Élizabeth Mazev – Wikipedia

Elizabeth Mazev jest aktorką i francuskim dramaturgiem Bułgarskiego pochodzenia, urodzonego w Cannes 14 czerwca 1965 r. . Nauczała w ERAC (regionalna School of Cane Actors), na wydziale teatralnym Besançon, w studio szkoleniowym teatralnym Vitry-Sur-Seine.

Autor [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• Mój ojciec, który pracował w okresie kulinarnym i innych , Blue Collection Les Solitaires przedwczesne, 1993
• Śmieszny , Blue Collection Les Solitaires przedwczesne, 1993
• Cykady , Blue Collection Les Solitaires przedwczesne, 2004
• Pełna pamięć , śledzony przez Przeklęty artysta , Blue Collection Les Solitaires przedwczesne, 2011

Aktorka [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• 1989: Mój ojciec, który pracował w okresie kulinarnym i innych Elizabeth Mazev, inscenizacja Olivier Py, Théâtre 71
• 1991: Gaspacho, martwy pies Of Olivier Py, wyreżyserowany przez autora, Festiwal Young Alès Theatre
• 1992: Łódź de Serge VaLuleti, Mise en Scequedes Pierre Heritre #1
• 1992: Przygody Paco Goliard autor: Olivier Py, inscenizacja autora, Théâtre des Halles – Famation d’Avignon, Theatre of the Bastille
• 1993: Ondine Autor: Jean Giraudoux, wystawiony François Rannillac, Theatre of Athénée-Louis-Jouvet, Théâtre des Thirteen Vent
• 1994: Wyimaginowany chory de Molière, inscenizacja Jean-Luc Lagarce, krater Alès
• 1995: Szkielet of Olivier Py, inscenizacja autora, Maison des Arts et de la Culture de Créteil
• 1995: Sługa (niekończąca się historia) of Olivier Py, inscenizacja autora, festiwal Awinion
• 1996: Posiłek de Valère Novarina, inscenizacja Claude Buchvald, festiwal d’Authne w Paris Center Georges Pompidou
• 1997: Twarz Orfeusza Autor: Olivier Py, reżyserowany przez autora, Cado Orléans, festiwal Awinion
• 1997: Posiłek de Valère novarina, inscenizacja Claude Buchvald, théâtre des trzynaście otworów
• 1998: Twarz Orfeusza autor: Olivier Py, wyreżyserowany przez autora, Théâtre de Nice, Théâtre de l’thénée-louis-jouvet
• 1998: Wyimaginowana operetka De Valère Novarina, inscenizacja Claude Buchvald, Le Quartz, Théâtre de la Bastille Festival d’Auth w Paryżu
• 1999: Kot i mysz (owca) de Gregory Motton, Ramin Gray, Théâtre de Gennevilliers

• 2000: Czerwone pochodzenie De Valère Novarina, wyreżyserowany przez autora, festiwal Avignon, festiwal d’Authne w Paris Théâtre National de la Colline, Théâtre National de Strasburg
• 2000: Radosna apokalipsa Autor: Olivier Py, reżyserowany przez autora, Cado Orléans, festiwal Awinion
• 2001: Radosna apokalipsa autor: Olivier Py, wyreżyserowany przez autora, teatr Nanterre-Amandiers
• 2001: Wymiana Paul Claudel, wystawiony Jean-Pierre Vincent, teatr Nanterre-Amandiers
• 2002: Czerwone pochodzenie de Valère Novarina, inscenizacja autora, Rose of the Winds
• 2003: Satynowy but Paul Claudel, inscenizacja Olivier Py, Cado, National Theatre of Strasburg, Théâtre de la Ville, Grand Théâtre de Genève
• 2004: Na zewnątrz przed drzwiami autor: Wolfgang Borch Bucrchet, inscenizacja Laurent Hatat, New Theatre of Besançon, Théâtre de la Commune w 2005 roku
• 2005: Zwycięzcy Autor: Olivier Py, reżyseria autora, Cado, Théâtre du Rond-Point, Avignon Festival
• 2006: Łysy piosenkarz D’Ugène Ionesco, wystawiony Jean-Luc Lagarce
• 2006: Złudzenia komiczne autor: Olivier Py, reżyseria autora, Cado, Théâtre du Rond-Point, komedia Reims, National Theatre of Strasburg, Théâtre du Nord, National Theatre of Bordeaux w Aquitaine, Tour, Tour
• 2007: Złudzenia komiczne Olivier Py, inscenizacja autora, Odéon-Théâtre de l’Europe, TNP Villeurbanne, Theatre of the Gymnasium, Tour
• 2007: Tylko koniec świata Autor: Jean-Luc Lagarce, inscenizacja François Berreur, MC2, New Theatre of Besançon, Maison de la Culture de Bourges, Théâtre de la Cité Internationale, Théâtre des Célestins, teatr produkcji, Tournée
• 2008: Tylko koniec świata Jean-Lu-Luc Lagrier, Menèuire A Scenian François Berier, TNBA, Clob On
• 2009: Złudzenia komiczne Ofiviera Py, inscenizacja autora, komedia Genewy, trasa koncertowa
• 2009: Satynowy but Paul Claudel, inscenizacja Oliviera Py, Odéon-Théâtre de l’Empeum
• 2009: europejski David Lescot, wyreżyserowany przez autora, komedia Reims, Théâtre des Abbesses, TNBA
• 2009: Łysy piosenkarz D’Ugène Ionesco, inscenizacja Jean-Luc Lagarce, Theatre of Athénée-Louis-Jouvet

• 2010: europejski David Lescot, w reżyserii autora, théâtre de l’on, trasa koncertowa
• 2010: Duma, ściganie i dekapitacja autor: Marion Aubert, wystawiony Marion Guerrero, Théâtre des trzynaście otworów
• 2011: Adagio [Mitterrand, Secret and Death] Ofiviera Py, inscenizacja autora, Odéon -theâtre de l’Europe – Anne Lauvergeon, Marguerite Duras, Danielle Mitterrand, tłumacz Alija Iztebegovic
• 2011: Powinieneś przychodzić częściej Philippe Minyana, wystawiony Mónica Espina, Théâtre des Abbesses
• 2011: Duma, ściganie i dekapitacja autor: Marion Aubert, reżyseria Marion Guerrero, teatr ronda
• 2011: Taniec to brudna praca, ale ktoś musi to zrobić de Scali Delpeyrat, w reżyserii autora, Théâtre des Abbesses
• 2012: System Ponzi David Lescot, w reżyserii autora, Théâtre de l’on, Théâtre des Abbesses, Théâtre de la Manufacture, Comedy de Saint-étienne, National Theatre in Strasbourg
• 2015: Ciężkie wody autor: Christian Siméon, reżyseria Thierry Falvisaner, Lucernaire

• 2011: «Glossolalie» ^{[[[ Pierwszy ]} , Radia adaptacja „pełnej pamięci” dla Departamentu Fikcji Kultury Francji. Oprócz pochodzenia tekstu, Elisabeth Mazev odgrywa własną rolę w Miglen Mirtchev. Towarzyszy im muzycznie podwójny bas Clément Landais.

• Zasoby audiowizualne :
• Zasób dotyczący programu :