FGM-148 razy-Wikipedia

FGM-148 Javelin
Amerykański żołnierz wypuszcza rakiet oszczepów (2006).
Prezentacja
Rodzaj pocisku	Anti -Tank Pocisle
Producent	Raytheon et Lockheed Martin
Rozwój	1985-1994
Koszt jednostkowy	78 000 $ (pocisk) 125 000 $ (stacja strzelania wielokrotnego użytku)
Zastosowanie	Od 1996
Cechy
Motoryzacja	Silnik rakietowy proszkowy
Msza podczas premiery	11.8 kg (pocisk) 6.4 kg (stacja strzelania)
Długość	Pocisk 1,1 M , start rurka 1.2 M
Średnica	Rakiet 127 mm , start rurka 142 mm
Zakres	26.7 cm [[[ Pierwszy ]
Prędkość	143 SM
Zakres	150 do 2500 M (Atak z góry) 65 do 2500 M (bezpośredni atak)
Wysokość wycieczkowa	160 M (Atak z góry) <60 M (bezpośredni atak)
Ładunek	Puste obciążenia tandemowe 8,4 kg
Przewodnictwo	Podczerwień
Precyzja	<1 M
Detonacja	Uderzenie
Platforma uruchomienia	Stacja strzelania wielokrotnego użytku M98A1
modyfikator

. FGM-148 Javelin jest amerykańskim przenośnym pociskiem przeciwpancernym opracowanym w latach 80. i rozmieszczonych od 1996 roku.

Zastępuje Smoka wyrzutni rakiet M-47 w Stanach Zjednoczonych ^{[[[ 2 ]} , który zaczął nie mieć wydajności wobec nowoczesnych tarcz.

Strzelanie oszczepu FGM-148. Podczas strzelania możesz zobaczyć ciąg spalin z tyłu pocisku.

W 1983 r. Armia Stanów Zjednoczonych ogłosiła potrzebę systemu „AAWS-M” ( Zaawansowany system broni przeciwpancernej – Medium ; System „Advanced Anti -Bachairs – Medium” w języku francuskim). W 1985 r. Rozwój AAWS-M został zatwierdzony. W lipcu 1986 r. Przeprowadzono fazę testu zdolności, aby podjąć decyzję między trzema prototypami. Ta faza testowa zakończyła się pod koniec 1988 r., Aw czerwcu 1989 r. Umowa rozwojowa wygrała współfompanie, które łączą instrument Texas i Martina Marietty (zajęty dziś przez Raytheon i Lockheed Martin). System AAWS-M odbiera oznaczenie FGM-148.

W kwietniu 1991 r. Lot lotu rakietowego Javelin odniósł sukces, aw marcu 1993 r. Przeprowadzono pożar z wyrzutnią. W 1994 r. Upoważniono produkcję niskiej ilości. W czerwcu 1996 r 3 ^{To jest} Batalion 75 ^{To jest} Pułk Rangersów w Fort Benning w stanie Georgia, a potem był zwrot 82 ^{To jest} Dywizja Airborne, od 2000 r. Został rozprowadzony do 2 ^{To jest} Dywizja Piechoty w Korei Południowej, a następnie w pozostałej części armii amerykańskiej ^{[[[ 3 ]} .

W 2021 r. Batalion lekkiej piechoty armii Stanów Zjednoczonych miał 24 stacje strzelnicze (6 w firmie wsparcia i trzy firmy piechoty). Pułk piechoty na Stryker ma 27 (9 dla trzech firm piechoty, które można czerpać z pojazdów pancernych). Zmechanizowany batalion piechoty na M2 Bradley ma od 6 do 12 (6 według towarzystwa drzew karabinowych).

W 2018 r. Korpus morski Stanów Zjednoczonych chce przekazać liczbę drużyn anty -tankowych wyposażonych w od ośmiu do dwunastu pocisków oszczepowych na batalion ^{[[[ 4 ]} . Jest to skuteczne w 2021 (W) .

W opancerzonym batalionie piechoty armii brytyjskiej ma 12 stacji strzelanin w sekcji broni przeciwpancernej. Motoryzowany batalion piechoty armii australijskiej ma 6 stacji strzelanin w sekcji broni Bezpośredniej wsparcia ^{[[[ 5 ]} .

Stany Zjednoczone planują utrzymać wybielacz w służbie po modernizacji do około 2050 r. ^{[Ref. niezbędny]} .

W maju 2020 r. Raytheon pociski i obrona i Lockheed Martin ogłosiły produkcję 2100 egzemplarzy pocisku FGM-148F Javelin f Ze zwiększoną pojemnością przeciwgodzienną ^{[[[ 6 ]} .

Broń staje się jednym z symboli ukraińskiego oporu wobec rosyjskiej inwazji w 2022 r. Kilka krajów NATO regularnie dostarcza dodatkowe kopie na Ukrainie od początku konfliktu i jest przedmiotem memów ^{[[[ 7 ]} ( «St Javelin z Ukrainy» ^{[[[ 8 ]} ) w sieciach społecznościowych ^{[[[ 9 ]} i wydruki naklejki ^{[[[ 8 ]} .

8 maja 2022 r. LM ogłosił, że jego celem jest zwiększenie produkcji do 4000 rocznie w stosunku do 2100 roku wcześniej ^{[[[ dziesięć ]} .

Javelin to „sesja i zapomnij o„ pocisku ”(” ogień i zapomnij »W języku angielskim), z docelowym blokowaniem przed strzelaniem i autoguidage w podczerwieni. Każdy pocisk ma koszt produkcji około 78 000 ^{[[[ 11 ]} Dolary amerykańskie.

Pocisk można zaprogramować, aby wykonać dwa rodzaje ataków:

Schemat opisujący opcję ataku z góry oszczep.

Schemat opisujący opcję ataku bezpośredniego oszczepów.

Tryb Top Attack , Przeciw pojazdom pancernym: Po wystrzeleniu pocisk wzrasta na wysokość 160 M i spada na cel pionowo, umożliwiając lepszą penetrację przed zbroją;

Tryb bezpośredni atak poziomo, przeciwko fortyfikacjom lub budynkom: pocisk może wzrosnąć na wysokość 60 M Podczas lotu. W tym trybie ataku może również zatrudnić helikoptery.

Tłuszcz pocisku składa się z dwóch pustych obciążeń, umieszczonych w tandemie. Pierwsze obciążenie pozwala eksplodować reaktywne osłony, a drugie obciążenie (główne), większego kalibru, pozwala perforować klasyczne osłony. Połączona zdolność perforacji dwóch pustych ładunków jest większa niż 762 mm Stalowa stal ^{[[[ dwunasty ]} . Niszczycielskie skutki tego pocisku zaobserwowano w 2003 r. Podczas wojny w Iraku przeciwko irackim zbiornikom T-62 i T-72.

Pocisk jest wyrzucony w minimalnej odległości bezpieczeństwa od wyrzutni (od pięciu do dziesięciu metrów) przed aktywowaniem układu napędowego pocisku. To pozwala strzelcom być mniej identyfikowalnym i pozwala na narysowanie pocisku w miejscach ograniczony (Windows, budynki, itp. ) pod warunkiem, że nie ma nikogo za wyrzutnią, ponieważ katapultacja pocisku z rurki wyrzutni generuje gaz ciśnieniowy, może powodować poważne obrażenia. System samokontroli typu „Strzelaj i zapomnij” pozwala strzelance na zakrycie natychmiast po uruchomieniu pocisku.

Użycie wybielacza jest zwykle przeprowadzane przez dwie osoby: przewoźnik i strzelca. Przewoźnik identyfikuje potencjalne cele i ocenia stopień zagrożenia sił pojazdów pancernych i piechoty wroga, strzelca ma na celu wybraną przez cel i wystrzeliwuje pocisk.

Testy strzelania oszczepem FGM-148 są bardzo rozstrzygające, z niezwykle niszczycielskimi efektami. ^{[Ref. niezbędny]} . Oszpnięcie pułapki wypuszcza pociski, które przebijają wszelkie osłony, ale jednak jest bardzo ciężki i imponujący. Wytyczne termiczne mogą być używane w dzień iw nocy, bez mylącego systemu innego źródła ciepła (na przykład ogień) i jego cel.

Zamek jednostek oszczepów z armii amerykańskiej.

Wielka znajomość każdego sterowania oszczepem i jego działanie należy osiągnąć, zanim wyrzutnia rakietowa będzie można skutecznie wdrożyć. Żołnierze amerykańskie powstają przez dwa tygodnie w jego użyciu w Fort Benning w Georgia Infantry School.

Żołnierze dowiadują się, jak to działa, zdolności, konserwacja, montaż i pocisk demontażowy, a także pozycje strzelania. Uczą się ich również w rozróżnianiu różnych rodzajów pojazdów, nawet gdy szkic jest widoczny tylko. Żołnierze muszą być w stanie wykonywać kilka ćwiczeń czasowych (ze stałymi standardami), zanim zostaną opatentowane w celu obsługi systemu, zarówno w sytuacjach szkoleniowych, jak i w sytuacjach wojennych.

W większości baz armii amerykańskiej wdrażane są również małe programy szkoleniowe, które instruują żołnierzy o właściwym użyciu systemu oszczepów. Podczas tych kursów program szkoleniowy można nieznacznie zmienić. Są to najczęściej niewielkie wymagania z powodu budżetu, dostępnego czasu lub zasobów. Dwa rodzaje kursów szkoleniowych wymagają poziomów umiejętności, które muszą zostać ukończone, zanim żołnierze będą mogli obsługiwać system, ćwiczenia szkoleniowe lub podczas misji wojennych.

Korzyści [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Opis oszczepu.

Opis Diagram oszczepu Clu (widok z przodu).

• System przenośny jest łatwy do oddzielania na główne komponenty i w razie potrzeby łatwy do skonfigurowania. W porównaniu z innymi ciężkimi systemami broni przeciwpankowej, różnica jest godna uwagi. Na przykład holowanie BGM-71 potrzebuje ciężkiego statywu, dużej termicznej obudowy ochronnej do wzroku, większej i dłuższej rurki startowej, i wymaga znacznie więcej czasu na zamontowanie i przygotowanie. Javelin (choć bardzo ciężki) jest lżejszy niż inne pociski.
• Chociaż obrazy termiczne Clu ( Jednostka uruchamiania poleceń ; „TIR Control Unit” w języku francuskim) może utrudniać cel, wskazówki podczerwieni pozwalają wybielaczowi być pociskiem „Strzelaj i zapomnij”, co daje strzelcom możliwość opuszczenia startowego obszaru natychmiast po pożarze pocisku. Umożliwia to bezpieczniejszy i bardziej wydajny pożar niż filogudacja, która wymaga ciągłego kierowania do celu aż do uderzenia.
• Kolejną zaletą jest pojemność perforacyjna: pocisk ma puste obciążenie tandemowe w głowicy, która ma na celu penetrację reaktywnych tarcz. Javelin został stworzony z zamiarem przenikania każdego osłony i został przetestowany na Char M1 Abrams ^{[Ref. niezbędny]} . W trybie ataku z góry ma nawet większą zdolność do zniszczenia zbiorników szturmowych, ponieważ może atakować tam, gdzie czołgi są najsłabsze.
• Uruchomienie pocisku oszczepowego, ze względu na jego wyrzucenie – zasada ” zimne start -, pozwala mieć obszar bezpieczeństwa za strzelanką, ponieważ nie jest to główny pędność (silnik fusional) pocisku, który jest aktywny podczas premiery. Umożliwia to pobieranie oszczepu z wewnątrz szerokiej gamy struktur i nadaje mu przewagę na obszarach miejskich w porównaniu z wyrzutnią rakiet AT4, która wytwarza spalanie gazów podczas strzelania, chociaż ta luka jest osłabiona za pomocą AT4 CS.
• Pocisk ma również szerszy zasięg niż system, który zastępuje, smok M47.

Niedogodności [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• Główną wadą systemu jest jego całkowita waga, około 22 kg , bez uwzględnienia dodatkowych baterii (baterie litowe BA-5590/U), które ważą 1 kg każdy. Każda bateria jest szacowana na maksymalnie cztery godziny autonomii przez producenta oszczepu;

Normalny ładunek akumulatorów (nie wspominając o dodatkach, które większość zespołów nosi do wszystkich przydatnych celów) to od pięciu do dziesięciu akumulatorów. Liczba ta może być mniej lub bardziej duża, w zależności od czasu trwania misji. System jest zaprojektowany tak, aby był przenośny przez piechotę, ale ostatecznie waży więcej niż waga pierwotnie określona przez armię amerykańską.

• Producent oszczepów szacuje czas trwania niezbędnego do chłodzenia systemu po 30 sekund, ale w zależności od temperatury pokojowej proces ten może zająć znacznie więcej czasu. Widzenie termiczne jest czasami utrudniane przez naturalne zjawisko, w którym temperatura ziemi szybko się ogrzewa lub ochłodzi się, a zatem może zakłócać rozpoznawanie i blokowanie celu docelowego.

• FGM-148A : Model początkowy wyprodukowany w małych seriach w latach 1994–1996 ^{[[[ 13 ]} .
• FGM-148B : Zmniejszony model kosztów produkcji w dużych seriach od czerwca 1996 do 1998 r.
• FGM-148C (Blok 0): Ulepszona wersja FGM-148B wyprodukowana od kwietnia 1999 r.
• FGM-148D : Wersja FGM-148C zaprojektowana dla rynku eksportowego.
• FGM-148E (Blok 1): Model wyposażony w nowy silnik rakietowy w celu skrócenia czasu lotu, a także nowej, bardziej wydajnej głowy wojskowej. Stacja strzelania CLU otrzymała również aktualizację oprogramowania. Jego produkcja rozpoczęła się pod koniec 2006 r., A początkową zdolność operacyjną została osiągnięta w 2008 r. ^{[[[ 14 ]} .
• FGM-148F (Blok 2): Pociska ma teraz pojemność przeciwbsonów dzięki dodaniu stalowego rękawa fragmentacyjnego zamontowanego wokół głównego obciążenia pustego ^{[[[ 15 ]} . Jego koszty produkcji również zostały obniżone. Oferowana jest również 35% bardziej kompaktowa i 50% lżejsza wersja stacji strzelania o nazwie LWCLU (lekki CLU).
• FGM-148G (Block 3): Przyszła wersja w opracowywaniu.

Norweski żołnierz wyposażony w oszczep FGM-148.

• Australia : 92 Lance-Misiles.
• Bahrajn : 13 Lance-Misiles.
• Zjednoczone Emiraty Arabskie .
• Estonia : 80 uruchamiający rakiet, podczas dostaw od września 2015 r. ^{[[[ 16 ]} .
• STANY ZJEDNOCZONE : Kilka tysięcy jednostek zostało dostarczonych na Ukrainę ^{[[[ 17 ]} .
• Francja : 76 strzałów i 260 pocisków zamówionych na siły w Afganistanie ^{[[[ 18 ]} , dostarczone w 2011 roku. Wydany z ekwipunku w 2021 r ^{[[[ 19 ]} . W czerwcu 2019 r. W Libii żołnierze rządu National Union of Fayez El-Sarraj przejęły stanowisko dowodzenia w siłach Libijskiej Armii Narodowej, w mieście Gharyan, na południe od Trypolii (Libia), i umieścili The Tripoli (Libia), i umieścili The Tripoli ręka na czterech oszczepach należących do Francji ^{[[[ 20 ]} . Część francuskiego oszczepu została dostarczona na Ukrainę w 2022 r.
• Irlandia : 36 Lance-Misiles.
• Jordania : 30 Lance-Misiles.
• Liban
• Litwa : 40 Lance-Misiles.
• Meksyk : 140 stacji strzeleckich i 780 pocisków.
• Nowa Zelandia : 24 stacje strzelnicze i 120 pocisków.
• Norwegia : 100 stacji strzeleckich i 526 pocisków, dostarczonych od 2006 roku.
• Własny : W Lipiec 2008 , Firma Raytheon otrzymuje umowę w wysokości 115 milionów dolarów na zapewnienie oszczepowi Zjednoczonym Emiratom Arabskim i Omanowi.
• Pakistan
• Republika Czeska : 3 stacje strzelania i 12 pocisków dla swoich sił specjalnych (przeznaczone do misji w Afganistanie).
• Zjednoczone Królestwo
• Tajwan : 40 stacji strzelankowych i 360 pocisków, nabytych w 2002 roku za 39 milionów dolarów. Umowa obejmowała również systemy szkoleniowe i wsparcie logistyczne związane z sprzętem i szkoleniem.
• Ukraina : Dostawa od 2018 r. 377 stacji strzelanin i 1200 pocisków w styczniu 2022 r. ^{[[[ 21 ] W [[[ 22 ]} . Ponad 5000 między wyzwalaczem rosyjskiej inwazji a kwietniem 2022 ^{[[[ 23 ]}

Javelin pojawia się w następujących grach wideo:

Wybielacz stanie się podczas wojny na Ukrainie mem ^{[[[ 24 ]}

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]