Europejskie historyczne sztuki walki – Wikipedia

Image Issue Du Manuscrit Augsburg Cod.I.6.4º.2 (Codex Wallerstein), folio 1R, XV ^{To jest} stulecie, pokazując różnorodność broni, którą rycerz musiał opanować

Termin Europejskie historyczne sztuki walki (Amhe) określa zarówno wszystkie sztuki walki, które istniały w Europie i które wpadły w zapomnienie, jak i podejście do rekonstrukcji Z tych sztuk walki, która pojawiła się od 1990 roku. Ten artykuł obejmuje drugi aspekt. Warunki Zachodnie sztuki walki (WMA) (używane w Stanach Zjednoczonych), lub Historyczne ogrodzenie czasami są używane do wyznaczenia tego samego podejścia, w drugim przypadku, skupiając się bardziej na ogrodzeniu, którego znajdziemy tutaj historię. Niemniej jednak dziedzina europejskich historycznych sztuk walki jest szersza, ponieważ obejmuje także walkę, kij, broń Hast i inne bardziej niezwykłe broń, takie jak karabin i bagnet, sierp, łopata okopu …

Nowoczesne odbudowy niektórych z tych sztuk zaczęły pojawiać się około 1890 roku i były systematycznie praktykowane od lat 90.

Historia europejskich sztuk walki, od ich narodzin, które mogą być zlokalizowane podczas starożytności, do dziś, jest niezwykle bogata; Nie będzie tutaj szczegółowo opisana. Podczas starożytności praktykowanych podczas starożytności (takich jak grecko-rzymski lub gladiature) jest niewielka dokumentacja; Istnieje jednak duża liczba traktatów pochodzących z końca średniowiecza i początkowego okresu współczesnego. Z tego powodu głównym obszarem zainteresowania AMHE jest w rzeczywistości pół miliarska od około 1300 do 1800, gdzie istnieje silny wkład niemiecki i włoski, który rozwinął się pod koniec średniowiecza i renesansu, a następnie hiszpańskie, francuskie, angielskie i szkockie szkoły we współczesnym okresie. Sztuki walki Xix ^{To jest} Century, podobnie jak klasyczne ogrodzenie lub style hybrydowe, takie jak Bartitsu, mogą być również uwzględnione w dziedzinie zastosowania Amhe, podobnie jak potwierdzone tradycyjne lub ludowe formy walki Xix ^{To jest} wiek i na początku Xx ^{To jest} wiek, w tym rodzaje walki kijowej lub kijowej lub ogrodzenie z karabinem i bagnetem.

Historia procesu rekonstrukcji europejskich historycznych sztuk walki [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Pierwsze charakterystyki tego podejścia pochodzą z końca Xix ^{To jest} Century, na przykład w pracy angielskiego Alfreda Huttona. Jednak prawdziwy rozwój tego podejścia jest towarzyszący wyglądowi Internetu, który sprzyjał dostępowi i rozpowszechnianiu starożytnych traktatów zdigitalizowanych przez duże biblioteki krajowe i regionalne, a także wymianę między entuzjastami na całym świecie według strony internetowej i forum na stronie internetowej i forum .

Początek procesu [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

after-content-x4

Grawerowanie reprezentujące Alfreda Huttona

Na końcu Xix ^{To jest} Wiek, odbyły się próby odbudowy europejskich systemów bojowych, które zostały zapomniane. Próby te narodziły się z pewnego zainteresowania średniowiecza, równolegle do kulturowego ruchu romantyzmu i romantycznego nacjonalizmu w różnych krajach europejskich. Ruch ten rozpoczął się w Wielkiej Brytanii z Alfreda Huttona (żołnierz, pisarz, dealer antycznych i szermiec).

Hutton nauczył się ogrodzenia w pokoju zbrojeniowym ^{[[[ Pierwszy ]} Założony przez włoskiego wielkiego mistrza broni XVIII ^{To jest} Century, Domenico Angelo. W 1862 roku zorganizował swój pułk stacjonowany w Indiach, Cameron Fencing Club, dla którego przygotował 12 -stronicową broszurę zatytułowaną Szermierka ^{[[[ 2 ]} (w tym możliwe tłumaczenie, nie tworzenie wszystkich niuansów, to „ogrodzenie”).

Pochodząc z Indii w 1865 r. Hutton skupił się na badaniu i rekonstrukcji starożytnych stylów szermierki. W latach 80. XIX wieku zaczął uczyć grup studentów sztuki starożytnego ogrodzenia, w klubie związanym z London Rifle Brigade School of Arms. W 1889 roku Hutton opublikował swój najbardziej znany traktat, Zimna stal: praktyczny traktat o szable , która przedstawia historyczną metodę strzelania pieszo szablą wojskową, łącząc angielską metodę XVIII ^{To jest} Century z włoską metodą pojedynków.

Stopniowo Hutton zaczął odbierać metody klasycznych mistrzów, takich jak Achille Marozzo i George Silver. Wygłosił wiele praktycznych demonstracji ze swoim przyjacielem Egerton Castle (W) W latach 90. XIX wieku, zarówno dla organizacji charytatywnych dla organizacji wojskowych, jak i zachęcania do rozwoju ogrodzenia sportowego, w szczególności w Bath Club i w szpitalu Guy’s Hospital (W) .

Kilka osób znanych w dziedzinie historii szermierki potarło ramiona Huttonem, takie jak Egerton Castle (W) , Kapitan Carl Thimm, pułkownik Cyryl Mathey, kapitan Percy Rolt, kapitan Ernest George Stenson Cooke, kapitan Frank Herbert Whittow, L’Actrice Esme Beringer, Sir Frederick i Walter Herries Pollock (W) ^{[[[ 3 ]} . Jednak wraz ze śmiercią Huttona w 1910 r. Zainteresowanie starożytnym ogrodzeniem znacznie spadło podczas większości Xx ^{To jest} wiek.

Podobna praca, ale bardziej akademicka niż praktyczna, miała miejsce w innych krajach europejskich. W Niemczech Karl Wasmannsdorf prowadził badania nad niemiecką szkołą szermierki, a Gustav Hergsell opublikował trzy podręczniki Hansa Talhoffer. Akademia broni Francji przeprowadziła również badania w latach 1880–1914. We Włoszech Jacopo Gelli i Francesco Novati (W) opublikował kopię Duellorum Flower Z Fiore Dei Liberi i książki Giuseppe Cerri o Bastone (Stick) zainspirowała się sekcjami na mieczniku traktatu Achilles Marozzo. Bibliografia Barona Leguina na hiszpańskim ogrodzeniu pozostaje dziś standardem.

Podczas Xx ^{To jest} Century, niewielka społeczność badaczy, głównie historyków z dostępem do źródeł, nadal badała dziedzinę Amhe, głównie z podejściem akademickim. W 1972 roku James Jackson opublikował książkę o nazwie Trzy elżbietańskie podręczniki ogrodzenia . Ta książka zawiera pisma George’a Silver, Giacomo di Grassi i Vincentio Saviolo. W 1965 r. Martin Wierschin opublikował bibliografię dotyczącą traktatów o niemieckim ogrodzeniu, z transkrypcją kodeksu Ringeck w towarzystwie glosariusza. Ta książka doprowadziła do publikacji Free, Fundamental, Hans-Peter Hils na Johannes Liechtenauer w 1985 roku.

W latach 80. i 90. Patri J. Pugliese podjął inicjatywę traktatów o ksokopii, aby rozpowszechnić je zainteresowanym osobom, które znacznie przyspieszyły badania. W 1994 roku po raz pierwszy opublikowano Forum Hammerterz , biuletyn poświęcony historii szermierki. Pod koniec lat 90. tłumaczenia i interpretacje źródeł historycznych zaczęły pojawiać się zarówno na papierze, jak i linii.

Społeczność Amhe dzisiaj [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

L’Hemac ^{[[[ 4 ]} (Historyczna europejska koalicja sztuk walki) została założona w 2001 roku. Zbiera osoby (a nie kluby) z całej Europy, po ścisłej procedurze członkowskiej. HEMAC został założony w Dijon, podczas międzynarodowego spotkania, które odbyło się co roku, i które łączy kilkaset osób na warsztaty i turnieje ^{[[[ 5 ]} . Ta fundament wiele zawdzięcza wydzia ^{[[[ 6 ]} , największe francuskie stowarzyszenie w Amhe.

Międzynarodowe spotkanie Fightcamp odbyło się od 2004 roku, jest organizowane przez Schola Gladiatoria Association, Londyn ^{[[[ 7 ]} .

Od 2006 r. W Göteborgu w Szwecji zorganizowano turniej mieczowy. Turniej ten jest organizowany przez Historical Fencing School Gothenburg (GHFS). Jest to jedno z największych corocznych wydarzeń w społeczności i jest uważane za „Puchar Świata w Amhe” ^{[[[ 8 ] W [[[ 9 ]} .

Praktycy i kluby stopniowo spotykają się w międzynarodowych federacjach lub stowarzyszeniach. Na przykład we Francji niektóre kluby są pogrupowane na kolanach Federacji Francuskiej AMHE (FFAMHE) ^{[[[ dziesięć ]} (Nie uznane przez Ministerstwo Sportu) Utworzone w 2011 r., Podczas gdy inni pozostają niezależne lub zmierzają do FFE (Fenderia Fencing Federation), pod warunkiem, że pozostają w ramach uczenia się obsługi kroku, jest to „historyczna walka”.

W 2012 roku nadeszła Szwajcar ^{[[[ 11 ]} .

8 lutego 2014 r. Ifhema ^{[[[ dwunasty ]} tworzono międzynarodową federację; Łączy swoje stworzenie federacje następujących krajów: Szwajcaria, Słowenia, Słowacja, Hiszpania, Austria, Belgia, Polska, Węgrzeki i Francja.

Metoda badania oparta jest zarówno na źródłach historycznych (traktatach z okresu i innych dokumentach), a także ręcznie na bezpiecznej rekonstrukcji. Ta rekonstrukcja, po fazie badania w celu potwierdzenia twoich zalet, może mieć kilka celów:

• Z jednej strony cel dydaktyczny, taki jak prezentacja dla odbiorców realistycznych technik bojowych (w kostiumie czasowym lub nie);
• Z drugiej strony cel akademicki, umożliwiający eksperymentalną praktykę kwestionowanie konsensusu społeczności historycznych badań nad wiedzą o broni, sprzętu wojskowego, historycznych technik walki;
• Wreszcie, w przypadku broni, której forma gestów technicznych w społeczności (walka, długi miecz, szabla …), Amhe może prowadzić do turniejów charakteru sportowego i konkurencyjnego charakteru ^{[[[ 13 ] W [[[ 14 ]} z nowoczesnym sprzętem ochronnym.

W tym Amhe odróżniają się od następujących praktyk „kuzynów”, chociaż amhe odpuszczają ludzi z jednej lub więcej z tych społeczności:

Pola nauki [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Dziedzina studiów jest ograniczona w czasie i na precyzyjnym obszarze geograficznym.

Pola badań: geograficzne i czasowe [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Amhe kieruje tylko techniki, które były wcześniej stosowane w Europie Xx ^{To jest} wiek. Tak więc, o ile wschodnie sztuki walki zostały wprowadzone w Europie raczej podczas Xx ^{To jest} Century nie są częścią badanej dziedziny.

AMHE są zainteresowani technikami bojowymi od najstarszych początków do 1914 roku. Duże okresy są łączone w dwóch grupach:

• Grupa I: Nie lub kilka dokumentów pisemnych

• Grupa II: Dokumenty szczegółowo opisują techniki
  • Późny średniowiecz (1300–1492) (długi miecz, miecz i bok, messer, hache of bronm itp.)
  • The Renaissance (1450 – 1550)* i Era Modern (1492 – 1789) (Bolonaise Fencing, gwałt, dziedziniec …)
  • Era współczesna (1789 do dnia dzisiejszego) Xix ^{To jest} wiek i początek Xx ^{To jest} Century (walka, boks, laska bojowa, kij bojowy, bagnet, klasyczny ogrodzenie, kwiat, miecz i szabla).

Pola badań: ukierunkowane techniki [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Zgodnie z konwencją rzucanie broni i broni palnej są wykluczone z dziedziny studiów Amhe.

Zatem w ramach Amhe:

• Techniki nagich rąk (pudełka, walka itp.)

• Techniki dźgnięcia, które nazywamy ogrodzeniem
• Techniki broni

Metody [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Jako podejście, które ma być historyczne, Amhe opiera się na wiarygodnych źródłach, w szczególności pisemnych, czasem ikonograficznych. W zależności od tego okresu są one mniej lub bardziej liczne. Ich dostęp był znacznie ułatwiony przez nowe technologie informacyjne, umożliwiając umieszczenie traktatów online w trybie obrazu.

Transkrypcja źródeł jest zawsze przydatna, ponieważ sprawia, że ​​źródło jest bardziej czytelne, a także umożliwia dokładniejszą pracę (poszukiwanie warunków, liczenie, tłumaczenie itp.). Źródła pisane muszą podlegać tłumaczenia, aby udostępnić je badaczom i największym zainteresowanym. Jak każde tłumaczenie, aresztowanie pytań o interpretację niektórych terminów technicznych i ich transpozycja do innego języka, bez współczesnego słownictwa do pasożytów starożytnego zmysłu.

Ustanowione (i zwrócone) teksty Możliwe jest zrekonstruowanie technik, a następnie przekształcenie słów w gesty. Ta rekonstrukcja stanowi wiele trudności. Zastosowany materiał musi odpowiadać temu czasowi; Jednak rekonstrukcja jest bezpieczna maksimum, konieczne jest dostosowanie sprzętu (zarówno broni, jak i zabezpieczeń), a czasem ograniczenie gestów. Istnieją również bariery mentalne związane ze strachem przed ryzykiem.

Faza rekonstrukcji rzuca światło na źródła i potwierdza interpretację: tłumaczenie lub komentarze są zatem modyfikowane. Ostateczna faza (bardziej gwarantowana interpretacja) umożliwia szkolenie, przekazywanie, ćwiczenie technik w opozycji w formie napaści.