-2011: Tahar Ben Slimane (chirurg)
• 2011-2012: Habib Gattoussi (Pilote)
• 2012-2018: Samir Ben Slimane ^{[[[ 2 ]} (chirurg)
• 2018-2019: Zouhair Meddeb ^{[[[ 3 ]} (inżynier)
• Od 2019 r.: Abir El Fen ^{[[[ 4 ]} (architekt)

Laguna El Maâmoura, zwana także Sebkhet Sidi Ahmed Ben Daoued, jest mokradłem różnorodności biologicznej, niezbędny dla ptaków wędrownych. Rozciąga się dziewięćdziesiąt cztery hektary w depresji, która biegnie wzdłuż wybrzeża, oddzielona od morza sznurkiem wydm i piaszczystej plaży ^{[[[ 5 ]} . Ten kordon wydm odgrywa rolę stabilizacji wybrzeża i chroni grunty rolne poza laguną ^{[[[ 6 ]} .

Laguna stanowi różaniec trzech innych laguonów rozciągających się na północ od Korba, miejsca Ramsara 504 Hektary i ważny obszar ochrony ptaków (ZICO/IBA) sklasyfikowany przez BirdLife International i gdzie polowanie jest zabronione. Zaopatrzenie w wodę laguny zapewnia woda kontynentalna i morska; Dostawa słodkiej wody zimą jest niska (średnio 0,5 Mm ³ /jakiś ) i, w przeciwieństwie do dwóch laguonów Korba, suchej laguny w ogóle latem ^{[[[ 6 ]} .

Wszystkie laguony mają pracowników ptaków wodnych, które przekraczają 20 000 osobników i dla kilku gatunków obecnych jest ponad 1% siły roboczej ich populacji, na przykład motocyklistę ( Calidris minuta , którego 1% próg wynosi 2000 osób, z grupami o długości kilku tysięcy wiosny i jesieni). Co do najbardziej imponujących ilości Flamingo Pink ( Phoenicopterus [Ruber] Roseus ), biały sztywny ( Himantopus hyanthopus ), od blasku po naszyjnik ( Glareola Pratincola ) i przerwane żwir ( Charadrius z Aleksandrii ), spotykają się pod koniec lata i dlatego są obserwowane raczej w dwóch lagunach Korba niż w El Maâmoura lub Tazarca ^{[[[ 6 ]} . Zimą laguny wypełniają się zimowymi kaczek powierzchniowych (kilka tysięcy na czterech lagunach) i Tadorne z Belon (do tysiąca na czterech lagunach) ^{[[[ 6 ]} . Wiosną gniazdujące ptaki osiedliły się w ilości, a inne zatrzymują się, zanim kontynuują gniazdowanie miejsc w Eurazji (zatrzymują się również na upadku). El Maâmoura i inne laguony są kluczowym krokiem dla ptaków wodnych, ale także drapieżców i przechodnie: to ostatni przystanek, w którym ptaki są skoncentrowane, z końcówką czapki, przed przekroczeniem Morza Śródziemnego ^{[[[ 6 ]} .

Mijają tam również różne gatunki palearctic, takie jak mewę (wyciszenie gueland lub LaRus Geneї ) i rufy, zwłaszcza czarna guifette ( Chlidonias Niger ), a wiele małych brodzików (granic), nawet niektóre inne granice, pozostaje latem w lagunach, w których pozostaje woda (dlatego zwłaszcza te z Korba) ^{[[[ 6 ]} . Ponadto następujące ptaki gniazdują w czterech lagunach miejsca Ramsar, w tym w El Maâmoura: The White Scheme (którego całkowita siła robocza dla czterech lagun jest co najmniej 500 par), przerwany naszyjnik z Gravleot (lub deszcz) (którego łącznie Liczby to co najmniej 200 par), karłowate stery ( Sterna Albifrons , których całkowite zapisy są co najmniej sto par) ^{[[[ 6 ]} .